Miłość Największa

 

Beinsa Duno

Spis treści
Wstęp. Ksiądz Tadeusz Wołynowicz. 4
Przed Świątynia Miłości 8
Miłość Jako Podstawa w Życiu. 8
Świat Jest Zbudowany i Objęty Miłością. 9
Szukanie Boga. 11
Trzy Formy Miłości 12
Pierwsza Łączność - Miłość Do Wielkiego, Mądrego Początku. 12
Druga Łączność - Miłość Bliźniego. 15
Trzecia Łączność - Miłość Do Siebie Samego. 16
Miłość Jest Istota Natury Ludzkiej 17
Jedność W Miłości - Miłość Jest Niepodzielna. 19
Przejawy i Metody Miłości 21
Poznanie Jest w Miłości 21
Zejście Miłości 23
Właściwości Miłości 24
Miłość jest nieogarniona w swoich porywach. 25
Trzy Podstawowe Prawa. 25
Jaki Jest Twój Stosunek Do Wiecznego Mądrego Początku, Taki Będzie Stosunek Ludzi Do Ciebie  25
Odczucie Miłości 26
Sprawiedliwy Stosunek Do Innych Zależy Od Sprawiedliwego Stosunku Człowieka Do Wiecznego Początku   26
Miłość Bez Obiektu. 26
Miłość Jest Aktem Zbiorowym.. 27
Każda Istota, Która Kochasz Objawi Się Tobie. 29
Współpracownicy Boga. 29
Boska Miłość. 29
Miłość Do Wszystkich Jest Włożona w Każdego Człowieka. 29
Transformacja Miłości 30
Przelewanie Dusz. 30
Dla Miłości Nie Ma Znaczenia Przestrzeń. 31
Łączność Miedzy Istotami, Które Cię Kochają. 31
Nowe Drogi Miłości 31
Boska Miłość Wyklucza Zazdrość. 31
Stałość w Miłości 32
Źródła Miłości Są w Wieczności 35
Miłość Rośnie Nieprzerwanie. 35
Doświadczenia Miłości 37
Miłość Żyje Tylko w Środowisku Harmonijnym.. 37
Nienawiść Obróci Się w Miłość. 38
Miłość Jest Zawsze Wzajemna, Miłość Rodzi Miłość. 38
Miłość i Przywiązanie. 40
Prawo Biegunowości 41
Nie Idź Do Żadnego Człowieka Zanim Nie Poszedłeś Do Miłości 41
Prawo Harmonii 42
Miłość Nieznana. 42
Wieczna Odnowa. 43
Przez Miłość Człowiek Dobrze Oddaje i Odczuwa Rzeczy. 43
Miłość Łączy Człowieka z Żywa Natura w Jej Całości 44
Im Więcej Istot Kocha Człowiek, Tym Więcej Dopływów Wleje Się w Niego. 44
Prawo Obfitości 44
Człowiek Miłości Jest Pod Ochrona. 44
Kto Jest Kochany Ten Przyciąga Innych. 44
Pomyślność. 45
Kto Kocha, Pomaga Całej Ludzkości 45
Dodatni Wpływ Boskiej Miłości 45
Ważna Reguła Przy Miłości 45
Gdy Widzicie w Kimś Dobro, Wzmaga Się Ono i Przejawia. 46
Miłość Do Wroga. 46
Litość. 48
Metoda Miłości 48
Prawo Miłości 48
Dobre Obejście. 49
Odporność. 49
Miłość Jest Służeniem.. 50
Miłość Rozwija Duchowe Zmysły. 51
Nie Przeciwdziałaj Miłości 51
Z Miłością Człowiek Rozpoczyna Swoja Drogę W Górę. 52
Schody Miłości 52
Miłość Jako Dążenie. 54
Miłość Jako Uczucie. 55
Miłość Jako Siła. 55
Miłość Jako Zasada. 56
Osiągnięcia Miłości 59
Miłość Łączy Człowieka z Całością. 59
Miłość Przynosi Wszystkie Osiągnięcia i Możliwości 61
Miłość Rozwiązuje Wszystkie Kwestie. 62
Miłość Przynosi Życie. 63
Miłość Wprowadza Nas w Życie. 63
Miłość Daje Warunki Zdrowia. 64
Miłość i Piękność. 65
Miłość Przynosi Radość i Pokój 66
Człowiek Miłości Wnosi Natchnienie i Postęp We Wszystkich. 66
Miłość Niesie Światło. 68
Miłość Jest Warunkiem Wiedzy i Rozwoju. 68
Miłość Rozwija Zdolności 69
Miłość Przynosi Wolność. 71
Miłość Wyzwala. 71
Miłość Znosi Wszelki Przymus. 71
Miłość Przeobraża Człowieka. 72
Miłość Obraca Kalectwa w Drogocenne Kamienie. 73
Miłość Wyzwala Od Przeciwieństw i Brzemienia Przeszłości 74
Kochający Przynosi Wolność Tym, Których Kocha. 75
Metody Studiowania Miłości 75
Potrzeba Studiowania Miłości 75
Duchowe Przygotowanie Do Miłości 76
Cierpienie. 77
Czystość. 80
Inna Metoda Zdobycia Miłości Ujarzmia Dobra w Innych. 81
Wdzięczność. 82
Rozmyślanie, Kontemplacja i Modlitwa. 83
Służenie. 83
Piękność. 84
Próby. 84
Kultura Miłości 88
Miłość wnosi pełną jedność w Życie. 89
Przed Przyjściem Miłości 91
W Ogrodzie Miłości 93
Przypowieści o Miłości 93
Prawa i Metody Dobra. 102
Dobro Jest Włożone Do Duszy Ludzkiej 102
Miłość Rodzi Dobro. 103
Dobro Jest Wykonaniem Woli Bożej 103
Dobro Tkwi w Tym, Byście Przejawili To, Co Bóg Włoży Do Waszej Duszy. 104
Dobro i Prawa Jedności 104
Boskie Prawo. 104
Dobro Wyzwala. 105
Dobro Polepsza Warunki 105
Dobro Stwarza Warunki Doskonałości 105
Cześć Trzecia. Mądrość - Nosicielka Światła i Wiedzy. 106
Mądrość Jako Twórcza Podstawa Życia. 106
Rozum w Naturze. 106
Natura Jest Żywym Organizmem.. 111
Mądrość Jako Prawa Myśl i Rozum.. 112
Warunki Prawej Myśli 112
Zalety Prawej Myśli 114
Osiągnięcia Prawej Myśli 115
Rozum.. 117
Modrość Przynosi Światło i Wiedze. 118
Studiowanie Natury Według Kształtu, Treści i Sensu. 118
Nowy Kierunek w Nauce. 119
Żywa Nauka. 121
Metody Studiowania Mądrości 124
Miłość Wiedzy. 124
Czystość Jest Również Warunkiem Przyjmowania Mądrości 125
Cierpienie Jest Droga Do Mądrości 125
W Modlitwie, Rozmyślaniu i Koncentracji Bóg Uczy Człowieka. 126
Próby. 126
Prawa i Metody Rozumnej Natury. 130
Nowy Stosunek Do Natury. 130
Kierownictwo Wewnętrzne. 131
Metody Pracy. 133
Prawo Rodzenia Sie Boskich Idei w Człowieku. 133
Związek Pomiędzy Czterema Rodzajami Świadomości 134
Wprowadzenie Do Boskiego Życia. 134
Prawo Budzenia i Odnowy. 135
Organizacja Ciała Duchowego. 136
Boski Uśmiech. 136
Prawo Wchodzenia. 136
Prawo o Myślach i Postępowaniu. 137
Prawo o Wzajemnej Pomocy. 137
Tonowanie. 137
Życie Zewnętrzne i Wewnętrzne. 138
Łączność z Całkowitym Życiem.. 138
Przestrzeganie Metod Rozumnej Natury. 139
Prawo Wzrostu. 140
Pozdrowienie. 140
Świat Fizyczny i Duchowy. 140
Makrokosmos i Mikrokosmos. 140
Ewolucja i Przemiany. 140
Prawo o Okresach w Życiu Ludzkim.. 141
Muzyka Ruch i Słowo. 141
Belka. 141
Oddychanie. 142
Ciało Jest Wyrazem Sil Psychicznych. 143
Kultura Mądrości 145
Znaczenie Mądrości Przy Budowaniu Nowej Kultury. 145
Miłość i Mądrość. 147
Pragnienie Światła Mądrości 148
Przypowieści o Mądrości 148


Wstęp. Ksiądz Tadeusz Wołynowicz
Słowo Wstępne.
Tytuł oryginału współczesnego mistyka w opracowaniu komentatora, którzy nie ujawniają swoich nazwisk brzmi:
Miłość Największa, - Miłość Kosmiczna Chrystusa Pana.
Z trzech tomów dzieła postanowiono najpierw wydać tom II, najbardziej chyba brzemienny w rewelacyjne i rewolucyjne treści wiążące głębię z intuicyjną rzeczywistością.
Chrześcijaństwo w swoim rozwoju weszło w okres asymilacji wszystkich prawd, które błysły na horyzontach kultur - prawd religijnych, filozoficznych i naukowych w jedną spójną wizję rzeczywistości. Religia w tym ujęciu byłaby sumą mądrości, jaką zdobyła ludzkość w swym pochodzie ku pełni światła. Jeżeli chcielibyśmy ująć te treści w najbardziej uniwersalną formułę, można by tak ją wyrazić:
U podstaw rzeczywistości znajduje się podstawa Rzeczywistość, która nie może nie istnieć, jeżeli istnieją byty nie posiadające w sobie racji swego istnienia, co doświadczalnie i powszechnie stwierdzamy, jest to Byt Podstawowy, inaczej zwany Absolutem, Ojcem wszechistnienia, zawierający w sobie cały bezmiar wszechświatów. Wskutek wewnętrznych naprężeń miłości, która jest jak gdyby "substancją" istoty Boga, wytryska promień wszechistnienia, błyskawica wszechświatów, pierwszy rozbłysk eksplozji czasu, inaczej, najbardziej skoncentrowany strumień plazmy atomowej (Weinberg - Pierwsze trzy minuty). W języku Hindusa wytryska najbardziej skoncentrowana energia myśli i mości w postaci skrystalizowanej w materialny kształt. Mocą wypierającą jak gdyby wnętrze Prajedni jest uosobione odbicie, przez energię poznania, obrazu najwyższej Istoty, w postaci Syna Bożego. Miłość wiążąca Ojca z Synem to podstawowa energia ruchu wszechświatów, racja istnienia, to w języku chrześcijańskim Duch Przenajświętszy, inaczej - Motor Historii. Syn Boży, Ta Boska Oblubienica, jest podstawową projekcją boskości. Jednocześnie jest to matryca człowieczeństwa, dokumentacja rozwoju człowieka przez historię świata ku jego pełni, na wzór Chrystusa Kosmicznego, którego miarę ma osiągnąć u kresu dynamicznego spełnienia się przez mechanizm ewolucji.
Boska Miłość, czyli Duch św. z zachwytu dla oblicza Syna, wprowadzając w ruch tworzywo masy wszechświatów, przerabia "glinę" protonów i neutronów w gwiazdy, w kwiaty, a na końcu w najpełniejszy wyraz boskości przez materialność, to jest w człowieka. W tym ujęciu człowiek jest po ileś tam miliardów razy powtórzoną wtórną projekcją boskości, ograniczoną w swym wyrazie opornością tworzywa, zależnie od stopnia podporządkowania materialności boskim mocom ducha. A więc człowiek jest najwyższym przejawem Absolutu poprzez materialność, obliczem Boga odtworzonym w materiale skrystalizowanej energii z tym, że sam może ten obraz za każdym razem poprawiać lub zniekształcać. Można powiedzieć, że człowiek jest kwiatem organizmu wszechświata, zamkniętym przynajmniej w pięciowymiarowej przestrzeni. Piąty wymiar to obszar ducha, napełniony energią miłości jak przestrzeń fizyczna powietrzem.
Ta miłość rozlana pod namiotem z gwiazd jest najczulszą matką wszelkiego życia. Roztacza opiekuńcze moce nad każdą żywą istotą. Doświadczanie powierzchni rzeczywistości może niekiedy przez ból i zło zaprzeczać temu stwierdzeniu. Głębsza jednak analiza niepojętych cudów zjawiska życia, jak opisuje choćby Droscher lub Dithfurt w ujęciu nauk ścisłych, pozwala nawet ból uznać za naturalnego anioła stróża najmniejszej istoty. Bo taka przecież jest biologiczna racja jego działania, a "mądrość przyrody "zmusza do zajęcia pozycji badawczej na kolanach wobec przejawiającej się inteligencji opiekuńczej. Wszechświat można by przyrównać do przeciętego piłą pnia, w którym dostrzegamy rdzeń i słoje. Pierwszy słój niech oznacza najmniej zorganizowane żywe istoty. Przedostatni - to ludzkość ziemska, jeszcze nie przebudzona na wartości ducha. Ostatni słój to ludzie czuli na wezwanie świateł Nieba, to bracia i siostry Chrystusa, Którego w tym obrazie wyraża rdzeń wszechistnienia - najbardziej skoncentrowaną energię miłości i inteligencji w centrum materialności.
Jeżeli rozsypiemy opiłki metalu na stole i przyłożymy elektromagnes opiłki ułożą się zgodnie z liniami sił pola elektromagnetycznego. Stają się widzialnym obrazem niewidzialnych linii sił pola elektromagnetycznego. Podobnie boskie bieguny Mądrości i Miłości przenikające chaos pierwotnego rzutu materialnej plazmy przekształcają ją na swój obraz i podobieństwo - to jest w człowieka. Człowiek w tym ujęciu to oblicze Boga wyrażone na płótnie przestrzeni i czasu, najwyższy przejaw Absolutu poprzez, materialność tak, że nawet ludzka miłość erotyczna na swym biegunie ducha ma wymiar trynitarny -"Tak cię kocham, że pragnę dać ci syna", twierdzi lub tak czuje na wieki zakochany człowiek. Wyraził tę myśl już św. Jan Chryzoston, w czwartym wieku po Chrystusie, ten wielki mistyk Wschodu, gdy powiedział: "Małżonkowie przez swe szlachetne uczucie nie są bynajmniej obrazem czegoś ziemskiego, ale obrazem samego Boga w Trójcy Jedynego"
Człowiek kontaktuje się ze wszechświatem poprzez zmysły pracujące na fali. Jeżeli częstotliwość fali dla oka i ucha zilustrujemy tasiemką długości 4 cm, to całość falowania wyrazimy taśmą, którą możemy 75 razy owinąć kulę ziemską na równiku. Korzystamy z jednej kwa-trylionowej części częstotliwości falowania. Materiał tak pobrany i obrabiany wysiłkiem pokoleń doprowadził empiryka, logika, sceptycznego łowcy materialnych cząsteczek do sformułowania wyrażonego przez Heisenberga: "Atom da się sprowadzić do równania matematycznego. Na dnie atomu jest sens". To zdanie jest kwiatem empirii w wydaniu Europejczyka. Hindus w mistycznym zachwycie określa materialne cząsteczki jako skrystalizowaną energię myśli Boga. Wszechświat to tylko manifestacja najwyższego Ducha, okno wystawowe najwyższej Miłości. W tym punkcie po dwu zboczach ludzkość dochodzi do punktu zwrotnego historii przez rewolucję w pojmowaniu świata. Zaczyna się ona u nas od nauk ścisłych, zwłaszcza od biologii. Najcenniejszym bowiem osiągnięciem tych nauk jest, jak twierdzi również Dithfurt, powszechne przekonanie obecne wśród uczonych, że wyobraźnia twórcza, rozum, inteligencja, przewidywanie ma daleką przyszłość - te atrybuty mózgu typu homo sapiens - musiały istnieć daleko wcześniej zanim taki mózg się pojawił, już u podstaw nieskończenie logicznie złożonego zjawiska życia.
Max Scheller, sławny biolog i filozof, przyrównuje rzeczywistość do twardego pnia. Kora osłania istotę bytu drzewa. To co widzimy wokół jest tylko korą, wierzchnią warstwą wielkiego organizmu wszechświata. Łatwe doświadczenie odsłania "rzeczywistość drzewa". Zbliża się jednak czas gdy tą "siekierą logiki" lub potęgą intuicji zwielokrotnionej w mistycznym doświadczeniu będziemy coraz częściej odsłaniać Ducha z poza kory świata.
Od 1900 roku zwielokrotniliśmy ilość wiedzy przeliczeniowej na byty o 265 razy. Obecnie w ciągu dwu lat ilość wiedzy rośnie o 100%. Potrzebni są specjaliści wąskiego zakresu i generałizatorzy dokonujący syntezy.
W książce "Miłość Największa" autor dokonuje syntezy swych doświadczeń mistycznych, opisując Miłość odsłoniętą z materialnej kory - przysłony założonej na nasze zmysły, jak to dokonujemy w aparacie fotograficznym, gdy za dużo jest słońca. Czytając książkę, nie czuje się oparcia przyswajanych treści w naszym materiale wiedzy i doświadczenia, a jednak wyczuwa się pewny grunt oczywistości odkrytej gdzieś w głębinach rzeczywistości. Treści tej książki to odkryty nowy ląd, nieznana przestrzeń dla ramion ducha. Bez dowodzenia narzuca się przyjemne przeświadczenie, że ten ląd to jakby pancerz granitowy spajający to ziemskie kolisko i niosący wszystkie barwy życia, to podstawowa warstwa istnienia.
Miłość Kosmiczna ukazana na kształt słońca wiosennego, które delikatnie wyciąga roślinki z błota, z moczarów, z wody i ziemi, napełniając je ciepłem, radością, życiem by kwitły i trwały, wciąga w swoją przepaść tajemnic i najwyższych wspaniałości. Też oczarowuje, napełnia serce ciepłem i radością.
Ten tekst nie poddaje się ściśle logicznemu podziałowi ponieważ zawiera opowiadania Mistrza o miłości wygłaszane w czasie rekreacyjnych przechadzek.
Tekst oryginału zawiera po setki razy powtórzone wyrażenie: "Mistrz mówi". Z powodu braku papieru Redakcja usunęła tylko ten zwrot. Słowa Mistrza są zawsze w cudzysłowie. Reszta to tekst Komentatora.

Przed Świątynia Miłości
Dziś ludzkość znajduje się na progu świątyni miłości. Obecnie wchodzimy w epokę, gdy ludzkość wkracza do jej Królestwa.
Chrystus jest Bramą Miłości.[1]
Przez Niego wchodzi się w to Królestwo.
Wskazał On Miłość, jako drogę do dusz ludzkich.
Mistrz opracował tę wielką naukę Miłości, Rzucił światło na jej przejawy i metody, na jej wszechmoc, na jej wszech-zwycięską moc, która pokonywa wszelkie trudności, zwala wszystkie przeszkody, niweczy wszelkie kajdany i więzienia, wyprowadza z nich człowieka i wskazuje mu drogę wolności.
Słowem Mistrza po raz pierwszy w historii ludzkości rzuca się potężne światło na tę Boską, twórczą siłę, na cuda, których dokonywa i perspektywę, jaką otwiera przed ludzkością. Mistrz wprowadza nas w świat Miłości, którego dotychczas nie podejrzewaliśmy tak wzniosłym, potężnym i pięknym. W Jego pogawędkach i wykładach najwięcej się mówi o Miłości. Przez całe pięć dziesięcioleci Mistrz otwiera przed nami dziwne przejawy tej Miłości.
Przez to, co Mistrz powiedział o Miłości, podniósł On tylko rąbek zasłony, by można było widzieć majestat sił, które pracują w naturze i by się otworzyło potrzebne przygotowanie do jej zrozumienia.
Mistrz mówi: "Nie ma nic ciekawszego niż badanie przejawów Miłości". Z wielkiej nauki Miłości podamy niżej tylko krótki rys, tylko kontury niektórych jej zasadniczych przejawów i metod, by było widać możliwości i przestrzenie, które się otwierają przed ludzkością.
Prawa i metody, które dajemy tu, są wzięte z pogadanek i wykładów Mistrza, gdzie szczegółowo je wykłada i rozwija.

Miłość Jako Podstawa w Życiu
Miłość Opiera Się Na Jedności Życia
Jakie są głębokie przyczyny, które zmuszają człowieka by kochał Wzniosłe, Boskie w świecie, bliźnich i każdą żywą Istotę?
Jest to zupełnie naturalne, ponieważ wszystkie istoty są gałązkami i listkami wielkiego organizmu kosmicznego. Są one bliskie, pokrewne, ponieważ jedno i to samo życie przechodzi przez nie i to życie wspólnie je łączy.
Miłość pochodzi z jedności, która istnieje w świecie.
Jakkolwiek by się przejawiła, jest ona wyrazem jedności.
"Wszystkie dusze są związane między sobą w taki sposób, że tworzą coś stałego, nierozdzielnego. Z punktu widzenia tej Miłości świat przedstawia wielki organizm, w którym żyje i pracuje Bóg. Gdy przyjdzie do nas Miłość, poznamy, że we wszystkich ludziach tkwi jedna i ta sama zasada".

Świat Jest Zbudowany i Objęty Miłością
"Miłość Jest Matką świata. Stworzyła ona wszystkie organizmy, wszystkie istoty. Zrodziła ona słońce. Całe niebo jest niczym innym, jak tylko wystawą Miłości".
Pierwszą podstawową zasadą jest Miłość, nie dzisiejsza wasza miłość, lecz Miłość, która stworzyła cały kosmos, Miłość, z której pochodzą wszystkie żywe siły w naturze - wszystkie.
Każdy ruch jest ruchem Miłości. Słońce, Ziemia, cały kosmos, przypływy i odpływy, wszystko co się rusza działa pod wpływem Miłości, czyli rozumu. Ruch wskazuje, że jest życie; życie wskazuje, że jest Miłość; Miłość wskazuje, że ktoś myśli o nas. Życie pochodzi od Miłości. Człowiek musi sobie uświadomić, że życie jest darem, miłosnym darem. Potężny motor całego życia jest to Miłość. Jest ona wielką, potężną siłą, gdyż rządzi wszystkim i wszystko jej podlega.
Mądremu początkowi, który leży w zasadzie tej Jedności, możemy dać jakie chcemy imiona: Całość, Bezmiar, Pierwsza Przyczyna, Wielki w świecie, Wieczny Początek, Bóg.
Zawiera On wszystko w sobie. Sam On jest Miłością.
"Miłość jest wielkim Realizmem - Boskim Realizmem w świecie".
Życie całości przepływa przez wszystkie istoty. Łączy ono i obejmuje wszystko na świecie.
Tak jak przez komórki i organy organizmu przechodzą te same soki, tak i Miłość Mądrego Początku przechodzi przez wszystkie istoty. Stwarza ona cały Wszechświat. Jest ona maciczną silą w świecie. Miłość jest powietrzem Boskiego świata. Przenika ona całą przestrzeń. Nie ma nic piękniejszego ponad to, gdy człowiek widzi wszędzie Boską Miłość.
"Gdzie jest Miłość? Wszędzie!
Nie ma miejsca, gdzie by Miłość nie była obecna".
Wszystko w świecie żyje i istnieje w Miłości i przez Miłość.
"Wszystko co widzimy, ludy gwiezdne, słońce i planety - jest przejawem i wyrazem Miłości. Cały wszechświat i jedno totalność, cały świat fizyczny jest przejawioną, zmaterializowaną Miłością.
Kamienie, rośliny, zwierzęta, światło, powietrze - przez wszystko Miłość przemawia do ludzi. Z Miłości pochodzą wszystkie światy przez wszystkie wieczności. Za tym co się dzieje w życiu, musimy widzieć działanie niezmiernej Miłości, która objawia rzeczy. Człowiek jako cząstka Jedności w świecie jest pogrążony w Miłości, w Bogu.
"Wielkie Mądre Centrum we wszechświecie jest Miłością!"
Oddychamy Miłością!
"Gdy pójdziemy do jakiegoś drzewka, trawy, kwiatu, źródła, widzimy w tym wszystkim Miłość Pierwotnej Przyczyny".
Miłość krzepi wszechświat. Porusza ona wszystko do jednego wielkiego celu. Plan, według którego wszystkie istoty poruszają się do swego celu, jest włączony do miłości. W chwilach przejrzenia człowiek osiąga prześwietlenie tej prawdy i wtedy przeżywa majestat życia. Widzi on piękno na drodze, którą wszystkie istoty idą od zmroku ku jasności, od słabości do siły, od smutku ku radości, od nizin do szczytów, czuje on, że Wielka Matka - Miłość - obejmuje swoje dzieci i napełnia je życiem. Czuwa ona nad nimi.
Opatrzność - to jest Miłość, która porusza Wszechświat.
"Pod słowami Mądry początek rozumiemy Miłość, która przynosi życie. Jest ona czymś największym w życiu. Ta miłość jest skałą w życiu człowieka".
Ktoś mówi: "Nikt mnie nie kocha". Jest jeden, kto was kocha.
Gdyby was nie kochał, nie moglibyście żyć na tym świecie. Jeżeli żyjecie, znaczy, Bóg was kocha. Jeżeli myślicie, że nikt was nie kocha, jest to pierwsze kłamstwo w świecie. Nawet przy najbardziej niesprzyjających warunkach bądźcie wdzięczni, że żyjecie. Przy wszystkich dobrach które są wam dane, ośmielacie się pytać, czy Bóg was kocha. To jest to samo, jak gdybyście zapytali, czy was kocha wasza matka. Gdyby Bóg was nie kochał, nie wysłałby was na ziemię, byście się uczyli".
Bóg przewidział dla człowieka niezmierzone bogactwa, wielkie osiągnięcia. Ma po co żyć człowiek! Ma go kto kochać! Nie ma czegoś większego dla człowieka niż to, że znalazł Tego kto go kocha.
"Człowiek musi zachować w swym umyśle myśl, że jest Jeden, kto go kocha. Jesteś smutny, pełen zwątpienia i nie wiesz co robić. Mówię: Uwierz, że Bóg cię kocha, a natychmiast nabierzesz otuchy, podniesiesz czoło".
Miłość, którą przejawia Bóg do ludzi nie ma początku, nie ma i końca. Miłość Boga jest wieczna i niezmienna.
Przez jakiekolwiek przeszlibyśmy cierpienia, w końcu przekonamy się, że nie ma istoty na świecie, która nas kocha jak Bóg. Możecie liczyć na Miłość tych wielkich Dusz, które zawsze są z Panem Bogiem. Kochają one was i biorą udział w Waszym życiu. Te wielkie dusze spotkacie po całym świecie. Wszystkie mądre istoty pracują dla dobra ludzkości. Pracują one dla szczęścia ludzi. Pracują dla zrealizowania Nowej nauki - nauki Miłości. Nikt nie jest sam w swoim życiu, nikt nie jest porzuconym. Mądre Wzniosłe istoty troszczą się o was z całą swoją miłością i poświęceniem. Żeby wam służyć i pomóc, gotowe są na wszelkie ofiary. Cokolwiek by się stało z wami i z waszymi bliskimi, wiedzcie, że wszystko jest dla dobra i w dobro się obróci.
Człowiek musi powiedzieć: "Bóg jest Miłością". Z tego wynika, że świat jest stworzony dla mnie, lecz kiedy?. Gdy żyję według zasady Miłości, gdy żyję rozumnym życiem.
Pierwszym największym impulsem duszy ludzkiej jest odczuć Miłość. Miłość w całej jej pełni, by mogła się wyzwolić od ograniczeń życia.
"W imię Jedynego pracujcie, tak dla swojego dobra, jak i dla dobra swoich bliźnich".

Szukanie Boga
Miłość jest (szukaniem) widzeniem Boga!
"Tylko na drodze Miłości możemy dojść do kontaktu z Bogiem. Nie ma piękniejszej istoty od Boga. Nowym jest widzenie Boga w innych, a oni jeżeli widzą Boga w tobie. Gdy nie możesz ujrzeć Boga w człowieku, jesteś na złej drodze. I każdy kto nie może widzieć Boga w tobie, nie może być twoim przyjacielem. Każdy, w kim nie możesz widzieć Boga i ten nie może być twoim przyjacielem. Nie tylko on powinien widzieć Boga w tobie, lecz powinien mówić z Bogiem w tobie. Gdy dwoje się kocha, każde z nich rozmawia z Bogiem w drugim.
Dusza ludzka szuka czegoś w świecie, tęskni za czymś. To, czego człowiek szuka w tysiącach form, w całej rozmaitości życia, jest to wieczny Początek.
Kto szuka Miłości, ten szuka Boga.
"Gdy mówimy, że musimy kochać, rozumiemy, że musimy szukać Boga.
Musimy kochać, żeby znaleźć Boga, ponieważ Bóg jest Miłością.
Zadatki prawdziwej wiedzy, bogactwa i siły są wewnątrz człowieka. Miłość przedstawia żywotne promienie słońca dla rozkwitu duszy ludzkiej. Każda istota w uświęconych chwilach swego życia dąży do pięknego, wzniosłego i Wiecznego, do świętego ideału. W gruncie rzeczy jest to dążenie do Kosmicznego Centrum całego wszechświata. Każdy człowiek, czy jest religijny, czy nie - ma głęboką wewnętrzną wiedzę o tym Centrum. Każdy człowiek zna Boga i kocha Go - i wierzący i niewierzący, gdyż tęsknota do Wiecznego Piękna i Prawdy, do Wiecznego Życia istnieje w każdym człowieku. Nikt nie może jej zagłuszyć. Pozostaje ona w głębi duszy jak święty promień i w chwilach prześwietlenia człowiek czuje ją.
Dusza ludzka wie w swojej głębi, na swoich drogach, że za wszystkim, co się rozpada w naszych rękach, jest coś Wielkiego, Trwałego i Wiecznego w podstawach całego życia, które nadaje sens życiu. Forma jest to szata, przez którą przejawia się Wieczny Początek.
We wszystkim, co przyciąga uwagę i miłość człowieka, znajduje on odblask Wiecznego, Nieprzejściowego, Wielkiego. Ta Święta tęsknota jest dana wszystkim istotom od najmniejszych do największych. Dusza ludzka tęskni do Boga, jak kwiat tęskni za słonecznymi promieniami. Wszystkie istoty przedstawiają jeden kosmiczny organizm. Miłość człowieka do Boga jest wyrazem ich zbiorowego dążenia do Wielkiego Realizmu w świecie.

Trzy Formy Miłości
"Na świecie możecie kochać przede wszystkim Boga - nic więcej. Jest to Wielka Prawda. Potem możecie kochać swoich bliźnich i wreszcie samych siebie. I ten człowiek, który nie rozpoczyna życia Miłością do Boga - nic z niego nie będzie".
Nie ma istoty na świecie, która by nie rozumiała życia, nie ceniła go i nie dążyła do niego wszystkimi siłami. Kosmiczne życie nie jest niczym odrębnym. I najmniejsza istota i największa służą jedynie Jemu. Przeciwieństwa może są w oddzielnych częściach i sferach życia, lecz jako Jedność, życie jest zupełną harmonią.
Człowiek ma trzy łączności z życiem: Miłość do Wiecznego Początku, miłość do bliźniego i miłość do siebie samego.

Pierwsza Łączność - Miłość Do Wielkiego, Mądrego Początku
"Bóg jest Miłością. Mądrym Początkiem, który włożył wszystko w życie. Rozum, serce, dusza i duch nasz dane są nam przez Boga. Dlaczego nie mamy kochać Boga, Który dał nam wszystko?
Pierwsza łączność człowieka, która jest najbardziej istotna, jest to miłość do Całości do Boga.
Jedyną łącznością między duszą ludzką i Bogiem jest miłość.
"Gdy człowiek ukocha Boga, jest to najsławniejszy moment w jego życiu. Nazywam człowiekiem tylko tego, kto pokochał Boga. Chwila, w której określił on siebie i ukochał Boga, określa go jako człowieka".
Gdy człowiek ukocha Wielki Początek całą swoją istotą, osiąga on ideał swojej duszy, wie dlaczego przyszedł na Ziemię, dlaczego żyje. Tak dochodzi on do najwyższego punktu w swoim życiu.
"Nadszedł już czas, byście odnowili łączność z Tym, kto was stworzył, Kto was kocha i myśli o was. Jedyny przywilej człowieka przed zwierzętami tkwi w tym, że dana mu jest możność kochać Boga i wypełniać Jego wolę. Najpierwsze w świecie jest:
Wszyscy musimy dojść do tego prawa - ukochać Boga. Ludzie kochają Boga, gdyż On w każdej chwili poświęca się dla nich".
Człowiek musi być w łączności z Bogiem stale - każdego dnia i każdej minuty.
"Całe nasze życie musi być stałym wysiłkiem w łączności z Bogiem, byśmy byli w kontakcie z Miłością Boską".
Dusza ludzka musi się połączyć z Boską Miłością. I w takim połączeniu zjawi się nowe życie, które nazywa się zmartwychwstaniem.
"Ta idea, Miłość do Wiecznego Początku - musi się stać w nas, tak żywa, tak intensywna, jak krew, która krąży w całym ciele".
Ideał tak poszczególnego człowieka jak i całej ludzkości, musi to być, Miłość do Boga, do Całości.
Ktoś mówi: "Jak mogę kochać Boga, którego nie widzę?" Jedyną istotą, którą widzicie w świecie jest to Bóg!
"Gdy przyjdzie jakaś myśl o Bogu, serce wasze zadrży, dusza wasza się napełni wielką Jego Miłością. Gdy spojrzycie w niebo ze wszystkimi światłami, spojrzycie na ludzi i na wszystkie istoty uczujecie, że w tym wszystkim przejawia się Boska Miłość!
By człowiek kochał Boga, tzn., że Bóg musi być ideałem dla człowieka i człowiek gotów jest przy wszystkich warunkach swego życia poświęcić wszystko dla Boga. Każdy, kto chce być "Człowiekiem", musi mieć święte pojęcie o Bogu. Stosunek do Boga jest stosunkiem do Miłości. I stosunek do Miłości jest stosunkiem do Boga. Gdy człowiek przestanie myśleć, że Bóg jest Miłością, łączność jego z Bogiem się przerywa" Prawo głosi:
Bóg zawsze kocha człowieka, a człowiek odczuwa Jego Miłość przez Miłość, którą czuje do Niego.
Oto dlaczego jeżeli człowiek zmieni swój stosunek do Boga, to sam sobie stawia przeszkody do Wielkiej, Boskiej Miłości.
"Bóg kocha jednakowo wszystkich, tylko jedni uświadamiają to sobie, a inni nie. Bóg kocha człowieka tak, jak i aniołów, tylko anieli uświadamiają to i odczuwają Jego Miłość, a ludzie zawsze nie uświadamiają. Na przykład: Na kamień wylewa się tyleż wody, co i na rośliny dokoła. Jednak kamień nie przyjmie w siebie tej wody i może powiedzieć wskutek tego, że Bóg go nie kocha. Woda przechodzi i schodzi po jego powierzchni.
Kto jest twardy jak kamień, nie może świadomie przyjąć Miłości Bożej. Co trzeba więc zrobić? Stać się miękkim".
Gdy człowiek czuje Miłość do Boga, odczuwa to, co idzie od Wielkiego Kosmicznego Centrum. Wchodzi on już na drogę twórczości i wschodu. Wtedy człowiek jest w łączności z całym życiem i energią Całości, twórcze i budowlane siły całego Wszechświata wlewają się w niego.
Pierwszym warunkiem wypełnienia woli Bożej jest, by człowiek był w łączności z Pierwotną przyczyną, ze Wzniosłym, Rozumnym światem.
"Wszyscy muszą się nauczyć wypełniać wolę Bożą. Wola Boża to jest wszechświatowe prawo. Jej wypełnieniem jest czasowym aktem, który się przejawia w danym wypadku. To prawo rozumie dobro wszystkich istot bez wyjątku. Wykonać Wolę Bożą w danej chwili tzn. zrobić dobro, które się odnosi do wszystkich istot bez wyjątku. Jest to wielkie prawo. Z tym zrozumieniem i wykonaniem Woli Bożej człowiek może stać się wielki. Dlaczego dziś ludziom się coś nie udaje? Gdyż miłość ich do Boga jest mikroskopijna. Puste Jest życie bez Miłości do Wielkiego Mądrego Początku. Z tym Początkiem człowiek ma wszystko - zdrowie, bogactwo, siłę i miłość. Człowiek musi ukochać Boga i podtrzymać wszystkie warunki".
Gdy człowiek ukocha Wielki Mądry Początek przejawi Boskość w sobie. Miłość do Boga - jest to prawo tego wewnętrznego błogosławieństwa. To jest ta wielka nauka, którą poznały wszystkie postępowe dusze. To jest ta wielka droga, którą szły. I tylko wtedy się wypełniają słowa: jeżeli ktoś kocha Boga, jest poznany przez Niego.
W Miłości do Boga człowiek odczuwa życie, światło i siłę, które wychodzą z niego.
Wtedy Wszystkie pragnienia spełniają się.
"Dopóki nie przejawi swej miłości do Boga, człowiek zawsze będzie słaby. Jeżeli jest słaby człowiek, nigdy nie może osiągnąć pragnienia swojej duszy -kochajcie Boga. Miłość do Boga, z której pochodzi żywa łączność między nim i człowiekiem jest mistycznym wewnętrznym doświadczeniem. Magiczna siła tego doświadczenia kryje się w tym momencie, gdy człowiek skieruje umysł, serce, duszę i swego ducha do Wiecznego Początku bez żadnego wahania i wątpliwości. Tylko wtedy może on zrozumieć sens życia, gdyż tylko Bóg może przed nim otworzyć ten sens.
Zróbcie doświadczenie ze słowami: "Bóg jest Miłością" - żeby zobaczyć co się w nich kryje. Włóżcie te słowa w swój rozsądek, do swego serca i do swej woli, a zobaczycie, że jeżeli Jesteście chorzy - wyzdrowiejecie, jeżeli dotychczas tylko patrzyliście, zobaczycie, jeżeli tylko odczuwaliście, odtąd będziecie kochali. Wszystko może się naprawić, wszystko jest możliwe. Kiedy? Gdy człowiek jest związany z Wiecznym Początkiem".
W czystości, w miłości, w niezmiennych stosunkach człowieka do całości kryją się metody odświeżenia, wyzwolenia, pogodzenia z wszystkimi. Powiedziano: "Zanim o coś poprosicie, będzie wam dane". Kto kocha Boga, otrzyma błogosławieństwo, zanim o coś Go poprosił. Wszyscy, którzy kochają Wielkiego w Świecie wzmacniają się. Zrywajcie owoce z drzewa życia, byście byli silnymi, byście przejawili miłość, sprawiedliwość, dobroć i wstrzemięźliwość".
Miłość do Boga jest źródłem radości, pewności siebie i harmonii. Wtedy człowiek jest opromieniony wielkim Słońcem Życia. Ta łączność robi go bogatym. Czerpie on ze źródeł życia. Jest on nietykalny dla niszczycielskich mocy, gdyż światło, którym żyje jest dla nich niedostępne. Wtedy jest on w życiu wolny.
"Przy tym kontakcie z Bezgranicznym odczujecie to szczęście, siłę, odmłodzenie, którego pragniecie! W miłości do Boga jest szczęście człowieka. Tysiące dróg wiodą, do szczęścia, lecz prostszej i czystszej od tej nie ma. Przeszedłem ją, znam ją i wam radzę nią iść".

Druga Łączność - Miłość Bliźniego
"Jeżeli kochasz Pierwotną Przyczynę, będziesz kochał i formy przez które ona się objawia. Święta jest forma, przez którą objawia się ona, jest to bliźni.
Ludzie są cząstką Boga. Jak kochamy Boga, tak pokochamy ludzi. Jeżeli nie kochamy Boga, zawsze będziemy robili różnicę między jednym a drugim człowiekiem".
"Jeżeli kochasz Pierwotną Przyczynę, to znaczy upokorzysz się. Jeżeli kochasz bliźniego, to znaczy rozszerzysz się".
Gdy człowiek kocha swego bliźniego, pozwala by przez niego przeszła miłość do Boga, którą przyjął od wiecznego Początku.
"Gdy kochacie kogoś, to znaczy, że odpowiadacie na Boską Miłość". Mistrz daje głębokie zrozumienie pojęcia bliźniego, przez co człowiek wchodzi w nowy stosunek do wszystkich istot. W ten sposób Mistrz otwiera wielkie przestrzenie, wnosi piękno do nowych stosunków z otoczeniem. Mówi im:
"Napisane jest: "Będziesz kochał bliźniego swego, jak siebie samego". Kim jest bliźni? Kochający widzi we wszystkich ludziach i we wszystkich istotach swego bliźniego! Oto dlaczego stawiam nowe prawo:
Musimy kochać wszystkie istoty jak siebie samego. Kochajcie każde drzewo, każdy kwiat, każde zwierzę, każdego człowieka jak siebie samego!
Powiecie: Kim jesteś ty, który dajesz nowe prawo! Tłumaczę stare prawa na nowy język, by były zrozumiane".

Trzecia Łączność - Miłość Do Siebie Samego
"Kochajcie swoją duszę, a sami sobie pomożecie. Miłość człowieka określa się przez to, jak on szanuje swoją duszę. Oceniajcie Boskość w sobie - swój rozum, swoje serce, swoją duszę i swego ducha.
Im więcej wierzycie w swoje siły wewnętrzne i możliwości, tym prędzej się rozwiniecie".
Trzecią fazą jest miłość do samego siebie, człowiek musi ocenić swoje życie, oddzielić realne od nierealnego, by iść do doskonałości.
Bądź doskonały! - to jest miłość do siebie samego. Miłość do siebie samego nie znaczy, by człowiek kochał swoją osobę, lecz by przejawił Boskość w sobie. W tym przejawieniu czuje on smutki i radości ludzkie, jak swoje, dąży do pomagania im w rozwiązywaniu zadań ich życia i jak mądrze wykorzystać warunki.
W człowieku żyje wyższy początek, który musi się przejawić. Tak człowiek dąży do kultury synów Bożych. Miłość do siebie samego znaczy - że człowiek czuje w swojej głębi Boskość, ceni ją i utoruję jej drogę, by się przejawiła. Niższa natura ludzka jest niezorganizowana i gdy rządzi człowiekiem, skuty jest on łańcuchem, jest on w więzieniu, w niewoli instynktów życia. Miłość do siebie samego znaczy, że człowiek musi rozpalić ten święty ogień, który płonie w głębi jego duszy, wziąć przewagę, podporządkowuje wszystkie inne siły, zorganizuje je i skieruje je na służbę tego Wiecznego Początku, który jest pierwotnym impulsem w końcowym celu życia, t. j. Boskiej doskonałości.

Mistrz mówi o tych trzech łącznościach co następuje:
"Musimy kochać Boga, jako jedną Całość. Gdy mówimy o miłości do bliźnich, rozumiemy przejawienie się Boga w całym wszechświecie. Kochać samego siebie, tzn. ochronić rezultat tej Miłości.

Miłość Jest Istotą Natury Ludzkiej
"Miłość jest właściwością duszy, tj. wewnętrznym bogactwem człowieka, do którego powinien on dążyć. Miłość jest włożona do duszy ludzkiej.
Wystarczy by człowiek tylko otworzył umysł, serce i duszę dla Boskości, by przejawił miłość do wszystkich żywych istot. Człowiek musi kochać, by się przejawić".
W każdym człowieku jest myśląca i kochająca istota. W każdym człowieku jest Boska dusza i Boski duch. I żeby człowiek był najbardziej ordynarny, jak tylko zadrga w nim ta natura, zmieni się. Nawet jeżeli jest najbardziej zdolny do przestępstwa, w pewnych wypadkach może się w nim przejawić anioł, który poda rękę, by mu pomóc.
Człowiek w swojej istocie wewnętrznej, z Boskiego Początku, który jest w nim, jest dobry.
Życie jednostki w postaci dzisiejszej różni się kontrastami: radość i smutek, nienawiść i miłość, zawiść i współzawodnictwo. Samouświadomienie jest życiem jednostki, a nad świadomość jest życiem duszy. Nad jednostką są Boska dusza i Boski Duch. Każdy człowiek posiada swego wewnętrznego Mistrza, który go uczy i poprawia w życiu".
"Bóg żyje w twojej duszy i w twoim duchu, w twojej wzniosłej świadomości, która przynosi światło. Przywołaj tego Boga, a wtedy będziesz mógł coś zrodzić. W tym jesteśmy podobni do Boga, że możemy myśleć, czuć i kochać jak On".
Boskim w człowieku jest sam człowiek.
"Należy określić pojęcie "człowiek". Jest ono zestawieniem cnót. Tylko ten może się nazwać człowiekiem i nosić to swoje imię, który utorował drogę Miłości, Mądrości i Prawdzie w sobie. Dusza mieszka w ciele od czasu do czasu. Całe bogactwo dla was jest obecnością Boga w waszej duszy".
Dobry człowiek przedstawia piękny posąg, wykonany przez znanego rzeźbiarza. A zły człowiek jest ordynarny, jak prosty kamień. Dla nieznających się kamień ten nic nie jest wart, lecz dla tego, kto wie - rzeźbiarza - kamień jest warunkiem wykonania pięknego posągu".
Każda istota rozumie język Miłości.
Jedna z uczennic Mistrza z Rysi (Łotwa) w 1937 roku chciała tam wygłosić odczyt wobec więźniów i poprosiła Mistrza o danie jej tematu. Dał on jej temat następujący: "Znaczenie mądrych cierpień człowieka". Odczyt miał wielkie powodzenie. Poraz drugi poprosiła Go o temat, by mówić do politycznych więźniów, większość z których byli to materialiści. Tym razem zadanie jej było trudniejsze, gdyż w pierwszym odczycie wychodziła ona, z duchowego światopoglądu, a teraz miała mówić do materialistów. Mistrz polecił jej następujący temat: "Miłość jako czynnik zjednoczenia ludzkości". I drugi odczyt miał wielkie powodzenie.
Miłość jest językiem, który rozumie każde serce ludzkie bez różnicy światopoglądu.
Miłość jest jedyną siłą w świecie, która jest zrozumiana przez wszystkich - człowieka, ptaszka, drzewko, kwiat.
W swej głębi każda dusza zna piękno, majestat i świętość miłości. Metody miłości są zapisane w duszy ludzkiej. Otwórzcie swoją duszę, każdego dnia przeczytajcie po jednej z metod zapisanej w niej i stosujcie je."
Ktoś mówi: "Ja nie mam miłości". W każdym człowieku jest kran dla miłości.
"Puść ten kran i powiedz: "Od tej chwili zacznę przejawiać miłość". Prawdziwy człowiek jest poza rozumem i sercem. Żyje on w duszy, która prawidłowo rozumie miłość.
"Myśl, że stary nie może kochać jest tak prawdziwa, jak i twierdzenie, że nie potrzebuje on pożywienia. Jedynym stanem człowieka jest miłość niezależnie od tego, czy jest on stary czy młody. Jak jest niezbędne dla człowieka jedzenie, tak jest niezbędna Miłość".
Miłość jest naturalnym dążeniem duszy ludzkiej.
Gdy człowiek zacznie myśleć o pierwszym promieniu Miłości wtedy się budzi. Miłość jest przebudzeniem się świadomości. Może was obudzić tylko ten, kto was kocha.
Istotne przejawienie się człowieka jest w miłości. Zastosujcie Miłość, żebyście się przejawili swemu bliźniemu.
"Gdy spotkasz człowieka, nie mów, że jest zły, lecz powiedz: "Ten człowiek jeszcze się nie przejawił, nie przejawił dobra, które tworzy jego prawdziwą naturę". Wszyscy musimy się przejawić.
Przejawienie jest w tym, by wyrazić Boską Miłość.
Jeżeli Miłość nie przyjdzie do człowieka i duch jego nie jest w nim obecny".

Jedność W Miłości - Miłość Jest Niepodzielna
"Miłość Jest przejawem Boga. Jeżeli kochacie - jest On w was. Zadaniem każdego człowieka jest badanie i zastosowanie miłości jako przejawu Boga. Gdy kochasz, dotknął On twego serca.
Dobro w człowieku - jest to Bóg
Rozum w człowieku - jest to Bóg
Siła w człowieku - jest to Bóg
Człowiek musi powiedzieć: "Miłość, która jest we mnie, jest to Bóg. I jestem wdzięczny, że Bóg się ograniczył do mnie, by się przejawić przeze mnie".
Prawo miłości jest wewnętrzne. Jeżeli człowiek nie ma wewnętrznego impulsu do przejawienia miłości, żadna zewnętrzna przyczyna nie może go zmusić do tego. Pod wewnętrznym impulsem rozumie się Wieczny Początek.
"Miłość - jest to zwrócenie się rozumnej duszy do Boga".
Miłość wskazuje na jedność, jaka istnieje między duszą ludzką i Bogiem.
"Miłość jest dotknięciem Boga duszy ludzkiej. W pierwszej chwili zetknięcia człowieka z Bogiem Miłość wybucha w duszy ludzkiej. Każde dotkniecie Boga duszy znaczy odkrycie wielkiego świata. Wtedy człowiek może powiedzieć: "Żyję w tej wielkiej Miłości, oddycham światłem Mądrości Bożej, poruszam się w wielkiej Miłości, wzdycham i poruszam się w wielkiej Prawdzie Bożej, która przynosi Wolność i Przestrzeń dla duszy".
Nie trzeba dzielić Miłości. Musimy mieć o niej wyobrażenie całości.
Ktokolwiek by cię kochał, uświadom sobie, że Bóg clę kocha. Kogokolwiek byś pokochał, uświadom sobie, że Bóg kocha przez ciebie. Jedyną Istotą, która nas kocha, jest Bóg.
Kto kocha i kogo kochają, dobrowolnie pozwalają, by Bóg się przejawił przez nich.
Miłość nie tkwi w formie zewnętrznej. By objawić Miłość Bóg przejawia się przez wszystkie istoty.
"Miłość do Wielkiej Istoty, która opromienia cały Wszechświat musi płonąć i w nas".
Miłość mówi o obecności Ducha.
"Jeżeli chcecie przejawić, Miłość Bożą, Duch musi być w was, pozwólcie Mu, by się przejawił".
"Ktoś mówi: "Kocham Cię". To jest fałszywe twierdzenie. Gdy kogoś kochacie, Bóg w was kocha. Powiedzcie sobie: "Kocham, gdyż Bóg kocha".
"Gdy pomyślicie, że kochacie, utracicie swą miłość. Bóg nie jest w naszych cierpieniach, w naszej sile, w naszej wiedzy. Gdzie jest? W Miłości! Jeżeli kochacie, jest on w was. Jeżeli nie kochacie nie ma Go! Kto rozumie przejawy Boga, będzie wiedział, jak odczuć i oddać Jego Miłość.
Jedynym czymś, czego człowiek nie powinien się bać, jest Miłość, wiedza, światło i wolność. Kochasz, by Bóg się wsławił!
Kochasz, by się przejawił Bóg przez ciebie. Sens ziemskiego życia jest w poznaniu Boga. Jak? Poszukując Jego Miłości.
Pójdziesz do Miłości, by się stać Miłością.
Jest coś więcej, niż kochać. Samym się stać Miłością! Sens tych słów jest następujący: Człowiek może kochać, lecz często są myśli, uczucia, impulsy, które są sprzeczne z miłością. A co znaczy stać się Miłością? To znaczy, nie mieć myśli, uczuć, impulsów, które są z nią skrzyżowane.

Poznać swego bliźniego, tzn. poznać, że ten sam Bóg, którego kochamy żyje w nim.
"Jeżeli człowiek pokocha kogoś Boską Miłością, jest widzeniem Boga i wartym jest więcej niż tysiące innych". Z tego wynika, że jeżeli lubimy służyć Bogu, musimy służyć i swemu bliźniemu.
Powiedziano o Bogu: "Ukochałeś Prawdę w człowieku".
To znaczy Prawda, czyli Boskość w człowieku, jest powodem do miłości. Prawda żyje w człowieku, więc i najgorszy człowiek zawsze posiada coś, co można kochać.
"Często ludzie mówią, że ten czy tamten nie zasługuje, by ich kochano. Jest to niezrozumienie Miłości". "Ktoś pyta: Ten, którego kocham nie zasługuje na moją miłość. Zasługuje on na twoją miłość, gdyż kochasz w nim Wieczny Początek".
Oto dlaczego Miłość dla każdego jest zawsze właściwa. Każdy człowiek, którego kochasz jest godny Miłości.
Prawda, czyli Boskość, jest obiektem Miłości, Jedynym obiektem, bez którego żadna Miłość nie może się przejawić, jest Prawdą.
Ludzie na ziemi są cieniami Prawdy, odbiciami. Musicie znaleźć duszę tych, których kochacie. Jest ona Boskiego pochodzenia. W niej żyje Bóg. Gdy znajdziecie duszę człowieka, będziecie gotowi na wszystkie ofiary.! Kto chce znaleźć Boga, musi Go znaleźć w swym bracie, tj., w swoim bliźnim. Musicie się zapoznać z Miłością Bożą w jej bezpośrednim sensie, żebyście doszli do tego, by w każdym człowieku widzieć Boga, czyli Dobro!".
Co robisz komuś, robisz to Bogu! Miłość jest szanowaniem Boga w każdym człowieku.
"Czego się żąda od współczesnego człowieka? By szanował Boga, który żyje w każdej duszy".

Przejawy i Metody Miłości
Mistrz wskazuje mnóstwo przejawów i metod miłości. Podajemy tu niektóre z nich.

Poznanie Jest w Miłości
"Ostatecznymi rezultatami miłości jest poznanie się wzajemne. Bez miłości nie możemy zbadać duszy ludzkiej. Miłość jest jedynym światłem, którym dysponujemy, by poznać żywe istoty, którymi jesteśmy otoczeni. By poznać ludzi w istotnym sensie, musisz ich kochać!".
Miłość czyni człowieka zdolnym do widzenia pięknych i wzniosłych rzeczy. Miłość żyje w realizmie rzeczy. Rzeczy realne są tylko wieczne, a przejściowe są nierealne.
"Miłość daje możność naszemu umysłowi widzieć wielkie piękno w naturze. Widzimy tylko ordynarną jej stronę, dlatego mamy wypaczone o niej pojęcie. Natura posiada piękną cechę. Wystarczy by człowiek spojrzał na nią, by zrozumiał, że pochodzi ona z bajki z tysiąca i jednej nocy".
Kochający ma szczególne oczy, szczególnie widzi przedmioty, a nie jak zwykli ludzie.
"Życie kochającego jest podłożone pod szczególną gamę. Cokolwiek by mu mówili, na jakiekolwiek by rzeczy patrzył, wszędzie widzi i słyszy piękno.
Na pierwszy rzut oka wydaje się, że człowiek ten nie robi różnicy między dobrem i złem.
Właśnie to jest w nim osobliwe, że widzi on wszystko, lecz tłumaczy sobie rzeczy z punktu widzenia miłości. Przed miłością zło i przestępstwa się roztapiają".
Kochać człowieka, to znaczy widzieć piękno i wielkość skryte głęboko w umyśle, sercu i jego duszy.
"Spotykacie małą dziewczynkę i nie zwracacie na nią uwagi. Dlaczego? Mówicie, że jest brudna. Lecz spójrzcie na nią uważnie, byście ujrzeli jaka piękna jest jej dusza. Jak poznaliście? Widać to piękno, lecz musicie mieć miłość w swoim sercu, żeby je ujrzeć".
Gdy przyjdzie Boska Miłość nie zwracajcie uwagi na wady ludzkie. Miłość wybacza każde wasze błędy. Jeżeli wasza miłość nie ma tej cechy, nie jest to jeszcze Boska Miłość. Człowiek widzi dobro w innym tylko wtedy gdy go kocha. Każdy z was musi widzieć i cenić dusze swoich braci, to jest Boskość w nich. Każdy człowiek, w którym są zapisane słowa: Cnota, Sprawiedliwość, Prawda, Miłość, Mądrość jest piękny, każdy może go kochać. I jeżeli was nie kocha nikt, to znaczy, że nie przejawiliście tych cech. Człowiek pochodzi ze wzniosłego świata Miłości, Mądrości, gdzie króluje światło, z tego jasnego światła, gdzie wolność, braterstwo szanują, za którym tęsknią ludzie, od tego jasnego świata, gdzie ludzie poznają się, oddają swe życie za innych ogradzają się miłością, żyją dla Boga. Gdy człowiek kocha kogoś, kocha ten Boski, wzniosły świat w nim.
Gdy kochamy kogoś, podoba nam się wszystko, co on robi. Czy śpiewa, gra, mówi, uważamy, że wszystko jest dobre i harmonijne, to jest prawo. Jeżeli kochamy kogoś, znosimy jego głupstwa. Jeżeli go nie kochamy, niech nawet dokonywa Boskich prac, mówimy: To nic nie jest warte".
Bez miłości poznanie jest niemożliwe. Pod poznaniem rozumie się wewnętrzną łączność między istotami. Taka łączność jest możliwa tylko przez miłość. Znaczy, jeżeli macie miłość, poznacie rzeczy. Jeżeli jej nie macie, nic nie możecie poznać.
"Musimy poznać Boga przez miłość".
To samo prawo musimy zastosować do nas. Musicie zastosować miłość jeden do drugiego, jako wielkie prawo, by się poznać.
"Czymś wielkim jest poznanie człowieka, jeżeli poznacie nawet najzwyklejszego człowieka za pomocą miłości, zdziwicie się wielkim niezrozumieniem, które ludzie mają do niego. Tak wielkie bogactwo kryje się w każdej duszy!
Myślicie, że jest ona niczym. Nie. W każdej duszy jest wielki świat, jeżeli go poznasz prawem miłości. Znaczy poznasz świat w którym ona żyje".
Bez miłości ludzie pozostają nierozpoznani, obcy jest jeden dla drugiego. Gdy widzisz w człowieku kalectwo, słabości, jego cechy ujemne, coś niższego w nim, nie znasz go. Ponieważ niższe, nie zorganizowane w człowieku jest czymś zewnętrznym w nim, są to plamy na ubraniu. Grzech jest czymś zewnętrznym w człowieku, nie tworzy jego prawdziwej natury. Dobro wzniosłe w człowieku jest to sam człowiek.
A jeżeli go nie znasz, nie możesz utworzyć prawdziwej łączności z nim. Tylko gdy się znamy możemy pracować razem. Dlatego tylko przez miłość osiąga się prawdziwy związek dusz.
Tylko przez miłość otrzymujemy zbliżenie dusz. Miłość jest jedyną drogą do zjednoczenia wszystkich indywiduów, społeczeństw i narodów w jedną całość. Tylko ona może zjednoczyć istoty wydające się różnorodnymi.

Zejście Miłości
"Gdy na chwilę miłość cię odwiedzi, jest to chwila, której nigdy nie zapomnisz. Wtedy odczujesz swą moc, że się zlejesz ze wszystkimi istotami, zechcesz wszystkim dać i czynić dobro. Ta chwila pozostanie dla ciebie jak ukochane marzenie, najbardziej będziesz o nim myślał, święcie go będziesz strzegł i nie będziesz o nim mówił, lecz ono ci da największą moc i życie".
Jest jedna wewnętrzna, mistyczna strona miłości. Do niej musi człowiek dojść. Jest ona realna, Boska. Ponieważ jest miłość, która jest cieniem Prawdziwej Miłości".
"Dotychczas nie kochaliście, ani nie byliście kochani. Posiadacie miłość, lecz nie taką o jakiej ja mówię. Wystarczy by miłość przeniknęła do człowieka na chwilę, by się poczuł w harmonii z całym wszechświatem, ze wszystkimi istotami. Czy czuliście pomoc Miłości? Jest to mistyczne przeżycie. Jakbyście byli w zgodzie z całym światem, ze wszystkimi wielkimi myślami. Jesteś jednocześnie obecny na niebie i ziemi. Życzę wam posiadać to doświadczenie, by się związać z tym realizmem, domagać się go".
Odwiedziny Miłości jest to jeden z wielkich momentów w życiu człowieka. Moment, do którego przygotował się on od tysiącleci. Wszystkie smutki i radości, wszystkie doświadczenia, które zebrał, przygotowały go do zrozumienia i przyjęcia Miłości, gdy odwiedza go ona. Jest to moment gdy człowiek wychodzi z ciemnych podziemi osobistego życia i wchodzi w nieogarnięty, piękny świat, gdzie są wszystkie warunki postępu i twórczości. Ten moment jest jak wschód słońca.
Nie ma nic piękniejszego od tego dnia, w którym człowiek poczuje, że jest w łączności z Wielkim Życiem. Każdy człowiek, który ma to doświadczenie, przez cokolwiek by przeszedł, przynosi błogosławieństwo i wszystko czego zapragnie może zrobić.
"Miłość trwa tylko krótką chwilę. W tej chwili właśnie człowiek się zapala i zaczyna promieniować. Kto go zapala? Zapala go jedna istota, lecz kim ona jest, nikt jej nie widzi".
"Moment, w którym przejawia się miłość jest krótki. Może wasz wróg tylko raz uderzył was kijem, lecz przez dłuższy czas czujecie ból. Dzień, dwa i więcej, uskarżacie się na ból w nodze. Tak, że to, co nazywa się miłością, jest następstwem, odblaskiem tych odwiedzin, które spełniła ci miłość. Tylko raz was odwiedziła, a wy dłuższy czas pamiętacie jej odwiedziny. Miłość trwa tylko sekundy. Nawet jeśli sekundy trwa miłość, jest ona wielką, potężną siłą".
Początkowe odwiedziny miłości trwają tylko jedną chwilę, gdyż jest ona tak silna, że człowiek nigdy nie mógł znieść jej drgań, gdyby pozostawało dłużej.
"Miłość przejawia się w życiu poza czasem i przestrzenią". To znaczy, że idzie ona z innego, wzniosłego świata.
"Wystarczy, by człowiek znalazł się przez chwilę tylko pod wpływem Miłości, by ponosił jej następstwa przez całe życie. Pozwala ona nam zajmować się tym, czego w nas dokonała.
Gdy nadejdzie Mistrz - Duch, który jest w was, usłyszycie w sobie miękki, delikatny głos Miłości. Jeżeli spróbujemy Boskiej Miłości tylko przez jedną sekundę, nigdy jej nie zapomnimy i każdy z was, który tylko raz liznął Boskiego miodu, gotów jest już stać się męczennikiem. Takimi są męczennicy. Widzieli oni świat Miłości i dlatego mówią: "Za ten świat gotów jestem poświęcić wszystko".
Jednego się wymaga od człowieka - nie opuścić czasu, gdy się budzi Miłość. Dla każdego człowieka czas ten jest rozmaity.
"Przebudzenie się Miłości jest to urodzenie się na nowo. Gdy Miłość przebudzi się w człowieku, życie jego już nie wygasa, wchodzi on w wyższą gamę życie. Światło na tym miejscu jest wielkie, wskutek czego widzi on jasno rzeczy. Znaczy światło Miłości nadaje sens fizycznemu światu, tak i duchowemu i Boskiemu. Dopóki światło Miłości nie oświetli umysłu i serca, tj. szczytu i doliny, człowiek nie może być inteligentny, gdy nie widzi jasno. Ideałem jest, by nadszedł dla was ten uroczysty dzień, by się roztopiła wasza dusza i byście odczuli przynajmniej przez moment, czym jest wielka Boska Miłość, która może was rozszerzyć o tyle, że obejmiecie w sobie cały świat".

Właściwości Miłości
"Gdy kochasz kogoś, przeglądasz się w nim jak w lustrze, a gdy ktoś cię kocha, przegląda się w tobie".
Tłumaczy się to tak: To Boskość kocha przez ciebie. Ty widzisz Boskość w człowieku, którego kochasz. Przy Miłości obraz, który widzisz jak w lustrze, jest czysty.

Miłość jest nieogarniona w swoich porywach
Ludzie różnią się jeden od drugiego specjalnym sposobem w przejawianiu Miłości. Każdy człowiek ma swoją drogę rozwoju. Tak jest, ponieważ w każdym człowieku Wielki Mądry Początek przejawia się w sposób specyficzny.
"Każdy człowiek, każda żywa istota ma specyficzne przejawianie miłości".
Ludzie nie widzą tej rozmaitości, lecz wzniosły świat się tym interesuje. Każdy człowiek jest dla nich specjalnym wyjawieniem Miłości Boga.
"Świat niewidzialny interesuje się każdym człowiekiem, w którym przebudziła się Miłość. Tam wszystkie istoty zaprzestają pracy na chwila i całą uwagę zwracają na istotę, którą kochają".

Trzy Podstawowe Prawa
1. Pierwsze prawo: gdy kochasz Boga, wszystkie istoty cię kochają.
2. Drugie prawo: gdy Bóg cię kocha - ty kochasz wszystkie istoty.
3. Trzecie prawo: wszyscy my żyjemy w Bogu, bez różnicy - wszystkie istoty; to już dane z góry.
Ważne jest tworzyć warunki, by Bóg mieszkał w nas. A to się stanie, gdy przyjmiemy Miłość.

Jaki Jest Twój Stosunek Do Wiecznego Mądrego Początku, Taki Będzie Stosunek Ludzi Do Ciebie
Pierwsze z powyższych zasadniczych trzech. praw głosi: Jeżeli kochasz Boga, inni będą cię kochali. Można to wytłumaczyć w następujący sposób: gdy kochasz Pierwotną Przyczynę, jesteś już w żywej, realnej łączności z Nią i wtedy przyciągasz do siebie Boskie życie. Przelewa się ono w ciebie, i dlatego stajesz się już cenny dla innych, to życie przyciąga. I ludzie szukają cię tak, jak kwiaty szukają słońca.
"Gdy zacznie promieniować Miłość, ludzie zaczynają was szukać, iść do was. Miłość się czuje. Kto ma miłość, do niego przywiązują się wszyscy, kochają go ludzie i zwierzęta."
"Gdy kochasz, jesteś bogaty. Do bogatego człowieka przyjdzie każdy. Jeżeli jesteś bogaty źródłem, każdy przyjdzie napić się wody. Jeżeli twoje źródło płynie po kropelce, to kto przyjdzie się napić wody?
"Im bliżej człowiek jest Boga, tym więcej ludzie będą go kochali". Gdy przybliżymy metal do centrum ciepła, temperatura wzrasta i staje się on świecący. Gdy kochamy Boga, jesteśmy blisko przy Nim. Gdy pracuje w nas świadomość Boska, stajemy się miękkimi, uważnymi i ludzie zaczynają nas kochać. Gdy zrobimy jakiś błąd, świadomość Boska oddala się od nas i ludzie przestają nas kochać".
"Słuchajcie jak ktoś mówi, że ludzie kochają go. Ten człowiek źle rozumuje. Przede wszystkim Miłość nie zależy od ludzi. Powiedziane jest, że Bóg jest Miłością. Z tego wynika, że jeśli was ktoś kocha, nie zależy to od człowieka. Gdy wy pokochacie boga i was pokochają".
Chrystus wyraża tę ideę następującymi słowami: "Kto mnie kocha, ten będzie ukochany".

Odczucie Miłości
Drugie z powyższych trzech praw głosi: Gdy kochasz wszystkie istoty to, wskazuje, że Bóg cię kocha. Tłumaczy się je tak:
Wielki Mądry Początek, Bóg, kocha wszystkie istoty jednakowo. Jego wewnętrzny stosunek do wszystkich jest niezmienny. Lecz tu jest kwestia odczucia przez człowieka tego, co schodzi od Wielkiego Centrum Kosmicznego do wszystkich. Stosunek czy miłość, którą człowiek ma do bliźnich wskazuje, do jakiego stopnia odczuwa on wielkie błogosławieństwo, Miłość, którą Bóg zsyła wszystkim istotom.

Sprawiedliwy Stosunek Do Innych Zależy Od Sprawiedliwego Stosunku Człowieka Do Wiecznego Początku
To prawo Mistrz formułuje w ten sposób:
"Jeżeli twoje stosunki z Bogiem są sprawiedliwe, będą również sprawiedliwe dla wszystkich istot - będą sprawiedliwe i w stosunku do twoich wrogów - to jest wykonanie najtrudniejszego prawa".

Miłość Bez Obiektu
By się przejawiła Miłość - nie potrzebujecie mieć absolutnie żadnego obiektu. Dlatego wszyscy musicie mieć tylko jedno przekonanie: Miłość bez żadnego obiektu.
To jest wąska droga, o której mówi Chrystus, Życie jest na wąskiej drodze. Na wąskiej drodze jest jego sens.".
"Jeżeli kochasz kogoś, staniesz się jednym z nim, nie będziesz dla niego obiektem. Jeżeli staniesz się obiektem, narażasz się na pokusę".
Za światem form jest Realny, Niezmienny świat. Tam Istnieje jedność w Miłości - poznajesz siebie jako Miłość i jesteś jednym z tych, kogo kochasz.
Chrystus wyraża tę ideę tak: "Ja i Ojciec mój jesteśmy jedno".
Jeżeli za wszystkimi istotami widzisz Boga - stosunek twój będzie do Niego realny.
"Powiedziałem, że człowiek nie potrzebuje mieć dla miłości żadnego obiektu. Pod słowem obiekt rozumiem coś materialnego. Dlaczego człowiek nie potrzebuje mieć do miłości żadnego obiektu? Ponieważ obiekt podlega różnym zmianom, wskutek czego nie możesz liczyć na ten obiekt. Jeżeli liczysz na ten obiekt, utracisz swoją miłość".
Z tych słów Mistrza staje się jasną Idea, którą wkłada on w wyraz "Miłość bez obiektu". Nie potrzebujemy mieć żadnego obiektu w Miłości, ponieważ we wszystkich istotach kochamy Boga, Boski promień w nich. Jeżeli twoja Miłość jest zewnętrzną formą, a nie Boską, która pracuje w kształcie, ta ostatnia utraci swoje piękno, a ty utracisz swoją miłość.

Miłość Jest Aktem Zbiorowym
"Gdy ktoś kocha, całe Niebo i cała Ziemia biorą w tym udział, Każdy akt miłości, chociażby najmniejszy, jest aktem całego Wszechświata. W Miłości biorą udział wszystkie istoty, od najmniejszych do największych".
Wszystkie Postępowe Istoty, które żyły miliony lat przed nami na Ziemi, wiedzą czym jest Wielki Mądry Początek. Stają one ze świętym drżeniem przed tą Wielką Istotą, z której serca wypływa Miłość, która podtrzymuje cały Wszechświat. Niebo z tego błogosławieństwa przenika i na naszą Ziemię.
"Gdy mówię wam o Bogu, gdy mówię byście w Niego wierzyli, to dlatego, byście uczynili Wasze dusze wolnymi o tyle, byście włączyli w siebie jednocześnie i Boską Miłość i miłość wszystkich istot. Powiecie: "Czy Boska Miłość może się zawierać we mnie?". Gdy człowiek kocha, łączy się ze Wzniosłymi Istotami, Miłość ich przechodzi przez niego. O ile? Według stopnia jego rozwoju.
"Miłość nie może ograniczyć się, ponieważ jest zbiorowym przejawem wszystkich Mądrych Istot. Miłość jednego jest zbiorową Miłością ich wszystkich. Jeżeli miłość jednego nie przejawia wszystkich Mądrych Istot, które ukończyły swój rozwój i stały się Jednym z Bogiem, nie jest ona Miłością".
Wasz Miłość jest ich Miłością - Wasza radość jest ich radością.
Miłość ma stosunek nie tylko do osobistego życia człowieka bądź serdeczny, duchowy, czy umysłowy, lecz i do całej ludzkiej i anielskiej kultury w całym życiu, w którym nieustannie się przejawia, Gdy człowiek się zwiąże ze wszystkimi Mądrymi Siłami w naturze i zaczną one płynąc w Jego życiu, wtedy dopiero zrozumie on, czym jest Miłość.
Dążeniem człowieka do połączenia się z Mądrymi Siłami w naturze tłumaczy się pragnieniem jego bycia kochanym. Nasze szczęście zależy od ludzi którzy nas kochają. Nie jest najważniejsze, by cię kochali ludzie, którzy żyją na ziemi, lecz przez nich będą cię kochały i te Postępowe Istoty - które skończyły proces dojrzewania. Przy tej sytuacji jest sens, by człowiek był kochany.
Gdy mówimy o miłości musimy wiedzieć, że ci, którzy nas kochają naprawdę nie są na ziemi, między nami, lecz są na górze, na Niebie, skąd zlewają swoją głęboką Miłość na nas. Nie mówią oni słowami, lecz my czujemy ich Miłość".
Prawdziwi duchowi ludzie rozpatrują Miłość jako Szczególny Świat związany z Najwznioślejszymi Istotami, które żyją w Niebie.
Miłość przedstawia obszerny świat, w którym uczestniczy mnóstwo Mądrych i Wzniosłych Istot o specjalnych zadaniach i przeznaczeniu.
"Tym Wyższym Istotom Pierwotna Przyczyna powierzyła rozporządzanie żywą naturą. Byście byli zadowoleni, wezwijcie Miłość i Wiarę. Razem z Miłością przyjdą Istoty z Boskiego Świata, a z Wiarą - Istoty z anielskiego świata. Te istoty razem z wami zrealizują wasze pragnienia i wasza nadzieja będzie miała usprawiedliwienie.
Miłość daje wam warunki wejścia w Łączność z Mądrymi Istotami, które przeszły tę drogę. Miłość otwiera wszystkie możliwości człowieka. Otwiera ona wrota przed wszystkimi rozumnymi światami. Kto wszedł w Boską Miłość, ten ma dostęp do Jasnych Postępowych Istot. Gdzie one są? Wszędzie, gdzie tylko zwrócicie się, jeżeli jest w was Miłość, możecie Je spotkać. Jeżeli szukacie Miłości, musicie mieć łączność z jakimś Aniołem Miłości. Musi być on pośrednikiem między Bogiem i waszą duszą. Są pewne siły w człowieku, które mają specjalne iskry. Miłość też ma swoją iskrę. Może być ona przyniesiona z Nieba. Anioł ją przyniesie. Wielki Mądry Początek wyśle specjalnego Anioła, by ją przyniósł. Gdy przyjdzie Miłość do człowieka, i stanie się w nim zmiana, zapytają: "Dlaczego ten człowiek jest taki? Gdyż iskra Wielkiej Miłości przyszła w tym Wielkim Zwiastowaniu i dotknęła jego duszy".
Gdy jakiś człowiek clę kocha, to może jakaś Wzniosła Istota kochać cię przez niego.
"Cieszcie się, gdy Miłość jednego z tych Synów jasności odwiedzi was. Dążcie do Miłości Synów Światłości, byście się przeobrazili, byście osiągnęli nowe życie".

Każda Istota, Która Kochasz Objawi Się Tobie
To prawo jest powszechne. Odnosi się ono do wszystkich istot, również i do dusz, które odeszły na tamten świat.
Gdy człowiek kocha Postępowe Istoty, jest on w harmonii z ich ideałami i dążeniami, z ich pracą. Wtedy wciąga on je i objawiają się mu one. Wchodzi on w świadome obcowanie z nimi.
"Byście przejęli myśli Wzniosłych Istot, aniołów, musicie żyć w absolutnej czystości i świętości. Innymi słowy musicie żyć w świecie miłości. Nie wystarcza, by człowiek kochał tylko ludzi, musi on być w łączności i z aniołami, by odczuć ich Miłość i kulturę. Nad nami są Wyższe istoty, z którymi musimy być w łączności. Gdy stosunki między nami będą prawidłowe, połączymy się z tym wyższym światem.
Kochający gdziekolwiek odszedł, jest dobrze przyjęty. Patrzą nań ze szczególną przychylnością tak zwykle jak i postępowe Istoty. Troszczą się one szczególnie o niego. Pomagają mu tak, jak wy postępujecie z kwiatami, które kochacie".

Współpracownicy Boga
Gdy człowiek stosuje Miłość, jest on współpracownikiem Boga!
Miłość jest siłą modlitwy

Boska Miłość
"Czy twoja miłość do jednego człowieka jest Boska, poznaje się po tym: jeżeli zrodzi ona w tobie Miłość do wszystkich, jest ona Boska. Jeżeli kochasz jednego, serce twoje otwiera się dla wszystkich, do wszystkich jesteś dobrze usposobiony, we wszystkich widzisz dobro i piękno.

Miłość Do Wszystkich Jest Włożona w Każdego Człowieka
"Często ludzie zapytują, czy kochają oni bliźniego. Jeżeli się zadaje takie pytania, to jest tak, jakby się wątpiło o swojej miłości. Wątpicie wtedy o Miłości Bożej, gdyż Bóg żyje we wszystkich ludziach i przez nich przejawia swoją Miłość".
Z tych słów wynika, że wszyscy ludzie cię kochają, lecz że nie nadszedł jeszcze moment by to sobie uświadomili. Tę ideę Mistrz wyraża następującymi słowami: "By się przejawiła Miłość między ludźmi, trzeba koniecznie stworzyć sprzyjające momenty. A więc gdy mówicie, że nikogo nie kochacie, nie wiecie jeszcze, czy go już nie kochacie".
W przyszłości będzie Miłość wszystkich do wszystkich, tak jak to jest dziś w górze, w Boskim Świecie. Z tego wynika, że w każdym człowieku jest włożona od Boga Miłość do wszystkich ludzi i do wszystkich istot, lecz przejawi się ona w sprzyjającej chwili. W głębi swojej istoty człowiek kocha wszystkie istoty, lecz nie uświadamia on jeszcze tego sobie.

Transformacja Miłości
"Miłość jest potężną siłą, która przy przechodzeniu od jednego człowieka do drugiego, przechodzi pewną transformację".
Miłość przy przechodzeniu od jednego człowieka do drugiego, nabiera specjalnego odcienia, tak dzięki charakterowi natury ludzkiej, jak i dzięki stopniowi rozwoju danego człowieka. O ile człowiek się znajduje na najbardziej niskim stopniu rozwoju, tym więcej domieszki otrzymuje miłość i traci swoją pierwotną czystość i siłę.".

Przelewanie Dusz
"Kochać was, to znaczy wejść w was". Jeżeli wy mnie kochacie, to znaczy wy wejdziecie do mnie. Te słowa Mistrza tłumaczą to, co On nazywa przelewaniem dusz.
"Ludzie współcześni nie mogą zrozumieć Miłości, ponieważ nie mogą wyzbyć się dawnych pojęć. Myślą oni, że jeżeli się kocha jednego człowieka, trzeba go nakarmić, ubrać, dać mu łóżko. Ktoś może powiedzieć, że przy miłości zaspokoisz potrzeby tego, kogo kochasz: Jeżeli ma pragnienie, dasz mu wody, jeżeli jest biedny, dasz mu warunki, jeżeli jest nieukiem, dasz mu wiedzę, jeżeli jest smutny, pocieszysz go. Lecz jeżeli on ma to wszystko, jeżeli nic z tego nie potrzebuje?
Jest to tylko zewnętrzna strona Miłości. Miłość daje coś więcej od tego, co możesz dać lub zrobić zewnętrznie dla człowieka. Miłość ma większą, inną, głębsza, wewnętrzną cechę. Przy Miłości jest wzajemna wymiana między duszami, przelewanie dusz".

Dla Miłości Nie Ma Znaczenia Przestrzeń
"Gdy was kocham, gdziekolwiek byście byli na świecie, odczujecie moją Miłość, będę wam pomagał we wszystkim. Dla Miłości jest tylko jeden wyraz: jest ona wszechmocna".
Gdy kochasz jedną istotę, chociaż może być ona daleko, miłość twoja jej broni, podtrzymuje i chroni.

Łączność Miedzy Istotami, Które Cię Kochają
"Gdy ludzie się kochają, przesyłają nastroje i usposobienia jeden drugiemu, gdy między dwiema duszami istnieje pewne podobieństwo, przesyłają one sobie wzajemnie swoje myśli i uczucia. Co myśli i czuje jeden, będzie myślał i czuł drugi. Jeżeli jest jeden dobrze lub źle usposobiony i drugi będzie miał to samo usposobienie".

Nowe Drogi Miłości
"Silny człowiek jest ten, który kocha, nie czekając aż go pokochają".
Przejaw swoją miłość, nie szukaj miłości ludzi.
"Łączność jest Boska, gdy człowiek posiada taką obszerną miłość, że gdy kocha, nie oczekuje, by mu coś dać w zamian. Jeżeli oczekuje, nie jest on żadnym źródłem. Jest on cysterną. Jeżeli wyciągniemy z tego człowieka kocioł wody, czeka, by wen wlano drugi kocioł. Jeżeli pragniesz czyjejś miłości, zawsze będziesz miał udrękę. Gdy ktoś ci powie, że ciebie kocha, powiedz mu: "Spełniasz wolę Bożą".
Nie pytaj innych: "Czy mnie kochasz?" Jeżeli pytasz, utracisz innych. A my jak kochamy, to jest nasza sprawa.
Jest przestępstwem wymagać od kogoś, by nie kochał innego oprócz nas".

Boska Miłość Wyklucza Zazdrość
"Kiedy człowiek jest zazdrosny? Kiedy chce zatrzymać rzeczy dla siebie. Gdy kogoś kochasz, zachowujesz go dla siebie, masz go dla siebie. To nie jest miłość. Prawdziwa miłość wnosi rozszerzenie do ludzkiej duszy. Jeżeli kochasz jakiegoś człowieka, pozostaw go wolnym.
Boska Miłość różni się tym, że pozostawia człowieka wolnym".
Kochacie jedną istotę, lecz chcecie Ją zabrać dla siebie. Tej Miłości towarzyszy strach i niepokój. Cierpi na nią ludzkość. Świat się poprawi, gdy zrozumiemy stosunek miłości. W niej nie powinno być żadnej zazdrości. Obróćcie zazdrość w miłość. Przy zazdrości stawiasz tego, kogo kochasz niżej od siebie i mówisz: "Może on popełnić jakieś przestępstwo". Miłość wyklucza wszelkie zwątpienia. Gdy w miłości jest najmniejsze zwątpienie, coś brakuje. To są nowe pojęcia miłości. To, czego nam dzisiaj brakuje - Boskości - musi przyjść.
Zazdrość jest cechą królestwa zwierzęcego. Jeżeli człowiek wniesie zazdrość, będzie ona przeszkodą. Przy zazdrości myślisz, że mogą ci odebrać tego, kogo kochasz. A potem idzie podejrzenie i nienawiść. Tego, o którego jesteś zazdrosny, nienawidzisz, a gdy znienawidzisz, zniszczysz się. Nienawiść, niewiara niszczą. Z początku nie jest tak, lecz ostatecznym rezultatem jest zniszczenie. Zazdrość rodzi się, gdy się wpadnie w grzech.
Jeżeli człowiek nie rozwiąże tej kwestii, nie może mieć duchowych pojęć, Zrozumienia Miłości.
"Jeżeli kogoś kochasz: By we mnie nie weszło przeciwieństwo jeżeli kocha on drugiego, trzeciego i innych. Może on kochać kogo chce. To powinno być dla mnie przyjemne tak, jak gdyby mnie kochał. Jest to jedno z najtrudniejszych zadań. Gdy ten kogo kochasz, kocha innego, powiedz: "Cieszę się, że ten człowiek mnie kocha, ponieważ gdy kocha innego, kocha mnie i tak ja jestem w nim, a on jest we mnie. Cieszę się, że ten człowiek, którego kocham kocha, znaczy przejawia Wielki Mądry Początek!"
"Zazdrość objawia się w miłości, gdy ta ostatnia utraci ten kierunek, który Pierwotny Początek dał jej przedtem. Dopóki zazdrości człowiek, nie może odczuć ani miłości, ani nie może jej zastosować".
To prawo Mistrz tłumaczy słowami:
"Przy miłości nie należy wywierać żadnego gwałtu wszelkiego rodzaju na tego, kogo kochasz".

Stałość w Miłości
"Miłość ludzka się zmienia. Duchowa przemienia się, nie zmieniając się. A Boska ani się przeistacza, ani zmienia. Tylko wzrasta. Gdy miłość człowieka zmienia się, wskazuje to, że nie ocenia on dobra, które dał mu Bóg. Człowiek miłości różni się tym, że nigdy nie rozczarowuje. Człowiek nigdy nie powinien tracić swej miłości.".
Pod względem stałości i zmienności Miłości Mistrz dzieli Ją na ludzką, duchową i Boską Miłość, o tych stanach mówi on:
"Przy miłości ludzkiej człowiek kocha kogoś, lecz jutro nie chce go widzieć. Przy miłości duchowej człowiek kogoś kocha, lecz gdy widzi w nim coś ujemnego, jakiś brak, czy zły objaw, zjawia się impuls dla oddalenia się od niego, ponieważ nie zasługuje on na jego Miłość. Znaczy miłość jego się zmienia, lecz natychmiast opanuje ten impuls i mówi z "Przy każdych warunkach będę go kochał, gdyż jakkolwiek by się przejawiał zewnętrznie, wewnętrznie jest zawsze dobry". Znaczy to, że jego Miłość się nie zmienia. Znaczy miłość jego w krytycznym momencie ma rozdwojenie, wahanie, które on opanowuje. A człowiek, który kocha Miłością Boską, jakiekolwiek by widział słabości i kalectwa w tym kogo kocha, Miłość jego nie doświadczy rozdwojeń i wahań".
"Miłość ludzka trwa jeden, dwa, trzy lata, a czasami i 20 lat, lecz koniec końców psuje się. Jeżeli ktoś cię kocha, kocha za coś. Nie kocha jeszcze twojej duszy. Albo serce twoje jest piękne, albo jesteś bogaty, albo masz wiedzę, albo możesz pracować. Jeżeli masz to, za co cię kocha, będzie cię kochał. Jeżeli to utracisz, miłość ta zniknie, taka jest teraz miłość na ziemi. Lecz prawdziwą Miłością jest kochanie twojej duszy. Zacznij kochać nowym sposobem twoich bliźnich, twoich przyjaciół, a potem wszystkich".
Jest jedna miłość cieni. Przynosi ona ograniczenie i cierpienie. W Miłości realnej nie ma smutków i cierpień. Ani nie ogranicza ona, ani się ogranicza.
"Dziś ludzie mówią o miłości, lecz nie znają jej języka. W Miłości realnej nie ma zerwania, nie ma śmierci. Jest sam wzrost i osiągnięcia. Miłość ludzka przedstawia zewnętrzne piękne ubranie, w które ubiera się serce i zamiast się cieszyć - smuci się, I człowiek wtedy znajduje się w przeciwieństwie.
Dwie osoby się kochają i ponieważ nie rozumieją miłości przechodzą do miłości cieni. By się pozbawili przeciwieństw muszą przejść do miłości realizmu".
Gdy dwie dusze się kochają, ograniczają tylko miłość do siebie. To nie jest zgodne z prawami natury. Człowiek musi podzielać swoje dobra z innymi. Boska Miłość daje, a ludzka bierze. Miłość fizyczna spala i niszczy, a Boska wskrzesza.
"Mówimy o miłości, o której apostoł Paweł mówi: "Częściowo wiemy, częściowo prorokujemy, lecz gdy przyjdzie doskonałe, to co jest częściowe, skończy się". Mówią, że ktoś się zabił z miłości, to nie jest prawda. Miłość ożywia, odmładza człowieka. To, co go zmusza do samobójstwa jest rezultatem nieodpornych uczuć.".
W realnej, Boskiej Miłości nie ma zdrady. Przy niej niemożliwe jest by ten, kto kocha, zdradził. Jeżeli się mówi o zdradzie, rozumie się miłość ludzką. Gdzie jest zdrada, tam nie może być mowy o miłości.
"Boska Miłość jest nieprzerwana. Prawdziwa Miłość jest nieprzerwanym procesem. Gdy pół dnia kochasz i pół dnia nienawidzisz, to nie jest miłość".
Miłość cieni czyli miłość ludzka jest tylko przedmową, początkiem Boskiej. Miłość cleni to są pierwsze kroki na wielkiej drodze Miłości. Miłość cieni powstaje z niezrozumienia Boskiej Miłości.
"W gruncie rzeczy nie ma duchowej i Boskiej miłości. Każda miłość jest Boska, tylko z powodu niedoskonałości istot, przez które przechodzi Miłość, osiąga ona domieszkę i dlatego nie może przejawić się w swojej czystości i pełności. Jakkolwiek pojmowali by ludzie miłość, jakkolwiek by ją dzielili, pozostaje ona niezmienna i niepodzielna. Miłość nie jest ani anielska, ani ludzka, ani zwierzęca.
Gdy mówimy o miłości przejawiamy ją po swojemu. Pod miłością ludzką rozumiemy swoisty ludzki przejaw miłości, którą ludzie jeszcze bardzo źle rozumieją".
"W Istocie, Miłość nigdy się nie zatraca! Gdy człowiek kogoś kocha, już jest Nieskończone! Będzie go kochał przez całą wieczność. Żadna siła ziemska nie jest w stanie zerwać tej łączności Miłości, ponieważ w niej jest Pierwotna Przyczyna".
Oto więc jak się tłumaczy, że większość ludzi traci swoją miłość i wskutek tego zjawiają się te tysiące udręczeń miłości. Rozpacz, pesymizm, utrata sensu życia. Jest jedna głęboka przyczyna. Gdy człowiek kogoś kocha, żyje w bardziej wzniosłej atmosferze i właśnie dlatego uświadamia ten prąd miłości, który przechodzi przez niego. Nie może się stać, by świadomość jego zaszła w gęściejsze, w bardziej materialne środowisko bo wtedy jego wzniosła świadomość nie może się przejawić przez niego. Zupełnie tak samo, jak gdyby był przedtem wodą, a potem wszedł głęboko pod wodę, wtedy nie może on już przejawić swojej miłości do tego, kogo kochał. Lecz głęboko w jego duszy ta Miłość istnieje, w głębi jej znów kocha on go, lecz nie jest w stanie tego sobie uświadomić. Lecz wystarczy by w swojej świadomości podniósł się wyżej, a znajdzie tę miłość. Wraca ona znów do niego. To jest dowód, że miłość, która raz odwiedziła człowieka, przychodzi znów okresowo do niego.
W istocie zaprzestania Miłości nie ma. Jest chwilowe uśpienie zwykłej ludzkiej świadomości miłości.

Źródła Miłości Są w Wieczności
"Przede wszystkim musimy wskrzesić w sobie piękną pamięć dobra, a kiedy spotkamy człowieka zawsze sobie wytłumaczyć, dlaczego go kochamy. Jeżeli go kochamy, musimy przypomnieć sobie wszystkie okoliczności minionych żyć, które nas wiążą z tym pięknym uczuciem".
"Każda łączność zrobiona przez Boga jest wieczna. Na ziemi się tylko ona przejawia, lecz nie rodzi się teraz! To muszą wiedzieć wszyscy ludzie. Jeżeli ktoś kocha danego człowieka, miłość ta nie jest źródłem dziś. Włożona ona jest do duszy człowieka przez Boga, a dziś tylko się przejawia".
"Dusze, które kochają, nie rozłączają się ani na Niebia, ani na Ziemi".
Drugie prawo miłości głosi:
"Gdy kochasz jakąś istotę, w przeszłości oddała ci ona jakąś przysługę, a teraz czujesz do niej Miłość".
Miłość, która się przejawia dziś między dwoma duszami, jest rezultatem stosunków, które istniały w przeszłości. Gdy ktoś mówi, że miłość zjawiła się w nim teraz, nie mówi prawdy. Ta miłość przygotowywała się od tysięcy lat. Dlatego będziesz nań patrzył jak na uświęcony akt w życiu.
"Początek Miłości nie jest w tym życiu".
Jeżeli miłość idzie z przeszłości, wtedy zjawia się pytanie: "A w przeszłym przeradzaniu skąd przyszła ona?" "Z jeszcze dawniejszego odrodzenia się".
Jeżeli będziemy tak iść, to dokąd dojdziemy? Dojdziemy do Wielkiej Prawdy, że ta Miłość istniała przy tym stanie dusz, gdy były one w Absolucie, przed rozpoczęciem życia.
"Wszystkie dusze, które były w Absolucie przed rozpoczęciem życia kochały się. Między nimi wszystkimi była Miłość. Tylko, że miłość każdej duszy do wszystkich innych dusz była rozmaita, specyficzna i teraz tendencja jest i dążenie do odnowienia tych stosunków Miłości, które miały dusze jedna do drugiej gdy były w Absolucie, przed rozpoczęciem życia, i stopniowo te stosunki odnawiają się. Są to zawsze stosunki miłości, lecz rozmaite.
Jest to wzniosły obraz planu natury, który Mistrz otwiera przed nami. To rzuca szczególne światło na wielką przyszłość, która nadchodzi.

Miłość Rośnie Nieprzerwanie
"Gdy kochasz duszę ludzką, Miłość twoja bezustannie rośnie i otwiera coraz to nowe w niej wartości. Jeżeli zwiększasz swoją miłość masz przyszłość. Jeżeli ją zmniejszasz, nie masz przyszłości.
Miłość człowieka musi być w stopniu wschodzącym, czyli każdego dnia musi on mieć przejrzenie nowe, nowe jej odkrycie. Miłość jest bezgranicznym światłem. Jeżeli w nią wejdziesz, będziesz szedł od sławy do sławy. Człowiek musi zwiększać swoją Miłość, nie mówiąc ludziom o niej".
Boska Miłość ma i następującą cechę wyróżniającą: Wzrasta ona wciąż. W niej jest wieczne rośniecie: jeżeli kochasz kogoś, ta miłość musi wzrastać.
"Miłość, która bezustannie się nie zwiększa, nie jest Boska. Zniknie ona".
Miłość jest bezgraniczna! Czas mija, a Boska Miłość coraz bardziej się wzmaga. Chociażby ogień naszej miłości był mały, jeżeli jest zapalony przez Boskiego, pewnego dnia zwiększy się on i zaświeci z daleka. Zwiększenie tego ognia nie jest mechanicznym, lecz organicznym procesem. Jeżeli się nie zwiększa ogień miłości, jest ona słaba.
"Jeżeli wasza miłość nie zwiększa się codziennie o jeden stopień, nie jesteście na właściwej drodze. Większość skarży się, że ich miłość ginie stopniowo. To co ginie, przestaje i zmniejsza się, nie jest miłością".
"Życie, Miłość, Mądrość i Prawda nie są jednokrotnym lecz wielokrotnym procesem. Dla każdego człowieka musi być w zaczątku aurory. Miłość nie ma żadnego zenitu, żadnego zachodu. Ma ona stały wschód, To samo się odnosi do Mądrości i Prawdy. W pięknym życiu jest ciągły świt Miłości, Mądrości i Prawdy".
Codziennie znajdujecie nowe, piękne cechy umysłu, serca i duszy tego, kogo kochacie, odkrywajcie w nim nowe zdolności, cnoty duchowe bogactwa, nowe wartości i w ten sposób wasza miłość będzie bezustannie wzrastała. W ten sposób dojdziecie do coraz większego wzajemnego poznania i łączności pomiędzy waszymi duszami, stanie się coraz bardziej, wzniosła.
"Osiągnięcie Miłości jest ciągłym procesem. Kto myśli, że jego miłość jest wystarczająca, ogranicza sam siebie".
Oto dlaczego, chociażby człowiek był bardzo zaawansowany w Miłości, ma ona jeszcze dużo stron, które są dla niego ukryte i objawiają się mu przez wieczność.
"Są rzeczy ukryte przed ludzkimi oczami. Są rzeczy ukryte nawet i przed Istotami doskonałymi. Wszyscy muszą się cieszyć z tego, co jest dla nich ukryte. Co jest ukryte? Ukryte - to jest Miłość!
Na każdą miłość, która dzisiaj się objawia, będziecie patrzeć jak na małe nasionko, które dopiero w przyszłości urośnie, wyda piękne kwiaty i owoce. Nasiona, które będą wsadzone przez obecne przejawy miłości, urosną i w dalszej przyszłości obejmą swoimi przejawami całą ludzkość. Małe płomyki, które zauważamy dziś, jutro się obrócą w potężne płomienie, które obejmą całą Ziemię.
Pewnego dnia cała ziemia zabłyśnie ogniem Miłości, który ją obejmie ze wszystkich stron!

Doświadczenia Miłości
"Miłość, która nie może przetrzymać grzechów ludzi, nie jest miłością".
Miłość człowieka będzie poddana doświadczeniu. Miłość doświadcza się przez cierpienie!
"Mądra natura dopuszcza, by od człowieka było wzięte wszystko, jak postąpiono z Hiobem, by doświadczyć, jak przejawi swoją miłość. Boska, realna Miłość przetrzymuje wszystkie doświadczenia, wszystkie warunki. Mogą na nas spaść wszystkie rozmaite choroby, doświadczenia, cierpienia. Przez nie doświadcza się waszą miłość. Jeżeli macie wiarę w miłość, łatwo rozwiążecie te. kwestie".
Pewien człowiek kochał jakąś kobietę: razu pewnego, gdy ją odwiedził, ujrzał na jej kolanach dużą kobrę, wtedy na zawsze opuścił jej dom. To opowiadanie jest symboliczne. Oto wyjaśnienie: człowiek kocha kogoś, przypisuje mu wszystkie rodzaje cnót i zdolności. Lecz gdy tylko Zobaczy na nim jakąś słabość, doświadcza wielkiego rozczarowania i jego miłość wystyga. Ta słabość jest to kobra, która go skusiła.
"Pierwsze, co jest wymagane od każdego człowieka, jest to położenie jako osnowy życia wielkiej siły miłości, by mógł przy największych doświadczeniach w życiu przetrzymać nie tracąc dobrego stanu ducha i duszy. Zachować miłość, gdy jesteś w dobrych warunkach, to każdy może, lecz zachować ją przy największych trudnościach, to jest sztuka".

Miłość Żyje Tylko w Środowisku Harmonijnym
"Kto zdobył miłość, musi jej strzec jak źrenicy oka. Jeżeli jej nadużyje, weźmie ona wszystkie swoje akcesoria i odejdzie. Chłopiec i dziewczyna, którzy nadużywają miłości, pozbawiają się jej. Jeżeli miłość ich opuści, pozostają samotni, obcy dla wszystkich w świecie.
Gdy się zjawi jakieś niezadowolenie, miłość ginie, wyklucza ona wszelkie niezadowolenia. Najmniejsze uczucie negatywne - nienawiść, zawiść, niewiara, zwątpienie - jest w stanie przerwać drogę miłości. Nie znosi ona żadnego wykorzystywania na drodze swojej".
Jeżeli naruszycie harmonię, miłość oddala się, idzie do swego świata.
"Długi czas będziecie płakali i wzdychali za nią, dopóki na nowa was nie odwiedzi".

Nienawiść Obróci Się w Miłość
Opatrzność łączy tych, którzy się nienawidzą, by nienawiść przerodziła się w miłość. Przez wieki ten, który kogoś nienawidzi, kiedykolwiek by to było, pozna dobro w tym ostatnim i pokocha go.
"Nienawidzisz kogoś, twoja nienawiść jest korzeniem wyższej Miłości. Z tej twojej nienawiści utworzy się miłość".

Miłość Jest Zawsze Wzajemna, Miłość Rodzi Miłość
"Jeżeli kochacie ludzi i oni was pokochają. Nie ma człowieka, który się nie poddaje miłości. Jeżeli pokochacie kogoś, żeby był najbardziej obojętny, w końcu zwróci na was uwagę".
Prawo miłości jest takie: Miłość rodzi Miłość.
Gdy kochasz jakiegoś człowieka związujesz się z jego duszą, z Boskim w nim i to się objawia. A Ono objawia się jako Miłość, ponieważ jego istotą jest Miłość.
"Jaki jest twój stosunek do ludzi, taki też będzie ich stosunek do ciebie".
Pewien Bułgar wysyła kilka milionów lewów do jednej z fabryk angielskich z zamówieniem na bawełnę. I oto po jakimś czasie przybywa cały statek z bawełną do przystani dla niego. Miłość, którą wysłałeś w świat to jest czek, który wysyłasz. A bawełna, która przychodzi na twoje imię, jest to miłość, która wysłana jest dla ciebie.
Jest prawo: kto kocha wszystkich ludzi, ten jest kochany. Dopóki człowiek nie kocha i ludzie go nie kochają. Co włożysz to otrzymasz. Jeżeli siejesz pszenicę, pszenicę otrzymasz. Jeżeli będziesz pobłażliwy dla innych, inni też w stosunku do ciebie będą pobłażliwi".
"Gdy kogoś kochacie, musi się on wam odpłacić wiarą, wierzyć w was. Gdy ktoś chce, byście kochali, powiedzcie mu: "Jeżeli chcesz mojej miłości, czy gotów jesteś wierzyć we mnie?". Jeżeli może wierzyć w was, będziecie go kochali. Wiara przedstawia przeciwny biegun miłości. Nie ma wypadku w życiu, gdy jakiś człowiek ma absolutną wiarę w was, a wy go nie kochacie.
Jeżeli pójdziecie do jakiegoś z waszych przyjaciół po przysługę, odda ci o tyle, o ile go kochacie i wierzycie w niego. Jest prawo: gdy kochasz kogoś, zawsze gotów jest on ci pomóc.
Czy zdaliście sobie sprawę, dlaczego wasi bliscy was kochają? Jeżeli w pewnym towarzystwie nie kocha was kilka osób, wskazuje to, że w was jest coś nieharmonijnego, z czym nie mogą oni dać sobie rady. Jeżeli nikt was nie przyjmuje w swoim domu, wszyscy was porzucą, wyciągają zły wniosek o was, to znaczy, że nie postąpiliście według Prawa Miłości. Uzbroiliście cały świat przeciwko sobie".
"Nie możesz myśleć o kimś, jeżeli i on nie myśli o tobie" Jest to prawo wzajemnych stosunków, prawo rezonansu, podobne jest mu prawo: "Jeżeli kochasz kogoś i on cię kocha".
Razu pewnego w prywatnej rozmowie Mistrza spytano: "Jak można zrozumieć to prawo, gdy widzimy na świecie, że miłość większości ludzi nie jest podzielona, nie jest wzajemna i to jest powodem wielu smutków i cierpień i nawet samobójstw.
"Jeżeli kochacie kogoś i on was kocha. Tylko musimy tu zrobić następującą uwagę: Jeżeli kochacie kogoś, on kocha was jeszcze nie w swojej duszy, ale w swojej wyższej świadomości. Lecz tej miłości on jeszcze nie uświadamia w sobie zwykłą świadomością. Jednak powiedziane jest: co się staje na górze, staje się i na dole. Oto, dlaczego po jakimś czasie jego miłość, która jest na górze w jego wyższej świadomości, zejdzie na dół i przejawi on ją na ziemi do ciebie. To jest kwestia tylko czasu". To prawo jest powszechne i odnosi się nie tylko do człowieka, lecz i do wszystkich istot.
"Nie ma istoty w świecie, która by nie poznała, że ją kochasz. Zróbcie doświadczenie ze zwierzętami i roślinami, a sprawdzicie to prawo. Robiłem doświadczenie z niektórymi złymi psami. Wybiorę jakiegoś psa, pokocham go. Przechodzę po raz drugi obok niego. Gdy przechodzę, wychodzi on, przyjdzie, poznaje mnie, nie szczeka. Mówi on: "Znam ciebie". Gdy pokocham inne psy i te milkną".
Raz jedna z kobiet powiedziała tak do Mistrza: "Kocham mego męża, lecz on mnie nie kocha". Mistrz jej powiedział: "Więc musisz podwoić swoją miłość do niego, a pokocha cię on. Odpowiedziała: "A jeżeli podwoję swoją miłość, a on mnie nie pokocha?" Mistrz odpowiedział jej: "Wtedy pomnóż w czwórnasób swoją miłość, a na pewno cię on pokocha".
Mistrz podaje inny analogiczny przypadek, przy którym uwydatnia się inna strona tego prawa. Daje on następujący przykłada jakaś kobieta kocha swego męża, a mąż ani jej nie rozumie, ani nie odpowiada na jej miłość. Coś podobnego może również stać się z mężem. Może on kochać swoją żonę, a ona może nie odpowiadać na jego miłość. Dlaczego? Dlatego, że on nie kocha Boga.
"Ukochajcie najpierw Boga, a potem ludzi. Gdy to zrobicie, wasi bliscy będą was kochali".
"Ten kogo kochasz nie może czuć i przyjąć twojej miłości, jeżeli nie ma do tego koniecznych warunków. Wyobraźcie sobie, że głowa i nogi tego, kogo kochasz są ściśnięte prasą. Jak będziesz temu człowiekowi mówił o miłości? Jak on ciebie zrozumie? Jak będzie mógł cię słuchać? By cię słuchał i rozumiał musisz wyswobodzić jego nogi i głowę".
W związku z powyższym Mistrz wskazuje na inną stronę tego prawa przez następujący przykład, który podaje: Jak woda nie zatrzymuje się w rozbitym kubku, tak i miłość nie zatrzyma się w przebitym sercu. Jeżeli miłość wejdzie w przebite serce, zginie ona na wierzchu. Miłość szuka mocnych serc. Gdy się ktoś skarży, że nie jest kochany, wskazuje to, że wlewa on swoją miłość w pęknięte serce, w skutek czego wycieka ona natychmiast. Ponieważ ten człowiek, którego kochasz nie jest gotów, to twoja miłość znajdzie oddźwięk później i wolniej!

Miłość i Przywiązanie
"Miłość przejawia się w braniu i dawaniu. Kto kocha, przeważnie daje, a ten kogo kochają, przeważnie bierze".
Bilskim powyższego prawa jest i prawo czynnego i biernego stanu miłości. Prawo to głosi: Przy miłości między dwoma osobami jedna jest czynna, a druga - bierna. Obie nie mogą być jednocześnie czynnymi. Ten, który wysyła miłość, ten ma miłość. A kto ją przyjmuje i ocenia, jest on biernym biegunem miłości, ma on przywiązanie. W kwestii miłości i przywiązania Mistrz mówi:
"Słowa miłość używam w sensie energii, która wychodzi z Centrum Wszechświata i idzie na krańce, a słowa przywiązanie używam w sensie energii, która wychodzi od krańców i idzie do Centrum życia".
Miłość jest procesem twórczym, a przywiązanie jest procesem, który buduje. Większość mówi o miłości i przywiązaniu, lecz mieszają je.
Miłość idzie z góry na dół, a przywiązanie z dołu do góry. Miłość przedstawia krew arterialną, przywiązanie krew z żył.
Oceniaj miłość każdego człowieka, gdyż to jest miłość Wielkiego Mądrego Początku. Nie uchylaj najmniejszego strumyczka, który idzie do twego ogródka.
W kwestii miłości i przywiązania Mistrz daje następujące, dodatkowe wyjaśnienie: Kto miłuje, jest biegunem czynnym. Kto lubi - biernym. Lecz bieguny te nie pozostają zawsze w tym samym położeniu. Jeżeli przez pewien czas kocha, człowiek staje się biernym. Ma on już pragnienie być kochanym. Oto dlaczego, kto kocha, po jakimś czasie staje się biernym, a kto jest kochanym z biernego staje się czynnym i zaczyna kochać. Tak, że po jakimś czasie ten, który daje miłość, zaczyna ją przyjmować, a kto ją przyjmuje, zaczyna ją dawać.
Dodatnie siły dają, a ujemne biorą. Kto się nauczył prawidłowo brać, będzie i mógł prawidłowo dawać. Gdy się kochają dwie osoby, między nimi musi być prawidłowa wymiana: jeden będzie dawał, a drugi będzie brał. By przejawili prawidłowo miłość, muszą się zmieniać w braniu i dawaniu. Boska Miłość rozumie zmianę biegunów.
"Kto kocha, ten będzie postawiony na ognisku, by się palił. Ci których kocha ogrzeją się i zaświecą. Potem oni wejdą w ognisko, a pierwszy kochający będzie się grzał. Nie rozumiejąc tego Prawa, ludzie oczekują tylko, że będą kochani. Coś takiego nie istnieje. Będziesz kochał i będą cię kochali. W życiu jest zmiana".
Ta nieustanna zmiana biegunów jest prawem we wszystkich dziedzinach natury. Ważne ono jest i dla Miłości. Miłość rodzi Miłość, lecz kto pierwszy pokocha jest silniejszy.
"Kto kocha, jest silniejszy od tego, kogo kochają".

Prawo Biegunowości
"Gdy miłość między dwoma osobami jest czynna w obojgu, stają się one pozytywne i odpychają się".
Jeżeli to są mężczyzna i kobieta, to w takim wypadku pozostają oni bezdzietni. Jest to prawo fizyczne świata. Gdy mężczyzna i kobieta stają się ujemni, rodzą się im dzieci, lecz nie mogą długo żyć. Z tego wynika, że w miłości między dwoma osobami jedno musi być dodatnie, a drugie ujemne: jedno musi tworzyć, a drugie budować. Jeżeli oboje tworzą, nie mogą rodzić. To prawo stosuje się i do społeczeństw i do państw.

Nie Idź Do Żadnego Człowieka Zanim Nie Poszedłeś Do Miłości
Co zaniesiesz człowiekowi, gdy jesteś biedny i w rozdwojeniu?
Oto dlaczego człowiek musi iść do Miłości, by mieć co rozdawać.
"Dlaczego dziś nie przyjmuję gości? Dlatego, że nic dziś nie zarobiłem i nie mogę nic dać. Jakimkolwiek wahaniom, wątpliwościom, przeciwieństwom się poddawał uczeń, jeżeli jednak postanowił odwiedzić jakiegoś swego bliźniego, koniecznie musi się zupełnie oczyścić. Gdy wejdzie do pokoju bliźniego swego, twarz jego musi być jasna i musi go pozdrowić według prawa Miłości".

Prawo Harmonii
Jeżeli chcecie, by jakiś człowiek was kochał, między nim, a wami musi być różnica, która musi być harmonijna, jak między tonami w muzyce. W tym prawidłowym zestawieniu, w tej właśnie różnicy tkwi harmonia, którą się zachwycamy".

Miłość Nieznana
"Wyższa idealna Miłość przejawia się w stosunku do wszystkich ludzi tak, że nie podejrzewają oni źródła, skąd ona wychodzi. Nikt nie ma racji pytać swego przyjaciela lub kogo innego czy go kocha. Gdy zada takie pytanie swemu przyjacielowi, miłość uniknie między nimi. Gdy kogoś kochacie i on was kocha. Nie potrzebujecie go pytać".
"Ten, kto kocha, nie lubi mówić o swojej miłości. Gdy o niej mówi, to nie jest miłość, kochajcie, by wiedziano, że kochacie. Nie wyjawiajcie swojej miłości. Umieć kochać, by ludzie nie podejrzewali, to jest cała sztuka. O miłości, którą czujesz, nie mów nikomu, Niech ona pozostanie nieznana. Ponieważ gdy powiesz komuś, że kochasz, to wszystko jedno jak byś mu chciał powiedzieć: Tak, ja cię kocham i ty musisz mnie kochać".
W ten sposób wywierasz na niego nacisk. Wymagać od innych by was kochać to jest gwałt. Miłość nie znosi żadnego przymusu. W niej człowiek jest absolutnie wolny. Miłość, z której się spowiadamy wobec innych ludzi, nie jest realna.
"Miłość jest najdelikatniejszym kwiatem, który musi się rozwinąć z dala od spojrzeń ludzkich. O twojej miłości nikt nie powinien wiedzieć. Jeżeli się mówi o miłości, rozumiem absolutnie bezinteresowną miłość. Miłość, o której mówią, uwarunkowuje się przez materialne warunki życia, dlatego często niektórzy mówią, że nie lubią ludzi. Dla nich to jest naturalne. Kochają oni, by coś wziąć".
Czego się wymaga od człowieka, by służył miłości? Zupełne samowyrzeczenie się. Życie jest pełne przykładów samowyrzeczenia się, Twoją rzeczą jest kochać i wiedzieć dlaczego kochasz. Co się tyczy miłości ludzi dlaczego kochają i dlaczego nie kochają, to jest ich sprawa.
"Miłości nie można oddać za pomoc słów. Ten kto cię kocha nie mówi, lecz ty czujesz, że w tej duszy jest miłość. Gdy zacznie mówić o swej miłości, gubi się ona. Im dłuższy czas pozostanie nieznana, tym jest silniejsza.
Ty pytasz: "Czy kochasz mnie?" Jeżeli pytasz mnie, to już nie wierzysz. A to święte drżenie, które mogę przekazać twojej duszy, czy nie jest dowodem? Ani żona nie powinna mówić, swojemu mężowi, że go kocha, ani mąż nie powinien tego mówić żonie. Jeżeli wypowiadają swoją miłość życie ich na ziemi się skróci. Jeżeli mąż i żona chcą żyć długo, nie powinni nigdy nic mówić o swojej miłości. A co robią ludzie współcześni? Gdy się zakochają, stale mówią o swojej miłości".
Gdy powiesz komuś, że kochasz go, zmuszasz go, by zwrócił na ciebie uwagę, byś się stał centrum uwagi, gdy jego świadomość musi być skierowana ku Wielkiemu Nieograniczonemu Początkowi w świecie. Gdy mówisz mu, że go kochasz, nie mówisz pełnej, prawdy, ponieważ to Bóg go kocha przez ciebie. Mądry nigdy nie mówi o swojej, miłości. On wie, że Bóg jest Miłością!
Wiele błędów współczesnych ludzi wynika z faktu, że mówią o rzeczach których jeszcze nie zrobili.
"Zapal świecę i pozwól, by sama o sobie mówiła, zapal ogień i pozwól, by sam mówił o sobie. Przejaw Miłość i pozwól, by sama o sobie mówiła".

Wieczna Odnowa
"Anglicy używają określenia "Eternal Generation" tj. wieczna odnowa. Miłość nie jest niczym statycznym. Jest ona procesem rozszerzenia. Każdego dnia, każdej chwili Miłość wnosi coś nowego do duszy ludzkiej. Kto rozumie miłość, ten stale będzie się rozszerzał".
Każdego dnia przychodzą nowe myśli, nowa impulsy i dążenia tego kto żyje w miłości. Każdego dnia otrzymuje on nowe przejrzenie i prześwietlenie. Jest on związany ze źródłem życia. W miłości nie ma dwóch jednakowych momentów. W każdej chwili przynosi coś nowego. Wszystko w niej rośnie i odnawia się.
Przez Miłość Człowiek Dobrze Oddaje i Odczuwa Rzeczy
"Jeżeli mówię z Boską Miłością, mogę oddać wszystko. Jeżeli słuchasz z Boską Miłością wszystko mogę odczuć".
W jednej jedynej i niepodzielnej Miłości wszystko jest zrozumiałe. Gdy człowiek mówi z Miłością, wchodzi w łączność z duszami innych, mówi do ich dusz, one przyjmują to, co im mówi. W obecności Miłości człowiek staje się bardziej podatny do przyjęcia wszystkiego dobrego i mądrego.

Miłość Łączy Człowieka z Żywa Natura w Jej Całości
"Tylko miłość może połączyć człowieka z siłami żywej natury, ze Wzniosłym w świecie". To wprowadza w działanie całą jego istotę.
Im Więcej Istot Kocha Człowiek, Tym Więcej Dopływów Wleje Się w Niego
Każda istota jest związana ze Źródłami życia. Im więcej istot obejmuje twoja Miłość, tym więcej wchodzisz w kontakt ze źródłami życia, z twórczymi siłami natury i więcej otrzymujesz.
"Im większa liczba Mądrych Istot wchodzi w krąg waszej Miłości, tym większą i dobrą osiągniecie. Są to dopływy życia.

Prawo Obfitości
"Miłość przynosi obfitość". Miłość przyciąga siły Mądrej Natury. Jeżeli osiągniemy Miłość, poczujemy, że jesteśmy w wielkim i pięknym świecie - świecie pokoju i obfitości.

Człowiek Miłości Jest Pod Ochrona
Człowiek Miłości jest niepodatny na wszystkie negatywne prądy.
"Droga Miłości jest jedyną drogą, którą możemy iść bezpiecznie. Miłość jest potężna. Rozpuszcza ona wszystkie przeszkody, które spotyka na swojej drodze. Nie możesz obrazić człowieka Miłości. Nie możesz go zranić. Postawcie Miłość jako pancerz przeciwko złu świata. Jest ona jedyną siłą, której żaden oręż nie może przebić. Jest ona okrętem na burzliwym morzu, którego żadna siła nie może zatopić. Jest ona bogactwem, którego nikt nie może ukraść. Jest ona wiedzą, której nigdy się nie traci".
Negatywne siły w świecie nie mogą dotknąć człowieka Miłości. Nie znajdują one w nim pokarmu, ponieważ nie są w harmonii z jego istotą.

Kto Jest Kochany Ten Przyciąga Innych
Kto jest kochany Boską Miłością, ten przyciąga innych, staje się centrum przyciągającym, wszyscy go kochają. Jest tak, ponieważ staje się bogatym. Jedno niewidzialne światło, Boskie Życie przechodzi przez niego i promieniuje.
"Kogo Bóg kocha i ludzie go kochają".

Pomyślność
"Gdy mamy Miłość, cały świat pracuje dla nas, a gdy jej nie mamy sami pracujemy i dlatego nasza praca nie idzie".
Przy Miłości mamy współdziałanie całego Wszechświata, poparcie Mądrego Świata, To się nazywa pomyślność.

Kto Kocha, Pomaga Całej Ludzkości
"Gdy człowiek zastosuje prawidłowo Prawo Miłości, prawo to da w całym świecie mały impuls. Gdy dwie osoby kochają, wnoszą impuls do czegoś wielkiego w całej ludzkości".
"Kto się zapalił ogniem Miłości, ten może zapalić każdego, kto się do niego dotknie".
Gdy człowiek kocha, jego miłość rozpowszechni się wszędzie, Wszyscy ludzie, którzy są z nią, gdziekolwiek by się znajdowali, otrzymują wewnętrzny impuls do miłości. W ten sposób fala miłości rośnie i obejmuje całą ludzkość. Jest to prawo połączonych naczyń. Oto dlaczego człowiek, który kocha, pomaga podźwignięciu się całej ludzkości.
"Wszyscy musicie złożyć, swoją daninę, żeby ludzkość połączyła się z Boską Miłością. To nie znaczy, że nie jesteście związani z miłością, lecz należy utorować królewską drogę, którą rozleje się Boska Miłość jak fala".

Dodatni Wpływ Boskiej Miłości
"Miłość ludzka, jeżeli nie jest uszlachetniona przez Boską Miłość, może wyciągnąć soki z tego, którego kocha".

Ważna Reguła Przy Miłości
"Człowiek i kiedy kocha i kiedy nienawidzi, łączy się z grzechami i słabościami danego człowieka i przybiera jego zalety".
Tak jest przy niższej forcie miłości, gdy człowiek zajmuje się błędami tego, kogo kocha, łączy się z nimi i przyjmuje je. Dlatego: „Kochajcie ludzi, nie łącząc się z ich słabościami".

Gdy Widzicie w Kimś Dobro, Wzmaga Się Ono i Przejawia
Pewne prawo miłości głosi: zawsze miejcie dobre strony człowieka w swojej świadomości. W ten sposób podtrzymujecie je w nim i rozkwitają one, przemagają zło i niskie w nim traci swe siły. Nie tylko to: Będzie się on odnosił do was życzliwie - zbliżycie się.
Gdy widzicie Boskie w jakimś człowieku albo nawet w zwierzęciu, łączycie się z tym Boskim z nim i wtedy ono się budzi i przejawia. I ten człowiek się przeobraża, a nawet jeżeli jest zwierzęciem poskromi się i nie zrobi nic złego. Z tego można wyciągnąć regułę. Patrzcie na dobre strony, na Boskie w każdej istocie, W ten sposób budzicie w niej Miłość, jego wzniosłą naturę. Gdy spotkacie jakiegoś człowieka, poszukajcie w nim dobra i trzymajcie je w swojej świadomości. To jest najlepszy sposób, żeby mieć w stosunku do niego prawidłowe obejście.
To znaczy patrzeć na wszystkich ludzi wzrokiem Miłości.

Miłość Do Wroga
"Każdego rana i każdego wieczora wysyłaj Miłość od twego dobra, które jest włożone do twej duszy wszystkim ludziom. Kochaj ludzi i wtedy, gdy cię nienawidzą i robią ci zło. Służ im po całych dniach tak, by nie wiedzieli o tym. W tym tkwi przejawienie się wyższej Miłości. Kto kocha swego wroga, ten jest człowiekiem przyszłej epoki. Dopóki nie przebaczycie temu, kto was nie kocha i robi wam zło, żadna nauka, żadne czary, żadna szkoła, żadne wiersze i formuły wam nie pomogą. Nie sądźcie złego człowieka, lecz szukajcie przyczyny jego złej natury. Gdy miłość przyjdzie do człowieka, zjawia się w nim pragnienie pogodzenia się ze wszystkimi ludźmi".
By człowiek pokochał swych wrogów, wymagana jest wielka siła duchowa.
"Chrystus dał najsilniejszy oręż, którym człowiek może zmusić do kapitulacji. Chrystus mówi: "Kochajcie swych wrogów".
Człowiek musi zastosować nowe zrozumienie, które przynosi Miłość.
"Kochać tego, który jest pełen miłości, jest jedno, A kochać tego, kto nie ma w sobie miłości, kto jest na pustyni, są to dwie przeciwne sytuacje. Pierwsze może zrobić każdy, a drugie mało osób. Sztuką jest kochać i pomagać człowiekowi, od którego nic nie otrzymujesz. Jeżeli nie kochacie tego, kto wam zrobił szereg zła, rozumiem. Lecz to jest ludzkie. Jeżeli ktoś was nie kocha, nie gniewajcie się, nie mścijcie się. Chrystus mówi: "Zróbcie sobie przyjaciół z niesprawiedliwości". Innymi słowami: Przebaczcie tym, którzy są wam dłużni, lub którzy przyczynili wam jakieś zło. Miłość nigdy się nie mści".
"Miłość do wroga, to jest droga wielkich ludzi. Tylko wielcy ludzie mogą kochać swoich wrogów. Mają oni metody, według których przejawiają Miłość do swych wrogów. Gdy kocha swoich wrogów, człowiek jest podobny Bogu, który wysyła słonce, deszcz i wiatr dobrym i złym. Gdy rozdaje dobry Bóg ma na względzie wszystkie istoty małe i duże, dobre i złe. Nie ma większej zalety dla człowieka, niż kochać swych wrogów i być gotowym do przebaczenia. Jest to zaleta wielkiego człowieka.
"Najpierw człowiek musi ukochać Boga, potem swego Bliźniego, a wreszcie wroga. Kto nie kocha Boga i bliźniego, ten nie może kochać wroga.
Gdy człowiek znajdzie w sobie siły, by widzieć Boga w swoim wrogu wtedy u tego ostatniego przejawia się Bóg, a wróg staje się przyjacielem. "Jak i czym zwyciężacie? Miłością!".
Jedyna siła, która zwycięża zło, jest to Boska Miłość, Gdy nie kochasz swego wroga, jest możliwość, byś zszedł do jego poziomu, lecz gdy go kochasz, jest możność podniesienia go do swego poziomu. Tak, jak wysoka temperatura może stopić wszystkie metale, tak i Miłość przejawiona do wroga, przeobraża tego ostatniego, dlatego kapituluje on, tj. zło się w nim stapia. Siły Miłości mają o wiele silniejsze drgania, niż siły niższej natury, gdyż pierwsze idą ze świata nadświadomości i mogą zorganizować niższą naturę i w ten sposób ją unieszkodliwić.
Wróg - to jest siła w naturze, czyli również siła twojej duszy. Nie możesz jej zniszczyć, lecz możesz ją wykorzystać dla swego postępu. Tylko przez Miłość można skierować te siły, by pracowały dla dobra.
"Powiedziano: "Kochajcie swych wrogów" Nie jest łatwo zrozumieć ten wiersz. Jak będziecie kochali człowieka, który was okradł, spalił wam dom i sprawił szereg zła? Z punktu widzenia Boskiego zrobił on wam dużo dobrego: spalił wasz stary dom, by wybudować nowy, wziął wasze papierowe pieniądze, by je wymienić na złoto. Tak musicie patrzeć na wrogów. Tych wrogów, o których Chrystus powiedział, że musimy ich kochać, że są naszymi dobrymi przyjaciółmi.
Macie wziąć od kogoś pieniądze. Powiedzcie: "Dla tego, kto żyje we mnie, daruję dług swemu bliźniemu". Jeżeli możecie darować dług swojemu bliźniemu z powodu miłości do Tego, który żyje w was, wskaże on wam dokąd pójść, gdzie wasz dziadek zakopał garnek ze złotem".
Mistrz tłumaczy na czym polega trzecie i czwarte wtajemniczenie. Są to egzaminy, które człowiek spotka na swej drodze.
"Pewnego dnia nadejdzie straszny egzamin, gdy Bóg podniesie zasłonę naszej przeszłości, by wam pokazać, jakie są stosunki między wszystkimi ludźmi, z których jedni robili wam dobrze, a inni źle, W ten sposób doświadczy waszej miłości.
Najpierw Bóg postawi was między tymi, którzy was nie kochali, a tylko robili wam źle. I jeżeli możecie przebaczyć przejdziecie przez trzecie wtajemniczenie.
Następnie Bóg postawi was przed tymi, którzy was kochali, którzy wam robili dobro. Jeżeli możecie im być wdzięczni tak, jak należy, przejdziecie przez czwarte wtajemniczenie.

Litość
Jeżeli w kimś znajdziesz dobrą cechę, zaczynasz go kochać. Kochasz Prawdę, którą Wielki Mądry Początek włożył w pewną istotę. Kochasz Pierwotną Przyczynę i wszystko, co Ona stworzyła. Jest i inna pobudka do Miłości. Niewypowiedziane są drogi Miłości. Czasami wiesz za co kochasz, czasami nie wiesz. Są wypadki, gdy człowiek kocha innego za jego wady, za jego słabość i niezaradność. Wtedy przejawia się jedna z najpiękniejszych stron Miłości - Litość.
"Jesteśmy dziećmi Boga, który nas kocha nie dlatego, że jesteśmy tacy dobrzy, lecz dlatego, że lituje się nad nami".

Metoda Miłości
Jeżeli ci przyjdzie zła myśl komuś źle zrobić, znajdź w nim jakąś dobrą cechę. Zwróć swe spojrzenie na jego duszę. W ten sposób pokochasz go i nie zrobisz mu zła.

Prawo Miłości
"Dla każdego człowieka jest określona, kto ma go kochać. I każdy musi znaleźć tego, kto go będzie kochał".
"Gdy chcecie wiedzieć, czy dany człowiek was kocha, zatrzymajcie się w swej świadomości. Jeżeli myśl o tym człowieku nigdy nie ginie w waszej świadomości, wiedzcie, że on was kocha. To samo się odnosi i do jego świadomości. Jeżeli i wy nie giniecie w jego świadomości, oboje się kochacie".

Dobre Obejście
"Jeżeli dopuszczacie w swoim umyśle, że ten, kogo kochacie, może wam sprawić coś złego, to wskazuje, że go nie kochacie".
"Miłość przynosi idealne obejście z ludźmi".
Bez niej stosunki miedzy ludźmi są mechaniczne. Prawidłowe stosunki są te, które są oparte na Prawdzie miłości. Harmonia może pochodzić tylko z Boskiej Miłości. Miłość przynosi miękkość, czułość, delikatność powab. Te zalety nadają sens życiu wewnętrznemu.
"Temu kto kocha, nie powinna nigdy przez myśl przejść myśl negatywna. Ten, kogo kochasz musi być tak święty, jak twój obraz i żebyś na nim nie widział absolutnie żadnej plamy. Tak rozumiem kochać człowieka. To jest maksyma. Kto może, komu jest dane, musi tak kochać. Ty masz absolutne zaufanie to tego, kogo kochasz i kto cię kocha".

Odporność
Miłość przejawia się przez szereg zalet dodatnich. Kto ma miłość ten ma głęboki spokój w sobie. Człowiek, który ma miłość, może ponosić ciężary całego świata. Miłość jest tą wielką siłą, która może ponieść największe cierpienia, nie upadając na duchu.
"Człowiek, który utraci siły i zdrowie i swoje bogactwo, a nie zmieni ani jednego muskułu na swej twarzy, ten żyje w Miłości.".
Cierpliwość jest rezultatem miłości. Gdzie jest miłość tam jest i cierpliwość. Długa cierpliwość jest oznaką wielkiej Miłości, którą Bóg żywi do nas.
"Miłość może przyjść darmo, lecz cierpliwość musicie zdobyć".
Człowiek miłości jest bogaty. Nie potrzebuje on nic. Pierwsze, co jest w miłości, że czyni człowieka zadowolonym. To nie znaczy, że jest on apatyczny, czy obojętny do tego, co jest dookoła niego i że nie chce tego przetworzyć. Pojęcie "zadowolenie" tu rozumiem tak: człowiek ocenia rzeczy i jest wdzięczny. W ten sposób korzysta z nich mądrze.
"Niezadowolenie jest powodem straty wielu pięknych rysów na waszej twarzy. Żeby być silnym, człowiek musi być zadowolonym zewnętrznie i wewnętrznie. Jeżeli jest niezadowolony, przerywa on łączność z Miłością,

Miłość Jest Służeniem
"Gdy zdobędziesz Boską Miłość, co uczynisz?. Kto zdobędzie Miłość, tego Bóg wyśle do roboty! Miłość jest nauką służenia. Wszyscyście przyszli by się stać sługami. Im więcej kochasz, tym więcej będziesz służył. Im więcej ciebie kochają, tym więcej będziesz służył. Miłość wymaga wielkiego poświęcenia, W przyszłości, gdy ludzie dojdą do doskonałości, nie będą dużo mówili o Miłości, lecz będą robili ofiary jeden dla drugiego. Pod Miłością rozumie się służenie Bogu!".
"Na czym polega prawdziwa Miłość i prawdziwa przyjaźń? Jeżeli wasz przyjaciel znajdzie gdzieś w górach piękne, czyste źródło i poprosi was byście poszli razem z nim do źródła, by się napić czystej wody, w tym zawiera się prawdziwa miłość i prawdziwa przyjaźń. Kto was kocha, ten zawsze pragnie waszego dobra. Gdy wam się coś udaje, cieszy się on, gdy się nie udaje smuci się".
"Kto kocha ten musi pobudzać swego ukochanego do zdobywania wiedzy, każdej sztuki. W Miłości zawsze jest ta cecha - człowiek podnosi tego, kogo kocha. Kochać to znaczy dać impuls każdej duszy, by się podniosła: nie pasjonować się i nie ograniczać!".
Miłosierdzie jest wyższym wyrazem Miłości.
Tylko ten zdobył Miłość, kto wchodzi w położenie wszystkich cierpiących na Ziemi i przychodzi im z pomocą.
"Z otwieraniem się serca ludzkiego dla cierpiących poznaje się czy jakiś człowiek kocha czy nie. Jeżeli ktoś mówi, że kocha, że serce jego płonie, a nie jest gotów pomagać cierpiącym, wiedzcie, że nie ma on w sobie miłości.".
Bóg przejawia się w świecie, poświęca się dla drobnych rzeczy.
"Miłość rozumie ofiary Wielkiego dla małego. Ofiara ma stosunek do Miłości. Tylko kochający może się poświęcić. Gdzie brak jest miłości, tam życie nie ma sensu i człowiek oczekuje od ludzi, a nie od Boga.".
Świat jest przesycony oświadczynami miłosnymi. Jeżeli się poświęcacie, poświęcacie się dla Boga. Gdy człowiek jest gotów poświęcić wszystko dla Wielkiego w świecie wskazuje to, że otrzymał swój miłosny list z niewidzialnego świata. Nie ma czegoś większego niż służenie Bogu, Jeżeli człowiek nie jest gotów poświęcić swego życia za Chrystusa, w szerokim sensie tego słowa, by odczuć Jego życie, nie rozumie on Go i nie zna. Człowiek Miłości ma szeroką świadomość rozumienia rzeczy prawidłowo. Każdy, kto nie może zrozumieć zasadniczej idei: "Jak służyć Bogu", nie może domagać się miłości.
Nie ma większej służby dla człowieka, niż służenie Miłości. Życie dzisiejsze przy wszystkich przeciwieństwach musi być zrozumiane w jego głębi.
"Służyć Miłości, służyć Bogu, to znaczy być wolnym, cieszyć się ze wszystkiego w świecie. Jeżeli pracujecie dla kogoś z miłości, odciski na waszych rękach są na swoim miejscu. Znaczy, cierpienia są usprawiedliwione tylko wtedy, jeżeli mamy kogoś do kochania. Jeżeli nie mamy kogo kochać, cierpienia są bezprzedmiotowe".

Miłość Rozwija Duchowe Zmysły
"Gdy Miłość się w nas wleje, otworzą się nasze oczy. Zasłona podniesie się w chwili, gdy ukochacie Boga i wszystkie istoty". Jest to oczywiste, gdyż przy miłości człowiek ma spokój, wewnętrzną harmonię. Są to ważne warunki dla otworzenia duchowych zmysłów.
"To za światem, który uświadamiamy tkwi druga, bardziej wzniosła dziedzina, na której się buduje nauka Boska. Do tej dziedziny może wejść tylko ten, kto żyje według praw Absolutnej Miłości, Mądrości i Prawdy. Jest to święta dziedzina, na którą zwykła ludzka noga nie może stąpić. Był czas, gdy ludzie widzieli tylko trzy kolory, potem cztery, pięć, sześć, siedem.
W przyszłości ludzie będą widzieli kolory podczerwonym i ultrafioletowym światłem".
Przyjdzie czas, gdy ludzie będą widzieli więcej kolorów i ujrzą niewidzialny świat. Kto żyje w Miłości usłyszy Muzykę Wszechświata.

Nie Przeciwdziałaj Miłości
"Bóg posyła was, byście kochali. I jeżeli ktoś kocha kogoś, ciesz się z tego. Nie wtrącaj się by to wykorzenić. Miłości nigdy nie przeciwdziałaj. Nie przeciwdziałaj Bogu. Wszystkie nieszczęścia wychodzą z faktu, że my przeciwdziałamy Bogu, który działa w nas i w innych.
Dla wszystkich tych, którzy się sprzeciwiają. Miłości rodzi się najokropniejszy ogień piekielny. Gdy się sprzeciwiają sami sobie stwarzają ogień męczarni. Męczą się, gdyż nie odczuwają Miłości. Jeżeli się sprzeciwiają staną się bardziej nieszczęśliwi, a jeżeli ją odczują, staną się najszczęśliwsi.
Wszyscy ludzie, którzy próbują postawić zaporę Miłości są zdeptani. Otrzymują oni najlepsze lekcje, które będą pamiętali. Zaprzeczenie Boskiej Miłości wytwarza cierpienie w świecie.
Miłość jest wielkim prądem. Uważaj by go nie oddalić. Dopóki płynie on w tobie, żyjesz. Odepchniesz go, jesteś skazany na śmierć.
Miłość jest cicha i spokojna, lecz jednocześnie jest potężna w swoim działaniu.
"Gdy jesteśmy w harmonii z Miłością, to jest dobrze, lecz gdy nie jesteśmy z nią w harmonii, nie ma niebezpieczniejszej siły w naturze od Miłości. Dlatego w stosunku do niej musimy być bardzo uważni. Jeżeli będziemy egoistami w stosunku do miłości będziemy ograniczać, starać się wyciągnąć korzyści etc, wtedy mamy niszczące następstwa".

Z Miłością Człowiek Rozpoczyna Swoja Drogę W Górę
"Kochający idzie w górę wąską ścieżką, a ten kto nienawidzi, schodzi w dół szeroką drogą".
Człowiek dotychczas schodził. To jest droga inwolucji i stopniowo przy niej zapomniał o Miłości.
"Początkowo, gdy schodził od Boga, człowiek wypowiadał słowo miłość bardzo prawidłowo. Jednak gdy się oddalał od Boga, pierwotny, czyli kosmiczny człowiek, jak go nazywają, słowo co do treści zaczęło niepostrzeżenie coraz bardziej się zmniejszać i gdy człowiek zeszedł na dno życia, prawie nic nie pozostało z tego słowa. To schodzenie było takie niedostrzegalne, takie wolne, że i ten wielki człowiek siebie oszukał. I wy teraz znajdujecie się w sytuacji tego kosmicznego człowieka co się tyczy miłości".
Człowiek posiada dziś pewne myśli, uczucia i postępowanie, które są schodzące, tj. z nimi trwa on w swej inwolucji, a inne są wschodzące, tj. takie, z którymi zaczyna swoją ewolucję, czyli wschód.
"Obserwujcie, czy wasze myśli, uczucia i postępowanie są schodzące czy wstępujące. Uczeń musi wiedzieć na jakiej drodze się porusza: na drodze wielkości, które się zwiększają, czy na drodze wielkości, które się zmniejszają. A wielkości, które są odwrotne od cnót zmniejszają się. Pracujecie z wielkościami, które się zwiększają, a nie z takimi, które się zmniejszają".
Wraz z Miłością człowiek zaczyna swą ewolucję.

Schody Miłości
W Ewangelii jest następujące opowiadanie: Razu pewnego, gdy Chrystus był wśród ludu i ze wszystkich stron cisnęli się do Niego, pewna kobieta cierpiąca od dwunastu lat na krwotok, dotknęł z tyłu Jego szat i natychmiast wyzdrowiała. Jezus uczuł, że z Niego uszła siła, zwrócił się do ludu i powiedział: "Kto dotknął moich szat?" Uczniowie odpowiedzieli "Ty widzisz, że lud się ciśnie i mówisz: "Kto mnie dotknął?" Lecz On się odwrócił, by ujrzeć tę, która to uczyniła. Wtedy drżąca kobieta powiedziała Mu całą prawdę.
W tym opowiadaniu jest wykazana ważne prawo. Wszyscy cisnęli się dookoła Chrystusa, lecz siła wyszła z Niego dopiero wtedy, gdy kobieta Go dotknęła. Dlaczego? Ponieważ dotknęła Go z wiarą. To jest ważne dla wszystkich dziedzin życia. Ważne jest to prawo i dla Miłości.
Kiełka fala Miłości schodzi z Boskiego świata na wszystkie istoty. Lecz każda z nich przyjmuje z niej według stopnia swego rodzaju - według swej wiary.
"Bóg kocha jednakowo świętego i grzesznika, spotyka jednakowo świętość i hazard".
W tym wypadku ważne jest odczucie danej istoty życia, które idzie z Wielkiego Serca świata. Wszystkie istoty niejednakowo odczuwają to życie. Powiedziano w Piśmie Świętym: "Bóg się rozgniewał na Żydów". Ten wiersz należy rozumieć w innym sensie: gdy Żydzi wpadli w grzech, nie odczuwali życia, które idzie z Mądrej natury, położyli przegrodę między sobą a Miłością. "Gniew Boży" oznacza w tym wypadku, że zmniejszają się dobre warunki życia.
Gdy zwierzęcość w człowieku przeważy, musi on zacząć myśleć, by się podnieść do wyższego świata - ludzkiego. Kto się chce wznieść na wyższy stopień, musi iść drogą Miłości. Miłość ma wiele stopni. Miłość jest niezmienna, jaka była przed tysiącem lat, taka jest i dziś. Gdy mówimy o rozmaitych rodzajach miłości rozumiemy stosunek ludzi do niej. Nie odczuwają oni i nie zastosowują miłości jednakowo, wskutek czego i przejawy jej się różnią.
Gdy mówimy: "Ewolucja w miłości", musimy rozumieć: Ewolucja w odczuwaniu istot Boskiej Miłości, według stopnia rozwoju człowieka będzie również jego zrozumienie Miłości.
Każda istota odczuwa miłości tyle, Ile może przejawić i opracować. Gdy bada miłość, człowiek może dojść do subtelnego rozróżniania jej przejawów. Rozróżnia on przejawy miłości w zwykłym człowieku i w człowieku na wysokim poziomie.
"Nie mówić, że nie żyliście w miłości. Lecz są stopnie, przez które trzeba przejść. Na przykład miłość mrówki, pszczoły, gołębia nie może się porównać z ludzką, lecz i ludzka nie może się równać z anielską. Ludzie jeszcze nie znają miłości, mimo, że mówią o niej".
Gdzie człowiek najwięcej się myli? W stosunku do miłości!
Człowiek nie określa się według zewnętrznych sytuacji, przez które przeszedł, lecz według życia wewnętrznego - miłości, którą ma w swej duszy. Im wyżej idziemy, tym głębszy sens znajdziemy w miłości.
"Ze swoimi ordynarnymi ciałami człowiek żyje bardziej na niższych stopniach miłości, lecz pewnego dnia, gdy stworzy sobie Boskie ciało, wejdzie w jej wyższe dziedziny i w ten sposób założy bazę przyszłej kultury".
Powiedziano w Piśmie Świętym: "Bóg jest ogniem wszystko pochłaniającym (wszech-trawiącym)."
"Słowa te oznaczają: Miłość jest ogniem, który spala wszystko. Jeżeli jej dotkniesz, ręce twoje się spalą. Jeżeli ją zobaczysz, oślepniesz. Jeżeli usłyszysz, jak przemówi, ogłuchniesz. Zapytacie: "Jak więc poznamy Boga, jako Miłość?" Stopniowo Go poznacie. Zaczniecie od najmniejszej Miłości i pójdziecie do wielkiej. Jeżeli się zahartujecie i przygotujecie do Boskiej Miłości, wtedy poznacie Boga. Zdrowy i odporny system nerwowy jest potrzebny temu, kto świadomie szuka Boga Miłości. Jak dziecko w pierwszym oddziale uczy się litery po literze, zanim nauczy się czytać, tak i człowiek odczuwa kropla po kropli miłość, aż przyjdzie dzień, gdy ją odczuje w całej pełni".
Mistrz rozróżnia cztery stopnie w miłości: miłość jako dążenie, jako uczucie jako siłę i jako zasadę.
"Miłość jest dostępna dla wszystkich istot. Nie ma istoty, nie ma żywej materii w świecie, która by w ten czy inny sposób nie była związana z Miłością i nie była pod jej wpływem. Poznajemy Boga w miłości. Ten Bóg miłości nie jest zewnętrzny, nie jest jedynie we wszechświecie, a i wewnątrz nas.".
"Miłość jako dążenie działa w sercu, jako uczucie - w duszy, jako siła - w umyśle, jako zasada - w duchu. To jest cały cykl ludzkiego rozwoju od początku do końca. Miłość jako dążenie, jako uczucie, jako siła i jako zasada mają ogólną podstawę: to jest Miłość Absolutu, który przechodzi przez człowieka na różnych stopniach rozwoju.

Miłość Jako Dążenie
W pierwszych stadiach swego rozwoju człowiek nie może się wznieść wyżej niż miłość jako dążenie. Ktoś mówi, że jego serce płonęło miłością.
"To, że serce płonie nie jest miłością. Między płonięciem serca, a miłością jest olbrzymia różnica. Płonięcie serca - jest to jedna z pierwszych faz rozwoju miłości. Dziś ta miłość panuje w świecie. Ludzka miłość jest miłością popiołu. Ludzką miłość można tylko widzieć w ognisku, gdzie płonie, spala się i obraca w popiół. Przyciąganie, które jest rezultatem magnetyzmu, nie jest miłością. To jest magnetyczna, nieodporna i przejściowa miłość, czyli miłość jako dążenie, jest początkiem miłości.".
Miłość, która Idzie od Wielkiego Słońca Życia, dochodząc do człowieka we wczesnych stadiach jego rozwoju, wchodzi w gęściejsze środowisko, przełamuje się w jego świadomości, ogranicza się. Tak się rodzi miłość jako dążenie.
Miłość jako dążenie jest krótkotrwała i nieodporna.
"Miłość jako dążenie jest tylko kierunkiem, który prowadzi do Miłości". Jakaś dziewczyna siedzi sobie spokojnie w domu, nic jej nie porusza, lecz pewnego dnia spotyka młodego chłopca i naraz w niej zjawia się dążenie, zaczyna robić się niespokojna. To samo dzieje się z chłopcem. Znaczy następuje początek ich niepokoju. Mówię: nadchodzi początek ich miłości jako dążenie. Jaki jest koniec? Pobiorą sic, narodzą się im dzieci. Czy to jest koniec miłości? Nie! Potem stopniowo zjawią się pierwsze przebłyski miłości jako uczucia.

Miłość Jako Uczucie
Drugi przejaw miłości - przejaw jako uczucie - działa w duszy. Co jest wyższy stopień miłości. Rozwój uczucia przejawia się między przyjaciółmi i braćmi. Z tego wynika, że każdy, kto ma przyjaciela, brata, musi przejść przez pierwszy ogień miłości jako uczucia, którego przejaw jest w duszy. Tu już miłość dotyka duchowej natury człowieka: przejawia on swoją moralną istotę. Miłość otrzymuje większą czystość i odporność. Miłość jako uczucie z początku przejawia się w niższej formie, potem stopniowo się podnosi i oczyszcza. Miłość jako dążenie - to korzenie z ziemi - w świecie fizycznym. Miłość jako uczucie - to. są konary.

Miłość Jako Siła
W osiągnięciu miłości człowiek stopniowo się podnosi do Miłości jako siły.
Miłość jako siła w pierwszym swoim stadium wyraża się tym, że człowiek pragnie dla wszystkich tego dobra, którego pragnie dla siebie. Sprawiedliwość, której pragnie dla siebie, oddaje wszystkim. Jest to postawa życia społecznego. Najpierw przejawia się ona w stosunku do społeczeństwa, potem rozszerza się na naród, a potem i na całą ludzkość. W początkowym stadium Miłość jako siła może wyrodzić się w nietolerancję, szowinizm, fanatyzm.
Częstokroć poszczególne indywiduum, społeczeństwa, narody i ludzkość przechodzą przez te wczesne stadia miłości jako siły, wiele razy padają i wstają, aż stopniowo podniosą się do wyższych stadiów.
Miłość jako siła w swym wyższym stopniu wyraża się jako miłość do całej ludzkości. Ale i tu mamy szereg stopni przejściowych. Gdy miłość do ludzkości dojdzie do swego wyższego rozkwitu, wtedy człowiek dochodzi do idei braterstwa między ludźmi. Wyższy przejaw Miłości jako siły Mistrz określa tak:
"Miłość jako siła w swej czystej postaci, w swoim wyższym stadium, przejawia się tylko u świętych, u ludzi, którzy są gotowi poświęcić się dla Bożej idei. Wszyscy ci, którzy odczuli Prawdę, i chcą bronie Miłości mają siłę Chrystusa, siłę świętych i przypieczętowują swoją Miłość ofiarą".

Miłość Jako Zasada
"Jeżeli wejdziemy na szczyt Miłości, który jest najwyższym szczytem, usłyszymy głos wszystkich ludzi i wszyscy będą nam mili. Gdy człowiek wejdzie w Miłość - światło, woda, wiatr, drzewa, wszystko staje mu się "miłe".
Dobro, Miłość mają jednakowy stosunek do wszystkich. Gdy kochamy Boga, jednocześnie kochamy wszystko, co On stworzył. Jeżeli nie chcemy kochać Boga, stosunek nasz do jego stworzeń nie jest sprawiedliwy. Jeżeli wejdziecie w nowe życie, będziecie kochali wszystkich, ponieważ tworzą oni jedną całość. Gdy dojdziecie do tej Miłości, wszyscy będziecie wolni i szczęśliwi. Jeżeli kochacie, będziecie nieśmiertelni".
"Przy tej Miłości widzisz Boga we wszystkim, widzisz, jak Bóg się przejawia w najmniejszych rzeczach. Człowiek musi być podobnym do źródła, do słońca, do tej szerokiej przestrzeni, w której wszyscy muszą się zmieścić".
Miłość jako zasada zaledwie wchodzi w świat obecnie!
Miłość jako zasada rodzi się i wcześniej, lecz z początku obejmuje tylko szczyty ludzkości, najbardziej postępowe dusze i stopniowo schodzi ku nizinom, by objąć całą ludzkość. Wszystkie te fazy są niezbędne, ponieważ by dojść do Miłości jako zasady człowiek musi przez poprzednie stopnie przejść, które są dla niej przygotowaniem.
Można wprowadzić następującą analogię: Jeżeli jedno Jezioro jest rozfalowane, niebo i dookolne szczyty nie mogą się w nim objąć. Gdy fale ucichną i woda stanie się przeźroczysta, niebo i dookolne szczyty odbiją się w jego wodach. A gdy wiatr ucichnie zupełnie i jezioro stanie się przeźroczyste, gładkie jak lustro, odbiją się one w jego wodach w całej pełni. Jezioro odpowiada w tym wypadku duszy ludzkiej, a niebo i szczyty dookoła - niezmiernej Miłości, którą odczuwa człowiek według stopnia jego doskonałości.
Przy Miłości jako sile jest i nienawiść i przyciąganie i odpychanie. Miłość jako zasada obejmuje wszystko.
"W Miłości jako zasadzie nie ma żadnych przeciwieństw. Godzi ona wszystkie przeciwieństwa w świecie. Dla niej nie ma zła, wszystko jest dobre i wzniosłe. I tam jest nieśmiertelność - świat, w którym nie ma śmierci, a jest zmartwychwstanie. O tej Miłości mówi się w Piśmie Świętym, że jest ona drogą doskonałości".
Nowa łączność z Miłością - to jest zmartwychwstanie - przejście świadomości ludzkiej do wyższego stopnia. Miłość jako zasada - to jest Miłość światowa. Jest ona związana z przebudzeniem się nadświadomości w człowieku. Człowiek musi przejawić Miłość, która istnieje w nadświadomości.
"Jeżeli człowiekowi uda się świadomie połączyć z całą ludzkością, będzie on wolny. O takim człowieku mówimy, że zakończył on swoją ewolucję jako człowiek.
Jeżeli Bóg, Wielki w świecie, zwraca na nas uwagę, czy nie możemy i my mali ludzie, zwrócić naszej uwagi przynajmniej na dziesięć osób, by im pomóc tak, jak się nam pomaga?
Zajmujecie się głównie dążeniem swojej duszy - dążeniem jej do Miłości. Niech was nie powstrzymuje to, kto jakie pojęcie ma o was, lecz baczcie, by wszystkie wasze uczucia były szczere. Baczcie, byście każdego dnia przejawiali coraz więcej miłości, by miłość wasza się rozszerzała, obejmowała coraz więcej istot w sercu i w waszej duszy".
"Człowiek musi obudzić wyższe Ja, tj. swoją nadświadomość. Tylko w ten sposób utworzy on sobie jasną wyobraźnię o miłości i pozna Boga. Człowiek może przejawić miłość w zupełności, gdy zacznie żyć ze świadomością o przyczynowym świecie, gdzie jeden żyje dla wszystkich i wszyscy dla jednego".
"Każdy kto chce zrozumieć sens życia, nie powinien uciekać od niego, lecz musi przejść przez wszystkie jego stadia, a mianowicie przez korzenie, gałęzie, przez kwiat, który jest siłą miłości, spróbować jego owocu, który jest zasadą Miłości. Gdy przejdzie stopniowo przez korzenie, gałęzie i kwiat Miłości dojdzie wreszcie do zasady - do owocu Miłości i ten nada ci sens".
Gdy człowiek zacznie zdobywać Boską Miłość, rozszerza się stopniowo, aż ogarnie sobą wszystkich ludzi. Obecnie w sercu nie ma miejsca dla wszystkich.
"By kochać wszystkich ludzi, człowiek musi kochać Jednego, musi kochać przynajmniej jedną istotę na świecie. Przykładem niech będzie wasza miłość. Ten kogo kochamy musi być dla nas ideałem. Jeżeli kocha prawidłowo Jednego, człowiek będzie w stanie kochać wszystkich. Jeżeli człowiek nie może kochać Jednego, nie może kochać wszystkich ludzi. Jeżeli nie kochacie bliźnich, nie możecie kochać obcych. Co to jest miłość, która każdego dnia nie obejmuje w sobie więcej ludzi".
Człowiek stopniowo musi rozszerzać krąg swojej miłości, Musi ona bez przerwy się rozrastać i zbliżać się do wszechogarniającej Miłości.
"Kochać kogoś, tzn. ubrać go w odzież utkaną z twoich najpiękniejszych myśli i uczuć. Przestać kochać tego człowieka, to znaczy zdjąć z niego to ubranie i oddać je innemu. Czy to jest prawidłowo? Dlaczego, nie zostawisz ubrania na grzbiecie pierwszego i musisz go rozebrać?
Jeżeli tylko kochasz kogoś, to nie jest miłość. Jeżeli mówię o miłości, rozumiem Boga, tę zasadę, która pracuje w świecie. Musimy pozwolić, by ten Wielki Bóg się przejawił. I Duch ten jest jednakowo delikatny dla wszystkich.
Ktoś mówi: "Kocham ojca swego i matkę swoją, kocham swych bliźnich, kocham społeczeństwo, kocham ludzkość". To jest mało. Człowiek Miłości, Mądrości i Prawdy kocha wszystko jako jedną całość. Jeżeli nie kocha wszystkich nie jest prawdziwym człowiekiem. Gdy człowiek kocha wszystkich stale rośnie i rozwija się".
Nie tylko tych kochajcie, którzy są waszymi przyjaciółmi, lecz kochajcie wszystkich i bądźcie gotowi, jak Bóg, dać swoje błogosławieństwo wszystkim istotom.
Tak człowiek coraz bardziej zbliża się do tego ideału, kochać tak, jak kocha Bóg. Dążeniem miłości jest dać wolność każdej istocie, by się przejawiła tak, jak się przejawia Bóg.
Jeżeli nie kochamy Boga, zawsze będziemy robili różnicę między tym czy innym człowiekiem.
Bóg jest Miłością i my musimy być Miłością. Tylko Wszechobejmująca Miłość jest Miłością Boską. Musimy kochać wszystkich. Miłość zawiera dobro wszystkich istot.
"Kiedy Boska Miłość opromienia człowieka, kocha on wszystkich ludzi. Łączy ona z ich duszami człowieka.
W absolutnym realizmie istnieje tylko jeden stosunek: Miłość do wszystkiego żywego.
Gdy przejdziecie obok jakiegoś źródła, lub obok jakiejś małej rośliny, obok jakiejś gruszki, zatrzymajcie się przed nimi, spójrzcie na piękno, które jest głęboko skryte w nich i pokochajcie je. Gdy przechodzicie koło kwiatka, pogłaskajcie go, powąchajcie, podlejcie go wodą i odejdźcie. Gdy widzicie żmiję, niedźwiedzia, wilka - pokochajcie ich za to, co mają w sobie pięknego. Gdy spotkacie bogatego czy ubogiego, prostego człowieka czy uczonego, pokochajcie ich za to, co mają pięknego i boskiego w sobie.
Niczego się nie bójcie. Wobec Miłości strach jest bezprzedmiotowy.
Piękno Miłości zawiera się w tym, że wszystkie istoty was kochają, nie jedna tylko!.
Musimy się cieszyć wszystkim żywym dookoła nas. To Mistrz nazywa obfitością Miłości.
Gdy dojdzie do tej fazy, człowiek nie szuka sławy, zwraca uwagę na najmniejsze istoty, wszystkich kocha, przyjemnie mu służyć wszystkim ludziom, wszystkim zwierzętom, wszystkiemu! On widzi wszystkich jako dusze.
By Bóg żył wszędzie w świecie, by był wszystkim dla nas - to jest wielkie zadanie, które istnieje obecnie w świecie.
Człowiek, który zdobył Miłość powie: "Wiem, że wszyscy ludzie są braćmi między sobą". Wiedzieć, to znaczy widzieć Oblicze Boga!.
Kto raz widział Oblicze Boga kocha wszystkie istoty.
Możemy uogólnić powyższe następującymi słowami Mistrza:
1. Pierwsza łączność - jest od Boga do nas.
2. Druga łączność - jest od nas do Boga.
3. Trzecia łączność - jest od człowieka do człowieka
4. Czwarta łączność - najwznioślejsza jest od Boga do Boga. Przy czwartej łączności człowiek widzi w twarzach innych Boga tak, jak go widzi w swojej twarzy.

Osiągnięcia Miłości
Miłość Łączy Człowieka z Całością
"Miłość do Boga daje silny impuls w życiu człowieka. Jest ona pierwszym i najsilniejszym dla człowieka. Jest ona pierwszym promieniem, który przenika do duszy ludzkiej. Gdy przyjdzie Miłość, budzi ona wielkie, sławne i piękne w duszy ludzkiej. Kto kocha, ten posiada Prawdę w sobie. Kto posiada Prawdę, ten może być kochany. Miłość jest pierwszym warunkiem, przy którym świadomość może iść naprzód. By rozum i serce mogły się poruszać i iść naprzód, muszą mieć pobudzającą przyczynę. Tą przyczyną jest Miłość".
Miłość jest prawem wszechświatowej harmonii. Daje ona człowiekowi prawidłowy stosunek do wszystkich istot, wskazuje jego miejsce w organizmie światowym, łączy go z całym życiem. Wtedy człowiek podobny jest do żywego liścia w górze na drzewie, który jest dobrze ogrzany słońcem otrzymuje wszystkie soki niezbędne do rośnięcia, do rozwijania się, do prawidłowego wykonywania jego służby. Gdy człowiek zamknie się dla Miłości, traci on tę łączność, życie przestaje wpływać don, uboży się on. Wtedy podobny on jest do oderwanego liścia, który wiatr nosi gdzie chce.
"Gdy kochacie, łączycie się z całym życiem, bierzecie udział w pracy całego życia".
Co znaczy udział człowieka w pracy całego życia, to znaczy czynić Wolę Bożą! Miłość jest pokarmem dla dusz!
Gdy człowiek przestaje kochać, przestaje jeść wskutek czego traci swe życie. Miłość jest chlebem, który pochodzi z Nieba!"
Przynosi ona wzrost wszystkich wschodzących sił w człowieku, w ten sposób przepływa przez niego bujne życie. Siły żywej natury, z którą człowiek się łączy przez Miłość, przeorganizowują jego jestestwo.
"Miłość jest kamieniem alchemicznym, eliksirem życia".
Reguluje ona wszystkie procesy ludzkiego organizmu. Jest ona siłą magiczną, która działa cuda. Jedyna siła, która może przebudować całą istotę człowieka - to jest Miłość.
Boska Miłość nosi w sobie siły rośnięcia. Przy niej wszystko w świecie rośnie, kwitnie, zawiązuje się i dojrzewa.
Gdy Miłość przeniknie do duszy ludzkiej, człowiek żyje w realizmie.
Gdy wyjdziecie z tego realizmu, traci światło i ciepło i szuka pomocy z zewnątrz.
"Miłość i przywiązanie są zasadą, która wprowadza człowieka w nowe życie wiecznej harmonii, piękna i czystości.
Pierwszą oznaką, z której człowiek poznaje, że wszedł w dziedzinę Miłości jest, że w nim następuje głęboki, wewnętrzny spokój, jakiego nigdy nie doświadczył. Jednocześnie doświadcza w sobie postępu ku Wielkiemu, Bezgranicznemu w świecie!".
Gdy odczuwamy i oddajemy prawidłowo Miłość, rozdaje ona obficie swe dobra. "Jedyną siłą, przez którą człowiek może osiągnąć swój ideał, jest Miłość. Jeżeli chcesz mieć dobrych przyjaciół, kochaj Boga, stosuj wszędzie Miłość.
Jedno miłosne spojrzenie zbawia człowieka. Jedno miłosne słowo zbawia człowieka. Jedno postępowanie miłosne zbawia człowieka".

Miłość Przynosi Wszystkie Osiągnięcia i Możliwości
"Drogo Miłości jest usłana wszystkimi osiągnięciami i możliwościami.
Ukochajcie Boga całą duszą, duchem i rozumem i sercem, a w przyszłości zdobędziecie wszystko. Żebyśmy mogli dokonać jednej próby na tym świecie, koniecznie musimy mieć Miłość. Jest ona wielkim czynnikiem w sercach tych, którzy ją posiadają. Poza Miłością nie ma życia, nie ma żadnych osiągnięć. Bez Miłości rzeczy są martwe, nieświadome, mechaniczne.
"Miłość jest różdżka czarodziejską w życiu. Kto ją znajdzie, wszystko może osiągnąć. Im więcej miejsca wydzielił sobie człowiek dla Miłości, tym większe są jego osiągnięcia. W prawie Miłości nie ma nic niemożliwego. Kto utraci swą miłość, dla niego wszystko staje się niemożliwe, W tym nie ma wyjątku. Gdy zaczniesz jakąś pracę z miłością, na pewno będziesz miał osiągnięcia. Świat może obrócić się głową w dół, lecz ta praca będzie dokonana szczęśliwie.
Wszystko na świecie zawdzięczać należy tej wielkiej sile Miłości. Dlatego, jeżeli człowiek chce, by mu szło w życiu, niech jego każda mysi i uczucie będzie przeniknięte Miłością Boską. Bez Miłości nie ma powodzenia.
Jeżeli i przy najmniej ważnej pracy człowiek zastosuje Miłość będzie miał błogosławieństwo Boskie. Przez Miłość człowiek może osiągnąć te swoje pragnienia, które mogą mu przynieść wszystkie dobra w życiu. To są pragnienia ludzkiej duszy!".
By człowiek ukochał Boga i swego bliźniego, to znaczy, żeby przepłynął bezpiecznie ocean. Człowiek traci swe szczęście, troci swoje wzniosłe myśli, uczucia i postępowanie, gdy brak mu Miłości. Ten kto ma Miłość, ma otwartą drogę wszędzie.
"Miłość otwiera przed ludźmi, królewskie wrota Nieba i ziemi. To znaczy, że człowiek będzie przyjęty między ludzi, i wszystkie inne istoty. Będzie przyjęty dobrze i u zwierząt. Nie ma wypadku w życiu, by człowiek działał z miłością i zginął. Jeżeli ludzie wychodzą z tej wielkiej Miłości, przyszłość jest dla nich.
Przy miłości człowiek wszystko zdobywa. Przy Miłości i ten kto kocha, i ten kogo kochają, wygrywają. Miłość zawsze daje człowiekowi więcej niż utracił. Zmienia i polepsza jego warunki.
Gdy Miłość wejdzie do życia, ludzie będą szli od światła do światła, od siły do siły i działalność ich się zwiększy".
Przy Miłości człowiek widzi rzeczy, ma dla nich prawidłowe zrozumienie.
"Gdy człowiek ułowi tylko jeden promień Miłości, dokonywa się w nim takie rozszerzenie, że natychmiast rozumie swój stosunek do ludzi i nie boi się niczego. Gdy Miłości przyjdzie do człowieka, mówi on: "Teraz mogę robić wszystko".
Nienawiść niszczy, Miłość buduje. Miłość poskramia i pobudza dobro!

Miłość Rozwiązuje Wszystkie Kwestie
"Kto kocha wszystkie istoty, nie może być nieszczęśliwy. Każdą sekundą, każdą minutą będzie on związany z sercami i duszami tych, których kocha i którzy go kochają".
Gdy człowiek zacznie kochać, rozumie czym jest życie i jego piękno.
"Gdy przyjdzie Miłość, z nią przychodzi wszystko: bogactwo, zaszczyt, zdrowie, wiedza, zdolności.
Nie mówię o tej miłości, która przynosi ludziom śmierć, ani o tej, która stwarza spory, walki, zmartwienia. Bez miłości wolność staje się niewolą, wiedza - nieuctwem, radość - męką.
Gdy Miłość przyjdzie do człowieka, słonce będzie świeciło inaczej i odczuje on swoją łączność z Bogiem. Wtedy aniołowie, święci i dobrzy ludzie z całego świata będą go odwiedzali, by widzieć Miłość!"
Jeżeli człowiek myśli, że musi być tylko dla siebie, natknie się na filozofię, która przynosi nieszczęście. Szczęście człowieka jest w tym by kochał i był kochany. A największe nieszczęście człowieka zawiera się w tym, gdy przestanie kochać i gdy inni go nie kochają.
"Nie ma większego nieszczęścia od tego, gdy widzisz Miłość i gdy jej nie masz.
Gdy ktoś się skarży, że nikt go nie kocha, mówię: Jeżeli nikt cię nie kocha, ty kochaj!"
Kto odczuje Boską Miłość, temu poprawiają się wszystkie sprawy: osobiste, rodzinne, społeczne i inne.
"Jeżeli przyjmiecie Boga, jeżeli zastosujecie Miłość w swym życiu, będziecie szczęśliwi. Jedyną drogą do osiągnięcia szczęścia jest Miłość. Człowiek Miłości, nie goni szczęścia, lecz szczęście goni jego!"
Miłość jest wyżej niż szczęście, włącza ona je w siebie.
Ludzie na ziemi żyją w dobrobycie, lecz nie są szczęśliwi. Dlaczego? Nie mogą oni wykorzystać dobra, które jest im dane. Szczęście jest poza dobrym i złym. Gdy szczęście was nawiedzi, będziecie zupełnie w innym świecie, ani w Niebie, ani na ziemi - w świecie Miłości. Miłość przygotowuje wejście do królestwa Bożego.
"Gdy Bóg kocha masz plecy, które cię strzegą od wszelkich doświadczeń. Gdy cię kocha jakiś człowiek - również masz plecy, na które możesz liczyć. Jeżeli czyjeś sprawy układają się dobrze, niech wie, że jest ktoś, kto go kocha. Oto dlaczego, gdy człowiek kocha i gdy go kochają, to znaczy, że sobie wzajemnie pomagają.
Miłość przynosi trzy rodzaje zdobyczy - w fizycznym, duchowym i Boskim świecie. Te zdobycze Miłości wyrazić możemy następującymi słowami: Miłość przynosi życie, światło i wolność. Rozpatrzymy te trzy zdobycze.

Miłość Przynosi Życie
Miłość Wprowadza Nas w Życie
"Gdy mówimy, że musimy kochać rozumiemy, że musimy zacząć żyć. Miłość jest bramą przez którą się wchodzi do życia.
Kto cię kocha, puszcza wodę życia przez ciebie. Życie bez Miłości przedstawia się jak ogród suchego, bezwodnego placu, a znów Miłość jest ogrodem na placu, gdzie jest woda".
Nie ma istoty, która by nie spróbowała Miłości. Wszystkie istoty noszą ją w sobie w mniejszym lub większym stopniu, jako niższy czy wyższy przejaw. Gdy człowiek ma Miłość, ma grunt, warunki do życia. Miłość zawiera wielkie warunki do życia.
"Pod miłością rozumiemy środowisko, sprzyjające rozwojowi człowieka. Każdy, kto dotknie Miłości, zdobywa życie. Jeżeli jest chory - wyzdrowieje.
Bez Miłości nie istnieje żadne życie. Gdy ktoś powie, że żyje a nie kocha, ten okłamuje sam siebie.
Człowiek żyje dopóki kocha, dopóki myśli o Miłości, gdy mówię, ze musimy kochać, rozumiem, że trzeba zacząć żyć.
Jeżeli uważasz trawkę za przejaw Miłości Boskiej, możesz za jej pomocą wyleczyć najstraszniejsze choroby".
Miłość ożywia każdego, do kogo się dotknie.
"Jest w miłości jedna cecha: źródło, które wyschnie, popłynie, gdy przyjdzie Miłość, przejdzie przez jakąś kość i stąpi na nią - ożyje ona. Gdy człowiek przejdzie po suchym gruncie, gdzie nic nie rośnie, wszystko wyrośnie. Człowiek bez wiary, bez nadziei, strapiony tysiącem trwóg i niepokojów, czyż nie jest takim suchym gruntem?
Miłość, którą mają ludzie, jest miłością łez, cierpień i rozczarowań. To nie jest miłość, o której mówię. Mówię o Miłości, która przynosi życie, radość, nieśmiertelność. Ludzie nie są szczęśliwi, ponieważ nie postawili Miłości jako osnowę.
Mówię wam o Miłości, która wskrzesza umarłych, która podnosi umarłych, która ożywia zmarzniętych.
W ten dzień gdy człowiek przestanie kochać, jest on poza warunkami życia. Gdzie jest Miłość, tam śmierć się cofa.
"Kto nie ma w sobie Miłości jest martwy. Jeżeli przestępca zbliży się do drzewa, drzewo uschnie. Gdy człowiek wierzy w Boga i kocha Go, to nie jest zwykła miłość. To jest jedno z zadań wiecznego życia. Wieczno życie jest rezultatem Miłości do Boga. Miłość nosi wieczne życie i zwycięstwo nad śmiercią - zmartwychwstanie".
"Człowiek Miłości stopniowo wchodzi w życie nieśmiertelne. Kto umiera w Miłości, ten tylko zmienia się zewnętrznie, lecz nie umiera. Każdy może zmartwychwstać. Kiedy? Gdy zostawił w sobie miejsce dla Miłości".

Miłość Daje Warunki Zdrowia
"W przyszłości, kto będzie chciał długo żyć, musi kochać. Wyższe drgania Miłości przechodzą przez ciało tego, który kocha, oczyszczają go i odmładzają.
Im więcej dusza przejawia swojej miłości, tym bardziej odporny jest ludzki organizm. Długie życie jest w zależności od Miłości człowieka. Pierwsze, co wnosi miłość, to jest prawdziwe życie".
Życie, które przynosi Miłość, przeobrażając i dając rozkwit siłom umysłu, serca i woli, przechodzi i przez ciało i odbija się we wszystkich procesach cielesnych - odnawia je, przynosi zdrowie, długie lata i młodość.
"Gdy mówię o Miłości mam na względzie najbardziej doskonałą higienę, którą można polecić. Miłość - to jest higiena".
Miłość stwarza zdrowotny stan organizmu, przy którym człowiek może wykonać swoje przeznaczenie.
"Chrystus podniósł z Miłością chorego z łoża. Powiedział mu: "Wstań, weź swoje łoże i idź". Wraz ze słowami, które wypowiedział, oddał mu cześć swojej energii".
Jeżeli mamy Miłość, wszystkie choroby i skłonności znikną. Jeżeli zmieści w sobie Wielką Miłość chory, wyzdrowieje.
"Nawet gdybyście byli na łożu śmierci, jeżeli zastosujecie Miłość wasz stan się polepszy i wyzdrowiejecie. To jest Boskie prawo, które możecie zastosować. Miłość ma immunitet przeciwko wszystkim chorobom".
Prawidłowy stosunek do bliźnich ma wpływ na zdrowie.
"Zachowujecie dobre stosunki z bliźnimi, będziecie się cieszyli zdrowiem i wewnętrznym spokojem".
By był zdrów, człowiek musi mieć Miłość i Mądrość, czyli musi zachować prawa Mądrej natury. Od poznania i zastosowania Miłości, Mądrości i Prawdy i Cnoty w życiu zależy zdrowie.
"Kto idzie w kierunku odwrotnym Miłości, stopniowo traci zdrowie i swe siły. Skłonność do chorób i cierpień jest z powodu braku miłości lub małej miłości. Miłość leczy i usuwa przyczyny chorób".
Gdy ktoś kocha lub jest kochany, życie jego się przedłuża. Gdy utraci swą łączność z boskością, z Miłością, człowiek zaczyna się starzeć, traci sens swego życia, jest przygnębiony, zaczyna upadać na duchu, bez wszelkiej jasnej myśli o życiu.
"Miłość musi wejść do waszych serc, byście się odmłodzili.
Początek młodości - to jest miłość".

Miłość i Piękność
"Gdy kocha i najbrzydszy człowiek staje się piękny jak anioł. Czy widzieliście twarz człowieka, który przejawia miłość? Twarz jego świeci jak słonce! Człowiek staje się piękny, gdy kocha i jest kochany. Kobieta, która może popełnić przestępstwo, traci swoją piękność. Piękność bez Miłości jest martwa. Piękność jest rezultatem wysiłków duszy i ducha. Znaczy - z piękności przedmiotów będziecie sądzili o wysiłkach, które dusza i duch przejawiły w pewnym kierunku. Im więcej się zbliża do Boga, tym człowiek staje się piękniejszy".
Miłość nie tylko odbija się dobroczynnie na zdrowiu, lecz przeobraża i rysy ludzkiego charakteru.
"Jak się poznaje, który człowiek odczuwa i przejawia Boską Miłość? Jeżeli jego czoło się podnosi i rozszerza, jeżeli jego głowa podnosi się, jest on przewodnikiem Miłości".
Miłość robi człowieka pięknym.
"Miłość i Mądrość są środkami kosmetycznymi. Każdy kto służy Miłości, Mądrości, Prawdzie i dobru, może się stać zewnętrznie i wewnętrznie pięknym. Wyróżnia się on zdrowiem i pięknością. Oczy, usta, nos, wszystko jest w nim piękne.
Poza Miłością nie istnieje żadna piękność.
Wielu ludzi ma piękne oczy, piękne usta, regularny nos, regularne rysy twarzy, lecz mimo to nie są piękni, Dlaczego? Nie mają Miłości. Gdzie jest miłość, tam jest piękno. Gdy zacznie w nas mówić Boski Początek i twarz osiąga delikatność, miękkie światło, w oczach czyta się rozum, ruchy są harmonijne, plastyczne. Gdzie przejdzie ten człowiek, wszyscy się odwracają by nań spojrzeć. Tchnie on świeżością i aromatem. Taki człowiek jest gotów do wszystkich usług".

Miłość Przynosi Radość i Pokój
"W dawnym życiu Miłość zaczyna się radością i kończy się smutkiem. W nowym życiu Miłość zaczyna się radością i przebywa w niej. Dopóki żyjecie w Miłości, nikt nie może wam odjąć radości, która przyszła.
Miłość jest ojcem, radość jest matką, a pokój ich dzieckiem". Człowiek Miłości spotyka radości i smutki z wewnętrzną radością. Powiedziano: "Wytrę łzy z ich oczu". Kiedy się to stanie? Gdy człowiek zostanie przewodnikiem Boskiej Miłości.
"Dopóki Miłość jest w was, jesteście błogosławieni. Gdy miłość was opuści i radość was opuszcza. Żeby was nie opuściła, myślcie o waszych stosunkach do Boga co do serca i ducha.".
Gdy widzimy tego co nas kocha, serce nasze zaczyna drżeć, znaczy przynosi on nam wolność, czyli radość. A radość i pokój oznaczają, że wszystkie przeszkody, które psują nam życie będą usunięte.
Człowiek miłości żyje w radości, w stanie wyższym od radości, który może nazwać się rozkoszą. Mistrz nazywa to Rada - słonecznym stanem umysłu, serca, duszy i ducha.

Człowiek Miłości Wnosi Natchnienie i Postęp We Wszystkich
"Tylko ten kocha prawdziwie, kto wywołuje radość w duszach otaczających. Gdy przyjdzie do ciebie ten, kto ma z tobą prawdziwa łączność, wniesie do twej świadomości rozszerzenie i ucieszysz się.
Miłość jest przede wszystkim dla samego człowieka, który kocha, a potem i dla otoczenia. Gdy kochacie kogoś, wasze światło ogrzewa tego, kogo kochacie. Gdy kochacie, macie klucze życia. Gdy kochacie i on noże z nich korzystać".
Mistrz daje następującą regułę: Gdy chcecie wiedzieć, czy dany człowiek jest przewodnikiem Boskiej Miłości, baczcie, czy nosi on życie dla siebie i swoich bliźnich. W jego obecności wasze, zmartwienia stopniowo się zmniejszają i giną.
"Pomyślcie o swym przyjacielu i jeżeli stan wasz się polepszy, kochacie go naprawdę. Jeżeli się nie zmieni, nie kochacie go jak należy. Ponieważ gdy kochasz, otrzymujesz coś".
Co znaczy kochać pewnego człowieka? Najpierw odbudować siły jego ciała. Potem zharmonizować jego uczucie i myśli tak, byś był dla niego jak słonce dla roślin.
"Nie jest łatwo kochać człowieka. Musicie zrozumieć szczegółowo jego duszę, jak i wszystkie jego potrzeby. Ten człowiek może cierpieć na jakąś choroby, lub może go dręczyć jakaś niepewność. Lecz gdy go kochacie, wyciągniecie ten cierń z jego ciała, a potem pokażecie mu drogę, którą musi iść, by się podźwignąć.
Gdy kochasz jakiego człowieka, możemy go porównać do doniczki z kwiatem: podlewasz go a on rozkwita w całej swej piękności".
Z kochającego wychodzi prąd życia, który podnosi otoczenie. Jest on jak źródło, które daje życie wszystkim.
Kto pójdzie do tego źródła zaspokoi swoje pragnienie.
Kochać kogoś to znaczy w każdej chwili wnosić coś pięknego do jego świadomości. Jeżeli miłość tego nie robi, nie jest prawdziwa. Każdy, kto kieruje miłość do ciebie, może ci pomóc. Dość jest, by człowiek przy najmniejszym smutku pomyślał, że ktoś go kocha, by się stał radosny.
Człowiek, który kocha nie tylko daje życie, lecz przyjmuje życie.
"Ktoś pyta: "Dlaczego muszę kochać i dlaczego muszę być kochanym?" Byś ogrodził ogród, w którym zasiałeś - w swojej duszy i w duszy tego, kogo kochasz - i by się utworzyły sprzyjające warunki dla rośnięcia wszystkiego, coś zasiał w ogrodzie".
Gdy wejdziecie do jakiegoś domu i zacznie się tam lepiej dziać, macie miłość. To jest miernikiem miłości.
"Gdy człowiek miłości odwiedzi jakiś dom, gdy jest on [właściciel] chory, wyzdrowieje, jeżeli się tam kłócą, przestaną się kłócić, choćby nic nie powiedział. Jeżeli wejdzie do przygnębionych, noszących brzemię życia, natychmiast nabiorą otuchy, wejdzie w nich promień radości i nadziei.

Miłość Niesie Światło
Miłość Jest Warunkiem Wiedzy i Rozwoju
"Im większa jest miłość człowieka, tym obszerniejsza jest i jego myśl. Zdrowa myśl idzie od światła, które miłość nosi w sobie. Gdy człowiek nie jest opromieniony promieniami Miłości, wtedy Mądrość i Prawda nie przychodzą.
Gdy jedna istota żyje w miłości, nie myślcie, nie myślcie, że jest nieukiem, chociaż nie skończyła wielkiej szkoły".
Miłość wnosi prześwietlenie w świadomości człowieka. Wskazuje ona prostą drogę. Promienie miłości przenikają przez realizm rzeczy i otwierają ich istotę.
Tylko w świetle miłości człowiek może poznać swych bliźnich i wszystko żywe, co go otacza.
Byś poznał świat musisz nań patrzeć oczyma Miłości.
"Racjonalna myśl zaczyna się od Boskiej Miłości. Brak miłości prowadzi do nieprawidłowych poglądów i sądów.
Jeżeli myślicie nie kochając, powiedziałbym, że nie należycie do najmądrzejszych ludzi. Nie myślicie. Może myśleć ten, który kocha. Nie możesz rozumieć rzeczy, jeżeli nie kochasz. Miłość prowadzi do prawdziwej wiedzy. Wielka nauka Miłości łączy w sobie wszystkie inne nauki. Kto ma miłość, może dać sobie radę w każdej sytuacji swego życia".
Prawdziwą wiedzę zdobywa sit tylko w Miłości, dlatego Mistrz mówi: "Człowiek musi się uczyć z miłością".
Miłość jest czymś istotnym w życiu, a inne rzeczy idą po niej. Wiedzy nie powinno się oddzielać od Miłości, wzmacnia ona myśli.
Miłość przynosi rozum. Jest ona drogą do rozumu.
"Tylko przy Miłości może być rozsądne życie".
Bez Miłości człowiek nie może osiągnąć Mądrości i Prawdy. Im większa jest Miłość, tym większy jest i rozum.
Miłość prowadzi do Mądrości. Boska Miłość jest drogą do wiedzy, warunkiem badania Boskiej Mądrości. Dlaczego? Przypuśćmy, jesteś obojętny do kogoś, nie interesujesz się nim, lecz gdy go pokochasz, interesujesz się jaki jest jego nos, czoło, oczy, ubranie, jakie jest jego życie.
"Jeżeli się zbliżycie do Miłości, zdobędziecie taką wiedzę, jakiej nie mieliście dotychczas, ubierzecie się w takie ubrania, jakie tylko Niebo może wam dać.
Nowa wiedza przyjdzie tylko do tych, którzy kochają Boga. Wyzwoli ona ludzkość od ograniczeń, w których się znajduje. Kto jest kochany i kto kocha, tylko ten może studiować i zdobywać wiedzę o Bogu i naturze. Jeżeli kochacie, Bóg wyśle Mistrza, który otworzy przed wami wewnętrzny sens Miłości. Bóg mówił niegdyś, mówi obecnie i będzie mówił w przyszłości lecz tylko do tych, którzy mają Miłość. Gdzie nie ma Miłości, tam nie słychać słów Boga.
Jeżeli posiadacie ogień miłości wykorzystajcie naukę wielkich Mistrzów, Wielkich adeptów i geniuszów, którzy zakończyli swój rozwój.

Miłość Rozwija Zdolności
"Wszyscy ludzie są jednakowo uzdolnieni, lecz niejednakowo przejawieni. By przejawić swoje możliwości, człowiek potrzebuje miłości. Kto pragnie służyć Bogu z miłości, w nim na pewno obudzi się pewna zdolność lub talent, która stopniowo rozrośnie się. Kto pracuje z miłością, w ciągu roku może się nauczyć grać, jak któryś ze znanych skrzypków. Przez miłość zwykli ludzie mogą się stać genialnymi, genialni - świętymi, a święci - Mistrzami. Są to wielkie procesy w kosmosie, dla osiągnięcia których wymagane są dążenia i wielkie wysiłki".
Miłość może dokonać w człowieku dwóch rozmaitych rezultatów: z jednej strony może obudzić świadomość filozofa, zrozumieć piękno i majestat Boskości w świecie. Z drugiej strony może obudzić świadomość poety, który odczuwa piękno w naturze. Każdy człowiek, czy filozof, czy poeta, muzyk, malarz, który chce być wielkim, musi rozpocząć od Miłości.
Jeżeli poeta, uczony, muzyk odczuwają miłość ich utwory będą miały siłę przeobrażenia człowieka. Każdy kto przeczyta lub usłyszy jakiś utwór napisany z miłością, przeobrazi się. Stanie się w nim przewrót.
"Jeżeli literat jest przeniknięty tą wielką miłością, gdy umoczy pióro w atramencie, napisze coś wielkiego i pięknego. Jeżeli malarz wykona małe prawo dobra, może namalować wielkie obrazy. Kto chce napisać w pewnych kwestiach, zanim cokolwiek napisze musi zapytać, czy ma dyplom Miłości. Niech skończy według Miłości i wtedy pisze. Poeci muszą opiewać miłość, lecz w jaki sposób? Jaka to jest miłość, która dopuszcza zwątpienie i podejrzenie? Kto ma trzy podstawy życia - wiarę, nadzieję i miłość - będzie prawdziwym poetą i muzykiem. Takimi są ci, którzy pracują z miłością. Wszyscy poeci, muzycy, malarze, uczeni, którzy stworzyli coś wielkiego, byli ludźmi Bożej Miłości".
Gdy ktoś jest kochany, rozwija swoje zdolności.
"Miłość jest środowiskiem, warunkiem dla przejawiania się człowieka. Wystarczy by kochała was jedna osoba, żebyście się czuli pokrzepieni w trudnościach waszego życia. Wyobraźcie sobie, co się może stać z człowiekiem, jeżeli niejedna osoba, lecz mnóstwo skieruje swą miłość do niego.
Taki człowiek może się stać i muzykiem i śpiewakiem, malarzem, uczonym, poetą. Czym zapragnie może się stać. Wielką silą jest Miłość!
Potrzebujemy przyjaciół, którzy myślą dobrze o nas. Pod tym względem żywe warunki mają wielkie znaczenie. Na przykład są poeci, muzycy w świecie, lecz ich stwarzają ich przyjaciele. Ci ostatni stają się powodem, by talenty się przejawiły. Dla muzyka, dla poety, te warunki są tak niezbędne, jak dla rośliny grunt, woda, powietrze, chociaż ma ona możliwości wewnątrz siebie. Jeżeli człowiek z jakimikolwiek talentami nie ma wokoło siebie dobrych przyjaciół, którzy byliby dla niego gruntem, nie może się przejawić. Genialny staje się genialnym, gdyż są ludzie, którzy go kochają. By się urodził genialny człowiek, mnóstwo jasnych postępowych istot wysyła do niego Miłość, pokrzepienie i swe siły. Dziś poeci malarze, muzycy, uczeni giną, gdyż nie apelują do Boga, Który prawdziwie ich kocha.
Każdy człowiek musi mieć jedną osobę, która by go kochała całą swoją istotą tj. swoją świadomością, podświadomością i nadświadomością. Gdy człowiek posiada taką osobę, wszystkie dobra Boskie przyjdą do niego. Ta osoba przedstawia przewodnika, przez którego przenoszą się dobra z niewidzialnego świata do niego. Człowiek nic może odczuć Boskiej Miłości i Boskich dóbr skądkolwiek by przychodziły.
Jeżeli mówisz przed ludźmi, którzy cię kochają, będziesz mówił więcej, lepiej z większym krasonomówstwem. Jeżeli mówisz przed ludźmi, którzy cię nie kochają, będziesz mówił mniej i gorzej. Taka łączność istnieje między muzykami i słuchaczami, między nauczycielami i uczniami. Za wszystkimi poetami, muzykami, literatami, malarzami, zawsze jest ktoś, kto ich kocha. Jeżeli nie ma kto ich kochać, niczego nie można od nich oczekiwać. By ktoś był poetą, muzykiem, malarzem, zawdzięczać to należy faktowi, że większość ich kocha, jest on kochany przez wielu ludzi, którzy mu pomagają swoją miłością, podnoszą go i dają mu natchnienie.
Wszystkie dary i zdolności człowieka są włożone do jego duszy pod postacią nasionek, które czekają czasu, aż będą zasiane. Gdy się zasieją, potrzebują specyficznej energii, która schodzi z wysokich światów. By osiągnąć tę energię, człowiek musi wejść w kontakt z Wzniosłymi Istotami, które by mu dały sposób pracy".
Wielkie, Prawo, które króluje w mądrej Naturze głosi:
Wyżsi podają rękę niższym, żeby ich podnieść.
Człowiek nie może mieć osiągnięć bez pomocy Mądrego Świata.
Przy miłości człowiek staje się wrażliwy na pomoc, która idzie z góry.
"Powiedziano w Piśmie Świętym: "Gdy przyjdzie Duch Prawdy, nauczy was, co czynić macie", jeżeli o tym wiecie, musicie pracować tak, byście wywołali Ducha, by przyszedł do was. Otwórzcie serca i rozumy dla Niego. Duch stale schodzi i wchodzi, lecz zatrzymuje się tylko przy tych, którzy otworzyli dla Niego swe serca i rozumy".

Miłość Przynosi Wolność
Miłość Wyzwala
"Jeżeli weźmiecie Miłość, wyzwoli ona was i doda wam siły byście sobie poradzili we wszystkich, trudnościach.
Dlaczego człowiek staje się niewolnikiem? Dlatego, że nie umie kochać. Kto nie może kochać i być dobrym, ten jest niewolnikiem warunków i nie może prawidłowo się rozwijać. Wolny jest tylko ten, kto kocha, kto jest dobry".
Pojęcie "wolność" należy rozumieć w szerokim sensie słowa. Jeżeli się mówi, że miłość przynosi wolność, rozumie się nie tylko, że wyzwala ona człowieka od zewnętrznych ograniczeń, lecz rozumie się jeszcze, że wyzwala go z niewoli jego niższej natury, od jego błędów, słabości, kalectwa i czyni go wolnym duchowo. Kto ma słabości, jest niewolnikiem słabości. Kto ma kalectwo, jest niewolnikiem kalectwa.
Istota Boskiej Miłości jest taka, że wyzwala ona. Człowiek, który odczuje tę Miłość staje się wolnym. Spadają z niego wszystkie łączności i ograniczenia. Żyje on i porusza się w świecie, lecz jest wolny od niego.
Gdzie jest Miłość, tam jest Prawda, a gdzie jest Prawda, tam jest wolność.
"Miłość, która ogranicza jest ludzka. Miłość, która wyzwala jest Boska". Karmcie się Miłością, byście się stali panami samych siebie. Gdy się staniecie panami samych siebie, staniecie się sługami Boga".

Miłość Znosi Wszelki Przymus
"Boska Miłość jest prawem sama dla siebie. Nie ma prawa, które może ograniczyć Miłość. Jest ona wielką siłą, która nie podpada pod żadne prawo. Jakimikolwiek byście ją związali więzami, wyzwala się ona - wszystko roztapia".
Miłość jest prawem wolnych stosunków. Wymaga ona pełnej swobody - zewnętrznej i wewnętrznej.
Tylko wolny umie kochać.
Każdy człowiek musi służyć Miłości wewnętrznego zrozumienia, swobodnie.
"Nie handlujcie miłością. Nikomu nie mówcie, by zrobił to lub owo dla was, jeżeli was kocha.
Jeżeli jakaś konieczność zewnętrzna, jeżeli prawo zmusi cię do kochania, to nie jest miłość. Uważacie za jedno i to samo miłość powszechną, i bezgraniczną. Każde ograniczenie myśli i uczuć człowieka wnosi ograniczenie w jego miłości.
Gdy ograniczasz miłość w sobie, człowiek ogranicza i Boga.
Gdy powie, że ograniczy Boga w sobie, człowiek natyka się na wielkie przeciwieństwo, zderza się z samym sobą.
Miłość nie znosi żadnych tam".
Nie należy krytykować dróg Miłości.
"Jeżeli kogoś kochacie, nie uczcie go, jak ma was kochać, gdy widzicie, że ktoś kocha, nie krytykujcie go.
Gdyby ludzie nauczyli się nie wtrącać do cudzej miłości, świat by się poprawił. W życiu mądrości są sprawy, a w życiu miłości - metody.
Jakie są prawa Mądrości, jakie są prawa Miłości i gdzie są zapisane?
Są one zapisane w duszy ludzkiej. Poszukajcie ich tam, a znajdziecie.
W Miłości nic ma władzy. W niej jest coś większego od władzy, w miłości drżysz o tego człowieka, którego kochasz. Przewidujesz wszystko, czego on potrzebuje.
Nie mówię wam, jak macie kochać!

Miłość Przeobraża Człowieka
"Miłość we wszystkich swych działaniach przejawia się, jako wielka twórcza siła. Dokonywa ona fizycznego i duchowego przewrotu w ludziach. Gdy Miłość wejdzie w człowieka, stwarza w nim szereg procesów alchemicznych, pod wpływem których cała jego istota, całe jego życie się zmienia".
Gdy Miłość nawiedzi człowieka jest ona w stanie przerobić go, zrobić przewrót w jego charakterze - zły staje się dobrym, słaby - silnym, leniwy - pilnym.
Miłość może zwrócić do Boga i największego grzesznika.
"Jeżeli żona może poprawić charakter męża, ma ona miłość. Jeżeli mąż zrobi to samo ze swoją żoną, ma miłość.
Pewien młodzieniec był znany jako najgorszy i najbardziej szalony. Nikt nie śmiał zbliżyć się do niego. Lecz stało się, że pokochał pewną dziewczynę. Od tej chwili stal się miękki, uważny, ustępliwy w stosunku do wszystkich. Dziewczyna jakąś magiczną siłą mogła zmiękczyć jego serce. Tą magiczną siłą jest Miłość.

Miłość Obraca Kalectwa w Drogocenne Kamienie
"Miłość nadaje sens życiu. Gdy przyjdzie, złodziej przestaje kraść, przestępca przestaje być przestępcą.
Miłość zaspakaja tęsknoty duszy ludzkiej. A tam, gdzie wszystkie tęsknoty są zaspokojone nie może być przestępstwa.
Jedyną siłą, która może dać radę wadom człowieka jest Miłość. Przetwarza ona je w zalety.".
Miłość należy zastosować jako jedną z metod wyzwolenia się z kalectwa.
"Jedyną siłą której się podporządkowują dobro i zło, jest Miłość. Zło roztapia się wobec Miłości, ściera ona grzechy człowieka. Jedynym co może uchronić człowieka od zła jest Miłość. Miłość do Boga strzeże człowieka od wszystkich pokus. Poddaje się pokusom tylko ten, który kocha jednego, lecz ten kto kocha wszystkich, nie może się poddać pokusom.
W miłości pokusa nie istnieje. Jest ona tak wielka i potężna, że wszystko przez nią odstępuje. Przetwarza ona i najgrubszy lód w parę".
Niemożliwe jest, by człowiek w Miłości popełnił przestępstwo. Miłość poprawia wszystkie błędy przeszłości i teraźniejszości.
"Gdzie jest Miłość, tam nie ma przestępstw. Gdzie są przestępstwa tam nie ma Miłości.
Kochający nie może popełnić przestępstwa, gdy żyje w Bogu, a przed Jego Obliczem żadne przestępstwo nie może być dokonane".
Wszystkie myśli, uczucia, pragnienia i czyny, które dręczą współczesnego człowieka, Miłość przetwarza w coś pięknego.
"Jedną zaletę posiada Miłość, której nie mają w świecie inne siły: Jeżeli weźmiecie najgorszą wadę, którą ma człowiek i rzucicie ją w ogień Miłości, wada ta natychmiast stanie się drogocennym kamieniem.
Ta miłość nie jest dla zwykłych ludzi. Jest ona tylko dla tych, którzy dążą do nowego życia.
Miłość jest początkiem cnót. Wszystkie one są owocem Miłości.
Gdy wejdzie w życie człowieka Miłość, ożywi nawet najmniejsze cnoty. Siła człowieka tkwi w małych cnotach. Wszystkie wady rodzą się tylko wtedy, gdy brak szlachetnego elementu Miłości".
Mądrość, Prawda i Sprawiedliwość również są włączone do Miłości.
Znaczy, gdy przejawicie Miłość, przejawią się wszystkie cnoty.
"I wtedy będziecie, jak dobrze nastrojony instrument, na którym będzie grał Wielki Artysta".
Miłość wyklucza wszelkie stany negatywne: zwątpienie, zamieszanie, niepokój, przygnębienie, zmartwienie, strach. Miłość oddala wszystkie niższe, ciemne siły.
"Gdy jakiś ciemny duch wejdzie w człowieka, ten ostatni doświadcza strachu. Gdy człowiek nie wierzy i nie kocha, wtedy idą niższe istoty. I najgorsze istoty odstępują wobec Miłości. I najgorsze duchy zmusza do ucieczki. Gdy przyjdą do was wielkie doświadczenia w życiu, ponure myśli, i pragnienia wiedzcie, że nie są one wasze. Należą one do zupełnie obcego waszemu życiu świata, który ma zupełnie inne dążenia, cele i zamiary".
Gdy człowiek ułowi tylko jeden promień Miłości, następuje w nim rozszerzenie, rozumie on swój stosunek do ludzi.
Tylko Miłość może uczynić człowieka silnym. Siła człowieka nie tkwi w nim samym, lecz w Miłości, w Bogu!
"Tchórze, głupi, okrutni ludzie, są to ludzie bez miłości. Kochający nie boi się zła, ani śmierci. Kto się boi, ten nie zna Miłości, nie zna Boga".
By człowiek był bez strachu, dusza jego musi być pełna Miłości. Wszyscy Mistrze więc, którzy szli na świat, wymagali od uczniów nieustraszoności.
"Wymaga się od was odwagi".
Miłość przynosi odwagę. Robi ona człowieka bohaterem. Żadna siła nie może go złamać. Człowiekiem silnej woli jest ten, który ma Miłość.
Wola bez miłości nie może się przejawić. Gdzie jest brak Miłości, tam się przejawia swawola, a nie wola.

Miłość Wyzwala Od Przeciwieństw i Brzemienia Przeszłości
"Gdy przepłyną źródła naszego życia, łatwo zapłacicie dług przeszłości".
"Dziś, gdy się stykacie z nieszczęściami, cierpieniami, chorobami ograniczającymi warunki, wiedzcie, że przyczyną tego jest brak miłości w życiu. Cierpienia są metodą natury wydelikacenia ordynarności i okrucieństw ludzi. Kto chce zmiękczyć swój los, musi zastosować Miłość".
Miłość daje siły człowiekowi, by zniósł przeciwieństwa, by je usunął ze swej drogi. Kto ma Miłość może sobie z nimi poradzić. Boska Miłość godzi wszystkie przeciwieństwa w umyśle, sercu i ciele człowieka i wszystkie zewnętrzne przeciwieństwa. Miłość, która nie usuwa przeciwieństw, jest słaba.
Gdy człowiek uczyni najmniejsze uchylenie od miłości, stwarza w ten sposób zewnętrzne i wewnętrzne ograniczenie. Przychodzą ograniczające warunki życia. Jest tylko jedna droga, która może wyzwolić człowieka od cierpień, od brzemienia przeszłości. To jest Miłość. Gdy człowiek zlikwidował przeciwieństwa i brzemię przeszłości, musi się połączyć z Miłością. Przez nią człowiek likwiduje wszystkie grzechy i przestępstwa przeszłości.
Gdy człowiek wejdzie w Miłość, ograniczające warunki życia się usuwają. "Kto przyjmie Miłość i zastosuje ją - ulepszy swoje życie. Gdy o niej zwątpi, obarcza swoją przyszłość. Brzemię świadomości ludzkiej jest utworzone z dawnych przestępstw i grzechów człowieka. Tylko Boska Miłość może wyzwolić człowieka z tego brzemienia.
Miłość jeszcze nie króluje. Na świecie przede wszystkim działa prawo tego wielkiego kolca, który nazywają "Prawem konieczności", a następnie idzie Miłość"."

Kochający Przynosi Wolność Tym, Których Kocha
"Przede wszystkim w was musi przyjść Mądra Dusza, która was pokocha, byście się poczuli mocni i wolni".
Jeżeli pokochacie jakąś istotę, pierwsze, co macie zrobić, to uczynić ją wolną -wyzwolić ją od wszystkich ograniczeń.
"Gdy człowiek Miłości widzi kogoś związanego powrozem, odwiąże go. Jeżeli nie może go odwiązać, przetnie powróz i wyzwoli go. Miłość wyzwala ograniczonych, gnębionych i niewolników. Ze swego bliźniego nie poświęcisz ani jednego włosa, ani jednego mięśnia dla twego dobra.
Jeżeli rozwiążecie tę kwestię, rozwiązaliście wszystkie inne kwestie socjalne w świecie".

Metody Studiowania Miłości
Potrzeba Studiowania Miłości
"Wewnętrzny sens Miłości jest wielkim zadaniem, które musicie przestudiować.
Szczerzy i uczciwi muszą być ludzie współcześni. Jaką naukę muszą studiować przede wszystkim? Naukę Miłości!
Ideałem przyszłości jest: studiować, czym jest Miłość.
Obecnie znacie tylko jedną z form Miłości. A ile form, ile przejawów ma Boska Miłość!".
Wielka nauka Miłości łączy w sobie wszystkie inne nauki. Gdy przyszedł na ziemię człowiek musi się starać o wielką naukę Miłości, by zrozumieć swoje przeznaczenie. Przede wszystkim człowiek musi się zapoznać z zasadniczymi metodami Miłości we wszystkich jej przejawach. Jedyną kwestią, która zasługuje na uwagę jest na pierwszym miejscu to, kwestia Miłości. Sztuką jest, by człowiek nauczył się kochać.
"Badajcie przejawy Miłości, byście nie utracili owoców. Jakiej większej nauki możecie szukać, niż ta, która daje metody, jak zachować uczucie swego przyjaciela, który jest gotów dla was na wszelkie ofiary. Utracić Miłość tego swego przyjaciela, to znaczy utracić coś najpiękniejszego w świecie. Wszyscy muszą dążyć do studiowania tego Wielkiego Prawa Miłości".
Ludzie jeszcze nie doszli do stanu zrozumienia, czym jest Miłość. Miłość do Boga kryje w sobie tajemnice życia.
"Dziś, kto kocha, nie wie jak kochać. I kto jest kochany, nie wie jak ocenić miłość.
Większość ludzi idzie z tego świata nie obudziwszy się dla miłości. Jak przyszli, tak idą. Współcześni ludzie dopiero teraz zaczęli badać ogień miłości. Nie doszli oni do dziedziny w której ten ogień funkcjonuje. Nie rozwinęli się oni jeszcze i nie zbadali stopnia ognia miłości. Obecni ludzie nie rozumieją miłości, ani w jej formach, ani treści, ani sensu. By zrozumieć formę czegoś, treść i sens, znaczy by wywarło ono pewne działanie na ludzki umysł, serce i wolę. Wy jeszcze nie odczuliście Miłości. Bóg jest Miłością. To jest nauka przyszłości, dla szóstej rasy. Jej przejawi się Miłość".
Przyszła nauka jest nauką Miłości. Ludzkość musi zrozumieć, jak wykorzystać warunki Miłości, by przeżyć życie dobrze. Wielka nauka życia - to jest Miłość, to jest nauka Chrystusa.
"Miłość ma 350 milionów form. Zadaniem człowieka jest zbadać je i rozróżnić. Ktoś mówi: "Wiem o tym, słyszałem najrozmaitsze opowiadania o miłości!" Mówię ci: Czy przestudiowałeś te 350 milionów form miłości?
Gdy współcześni ludzie zrozumieją Miłość jako potężną siłę, jako wielką siłę, dźwignię świadomego życia, jako warunek dla przetworzenia społeczeństw, będą mieli możność ją zastosować.
"Niech przyjdą wszyscy uczeni, literaci, poeci, muzycy i malarze i opiszą piękno i wielkość Miłości, co dotychczas nie jest opisane".

Duchowe Przygotowanie Do Miłości
"Gdy skończy swój duchowy rozwój, człowiek zdobywa Miłość. Tego nie osiąga się od razu. Gdy człowiek dąży do Miłości, gdy zdobędzie jej ciepło, to nie znaczy by oczekiwał wszystkiego gotowego. Praca wymagana jest od wszystkich. Tysiące lat człowiek pracował i jeszcze tysiące lat będzie pracował, aż przejawi Miłość swą. Potrzebna jest usilna i świadoma praca nad sobą, nad umysłem i sercem. Do raju nie wchodzi się łatwo. Największe szczęście, które człowiek może znaleźć na ziemi, jest to mieć różdżkę czarodziejską miłości. Może ją zdobyć - wystarczy tylko dążyć niezmordowanie do tego dobra.
By przyjąć Miłość, musi się stać przewrót wewnętrzny w naszej świadomości".
Są metody, które przygotowują człowieka do Miłości. Człowiek może świadomie pracować w tym kierunku.
"Jeżeli chcecie by was odwiedziła Miłość, zapragnijcie jej z głębi swej duszy! Zawsze odpowiada się na silne, szczere życzenie człowieka, które Wychodzi z jego duszy".
Człowiek może pracować świadomie, by się wzmogło jego odczucie. Staje się to przez zastosowanie pewnych metod.
"Pewne komórki mózgu łamią tylko promienie Miłości, inne mądrości czy prawdy. Jakość i ilość komórek mózgowych, które je odczuwają, określają Miłość, Mądrość i Prawdę w człowieku".
Oto dlaczego potrzebne są metody, przez które się udoskonali ludzki system nerwowy, by był przewodnikiem Miłości.
Z drugiej strony ważne jest i trenowanie systemu nerwowego, by przetrzymał potężne drgania Miłości. Do tego celu potrzebna jest planowa praca, wysiłek, zastosowanie metod. Ta kwestia ma i inną stronę: Dwie osoby mogą kochać tylko wtedy, gdy rozwinęły swe ciała duchowe. Od ich rozwoju zależy wiara i Miłość człowieka. Mistrz daje metody dla ich rozwoju i organizacji.
Niektóre z tych metod są zastosowane do Mądrej Natury, a inne człowiek stosuje świadomie. Wspomnimy niektóre z tych metod, które Mistrz wykłada w swych pogadankach i wykładach. Przez nie człowiek przygotowuje się do wejścia w świat Miłości.

Cierpienie
"Cierpienie jest drogą Miłości. Jest ono filtrem - filtruje wszystkie myśli nasze, uczucia i postępowanie.
Ci, którzy cierpieli, są piękniejsi, niż ci, którzy nie cierpieli. W twarzach pierwszych jest miękkość.
Raz przy Siedmiu Rylskich Jęzorach siedzieliśmy na tarasie nad pierwszym jeziorem, które Mistrz nazywa Macharzi. Wody jeziora były nieruchome. W dolinach spoczywały lekkie mgły. Tylko szczyty gór były zalane światłem. Jasny pokój królował nad całą ziemią. Ktoś zapytał Mistrza o cierpienie, wtedy powiedział On:
Cierpienia poprzedzają Miłość. Nikt nie może zakosztować Miłości, dopóki nie przejdzie przez cierpienie. Kto przez nie przeszedł znajdzie Miłość - największe bogactwo w świecie. Warto przejść przez cierpienia, by znaleźć największe bogactwo. W tym bogactwie kryje się siła człowieka. Cierpienie jest pierwszą oznaką, że Błogosławiona Ręka pracuje nad człowiekiem i poprawia go. Cierpienia zrobiły człowieka wielkim. Cierpienia wielkich ludzi są niezbędne, by doprowadzić do zupełnej wewnętrznej łączności z Miłością. Z Bogiem. Gdy cierpi, człowiek zaczyna myśleć i budować. Powiecie, że ta droga jest zła. Nie, ta droga jest trudna tylko na początku. Im dalej idziecie, tym staje się piękniejsza i łatwiejsza.
Gdy się znalazł przed największymi cierpieniami Chrystus rzekł: "Ojcze, w twoje ręce oddaję Ducha swego". To wskazuje, że w najstraszniejszej chwili swego życia nie utracił On wiary i Miłości. Chrystus potem mówi: "Dana mi jest wszelka władza na Niebie i Ziemi". Powiedział On te słowa, gdy wypił czarę goryczy.
Wielki i potężny jest człowiek Miłości, tak na Niebie, jak i na Ziemi. Cierpienia są drogą wyzwolenia. Wypędzają one zło z serca.
Bóg mówi:
"Nie uważajcie trudności w życiu za karę, są one biczem Błogosławieństwa. Nie uważajcie za karę przykrości życiowych, są one impulsem do podźwignięcia się. Nie uważajcie nieszczęść w życiu za karę. Są one balsamem leczniczym na ręce, które podnosi".
Przez cierpienie człowiek rozumie, co to jest służba Wielkiej Miłości, która zrobi wszystko w świecie. Trochę pomilczał Mistrz i ciągnął dalej:
"Jedyną drogą, która prowadzi do życia, jest Miłość. Jedyną drogą, która prowadzi do wiedzy, jest Mądrość. Jedyną drogą, która prowadzi do wolności, jest Prawda.
To są trzy drogi, którymi musimy chodzić, by zdobyć życie, wiedzę i wolność".
Odblaski słońca skrzyły się na jeziorze Macharzi - pierwszym jeziorze, a woda w nim była głęboka i nieruchoma.

Cierpienie jest pługiem, którym orze się grunt ludzki, a następnie zasiewa się czystymi myślami i uczuciami. Cierpienie i smutki czyszczą i przygotowują człowieka do Wielkiego Boskiego życia, które idzie na ziemię. Cierpienie jest ogniem, w którym spalają się wszystkie nieprawidłowe myśli i uczucia, wszystkie pomyłki w których człowiek żył w przeszłości i wtedy się staje podatny Miłości.
"W Boskim świecie patrzy się na cierpienie, jak na wielki impuls, by człowiek wyszedł z niższego stanu i wszedł w wyższy.".
Cierpienia, które przychodzą jako rezultat braku Miłości nazywam cierpieniami bezmyślnymi. Człowiek cierpiący w pełnym znaczeniu jest to ten, który dąży do Miłości i cierpi przez nią. Mądre cierpienia są przywilejem. Gdy człowiek pójdzie do karczmy, upije się i pęka mu głowa, to są niemądre cierpienia.
A gdy cierpisz dla idei i w pracy dla niej tracisz całe życie, zdrowie bogactwo i wszystkie warunki to jest przywilej.
Natura patrzy bardzo przychylnie na tych, którzy cierpią. Gdy natura znajdzie coś twardego w człowieku, kładzie go ona do ognia, by go przypiec. Gdy człowiek utraci swą miękkość, natura wkłada go do pieca, od dołu nakłada ognia i pyta go: Czy będziesz kochał? Nie chcę. Wzmacnia ona ogień. Będziesz kochał? Nie chcę. Jeszcze więcej wzmacnia ogień. Teraz bez pytania człowiek sam mówi: "Będę kochał". Już zmiękł".
Gdy mówimy o miłości, nie rozumiemy nauki o pokoju. Człowiek, który chce kochać musi spróbować największych cierpień w świecie. Kto nie cierpiał, nie może wypróbować tej Boskiej zasady.
Żeby zdobyć pewne dobro człowiek przejdzie przez trudności, cierpienia, które przedstawiają uderzenie młotka rzeźbiarza o kamień. To przedstawiają cierpienia człowieka. Wielki Rzeźbiarz uderza młotem by usunąć wszystko negatywne.
Cierpienia hartują system nerwowy, by mógł wytrzymać silne drgania Miłości.
Tylko ten może wytrzymać Miłość, kto przeszedł przez wielkie cierpienie i rozumie życie. Przez choroby spalają się fizyczne i duchowe nieczystości w człowieku. Im zwiększa się cierpienie, tym zwiększa się i miłość. Razem z cierpieniem stopniowo przychodzi Miłość. Po cierpieniu idzie Miłość. Kto nie cierpiał wcale, noga jego nie może wstąpić w Miłość, nie może on wypróbować wszystkich jej dóbr. Cierpienie otwiera oczy człowiekowi, by widział i rozumiał wszystko. Żeby pójść do Boga, człowiek musi przejść przez wielkie cierpienia. Wielkim prześwietleniem jest dla człowieka, gdy z daleka ujrzy Boskie Oblicze - Miłość!
Gdy mówimy o cierpieniach, rozumiemy te, z którymi możemy mieć zaszczyt wejść w świat Miłości i ujrzeć jej twarz.
"Smutek jest granicą przejścia do Miłości. Gdy dojdzie do największego smutku człowiek jest na granicy tej Miłości, do której dąży jego dusza. Gdy przejdzie granicę, dusza jego wchodzi już w głęboki pokój wewnętrzny, gdzie króluje Miłość. Wchodzi on w realizm Wielkiego, Nieznanego, w wieczne życie. Pierwszą oznaką przybliżenia się do Miłości jest cierpienie. Im więcej się zwiększają cierpienia, tym bliżej jest Miłość. Od dwóch tysięcy lat cierpienia ludzkości coraz bardziej zwiększają się, ponieważ Ziemia weszła w nową fazę - zbliża się epoka Miłości".
W cierpieniu nie jest sens życia. Jest ono tylko czasowym zjawiskiem w życiu ludzkim. Tylko w pewnych dziedzinach natury człowiek przechodzi przez cierpienia. Są dziedziny życia, gdzie nie ma cierpień.
"Miłość jest drogą do wiecznego tryumfu, lecz by jej nie nadużyć, człowiek musi przejść drogę cierpień i smutku".

Czystość
"Czystość jest niezbędna, byś był przewodnikiem Ducha Bożego. Jest ona potrzebna, by Boska jasność przeszła przez duszę ludzką. Jedyną istotą, która może nas uczynić czystymi, jest to Bóg. Bóg w każdej chwili daje coś człowiekowi. To jest czystość. W każdej chwili nadchodzi czystość. Myślcie o tym, że Bóg jest czystością. Miłość rośnie przy absolutnej czystości, tylko czysty jest silny".
Czystość jest jedną z głównych metod dla rozwoju Miłości. Jest ona prawidłową, najskrytszą łącznością między Wielkim Początkiem i duszą ludzką.
"Dopóki, człowiek jest czysty, każdy może go kochać. Jeżeli chcecie, by was kochano, niezbędna dla was jest czystość. Czystość jest potrzebą by mogła się w was przejawić Mądra Miłość. Poza czystością Miłość i Rozum nie mogą istnieć. Dopóki mam tę świętą myśl: Kochać Boga i przez tę świętą Miłość kochać wszystkich, posiadam czystość".
Żywa czystość jest cechą Rozumnej Miłości. Uczeń musi być czysty, by odczuł i zrozumiał Miłość. Miłość jest siłą, która rozwija się tylko przy czystości.
"Włóż czystość do swego serca, a Miłość się przejawi".
Człowiek musi sobie powiedzieć: "Muszę być absolutnie czysty w myślach, uczuciach i czynach, by zatrzymać Miłość".
Między czystością i Miłością jest ścisła łączność.
Mamy i odwrotne działanie: Miłość przyjęta prze z człowieka może oczyścić go natychmiast.
"Tak jak przestępstwo może zepsuć człowieka, tak w jednej chwili, Miłość może go oczyścić i podnieść".
Każdy, kto dotknął źródła Miłości, zawsze cos od niego otrzymał. Byście oczyścili swe życie, puśćcie przez nie silny prąd wody. Ta mocna woda, ten mocny prąd jest to Boska Miłość. Puśćcie ją, by przez was przepłynęła, by was przygotowała do nowego życia.
Miłość jest silnym prądem, który unosi wszystkie męty i nieczystości. Charakterystyczną cechą Miłości jest, że przynosi czystość.
Jedna z zalet Miłości jest absolutna czystość.
"Czystość przedstawia pancerz, który chroni człowieka".

Inna Metoda Zdobycia Miłości Ujarzmia Dobra w Innych
"Kochajcie się i wykorzystujcie warunki, które dał wam Bóg".
Znajdujecie dobre strony innych. Miłość nie widzi błędów człowieka, którego kocha. Bóg w swej bezmiernej Miłości nie widzi błędów ludzkich. Widzi tylko ich dobre strony.
Mówicie: Musimy kochać Wielki Mądry Początek. Jak będziecie go kochali? Trzeba wiedzieć, że przejawia się on w całym życiu, we wszystkich istotach. Dlatego, gdy spotkacie jakiegoś przyjaciela, znajdźcie w nim przynajmniej jedną piękną stronę, która przedstawia w nim Boskość.
Gdy widzimy błędy ludzkie, nie możemy się zapoznać z miłością. Każdy dąży do niej, pragnie ją zdobyć. Dlaczego ludzie nie mogą jej zdobyć? Gdyż zajmują się błędami ludzkimi".
Raz powiedział Mistrz przy Siedmiu Rylskich Jeziorach:
"Oto jedna z metod, przez które Miłość może się przejawić w człowieku: zacznijcie widzieć piękno w każdym człowieku. Nie jest łatwo kochać. To jest cała nauka. Jest to wielka sztuka. Kochać człowieka - tzn. znaleźć w nim jedną dobrą cechę, która zatrzyma waszą uwagę. Jeżeli nie możecie jej znaleźć wtedy między wami, a nim będzie istniała łączność mechaniczna, lecz nie miłość. By dwie osoby się kochały, koniecznie obie muszą znaleźć w charakterze jeden drugiego jakąś dobrą cechę, za którą się kochają. Gdy mówię: Że Bóg kocha wszystkich ludzi, mam na widoku, że znalazł on jedną cechę dobrą w każdym człowieku, dzięki której go kocha. Ludzie robili doświadczenie z miłością, lecz to jeszcze nie jest miłość. Są to tylko próby miłości. Wszystkie te cechy, które dziś przejawia miłość - podejrzenie, zwątpienie, niedowierzenie - są negatywne. Kochający widzi tylko zalety, które masz w sobie. Bóg posiada jedną cechę: Wobec Niego nigdy nie można obmawiać innych".
Wielu ludzi, dalekich od miłości, nie widzą prawidłowo rzeczy. Gdy zaczniesz widzieć piękno w każdym człowieku przygotowujesz się do miłości, przystosowujesz się do niej. Gdy chcesz, by cię odwiedziła miłość nie krytykuj nikogo! Przynajmniej przez pewien czas bądź ślepy na błędy ludzkie. Gdy spotkacie jakiegoś człowieka, poszukajcie w nim dobra. Gdy zwykłe zło jest w człowieku, to nie jest istotny człowiek. Zło w nim jest przejściowe. Samo przez się osłabnie ono. Jest to kwestia czasu. A dobro w nim jest trwałe, niezbędne, które nie zniknie w przyszłości, lecz przeciwnie, rozkwitnie.
By zrozumieć istotę tej metody, którą daje Mistrz, trzeba wiedzieć, co następuje: ludzie serca, miłości, ludzie gotowi, do poświęcenia się dla innych, służeniu słabym, niesprawiedliwie traktowanym, mają wyróżniającą cechę, po której można, ich poznać jeszcze od wczesnego dzieciństwa: mają oni pietyzm dla wszystkiego Wielkiego, pięknego, świętego i wzniosłego w świecie. U nich ten pietyzm przejawia się i do takich rzeczy, w których inni nie widzą nic szczególnego. I w tych rzeczach ludzie dysponowani do Miłości widzą coś godnego pietyzmu.
"Jako uczniowie musicie rozwinąć w sobie uczucie pietyzmu, które wyraża się we wzajemnym szacunku. Kto rozwinął w sobie miłość do Boga, ten ma rozwinięte silne uczucie pietyzmu".
Człowiek może powiedzieć, że w kimś nie ma ani jednej dobrej cechy. Nie, niech poszuka głębiej, a znajdzie przynajmniej jedną dobrą cechę. I jeżeli nie może znaleźć, niech powie: "ponieważ w nim żyje Boski promień, ten ostatni robi go cennym. Ten promień jest to dobro w nim".
"Tylko piękno w człowieku jest kochane. Gdy mówię, że Bóg kocha i grzesznika, kocha On dobro, które jest wen włożone.
Każdy człowiek musi się stać artystą malarzem, widzieć w ludziach piękno. By się nie brudzić nie zatrzymujcie się nad nieczystym w człowieku.
Artysta maluje człowieka, ubranego w najpiękniejsze ubranie. I wy róbcie tak! Gdy tworzycie obraz człowieka w swej duszy, ubierzcie go w najpiękniejsze ubranie".

Wdzięczność
"Wszystko co widzimy, stale nam przypomina o Miłości Boga. Uczcie się zawsze mieć wdzięczne serce. Chodzicie po świecie, gdzie stale musicie się cieszyć, ponieważ jest wszystko przewidziane.
Dziwię się, dlaczego nie jesteście wdzięczni. Jesteście w świecie, gdzie są wszystkie dobra. Gdy was kochają i gdy was nienawidzą, w obu wypadkach dziękujcie Bogu. Wtedy jesteście mocnym człowiekiem. Nawet w najbardziej niesprzyjających warunkach bądź wdzięczny, że żyjesz. Pierwsze, co musi mieć człowiek, to wdzięczność. Za co? Za wszystko co dała mu Mądra Natura: za wszystkie jasne myśli i uczucia, za gwiazdy, słonce, wiatr, deszcz, chmury itd. W ten sposób staniemy się zdolni do przetrzymania potężnych drgań Miłości i do przyjęcia jej".
Innym razem znów przy Siedmiu Rylskich Jeziorach podniesiono tę samą kwestię i wtedy Mistrz powiedział:
"Oto inna metoda zdobycia miłości: Dziękuj Wielkiej Mądrości w świecie za najmniejsze, co otrzymujesz. Niech nasze serce będzie przepełnione każdego dnia w każdej chwili wdzięcznością za wielkie dobra, którymi Mądra Natura nas obdarza i w których toniemy. Są one rezultatem działalności i wysiłków Mądrych sił w naturze. Te ostatnie zużyły ogromną energię, by stworzyć dla nas te warunki. Uczeń musi dziękować od rana do wieczora za to, co widzi dookoła. Wtedy prądy Miłości przepłyną przez jego duszę".

Rozmyślanie, Kontemplacja i Modlitwa
"Zwróćcie się do Wielkiego Początku, zapragnijcie by wam dał w obfitości swojej Mądrości i Miłości, byście przejrzeli i widzieli świat przez oczy wielkiej Miłości i Mądrości".
Jeżeli przywołacie imię Boskie, Miłość natychmiast przyjdzie do was.
Jako metodę rozwoju Miłości Mistrz daje modlitwę, rozmyślanie i kontemplację. Przy nich świadomość ludzka jest skoncentrowana na wiecznych Boskich Prawdach. Te ostatnie zaczynają pracować w jego duszy, przeorganizowują jej energię, przeczyszczają i przygotowują do Miłości. Przy modlitwie, rozmyślaniu i kontemplacji człowiek stwarza wewnętrzną łączność z Wielkim Rozumem. Modlitwa jest obcowaniem z Bogiem, i wtedy to, co jest w Bogu przelewa się w człowieka.
"Powiedz: Boże, Ty jesteś Miłością, Najwyższym Szczytem. Pomóż mi wejść na ten szczyt i stamtąd spojrzeć".

Służenie
"Służąc całości, Bogu, człowiek bada prawa i metody Miłości".
"Po służeniu idzie Miłość. Tylko przez pracę człowiek rozumie wiarę, nadzieję i miłość".
"Stańcie się dobrymi robotnikami, byście otrzymali wielkie błogosławieństwo".
Jedną z metod rozwoju Miłości jest służenie. Służyć Bogu, to znaczy służyć Miłości.

Piękność
"Nie ma większego piękna na świecie niż Prawda. Pierwotna Przyczyna jest wiecznym Pięknem w świecie".
Wieczny Początek jest źródłem wiecznego piękna. Każde piękno w świecie jest odblaskiem Boskości. Piękno jest cechą ludzkiej duszy. Gdy w człowieku przejawi się Boskość staje się on piękny. W pięknie jest Bóg. Oto dlaczego przez piękność człowiek idzie do Boga, do Miłości!
Pod tym względem sztuka ma wielkie zadanie. Piękno poprzedza Miłość. Przygotowuje ona ludzkość do jej przyjęcia. Od epoki renesansu, czyli Odrodzenia byli wysłani do ludzkości wielcy geniusze w malarstwie, muzyce, rzeźbie etc.
Prowadzili oni ludzkość w świat piękna tonów, kształtów, barw linii, słowa, by przygotować ludzkość do Epoki Miłości, ich przyjście na ziemię przez kilka ostatnich wieków - właśnie przed falą Miłości - nie jest przypadkowe.

Próby
"Teraz polecam wam najmniejsze próby, ponieważ dla wielkich prób wymagane są wielkie wiadomości. I natura jest na ogół bardzo ważna: nie pozwala ona, by się dokonywały wielkie próby. Dopuszcza ona do robienia tylko małych prób. Wielkie próby mogą robić tylko postępowe osoby.
Ten, kto spróbował najmniejszej miłości, może spróbować i największej.
Zróbcie doświadczenie z miłością, by zobaczyć, co ona przedstawia. Miłość ma zastosowanie. Człowiek korzysta tylko z tego, co zastosuje. Pozostaje to z nim po wieczne czasy.
Dla osiągnięcia Wzniosłego, Boskiego, szlachetnego wymagane są wysiłki. Jako uczniowie Wielkiego Życia prześcigajcie się w ustępstwach dla swoich bliźnich, przebaczajcie, przejawiajcie wzajemny szacunek. Są to pierwsze próby zastosowania miłości".

Mistrz poleca robienie doświadczeń z miłością, przez co zdobywa się wiadomości o ich prawach i metodach. Zycie w swej rozmaitości daje codziennie wypadki takich prób, przez nie człowiek może sprawdzić metody Miłości i sądzić o jej potędze i stopniu dla jakiego doszedł w rozumieniu i jej zastosowania.
"Najprostsze rzemiosło - które praktykujecie, nie jest niczym innym, jak możnością spotkania się i zapoznania z osobami, które kochacie i które was kochają. Ktoś staje się profesorem, by się spotkał i zapoznał na uniwersytecie z jakimiś osobami. Warto, by człowiek został nauczycielem ludowym, by spotkał osoby, które kocha, które go kochają. Warto by człowiek był kucharzem, lub czymkolwiek innym, by się tylko spotkał z tymi osobami, które kocha i które go kochają. Możesz pracować z motyką. Jest ona w twych rękach czasowo, a nie na całe życie. Może ona posłużyć człowiekowi dla zapoznania się z jakąś osobą, która go kocha - posłużyć jako środek dla zbliżenia się dwóch osób. Jeżeli igła krawca może go zapoznać z jedną osobą, która go kocha, warto szyć. Zawód, który człowiek wykonuje, między innymi ma i to zadanie. Zadaniem człowieka jest znaleźć osoby, które go kochają i które kocha".

Próby przez które człowiek może zbadać i sprawdzić niektóre prawa miłości, mogą być najrozmaitsze. Tu podajemy niektóre z nich.
1.
Gdy człowiek wpadnie w przygnębienie, może zrobić następującą próbę i sprawdzić rezultaty.
"Jeżeli wpadniesz w rozpacz i poczujesz się porzucony, nie szukaj przyczyny poza sobą. Otwórz serce dla ludzi, dla swoich bliźnich, patrz na nich jak na kochane istoty, które chcą dla ciebie dobra i natychmiast rozpacz twoja zmieni się w radość. Osiąga się to trudno. Ta próba jest tylko dla bohaterów, którzy łatwo mogą wyjść z życia osobistego i wejść w duchowe. Jeżeli chcesz wyjść z życia przeciwieństw, wejdź w życie duchowe. Tylko w ten sposób poznasz Miłość i naprawdę będziesz się rozkoszował prawdziwie życiem. W ten sposób zmieni się twój stan i sprawdzisz jedno z praw Miłości".
2.
Mistrz poleca następującą próbę: pracujesz w skupieniu. Masz ważną pracę, lecz widzisz na ulicy płaczące dziecko. W tobie rodzi się pragnienie zatrzymania się by mu pomóc, lecz natychmiast mówisz sobie: "Niech kto inny je pocieszy. Mam ważną pracę". Gdy to powiesz nie rozumiesz Boskiej Miłości, opuściłeś mały Boski impuls. Nie, jakakolwiek ważna byłaby praca, wstrzymasz się. Jeżeli przestaniesz pracować, by pomóc temu dziecku, pomogłeś samemu sobie.
Mistrz daje inny podobny przykład: Ktoś idzie drogą i widzi dużo zebranych ludzi, którzy drżą z zimna, zatrzymują się, zapala ognisko idzie dalej.
Przy tych próbach człowiek zobaczy jakie rezultaty dają one u innych i u niego: sprawdzi, czy odczuje radość, pokój, harmonię, postęp, przy tych próbach. I według tych rezultatów sprawdzi niektóre z praw miłości. Tak stopniowo bada na podstawie prób wielką naukę Miłości.
3.
Mistrz poleca następującą próbę: Jeżeli nie kochacie kogoś, postarajcie się znaleźć jedną dobrą cechę w jego charakterze, Wydzielcie każdego dnia rano, w południe i wieczorem po pięć minut dla rozmyślania o niej i zobaczycie, że polubicie go, w ten sposób sprawdzicie jedną z prawd Miłości tego, czyje dobre cechy, macie w swym umyśle, stopniowo go polubicie.
Z drugiej strony i on was polubi. W ten sposób sprawdzicie i drugą stronę prawa: gdy masz w swym umyśle czyjeś dobre cechy, polubi on ciebie.
Jeżeli krytykujesz kogoś w swej duszy nie kocha on ciebie, między nim a tobą jest miedza.
Jeżeli postępujesz w sposób wskazany wyżej, nie znajdzie się obok was człowiek, któryby was nie kochał. Poza tym prawem nie mogą istnieć prawidłowe stosunki między ludźmi.
4.
Mistrz poleca następującą próbę: Człowiek nie może od razu kochać wszystkich ludzi jednocześnie. Dlatego może zacząć od następującego: kochać jednego człowieka, dwoje, trzy, pięć osób, dziesięć itd. Stopniowo zwiększać ilość osób które kocham.
W ten sposób przygotowuje się do Miłości Wszystkich. Możecie pokochać dziesięć osób. Oczywiście ta miłość prócz procesu wewnętrznego, wyrazi się i w jego stosunkach do tych osób: posłuży im również wewnętrznie, tak, jak ogrodnik podlewa, użyźnia i oczekuje kwiatu. Jak je pokocha? Gdy wyszuka w nich dobre cechy.
Mistrz mówi byśmy zbadali rezultaty podobnych prób w sposób następujący: "Patrzcie, czy ten kogo kochacie, będzie zdrów, jeżeli był chory; dobry, jeżeli był zły; uzdolniony, jeżeli był niezdolny; rozumny, jeżeli był głupi; radosny, jeżeli był przygnębiony. I w ten sposób otrzymacie próbę działania miłości i poznacie stopień i siłę swojej miłości. Gdy ujrzycie rezultaty, cieszcie się, dziękujcie Bogu, wysławiajcie Go, nie mówiąc nikomu. Jednocześnie patrzcie, jakie przemiany nastąpią w was".
Bogactwo człowieka tkwi w miłości, którą może przejawić. Jeżeli on każdego rana wysyła miłość do dziesięciu osób z całego serca, jest on już bogaty. Jeżeli może pokochać dziesięciu ludzi tak, jak należy może się stać i uczonym. Powodzenie człowieka w jego pracy zależy od Miłości, którą przejawia w stosunku do innych.
5.
Mistrz poleca praktykowanie z roślinami i zwierzętami, by zobaczyć jak wszyscy potrzebują miłości i rozumieją ją.
Posadźcie jednakowe cebulki rośliny cebulkowej np. tulipana do dwóch doniczek, postawcie je w jednakowe warunki, podlewajcie je jednakowo obie, lecz jednej z nich rano, w południe i wieczorem wyślijcie dobrą myśl, dobre życzenie, jak przyjacielowi. Obserwujcie jak wyrosną obie.
To są małe, mikroskopijne próby, które każdy może zrobić. Nie ma istoty, która by nie była wrażliwa na miłość, która jej nie potrzebuje.
Wystarczy dać trochę ze swej miłości jakiejś roślinie, czy zwierzęciu, by ją odczuło i odwzajemniło.
"I owady przywiązują się do człowieka, przejawiają swą miłość. Nawet żmija może pokochać człowieka, nie ugryźć go. Nie ma formy w świecie, która by nie podlegała miłości. I najbardziej okrutni przestępcy, postawieni w ogniu Miłości mogą się zmienić. I w nich obudzi się Boskość".
6.
Mogą być robione próby innego charakteru. Co dzień róbcie dobry uczynek i obserwujcie jaki rezultat będzie w waszym środowisku i w was samych.
"Codziennie gdy wstajemy i robimy jeden uczynek dla Boga, dzień jest usprawiedliwiony. Jeżeli go nie zrobimy, dzień ten jest dla was stracony. Będąc uczniami, każdy z nas musi codziennie zrobić dobry uczynek dla Boga chociaż i mikroskopijny. Jeżeli uczynisz drobny, dobry uczynek uczujesz, żeś dokonał Woli Bożej, chociaż i w najmniejszym stopniu. To jest nowy kierunek, gdzie musicie skierować swój umysł. Wtedy i Duch będzie na was działał.
7.
Mistrz poleca: wysyłajcie dobre życzenia dla ludzkości. Mówi On: "Zadaniem poszczególnego człowieka, wszystkich społeczeństw i narodów jest wysyłanie fali miłości na cały świat, na pomoc ludzkości". Przy takiej próbie nie macie możności sprawdzenia zewnętrznych rezultatów, lecz możecie sprawdzić, jakie zmiany dokonują się w was. I zauważycie, że każdego dnia się zmieniacie, pokój i radość wasza wzrastają, uczujecie nowe siły i prześwietlenie. W ten sposób sprawdzicie niektóre z Praw Miłości.
Można zrobić próbę w szerszym zakresie. Tę próbę Mistrz nazywa "Ruch w Miłości".
Pod "Ruch w Miłości" rozumie się następująco: Człowiek musi Miłować wszystkie żywe istoty, które stają na jego drodze.
"Cokolwiek przejdziecie, przez swoją miłość przynosicie Błogosławieństwo - dawajcie miłość swą wszędzie, dokąd idziecie. Jeżeli wejdziecie do jakiegoś domu jako przyjaciel, włóżcie swą miłość we wszystkich członków domu, życzcie, by ich praca szła naprzód: jeżeli są biedakami, by się wzbogacili, jeżeli byli chorymi, by wyzdrowieli. Do jakiegokolwiek domu wejdzie Miłość zawsze przynosi swoje błogosławieństwo.
To prawo ma szersze zastosowanie. Może ono mieć olbrzymie następstwa i przedstawia ważny warunek dla dojrzewania duszy ludzkiej.
Kochający obejmuje swoją miłością wszystkich, na których pada jego spojrzenie - i człowieka, i zwierzę i roślinę.

Kultura Miłości
"Przez Miłość przyjdzie nowa Kultura, która zjednoczy wszystkich ludzi!
Miłość jednoczy wszystkie istoty w jedną wielką harmonię. Miłość nie jest tylko przyjemnym uczuciem lecz stosunkiem należytym istot o wyższej inteligenci.
Gdy mówię o Miłości, rozumiem tę wielką i potężną siłę, która jedynie jest w stanie podnieść poniżonych i znieważonych, upadłe i grzeszne dusze, które się znajdują na dnie piekła. Jest ona siłą Bezgranicznego. Gdy zdobędziecie na nowo zrozumienie o Bezgranicznym, ten porządek rzeczy się stopi.
To jest nowe credo, które zjednoczy ludzkość w jedną całość. Ludzi nowej kultury nazywam "braćmi ludzkości", czy "Synami Miłości". Gdy Miłość wejdzie w świat, będziecie mieli wielką kulturę, głębokie wiadomości o naturze i wprowadzone będą nowe metody wychowania. Ci, którzy wierzą w miłość, kreślą swoją przyszłość. Przed wszystkimi narodami otwiera się wielka przyszłość. Wielką jest przyszłość ludzkości dzięki Miłości, która się przejawi. Wszystkie narody podadzą sobie ręce jak bracia".
Miłość rozwiązuje wszystkie kwestie. Zbawi ona świat, współcześni ludzie mówią o cierpieniach społeczeństwa o poprawie świata i szukają nowych metod, lecz nie zatrzymują się na miłości, jako potężnej, wielkiej sile, która może przebudować cały świat. Jedyną siłą, która może naprawić życie ludzkie, jest Miłość.
"Miłość jest jedynym bodźcem, który może dać kierunek każdej kulturze. Zastosujcie miłość, a życie wasze samo przez się naprawi się. Jaka Miłość? Do której jesteście gotowi".
Miłość jest najlepszą metodą poprawienia ludzkości. Jak może ludzkość wybawić się od cierpienia? Oprócz miłości żadna siła, żadne prawa nie są w stanie wybawić ludzkości od cierpień.
Chrystus zrozumiał, że jedyną drogą, która może zbawić ludzkość, jest to Prawo Miłości. Gdy Miłość wejdzie w całe życie, jako siła, która jest w stanie pomóc, robota pójdzie.
"Bez Miłości człowiek musi się wybawić tylko na jednym miejscu, a z Miłością możesz się zbawić wszędzie. Jakie jest to miejsce? Piekło. Bez Miłości człowiek może się wybawić tylko przez męki i to w piekle!
Chrystus zadaje pytanie: "Czy ślepy może prowadzić ślepego?". Na Miłości wzniesie się Królestwo Boże. Nauka Chrystusa ustali się jako nauka Miłości. Chrystus w wyrazie "koniec wieku" rozumie koniec starych poglądów ludzkości i początek nowej ery Jasności i Miłości.
"Ponieważ Miłość przyjdzie ostatnia na świat, dlatego robię przygotowania do jej spotkania. Miłość odbuduje przyszła kulturę, przyszłe życie. Ludzie, żeby osiągnąć Miłość muszą się wyrzec swoich starych pojęć. Gdy człowiek osiągnie Miłość, dla niego otwiera się nowy świat, nowe pole do pracy. Cały świat, cała kultura przedstawiają możliwości i warunki dla przejawienia się Boskiej Miłości, którą kiedyś wypróbują ludzie. Dla wszystkich ludzi są przewidziane niezmierzone bogactwa, możliwości i warunki. Dlaczego więc człowiek ma przygnębienie?".
Obecnie w społeczeństwie współczesnym brak wielkiego impulsu, zasadniczej inicjatywy. I tą inicjatywą jest Miłość w jej nowych przejawach: zjednoczeniu, wzajemnej pomocy i służeniu.
"Co wniesie Miłość w świat? Soki nowej kultury, materiał, który odpowiada, nowym formom przyszłego ustroju. Dziś dawne formy burzą się i stwarzają się nowe. Dlaczego ludzie cierpią? Z powodu zniszczeń, które dokonują się poza nimi i w nich".
Bez miłości człowiek nie może zrozumieć jedności w świecie.

Miłość wnosi pełną jedność w Życie
To co łączy umysły i serca wszystkich ludzi i przenika w cały Kosmos, nazywamy Miłością.
Im bardziej należyte są stosunki ludzi do Pierwotnej Przyczyny, tym lepiej są zorganizowane społeczeństwa. Braterstwo nie może się dokonać w sposób fizyczny. Pod nim rozumie się stosunek mądrych istot, które żyją według prawa miłości. Braterstwo istnieje tylko w Miłości. Poza nią żadne braterstwo nie istnieje. Brat jest to ten, który pragnie dobra dla swoich bliźnich, jak pragnie swego dobra.
Gdy mówimy o miłości, bierzemy pod uwagą wszystkie jej przejawy do osobistości, rodziny, społeczeństwa, narodu i ludzkości. Jedyną siłą, która rozwiązuje wszystkie indywidualne, rodzinne, społeczne i ogólno ludzkie kwestie, jest to miłość. Jest ona najważniejszą kwestią w życiu.
Gdy ją rozwiążecie, wszystkie pozostałe kwestie rozwiążecie, jakikolwiek by miały charakter i człowiek znajdzie swoje miejsce w naturze. Miłość wnosi ład i porządek w życie. Musi ona wejść jak impuls w życie poszczególnych indywiduów, rodzin, społeczeństw i narodów.
Wszystkie choroby, wszystkie zła społeczne można usunąć przez miłość. Świat może się poprawić tylko przez miłość.
Gdy wejdzie ona w świat, płacz, cierpienia, choroby, nieporozumienia, przestępstwa giną. Ludzie będą żyli po bratersku i będą rozumieli się. Chrystus mówi teraz do narodów europejskich: Jeżeli zastosujecie moją naukę, oczekuje was wiedza, wielkie błogosławieństwo. Lecz jeżeli odrzucicie miłość, spróbujecie największego nieszczęścia. Pod ziemią przygotowuje się coś strasznego. Jeżeli ci ludzie nie przyjmą Boskiej Miłości, będzie rewolucja w naturze. A ta rewolucja, która dokonuje się dziś, jest niczym wobec tej, którą przygotuje natura. Nastąpi taka rewolucja, jakiej świat nie pamięta, jakiej nigdy nie widział. Na tej ziemi wyrośnie inna kultura. Tylko te mądre stosunki miłości mogą nas wybawić od przyszłej katastrofy.
Gdy Bóg, to jest Miłość, przyjdzie na świat, wywoła takie wstrząsy straszne, takie silne cierpienia, że ci, którzy ją poznają, staną pod drzewem życia i jeszcze tu na ziemi rozwiążą wielką kwestię. Tej kwestii nie rozwiąże się na Niebie, lecz na ziemi. Bóg idzie przez ogień, by oczyścić ziemię, by zdjąć z ludzi stare łachy, dać im nowe reguły, wnieść miłość, wartość w ich serca, podnieść ich umysły, oddalić od nich wszelkie zło i nienawiść".
Świat współczesny potrzebuje ludzi nowych idei, nowego rozumienia, którzy mogą odczuć i oddać Boską Miłość. Wszystkie jasne, świadome dusze które kochają Boga, poprawią świat i zorganizują go.
Czego się wymaga od ludzi dzisiejszych? Zastanowienia miłości i przywiązania.
"Mądra natura kocha wszystkich ludzi jednakowo, o wszystkich się troszczy jednakowo i postanowiła zbawić wszystkich, postanowiła wyciągnąć wszystkie istoty ludzkie z piekła, by się cieszyły nieśmiertelnością, wielkim życiem, wielką Miłością. Utworzy się powszechne braterstwo na całym świecie, podadzą sobie ręce bogaci i biedni, uczeni i prości, wszyscy się zrównają według prawa Mądrości i Miłości. To będzie nowa kultura.
Miłość was wzywa! Jesteście wezwani do uczestniczenia w nowej kulturze. Czyście gotowi jej słuchać, pracować dla niej?".

Przed Przyjściem Miłości
"Wielka siła idzie teraz w świat i wy się zmienicie.
Miłość idzie w świat".
Miłość idzie teraz, by się stać podstawą, na której się wybuduje nowe życie. Bez miłości ludzie już nic nie mogą zrobić. Teraz muszą zastosować miłość, by oddalić wszystkie przeciwieństwa, które istnieją. Miłość jest tym nowym w świecie. Mówię o tej miłości, która obala wszystkie przeszkody, otwiera wszystkie serca. Pewnego dnia spłoniecie w miłości. Nie zostanie ani jeden, który by się nie zapalił.
Obecnie jest początek wielkiej kultury Miłości. Gdy przyjdzie ona człowiek będzie miał wielkie dążenia. Dobierze się do wielkiej prawdy - by stać się obywatelem Królestwa Bożego! Zawsze myślcie i postępujcie jak obywatele Królestwa Bożego.
Bóg wchodzi na ziemię i wnosi Miłość w ludzkie serca i dusze. Idzie już nowa fala Miłości. Obróci ona nieszczęścia w dobroczynny grunt, na którym wyrosną, zakwitną i dojrzeją dobra Miłości. Nimi będzie się karmiła cała ludzkość.
"Miłość będzie podstawą nowego świata, który się tworzy. To jest nowe nie tylko dla was, lecz i dla wszystkich postępowych istot, jak i dla aniołów. Obecnie Miłość jest w nowej fazie - w fazie Boskiej Miłości. Dlatego kto chce, by jego życie wewnętrzne miało sens, musi gruntownie zbadać miłość. Jeżeli jej nie zbada, zamieszka w dawnym Niebie i w dawnej ziemi".
Obecnie idzie objawienie nowej Miłości.
"Idzie wasza matka! Werset, w którym się mówi: "Wyślę Ducha swego, by was oświecił" rozumie właśnie Matkę Boską, tj. Miłość. Jest ona czuła, delikatna, wrażliwa. Kto jej nie słucha zostaje sam. Oddala się ona od niego".
W nowej kulturze miłość musi być wniesiona, jako nowa faza życia. To można osiągnąć tylko pod warunkiem, że człowiek ma pełne zaufanie do Wszechobejmującej Miłości, do Boga!
Przyszła kultura Miłości, przyszła nowa ludzkość nosi napis: Miłość do wszystkich!
Dzisiejsza ludzkość znajduje się przed źródłem życia. Miłość przedstawia źródło życia. Przetworzy ona człowieka, przeobrazi i zbuduje kulturę. Dzisiejsza epoka wielkich cierpień i perturbacji przedstawia męki porodowe wielkiej kultury. Wśród szumu i cierpień dzisiejszej epoki zrodzi się w człowieku idea miłości światowej, a jej potężne prądy przepłyną przez ludzkie serca. To idzie według praw rozwoju. Świadomość człowieka gdy dojdzie do pewnego stopnia swego rozwoju, przetwarza się w Miłość. Ta nowa fala jest Boską nową energią, która się zjawia w świecie. A prawo jest takie: Boska energia zwycięża wszystko, wszędzie przenika i nikt nie może jej wstrzymać. Taka jest nowa fala, która nadchodzi i która już zeszła na ziemię, by ją zapalić ogniem miłości. Poza naszym wszechświatem idzie wielka fala - idzie z ogromną szybkością. Zaleje ona cały świat i wszystkich tych, którzy się jej przeciwstawiają, dosięgnie i powlecze za sobą. Ta miłość wchodzi teraz w obudzone dusze, by się rozjaśniły.
Miłość, która idzie w świat, podniesie ludzi. "Kiedy nadejdzie Miłość? Zależy od was. Jeszcze dziś może przyjść. Bądźcie czujni, byście nie opuścili momentu, gdy nadejdzie Miłość".
Dzisiejsza chwila ma pewną analogię z chwilą przed wschodem słońca: jasność nadchodzi, ptaszki zaczynają śpiewać, zorza złoci czoło gór. Znajdujemy się w uroczystej chwili: wzejdzie słonce na świecie, przejawi się Miłość!
"Przed wami, przed wszystkimi narodami otwiera się wielka przyszłość. Przyszłość ludzka jest wielka, dzięki Miłości. Miłość ta przyszła na świat i pracuje. Dopiero się przygotujecie do Miłości. Przyszłość jest w Miłości".
Nowa świadomość, która dziś rodzi się, przynosi nowe zrozumienie miłości. Ludzie przygotowują się już, by się stać przewodnikami miłości, która idzie teraz na świat. Idzie ogień, który oczyści świadomość człowieka. Każdy musi go wykorzystać.
"Ogień, który przynosi dzień Pański, jest ogniem Boskiej Miłości, która opromieni świat. Gdy zejdzie ona na ziemię w swojej pełni, oświeci umysły ludzi i będą one jednym rozumem i jednym sercem i powiedzą: "Wyrzekamy się swego dotychczasowego życia, dotychczasowych błędów".
"W epoce, która idzie w świat, przejawi się Boska Miłość. Objawienie się Synów Światłości nie jest niczym innym oprócz przejawów Boskiej Miłości. Nadchodzą oni teraz objawić miłość i odnowić ludzkość. Utorujcie drogę dobru w was, byście się połączyli z Mądrymi Istotami, które przychodzą wam pomóc. Gdy schodzą Bracia Miłości, wszyscy ludzie się zrozumieją i będą mówili wspólnym językiem. Idą oni już, idzie początek nowego życia".
Nowe pokolenie będzie nosicielem nowych idei, Boskiej Miłości. Przyszłość ludzkości prowadzi do realizacji Miłości.
Każda Boska fala nie jest niczym innym, jak nowym prądem Miłości, która wpływa do życia ludzkiego. Gdy ten element wejdzie do kultury, wniesie przewrót we wszystkich dziedzinach życia. Mądra nauka przygotowała nowy świat, nowe warunki.
"Nowa nauka tkwi w rozumieniu Miłości. Zawiera się ona w następującym: zdejmiesz, tornister, który włożyłeś na plecy". To znaczy, że człowiek się wyzwoli od wszystkich złych myśli, przejawi się jako dusza, przejawi swoją naturę, która jest Miłością, prawdą, czystością. Do nowego ładu, który idzie na świat, wszyscy muszą być gotowi. Nowe wymaga zastosowania wszystkiego dobra, które ludzkość ma w sobie.
"Miłość jest tym nowym, co należy zastosować w świecie. Nowe rozumienie przyjścia Boskiego w świecie. Przyszłość jest w rękach tych, którzy przynoszą nowe, a nie tych, którzy podtrzymują stary porządek, w którym przymus i ciemność. Nadchodzą nowe, jasne dni. Wymagają one nowego, czystego ubrania, nowych, jasnych szat".
Nowe czyny przynoszą nie tylko nowe zrozumienie, nowy światopogląd lecz i zasadniczą przebudowę całego życia.

W Ogrodzie Miłości
Przypowieści o Miłości
Miłość jest porządkiem rzeczy. Jest ona podstawą wszystkiego. Boski dzień rozpoczyna się Miłością. Z nią człowiek wchodzi w wieczny Boski dzień.
Życie bez Miłości jest to śmierć.
Życie bez Miłości jest nocą.
Życie bez Miłości jest niewolą, ograniczeniem.
Odwiedziny Miłości - jest to przebudzenie. Przebudzenie ludzkiej duszy przedstawia się jej z Boską Miłością.
Mówię o pierwszej chwili, gdy Miłość się przejawi w duszy człowieka i zmusza go do pokochania wszystkich ludzi, uważać ich za braci i powiedzieć "Boże, dzięki Ci za pierwszy płomień miłości, którym mnie ogrzałeś".
Gdy poznasz miłość, napiszesz własną ręką: "Pierwsza chwila miłości oznacza pierwszy krok do Wiecznego życia do Absolutnej wiary.
Gdy się znajdziecie przed jakimś trudnym zadaniem w swym życiu, stańcie przed Bogiem jak dzieci, zwróćcie się do Niego z prośbą, by wam pomógł w tej trudnej chwili. Bądźcie gotowi wykonać wszystko, co wam powie. Nie przejdzie wiele czasu, a usłyszycie w sobie cichy głos Miłości Boga, który zacznie do was mówić.
Miłość odwiedza człowieka, gdy jest sam, porzucony, zapomniany przez wszystkich, gdy myśli, że wszystko jest w nim skończone. Zmartwychwstaje on, wychodzi z zimnej opony obojętności i wchodzi w miłość, nosicielkę życia. Niedolę, trudności i cierpienia, które człowiek przeżywa, są drogą do zapoznania się z miłością. Pytasz: "Dlaczego się rozchorowałem?"
By zakosztować Boskiej Miłości! Dlaczego stałeś się ubogim? By zakosztować Boskiej Miłości! Dlaczego utraciłeś pozycję towarzyską? By zakosztować Boskiej Miłości!
Jeżeli człowiek może utorować drogę miłości w swej duszy, by płynęła jak źródło i nawodniła wszystko co żyje, doszedł on do progu Królestwa Bożego.
Gdy miłość odwiedzi człowieka, zapomina on w sobie, przestaje myśleć o sobie, zapomina o wszystkich nieporozumieniach i smutkach i myśli o Wielkim świecie, który łączy wszystkie rzeczy w jedną Całość.
Czasami jesteście blisko do tego stanu miłości, bardzo blisko, lecz łatwo go tracicie i latami nie ma go.
To chce powiedzieć Chrystus w słowach: "To Jest żywot wieczny, bym poznał Ciebie, Jedynego i Prawdziwego Boga i Chrystusa któregoś wysiał.
Pod żywotem wiecznym Chrystus rozumie istotne poznanie Pierwotnej Przyczyny. Miłość - to jest wieczny żywot. Jest ona jedynym rozumnym życiem.
Gdy staniemy przed Bogiem powiemy sobie: "Boże, czuję w sobie Twoją Miłość, czuję święte drżenie. Tyś jest Miłością!"
Większej tajemnicy niż Miłość nie ma w życiu. Jest ona czymś jedynie realnym. Przy Miłości życie jest realne. Żadna istota, poza Miłością nie może żyć w Bogu. Zabierzecie Miłość jakiejkolwiek istocie, a natychmiast przestanie żyć. Gdzie ona przenika tam jest życie, tam jest kultura. Pustka życia jest w obojętności. Bez Miłości człowiek śpi, jest nieruchomy. Przy niej człowiek wchodzi w pełnię życia.
Miłość jest Wielkim Początkiem, który obejmuje wszystko w sobie. Gdy człowiek zastosuje Miłość będzie jednym z Pierwotną Przyczyną i z bliźnimi, zrozumie jedność, zrozumie, że wszyscy ludzie jako dusze przedstawiają części Boskiego organizmu, że wszystkie istoty od najmniejszej do największej, od anioła do muszki są wewnątrz nim.
Miłość jest tym co łączy cały Wszechświat, wszystkie istoty od jednego końca do drugiego w tej wielkiej harmonii.
Przy zastosowaniu Miłości i Mądrości możemy powiedzieć: Za pomocą Miłości człowiek wchodzi w łączność z wewnętrznym życiem natury, z realną jej stroną, z jej wewnętrzną istotą, z mądrością - z formami życia.
Kochać - jest to początek nowego życia.
Kochać - jest to położenie pierwszego kamienia pod Boską budowę.
Kochać - to znaczy wybudować w swej duszy świątynię, w której ma zamieszkać Bóg.
Poza Miłością nie istnieje życie.
Poza Miłością nie istnieje Kościół.
Poza Miłością żadne rodziny, społeczeństwa i narody nie istnieją. Jedyny Kościół, który może zjednoczyć ludzkość, jest to Boska Miłość. Wchodzą w nią wszyscy ludzie, to jest ludzie bezinteresowni.
Istotne, realne życie jest to, które włącza przeszłość, teraźniejszość i przyszłość. Gdy ludzie się pokochają Wielki Mądry Początek jest na ziemi. Dopóki między wami nie ma miłości, podobni jesteście do instrumentu smyczkowego, który jest rozstrojony i na nim nie można grać. Gdy przyjdzie miłość jest on nastrojony i na nim może grać Wielki Mistrz. To jest Duch Boży.
Strzeżcie się miłości. Jest ona świętym darem Bożym. Jeżeli się kochacie, Bóg jest z wami. O ile Miłość i Mądrość Boga są w was, o tyle my jesteśmy jednym z nim. Gdy człowiek wejdzie w Miłość musi się przejawić jako Bóg: Tak jak On jest cierpliwy i litościwy, takim musi być i człowiek.
Radości i smutki każdej istoty muszą być dla nas święte. Z miłością wchodzisz w piękny świat - świat najlepszych stosunków. Miłość jest Boskim światem. Jeżeli kochasz, jesteś w Boskim świecie. Niebo jest wszędzie, gdzie jest miłość, gdzie życie jest rozumne.
Raj jest w Miłości!
Miłość jest muzyką. Gdy zatoniecie w Boskiej Miłości i poczujecie jej drganie, zrozumiecie symfonię życia.
Odejmijcie światło słoneczne jakiemukolwiek kwiatu, a zobaczycie jaskrawą zmianę, która się dokona. Gdy odejdzie miłość od jakiejkolwiek istoty będziecie mieli te same rezultaty.
Człowiek traci swoje dobre warunki, gdyż łatwo poświęca miłość. Słonce wysyła światło i ciepło po całym świecie jako symbol Miłości i Mądrości. Miłość jest świętym ogniem życia. Szczęście człowieka zależy od wiedzy, którą posiada w świętym ogniu, o Miłości. Ten ogień nadaje sens wszystkim rzeczom - przyjemnym i nieprzyjemnym. Gdy dusza od niego się zapali, zacznie świecić. Grzeszny człowiek jest ten, w którym święty ogień nie jest zapalony. Sprawiedliwy jest ten, w którym ten ogień płonie i nie gaśnie. Święty człowiek jest tylko ten, który kocha.
Pokażcie człowieka, który by od czasu jak istnieje świat, zachował to co zdobył. I królowie i uczeni i filozofowie i ludzie prości i bogaci i biedni, wszyscy utracili i zaszczyty i sławę, bogacze, a w końcu i życie. Co pozostaje z człowieka? Dobre życie! Tylko to pozostanie co było dokonane z Miłością.
Wieczny Początek, który jest Najmądrzejszą istotą w świecie, który zrodził wszystkie istoty, o Nim mówią, że jest Bogiem Miłości. Z tego wynika, że najmądrzejszym, największym czymś w świecie jest Miłość. Żyć w Miłości. Boskiej tzn., że w jednej Chwili otworzy się przed tobą cały świat z jego nauka, filozofią, sztuką i muzyką. Utracić Miłość, tzn. utracić sens Życia, utracić wszelką wiedzę i kulturę, wszelką muzykę i poezję w swym życiu. I gdy dojdzie do tego stanu, człowiek traci siłę, jasność swego umysłu i nic mu nie pozostaje oprócz przejawienia miłości. Jak się to dokonuje?
Gdy otworzysz okna swego serca i duszy!
Duch ludzki tęskni do Miłości. Czymś jedynym, najpiękniejszym na ziemi jest miłość. Gdy się kochają dusze, jest to coś największego w świecie. Sens życia tkwi w tym: kochać i być kochanym.
Stosujcie miłość w swym życiu, jako sens całego życia, wasze życie niech będzie obrazem Miłości.
Co to jest co cieszy nasze życie? To jest Miłość.
Gdy widzisz swego brata, którego kochasz, cieszysz się. Życzę wam wszystkim zdobyć wesele Miłości.
Wszystko ma sens w jej obecności.
Przy miłości człowiek przejrzy wszystko. Tylko kochający ma oczy otwarte. Widzi on rzeczy, których nie widać zwykłymi oczami. Patrzcie na życie oczami Miłości! Niech wasze spojrzenie będzie spojrzeniem Miłości! To spojrzenie przynosi wielkie Błogosławieństwo. Kto przyjmie wasze Spojrzenie, niech dziękuje Bogu, że przyjął coś dobrego od was. Miłość musi być nic tylko w naszym umyśle, lecz według treści musi, być w naszym sercu, a według siły - w naszych duszach i w naszej woli. Uczeń zaczyna z Miłością. Przez nią dla człowieka otwiera się nowe pole, nowy świat do pracy. Dopóki człowiek jest związany z Wiecznym Początkiem może się uczyć kochać, pracować.
Miłość jest ogniem o 35 milionach stopni. Gdy ten ogień wejdzie, wnosi życie, a nie ruinę życia. I twoja dusza zadrży, jak drży dusza anioła i wszyscy będziecie potężni z tym ogniem.
Dusza ludzka musi być otwarta, że cieszy się wszystkim. Gdy spotkacie jakiegoś biednego człowieka, który padł z głodu na drodze, cieszcie się, żeście go spotkali, gdyż Boska Miłość będzie miała możność się przejawić. Jakiekolwiek byście spotkali trudności i przeszkody na swej drodze, zawsze mówcie: "Mogę. być sprawiedliwym, kochającym, dobrym, spokojnym, żądnym nauki. Wszystko mogę przezwyciężyć i osiągnąć za pomocą Boskiego w sobie.
W dawnych czasach człowieka Miłości nazywano magiem. Dlatego, kto zdobył Miłość, życie jest łatwe. Kto nie zdobył Miłości oczekuje miłości od ludzi. Nie żałujcie, że kogoś kochacie, żeście mu wyrządzili jakąś przysługę.
Życie jest silniejsze od śmierci, a miłość od nienawiści. Jeżeli wiecie o tym, trzymajcie stronę życia i Miłości.
Gdy przyjdzie Miłość, jest cos wielkiego, czego nie można wypowiedzieć ludzkim językiem. Lecz to, czego nie można wypowiedzieć ludzkim językiem, można spróbować. Według Mądrej Natury przyszłość posiada tylko człowiek miłości, tylko człowiek wiary.
Straszne jest żyć bez miłości. Cały świat cierpi przez obojętność.
Jest jeden sposób zapewnienia. Zawiera on się w służeniu Bogu. Jeżeli zostaniecie przewodnikami Miłości Boskiej zabezpieczycie się, wszyscy wasi nieprzyjaciele opuszczą was.
Dziś wszyscy ludzie szukają miłości. Dlaczego? Dla odnowienia się, dla wyzwolenia się od trudności w życiu. W swoim pragnieniu znalezienia miłości, człowiek natyka się na jakąś kaszę uczuć i nastrojów, które go stawiają wobec przeciwieństw. Człowiek musi się wyzwolić od rozczarowań świata i trzymać się mocno skały życia. Co to jest skała? Miłość! Dopóki wątpicie, trwonicie życie, dopóki wasze serce jest chciwe, dopóki poszukujecie na zewnątrz sławy, nie jest to Boska Miłość. Ile przeżyliście wątpliwości o Bogu, aż doszliście wreszcie do tego credo, które nie obala się, do Wiecznej Miłości, z którą poznaliście Boga.
Gdy jakaś Wzniosła Mądra Istota chce z nami podzielić swoją radość, swoją Miłość, przybiera jakiś ludzki kształt, przez który może nam je oddać. Aniołowie są Istotami Miłości. Gdy schodzą na ziemię, muszą spotkać przynajmniej jedną osobę, którą pokochają. I dopóki nie zakochają się, nie myślą o powrocie do Nieba. Dlaczego aniołowie muszą się zakochać? Zakochanie jest to pewna zdobycz, którą muszą zanieść do Boskiej kasy. Jeżeli w Niebie zrobicie komuś malutką, mikroskopijną przysługę, jest on taki zadowolony, jakbyście mu dali cały świat.
Nie zjawiła się inna istota, która by tak kochała, jak Chrystus. Nie nie ma innego takiego charakteru, jak Jego. Wzniosą Go na krzyż, by poniósł wszelkie cierpienia i w tych mękach nawet powie: "Panie przebacz im". By zrozumieć naukę żywego Chrystusa, potrzebna jest święta dusza, czysta jak kryształ.
Ktoś sobie wyobraża, że nikt o nim nie myśli, że nikt go nie kocha. Są istoty, które cię kochają, o których nawet wy nie podejrzewaliście, że istnieją. Gdy ludzie stają się złymi, jest to jedyny powód, że myślą, że nikt ich nie kocha. Jedynym czymś na co człowiek może liczyć, jest to Miłość Boga.
Nie ma większego majątku dla człowieka, niż połączyć się z Wielkim na tym świecie, z Miłością, w której nie ma żadnej zmiany.
Gdy powiecie, że Bóg oddalił się od was, rozumiem, że wyście się oddalili od Niego, a nie On od was. Bóg każdego dnia próbuje was widzieć, o ile mówicie prawdę i jak Go kochacie.
Jeżeli zależy wam na miłości jakiejś rodziny, pokochajcie ich dzieci najpierw. Przez nie zbliżycie się do rodziców. Chcecie korzystać z Miłości Boga, jak się to może stać, jeżeli bijecie Jego dzieci! Kto dąży do Ducha, najpierw musi kochać Jego dzieci, czyli Jego owce. Jeżeli kocha owce Ducha i Duch go pokocha i nawiedzi go. Prawdziwa miłość jest to ta, która podnosi człowieka w oczach tego, kogo kocha. Czy mogą na waszej miłości dojrzeć owoce: jabłka, gruszki, śliwki? Jeżeli chcecie by was kochano, kochajcie.
Gdy Bóg Miłości wejdzie w was, wszyscy was pokochają.
Jakaś żona nie jest kochana przez swego męża. Gdy wezwie ona Boga Miłości do swego serca i on ją pokocha.
Ktoś mówi: "Przyjaciele nie kochają mnie". Wezwij Boga Miłości do swego serca, a pokochają cię. Jeżeli znacie jednego przyjaciela, który was kocha, czyście ocenili jego miłość?
Kluczem do ludzkich serc jest miłość. Tylko ona otwiera serca ludzkie! Każdy kto was kocha jest kapłanem i sługą w waszej świątyni.
Dziś brat brata zabija za metr ziemi. Lepsza jest miłość twego brata, niż tysiące hektarów ziemi. Wielkim dobrem jest posiadać miłość jednego człowieka!
Miłość bliźniego twego jest Miłością Boga!
Każdy człowiek, którego kochacie, był wam potrzebny w przeszłości, będzie wam potrzebny w teraźniejszości i przyszłości.
Wszyscy, którzy was pokochają są waszym kapitałem dla tych, których kochacie. Ich szczęście jest skryte w was, a wasze w nich. A szczęście wszystkich jest skryte w Bogu. Każdy musi dojść do tej wiary, która podobna jest do wschodzącego słońca: wtedy ujrzycie obecność Boga w waszym życiu. Jeżeli człowiek nie ma wiary, podobny jest do rozfalowanego morza. A gdy przyjdzie, człowiek się uśmiecha. To się nazywa wschód Miłości w człowieku. Po każdym wschodzie nadejdzie punkt kulminacyjny, rozkosz. Gdy dojdzie do rozkoszy, człowiek podobny jest do źródła, które daje ze swej obfitości wszystkim, pomaga swym braciom. Do miłości wchodzi wiara, nadzieja, modlitwa, stałość i cierpliwość.
Ta wiara, przez którą wszystko może się stać, pochodzi jedynie od Miłości. Człowiek nie może wierzyć i mieć nadzieję, dopóki do jego duszy nie przeniknie miłość. Boska nauka wymaga wiary, która pochodzi od Miłości. Gdy kocha Boga, mamy absolutną wiarę. Gdy miłość nasza waha się i wiara nasza się waha. Miej wiarę w swego bliźniego, jak w siebie samego, wskazuje ona siłę twej miłości i nadziei.
Gdy jest wiara tam są miłość i nadzieja.
Gdzie jest miłość tam jest wiara i nadzieja.
Gdzie jest nadzieja, tam jest wiara i miłość.
Miłość jest wieczna z duszą ludzką.
Wiara z umysłem i sercem, a nadzieja - z wolą. Nadzieja daje nam impuls, wiara wskazuje nam drogę, a miłość realizuje rzeczy.
Z nadzieją staniemy się piękni, z wiarą silni, a znów z miłością osiągniemy sens życia.
Wszystkie nasiona Miłości zasiej w Boskim ogrodzie swej duszy. Wszystkie nasionka wiary i wiedzy zasiej w ogrodzie swego umysłu, wszystkie nasionka nadziei zasiej w ogrodzie swej woli. I z tych owoców, które się zrodzą, dawaj tym, którzy ich potrzebują. Bądź wdzięczny, gdy przyjmiesz Miłość. Bądź wdzięczny kiedy ją znajdziesz i oddajesz. Niech serce twoje będzie pełne radości, że kochasz i służysz!
Gdy wysyłamy miłość do innych, cieszmy się, że możemy służyć Miłości! I przy radościach i smutkach, przy pięknie i przy brzydocie w życiu zwracajcie się do Boga z wdzięcznością za wszystko, co wam dał! Każdego dnia, gdy znajdziecie jakiś błąd, naprawcie go przez Miłość.
Po co wysyłany jest człowiek na ziemię? By się nauczyć kochać!
Kochać, jest to przywilej człowieka! Zadaniem każdego człowieka jest dojść do najwyższego stopnia Miłości. Musimy dać możność Boskiej Miłości przejawienia się przez nas, przyjmować ją jak należy i oddawać. Człowiek musi wiedzieć, w jakiej chwili, jak i gdzie zastosować miłość. Setki i tysiące lat człowiek musi żyć pod kierunkiem Miłości, by się stać pięknym, mądrym i jasnym.
Najpiękniejszym czymś, co wyraża Miłość - jest to ludzka twarz? Jeżeli przez całe swoje życie myślicie, jak zastosować Boską Miłość, i Boską Mądrość i znaleźliście sposób jak komunikować się z niewidzialnym światem, rozwiązaliście jedno z zadań waszego życia.
Błogosławiony jest ten, na czyim drzewie jest przynajmniej jeden owoc dojrzały. Gdy Chrystus przyjdzie do was, przedstawicie Mu swój owoc. W ten sposób pozna On, że z miłością pracowaliście w swoim ogrodzie, tj. okopywaliście i podlewaliście swoje owocowe drzewka. Powiedziano: "Błogosławiony jest ten niewolnik, którego gospodarz, gdy przyjdzie zastanie go przy pracy, którą mu powierzył".
Rozkazał mu, by był głosicielem Boskiej Miłości i Mądrości. Miłość jest czymś świętym. Każdy, kto kocha, dokonuje świętej pracy. Miłość jest pracą. Jedyną poważną pracą na świecie jest Miłość. Nadaje ona sens nauce, wiedzy, sztuce, wszystkiemu!
Jeżeli kochasz, gotów jesteś stać się sługą. Jeżeli nie kochasz, będziesz chciał stać się panem.
Od początku, do końca życia człowiek musi być ofiarą. Ofiara jest prawem przejawienia się miłości. Pomóc mrówce, przełożyć kamień, podlać kwiat w imię Miłości do Boga, to jest Miłość!
Zróbcie jedną rzecz, w którą włożycie całą miłość, całą wiedzę, całą siłę. Jeżeli ktoś umrze, niech umrze dla tej Wielkiej Miłości i jeżeli was zapytają w Niebie: "Dlaczego umarliście?" Odpowiecie: "Umarliśmy, by zapanowała Boska Miłość na ziemi".
Cierpieć dla Wielkiego, dla Miłości to znaczy nadać sens swemu życiu. Jest wielkością i sławą żyć dla Miłości. Wtedy życie jest podobne do pieśni i modlitwy. Gdy chcecie poznać Wolę Bożą, po przeczytaniu Ewangelii i wszystkich uczonych ludzi, zagłębcie się w siebie, odrzućcie wszystkie przeszkody i powiedzcie sobie: "Boże dla Twej Miłości jestem gotów wypełnić wszystko, czego chcesz odemnie".
Sprawy człowieka poprawiają się, gdy dojdzie do pełnej rozpaczy lecz i w tej sytuacji gotów jest zapomnieć o swym nieszczęściu, by pomóc bliźniemu. Tak kazał Chrystus. To jest nauka Miłości.
Kochajcie ludzi jak ogrodnik, który kocha swoje kwiaty. Nie zrywa ich, nie trzyma ich w rękach, by zwiędły, lecz każdego rana je podlewa i okopuje.
Kto może zwiastować? Ten czyja dusza jest pełna Miłości, Mądrości i Prawdy. Wszyscy my jesteśmy wysłani na ziemię, byśmy zwiastowali. Co należy zwiastować? Że życie jest owocem Boskiej Miłości.
Nie możecie zwrócić do Boga człowieka, jeżeli go nie Kochasz. Świat nie może się obronić bez Miłości!
Powiedziano: "Idźcie i głoście w świecie, a ja będę z wami do skończenia wieków". Jakiej większej pewności może oczekiwać człowiek niż to? Dosyć jest głosić Słowo Boże i Miłości, by być z Chrystusem do skończenia wieków. Miłość jest dla wszystkich ludzi, a nie tylko dla młodych. Młody człowiek jest ten, kto ma ogród z dobrymi owocami. Nowe życie, które nadchodzi, prowadzi do Boskich ogrodów i proponuje spróbowania wszystkich ich owoców. Nowe życie potrzebuje kochających dusz.
Wzywam was do wyjścia z dawnego życia i wejścia do Boskich ogrodów i wybrania najpiękniejszych owoców.
Dziś obiekt życia ludzkiego nie jest Miłością, lecz siłą, wiedzą i bogactwem. Pewnego dnia, gdy ludzie staną się doskonałymi, gdy ich serca i umysły zdobędą światło aniołów, wtedy zrozumieją poznają i osiągną Boską Miłość. Ta Miłość nie jest w czasie i przestrzeni. Jest ona poza czasem i przestrzenią. Jest ona Miłością wiecznego życia.
Nowym porządkiem w świecie jest kochać i lubić. Najpiękniejszą suknią, którą człowiek może włożyć, jest to suknia Miłości. Jest ona ozdobiona cennymi kamieniami. Zdejmcie stare suknie i włóżcie nowe. Nowa suknia - to jest Miłość. Gdy ją włożycie, powiecie sobie, że kochacie wszystkich ludzi. Nową suknię - suknię Chrystusa nazywam suknią Miłości. Miłość jest tym, co nowa kultura przynosi na świat i do czego my się przygotowujemy. Miłość podniesie świat. Ludzkość potrzebuje jasnych umysłów i serc.
Kto myśli, że kwestie mogą być rozwiązane bez miłości, ten pozostał tysiące lat w tyle w swym rozwoju, wskutek czego jeszcze długi czas będzie się martwił w swoim sercu.
Całe życie wasze niech będzie objawieniem tej nieskończonej i bezgranicznej Miłości, która działa w całym wszechświecie, wszystkie wasze myśli, uczucia i postępowanie niech będą jej przejawem.
Życzę wszystkim, byście osiągnęli jasne myśli, uczucia i postępowanie Miłości. Odczuwać Boską Miłość to jest realizacja Woli Bożej. Jest to wąska brama, wąska droga, przez którą musicie przejść.
Ktoś mówi: "Mała jest moja miłość". Jakkolwiek by była mała, przejaw ją. Nie zamykaj serca swego dla Boga i dla swego Bliźniego. Utoruj drogę Miłości, by się rozszerzyła. Nie bój się zmian w życiu. Będziesz się budował, rozszerzysz swój dom, by przejawić Miłość Tego, Kto cię stworzył.
Gdy potrzebujesz miłości powiedz: "Boże połącz mnie z miłością! Gdy oczekujemy Boskiego, musimy być jak kwiaty, które czekają na słonce. Otwórzcie serca swe na światło dzienne i kwitnijcie jak kwiaty.
Bądźcie jak źródła, które nieprzerwanie wypływają na zewnątrz i dawajcie, jak one. Kto ma w sobie Miłość, ten jest źródłem, które stale tryska na zewnątrz do wszystkich ludzi, do wszystkich istot. Człowiek musi przejawiać źródło, które stale daje i przyjmuje. To znaczy osiąganie Miłości od wewnątrz i oddawanie jej na zewnątrz.
Kochajcie się, byście czynili Wolę Bożą.
Strzeżcie swej łączności z Miłością. Nigdy nie traćcie tej łączności. Nie moralizujcie ludzi. Nie bójcie się miłości. Wyjdźcie ze swych więzień.
Stańcie się muzykami, poetami, Kolarzami Miłości.
Jest ona pierwszą pieśnią Boga. Kto kocha prawdziwie, ten wylewa swą miłość w muzyce, w pieśni. Miłość daje w muzyce najdoskonalsze tony. Gdy wstaniecie rano, zacznijcie z Miłością. Pierwsze odwiedziny, które musi wykonać człowiek rano, jest pójść w Boski świat Miłości, rozszerzyć się i przygotować do ujrzenia Boskiego w człowieku.
Każdego dnia o wschodzie słońca zapragnijcie mieć Miłość w sercu i prawdę w swym umyśle. Każdego dnia człowiek musi mieć nową wiedzę o Miłości, nową wiedzę służenia Wielkiemu. Czyście próbowali tej Miłości, przy której gotowi jesteście dokonać wszystkiego dla Boga? Miłość jest wykonaniem Boskiego Prawa, Woli Bożej.
Sprawdzicie wszystko co wam mówię i powiecie: "Warto żyć dla nowej kultury, w której króluje Boska Miłość!".
Miejcie silne pragnienie, by przyszło Boskie i przejawiło się w was. Każdy dzień pragnijcie mocno bliskości Boga, tj. bliskości Miłości.
Słuchajcie, tego, co wam mówi Miłość.
Człowiek błądzi, gdy nie słucha rad Miłości.
Obudzona dusza mówi: "O Wielka Miłości, w której jesteśmy zatopieni, która nas obejmuje ze wszystkich stron!".
Uczyń nas zdolnymi czuć zawsze twój potężny zew i iść za nim. Ty zawsze do nas mówisz, lecz my nie zawsze możemy słyszeć Twój głos z powodu wielkiego hałasu i trzasków wkoło nas".
Zawsze myślcie o Bogu, Boskiej Miłości, Boskiej Mądrości i. Boskiej, Prawdzie. Gdzie chodzicie i co robicie, myślicie o jasnym Obrazie Miłości!

Prawa i Metody Dobra
Dobro Jest Włożone Do Duszy Ludzkiej
"W każdego człowieka jest włożone dobro. Nie myślcie, że zaraz je zdobędziecie. Trzeba tylko pracy, by się przejawiło".
Ktoś mówi: "Będę dobry". To jest niezrozumienie rzeczy. Musi on powiedzieć: "Przejawię swoją dobroć".

Miłość Rodzi Dobro
"Dobro jest owocem Boskiej Miłości. Jeżeli odczułeś ją, dobro przyjdzie. Bądź gotów odczuć dobro, a po pięciu minutach będziesz dobry". Gdy człowiek robi dobro dla Miłości i z Miłością, wtedy dobro, jest na miejscu. Czym jest prawdziwe dobro? - Tym, czemu towarzyszy Miłość.
"Dobro nie powinno być wykonywane mechanicznie". Dawanie nie jest procesem mechanicznym, przynosi ono korzyść jedynie wtedy, gdy jest aktem Miłosnym. Dobro pochodzi od Miłości. Poza Miłością dobro nie istnieje i nie może się przejawić. Miłość zawsze się przejawia z impulsem do dobra. Jeżeli nie ma impulsu do dobra, nie ma Miłości. W świecie współczesnym Miłość może się przejawić tylko przez cnotę. W innym wypadku jest niezrozumiała.
"Gdy czynimy dobro komukolwiek, czynimy to dla Wielkiej Miłości, która działa w was i wszędzie.
Współcześni ludzie czynią dobro, lecz wszystko to nie ma rezultatów. Dlaczego? Ponieważ czynią dobro bez Miłości. Dawanie bez Miłości nie błogosławi cię. Dawanie bez Miłości, Mądrości i Prawdy nie ma sensu. Dore uczynki, które robimy z Miłością przedstawiają jeden z tysięcy sposobów, przez które przejawia się Boska Miłość. Jednemu człowiekowi można dać dużo: Mogą go ubrać, dać mu pieniądze, czytać mu najpiękniejsze poezje, uczyć go wszystkiego. To nie jest jeszcze Miłość. Miłość jest czymś wielkim w świecie, co robi człowieka silnym, potężnym, szlachetnym".
Gdy podaję szklankę wody, zaczekaj, ukochaj tego, komu ją podajesz, odczuj Piękno. Wzniosłe w nim, wyślij mu swoją Miłość, a wtedy otrzyma on nie tylko wodę, lecz i to co wychodzi z twojej duszy.
Czym jest dobro? Postępek, przez który budzisz w kimś Wzniosłe, Boskie trwanie. Jedno z praw głosi: nie uważaj innych za niższych od siebie, gdyż w nim żyje ten sam Bóg, który żyje w tobie.

Dobro Jest Wykonaniem Woli Bożej
Czynić dobro tzn. być gotowym w każdej chwili wykonać Wolę Bożą, w najmniejszych jej przejawach. Dobro jest żywą siłą, która pracuje w całym życiu. Jeżeli się z nim nie połączycie, nie możecie domagać się życia. Dobro jest służeniem Bogu.
Gdy wejdziecie we wzniosły świat, zrozumiecie, że jedna moralność, jedno dobro istnieje w świecie. Jest to Moralność wielkiej Miłości. I dobro uczynione dla Boga i ludzi nowej epoki poznaje się właśnie po moralności i po dobru, które czynią w Imię Boga!
Wszystko, co czynisz czyn dla Boga!
Gdy przyjdzie gość mów: "Boże, dzięki Ci, że mnie odwiedzasz przez tego człowieka!". Tym, co czyni dobro jest Bóg.
Gdy czynisz dobro, uważaj, że Bóg je czyni przez ciebie. I mów: "Dzięki ci Boże, że mi czynisz dobro przez tego człowieka". Gdy dajesz myśl, że to co dajesz, nie jest twoje, lecz Boskie: nie myśl, że ty to dajesz. Dobrem jest słuchać tego, co Bóg mówi i iść za Nim. Dobrem jest wszystko to, co jednoczy ludzi, co jest w harmonii z Prawem Jedności. Prawo dobra głosi: to, co Bóg czyni wam, czyńcie innym.

Dobro Tkwi w Tym, Byście Przejawili To, Co Bóg Włoży Do Waszej Duszy
Dobrem jest dać możność wszystkiemu temu, co Bóg włożył w ciebie, by się przejawiło, urosło, rozkwitło. Jeżeli to czynisz, jesteś dobrym człowiekiem. Wtedy doświadczysz małej radości. Kto zatrzymuje wzrost jakiejkolwiek cnoty w swej duszy, lub nie przejawi jej w ściśle określonym czasie, którego wymaga Bóg, jest złym człowiekiem. Odczuje on smutek.

Dobro i Prawa Jedności
Gdy komuś coś dajesz, uważaj na podstawę jedności, że przełożyłeś z jednej kieszeni do innej.

Boskie Prawo
"Dobry jest ten, kto kocha światło, wiedzę i życie, tak dal siebie, jak i dla innych".
Źródło dzieli się z innymi wodą, którą otrzymuje ż łona ziemi. Jabłoń dzieli się z innymi owocami, które rodzi.
Słonce dzieli się z innymi życiem, którego jest nosicielem. Boskie prawo głosi:
Dobro, które otrzymujesz dziel z innymi.

Dobro Wyzwala
Przy wszelkim dobrym uczynku człowiek się wyzwala. Gdy postąpisz źle ograniczasz się: wtedy uczyń dobrze byś się wyzwolił.
"Dobro jest magią, za pomocą której człowiek obraca siły negatywne w pozytywne. Prawo głosi: Gdy masz przeszkody, przykrości w swym życiu, uczyń ofiarę, a oddalą się one. Nic nie może ci się udać w życiu, dopóki się nie poświęcasz".

Dobro Polepsza Warunki
"Gdy czynicie dobro swojemu bliźniemu, czynicie je sobie. W tym prawie nie ma żadnego wyjątku. Gdy ktoś powie, że nie jest dysponowany do czynienia dobra, ogranicza sam siebie".
Pewne prawo głosi: Gdy dajesz komuś coś, w tobie i to się zwiększa.
"Jeżeli damy komuś jabłko, otrzymamy dwa. Jeżeli damy dwa otrzymamy cztery".
Jeżeli kochacie jakiegoś człowieka i czynicie mu dobrze, sadzicie nasionka najlepszych drzew owocowych w jego ogrodzie. Po pewnym czasie te nasionka wydadzą owoce, z których i on i wy będziecie się cieszyć.

Dobro Stwarza Warunki Doskonałości
"Gdy człowiek czyni dobro, tzn. przejawia swój rozum, by żyć rozumnie. Dopóki człowiek czyni dobro, żyje. Wielkie dobro, które człowiek otrzymuje, gdy czyni dobrze, jest to życie.
Dobre życie kryje w sobie warunki wiecznego życia. Jeżeli chcesz żyć długo, musisz żyć dobrze. Sensem ludzkiego życia jest dobro. Sprawiedliwość, Miłość, Mądrość i Prawda są to siły, które pracują dla dobra - by się zrealizowało dobro. Określa ono zalety człowieka, jak owoce określają zalety drzewa.
Człowiek nie może czynić dobra, jeżeli umysł, serce, dusza jego i duch nie są w zgodzie.
Dobro jest sensem życia. Gdy przestaniesz czynić dobro, jesteś człowiekiem umarłym.
Młody człowiek jest ten, który może czynić dobrze. Kto nie może czynić dobrze, jest stary. Kto może czynić dobrze, jest człowiekiem starej kultury".
Dobro jest prawem odmładzania się, wzmożenia zdolności, wzmocnienia zdrowia. Jest to jedna z nowych metod samo-wykształcenia.
"Dobro jest tym, co daje człowiekowi warunki wzrostu. Dobro jest tym, co daje przestrzeń dla rozwoju ludzkiego umysłu. Dobro wnosi światło do ludzkiego umysłu. Dobro jest tym, co daje warunki, by się przejawił umysł ludzki. Dlaczego musisz żyć dobrze? Byś był silny umysłem, sercem i wolą".
Innymi słowami: musisz czynić dobrze, by mieć jasne, myśli, uczucia i postępowanie.
Każda piękna myśl i każde szlachetne uczucie pochodzą od dobra, które czynimy.
Być dobrym tj. zdrowy stan człowieka. Nie ma bardziej zdrowotnych warunków dla człowieka, niż czynienie dobra. Czynić dobro ma to przede wszystkim znaczenie dla niego, a potem dla innych.
"Nie czyniąc dobra, nie możemy zrobić kroku naprzód. Dobro, jest siłą, pokarmem, przez który dusza ludzka może się poruszać, rozwijać się w tym świecie. Wszelka wiedza, wszelka mądrość jest na podstawie owoców tej cnoty. Dlatego musisz czynić dobro, jeżeli chcesz mieć wiedzę. Gdy człowiek żyje dobrze, czyni Wolę Bożą, a jeżeli wykonywa Wolę Bożą jest zdrowy, silny i bogaty. Gdy uczynicie dobro, Bóg natychmiast się przejawia jako jasność wewnątrz was. W tej chwili Bóg mówi do was.
Dlaczego musicie być dobrymi? - byście mieli warunki dla doskonałości. Dobro jest warunkiem doskonałości, kto dąży do doskonałości, ten wchodzi w kontakt z Wielkim Życiem, które przynosi pokój i nieopisaną rozkosz.
Gdy czynicie dobro z Miłości do Boga, odczujecie radość. Boskie Oko, czyli wyższa świadomość w Kosmosie pomaga wam i cieszy się, że idziecie za Boskim impulsem. I wy przyjmujecie tę radość i czujecie się potężnymi. Dobrym człowiekiem nazwę tego, kto spotkając mnie, zmieni moją niedyspozycję duchowa.

Cześć Trzecia. Mądrość - Nosicielka Światła i Wiedzy
"Natura głupich bawi, Rozumnych uczy, Mądrym otwiera swoje tajemnice".

Mądrość Jako Twórcza Podstawa Życia

Rozum w Naturze
"Pod słowami: "Żywa Natura" nie rozumiem tego, co rozumieją współcześni naturaliści. Nie, jest ona czymś wielkim nie tylko w swym urządzeniu, lecz i dzięki tej inteligencji i rozumowi, który przejawia. Wszechświat przedstawia zbiór istot myślących, które są atomami, kamieniami w tym wielkim rozumnym świecie".
Piękno i mądrość widzimy w najpiękniejszych przejawach natury. Podziw i zachwyt napełniają człowieka, gdy się nachyli nad jakimś kwiatkiem i bada mądre urządzenie i pracę wszystkich jego części. Budzi się w nim taka cześć wobec tego przejawu Mądrej Natury, która się budzi gdy widzi harmonię wielkiego gwiezdnego świata.
Zaczątki tego rozumu zauważamy już w królestwie minerałów. W krysztale przejawia się wola substancji i posiadania kształtu i wola zachowania tego kryształu. Znaczy, ta wola przejawia się w dwóch kierunkach. Jednak gdzie przejawia się rozum? W kryształach zauważa się tendencję, dążenie do zbliżania się do najbardziej odpornego, najdoskonalszego kształtu - sfery. Osiąga się to za pomocą kilku sposobów: albo przez pomnożenie ścian prostych kształtów, lub przez kombinacje i zrosty kilku kształtów kryształów, po przetopieniu się kantów i szczytów ze ściankami.
W ten sposób otrzymujemy bardziej zaokrąglone kształty, które są odporniejsze.
Kryształ przejawia również inne właściwości. Substancja mineralna jest jednorodna, lecz gdy dojdzie do kształtów kryształu, przejawia rozmaite właściwości we wszystkich kierunkach. Nie przepuszcza jednakowe światła, ciepła i elektryczności w rozmaitych kierunkach. To znaczy, jak organizm jest rozmaity w różnych kierunkach, taka tendencja przejawia się również w kryształach. Innymi słowami te kształty już mają pewną indywidualność i pod tym względem zbliżają się do organizmów.
Coś więcej: kryształ posiada osie. To jest ustalone i dla organizmów. W stosunku do sił budowlanych są ustalone trzy osie. I pod tym względem istnieje analogia między kryształami i organizmami. To jest pierwszy stopień rozumu.
Przechodzimy obok kwiatów i trawek, które spotykamy na swej drodze, lecz w ich małym światku kryje się wielkość takiej mądrości, którą mało osób podejrzewa.
Weźmy dla przykładu piękny kwiat ruty. Kwiat jej ma czterolistną koronę o 8-10 pręcików i w środku jeden słupek. Gdy pręciki i słupek dojrzeją - w tym wypadku słupki są aktywne, nachylają się na pięć stron, dotykają pręcików, biorą od nich pręcikowy pyłek i znów się wyprostowują.
Fasola gdy spotka jakiś prosty kij, owija się dookoła niego. Lecz jeżeli za kijem jest żywa roślina wtedy fasola omija kij, dosięga rośliny i owija się wokół niej.
Każdy zachwyca się sosnami, ozdobionymi szyszkami. Lecz niewielu wie, jaką wielką Mądrość przejawiają szyszki. Szyszka sosnowa rozwija w łonie swoich łusek skrzydlate nasionka. Sosna wytwarza te łuski higroskopijnymi, dla osiągnięcia swego celu. Gdy nasionka dojrzeją, podczas pogody szyszka się otwiera, a wiatr unosi daleko skrzydlate nasionka. To ułatwia im zasianie. Dzięki temu, te łuski są higroskopijne, podczas wilgoci zwijają się i zamykają szyszki, wtedy skrzydlate nasionka pozostają zamknięte wewnątrz, gdyż nie posiadają warunków rozprzestrzenienia się dalej.
Wewnątrz w organizmie jest rozum, który się przejawia w danym wypadku. Na przykład przy złamaniu kości, tkanki dokoła przetwarzają się w inne potrzebne tkanki. Ustalono, że mięsień w sąsiedztwie ze złamaną kością przetwarza się w chrząstkę, a następnie w tkankę kostną.
Przy utracie krwi widzimy, jak przejawia się cudowna Mądrość w komórkach, tkankach i organach ciała:
1. Wszystkie skrajne naczynia krwionośne zbijają się i w ten sposób stosunkowo zwiększają ilość krwi, która pozostaje.
2. Chory odczuwa pragnienie, a woda, którą pije daje natychmiast w plazmie krwi jej utraconą objętość.
3. Płyny z tkanek i mięśni przez ścianki naczyń krwionośnych przenikają do systemu krwionośnego.
4. Ciałka krwi wychodzą z organów, w których były w rezerwie i wchodzą do krwi.
5. Organy, które wytwarzają ciałka krwi, zaczynają je wytwarzać w większej ilości.
Wielu zna czarną osę. Jest ona niezbyt ruchliwym owadem, lecz jaki zadziwiający rozum i jaki zmysł przewidywania przejawia. Podczas lata przygotowuje ona dziurkę w ziemi i znosi w niej swoje jajka. Dla wyżywienia małej poczwarki, która ma się wykluć, przygotowuje ona 6-8 pająków danego rodzaju. Następnie zatyka dziurkę. Pytanie jak zachowa się ten rezerwowy pokarm. Powinien być świeży, nie psując się dopóki larwa rozwinie się zupełnie! To zadanie rozwiązuje czarna osa w sposób genialny. Gdy pochwyci pająka, ściska swymi szczękami, dwa węzły mózgowe, w tyle głowy, od których zależą ruchy jego ciała, ściska je ona tylko o tyle by sparaliżować wszelki ruch. W ten sposób osiąga podwójny rezultat: pająk jest nieruchomy - nie może uszkodzić larwy, a jednocześnie jest żywy - pożywienie zachowuje się w świeżym stanie, a nie psuje się.
Sama larwa zaczyna jeść najpierw podskórne tkanki, a potem idzie do ważnych organów, co wywołuje śmierć pająka - lecz jest on już zjedzony. Nieco silniejsze ściśnięcie zabiłoby pająka i ceł nie byłby osiągnięty. Czarna osa dokonuje bezbłędnie operacji, jak najbardziej doświadczony chirurg.
Tu widać to przewidywanie i kombinacji, podświadomego rozumu, ten rozum wskazuje czasami takie przewidywanie, ze przenika w przyszłości! Można przytoczyć wiele przykładów pod tym względem: jest pewien mały ptaszek, który nazywa się słowikiem wodnym. Żyje on obok rzek i potoków. Słowik wodny ma zwyczaj wić gniazdo w gałęziach nad samą bieżącą wodą. Każdej wiosny robi on sobie nowe gniazdko, lecz każdego roku buduje je na innej wysokości. Nie ma wypadków, by woda uniosła gniazdko wodnego słowika. Ile by się podniosły wody w ciągu roku nie dosięgają one gniazdka.
Im wyżej idziemy w królestwie natury, tym rozum przejawia sio hardziej świadomie. Nie można dać mechanicznego wyjaśnienia tych przykładów. Wielki Rozum, Wielka Mądrość przenika całą naturę.
Coś jest charakterystycznego dla rozumu. We wszystkich jej nieprzejrzanych przejawach i gdy się spotkamy z nią, nie możemy jej zmieszać z niczym innym. Przejawia się on wszędzie.
Rozum koordynuje swoje przejawy we wszystkich królestwach natury. Jego przejawy dopełniają się i zestawiają w zupełnej jedności. W ten, sposób podtrzymuje się ogólne życie w naturze. Możemy wskazać wiele przykładów tej koordynacji:
Rośliny przy asymilacji przyjmują dwutlenek węglowy, a wydzielają tlen. Zwierzęta przy oddechu, odwrotnie, przyjmują tlen, a wydzielają dwutlenek węgla. I rośliny oddychają, lecz u nich asymilacja jest silniejsza od oddechu. Roślinne i zwierzęce królestwa pomagała sobie wzajemnie i w ten sposób staje się możliwe życie w naturze. Zwierzęta korzystają z tlenu, który wydzielają rośliny, a rośliny korzystają z dwutlenku węgla, który wydzielają zwierzęta.
"Słoneczne światło na swej drodze do Ziemi spotyka 12 transformatorów, 22 środowiska, przez które przechodzi. Tak stopniowo osłabia się jego energia, by mogły ją przetrzymać istoty ziemskie. Gdyby słoneczna energia doszła do Ziemi ze swą pierwotną energią, zniszczyłaby organizmy. Pomiędzy rozumem, który stworzył te transformatory i tym, który podtrzymuje życie na Ziemi jest koordynacja, przez którą podtrzymuje się ogólny porządek i harmonia w naturze".
Wszędzie w naturze widzimy przejawy rozumu. We wszystkich nich jest koordynacja i jedność.
Ta jedność w rozumie i ta koordynacja w jego przejawach wskazują, że idzie ona z Jednego, Wielkiego Centrum w naturze. To wyższe Centrum Rozumu w naturze nazywamy Pierwotną Przyczyną, Mądrym Początkiem, Bezgranicznym Bogiem.
Słowo to budzi reakcję u wielu ludzi. I mają oni rację. Rozumieją oni pod tym słowem błędy przeszłości. My jednak tym imieniem nazywamy Wielki realizm, którego przejawów w naturze doświadczamy każdego dnia.
Ten Mądry Początek działa i w człowieku. W tym ostatnim już się rodzi wewnętrzne dążenie do poznania Mądrej natury, do zbadania jej. To już jest przejście do świadomego życia.
Boskie życie i Rozum przenikają całą naturę.
"Mędrzec się czuje szczęśliwy, gdy widzi najmniejszą trawkę między kamieniami. Dlaczego? - Przez nią wchodzi on w obcowanie z Tą wyższą Inteligencją, Która ją stworzyła.
Gdy zbadacie kształty roślin i zwierząt od najmniejszych do największych, dojdziecie wreszcie do poznania tej Wyższej Inteligencji, która w nich pracuje.
Ta Inteligencja, ten Rozum jest uczuciowy i wrażliwy. Człowiek może z nim wejść w obcowanie. Nasze myśli i uczucia, nasza miłość znajduje oddźwięk w roślinach. Mistrz poleca rozmaite doświadczenia z roślinami: posadźcie w ogrodzie dwie jabłonie. Każdego rana idźcie - do jednego drzewa, połóżcie na nim ręce i wyślijcie mu swoją dobrą myśl, swoje dobre życzenie, swoją miłość. I sprawdźcie, że to drzewo wyrośnie lepiej, rozkwitnie więcej i wyda obfitszy owoc. Z takim małym doświadczeniem zobaczycie, jaki wpływ okazuje dobra myśl. Drugie drzewo będziecie tylko podlewać, zostawicie je. Podobne doświadczenie można zrobić z polami. I zobaczycie, że ziarno pszeniczne jest wrażliwe na myśl i dobre uczucie.
"Czasami rozmawiam z żywą naturą. Mogę rozmawiać z roślinami. Ich język jest nasz. Mówicie, że drzewa są istotami niemymi, a człowiek jest istotą mówiącą. Jestem przeciwny temu. Nie ma niemych istot w naturze. Lecz każda mówi innym językiem. Dla mnie wszystko to są słowa. Poruszacie się w Mądrym świecie".
Cała natura jest przeniknięta Mądrością. Boskie światło Mądrości napełnia cały Kosmos i przenika wszystkie rzeczy, całe życie. Cała przestrzeń jest przeniknięta rozumem, myślą.
Żyjemy i toniemy w Mądrości Bożej, jak żyjemy i toniemy w Miłości Bożej.
"Gdy mówi się o wielkich pracach, wiedzcie, że są one dziełem wielkich świadomości". Rozum w naturze jest doskonały.
Metody jego są przeniknięte Mądrością. Rozum rozmaitych istot ma różne stopnie. Zależy, w jakiej odległości znajdują się one od Wielkiego, Mądrego Centrum. Najbardziej są oddalone minerały. Mają one tylko wolę kształtu. Potem idą rośliny, następnie idą zwierzęta, potem idzie człowiek. Jest on najbliżej tego Centrum.
Musimy zrobić różnicę między metodami Mądrej natury i przejawami istot niedoskonałych - jej dzieci. Wiele istot się przejawia w niezupełny sposób i to zależy od stopnia ich rozwoju.
Jedna istota może się przejawiać w sposób niedoskonały, lecz natura w niej pracuje w sposób doskonały. Na przykład, gdy ta istota się gdzieś zrani, zabliźnienie rany dokonuje się w sposób najmądrzejszy, najbardziej celowy. Przy tym zabliźnieniu działają siły i metody rozumnej natury.

Natura Jest Żywym Organizmem
"Niezmierna Miłość Boża, Niezmierna Mądrość Boża, Niezmienna Prawda Boża są owocami Ducha Bożego".
Bóg jest Mądrością.
Mądrość, która przenika do całej natury, jest przejawem Bezgranicznego. Ponieważ Mądrość przenika całe życie, zrozumiałe staje się następujące twierdzenie żywej nauki: Misją dawnego Wszechświata była Mądrość.
Dlatego i w dzisiejszym Wszechświecie Mądrość przejawia się we wszystkich procesach Mądrej natury. A misją dzisiejszego Wszechświata jest Miłość. Oto dlaczego, gdy dzisiejszy Wszechświat zakończy swój rozwój, Miłość przejawi się wszędzie tak, jak dziś się przejawia Mądrość. Miłość we Wszechświecie stwarza życie, a Mądrość je krzepi. Gdyby nie było w życiu Mądrości, nie mogłoby się ono przejawić. Mądrość przejawia się w harmonii, którą widzimy w świecie. Harmonia w naturze jest zewnętrznym wyrazem Mądrości.
Prawa natury są wyrazem Mądrości, która przenika całą naturę.
Są to objawienia Ducha Bożego. Cały Wszechświat jest jednym żywym organizmem. Całość, której i my jesteśmy częściami nie jest mechanizmem. Jest ona czymś Rozumnym.
Wszystkie elementy Całości są częściami, lub organami, przez które się przejawia Rozumny Początek.
"Świat należy badać jak żywy organizm. Poza energią tkwi rozumna siła. Naturą rządzą Rozumne Istoty. Rozumne życie rodzi światło słoneczne. Światło, które wysyła słonce, jest rezultatem mnóstwa rozumnych istot, które wysyłają swój rozum pod postacią światła. Gdy mówimy o kulturze tamtego świata, rozumiemy wszystkie rozumne istoty, które ukończyły swój rozwój przed milionem lat i dziś rządzą całym Kosmosem. Niektóre z nich rządzą Układem Słonecznym, inne życiem niektórych planet. Trzeci poszczególnymi narodami. Czwarte wodami, piąte roślinnością w świecie itd. Według stopnia swej wiedzy i rozwoju, każda z tych istot wykonuje odpowiednią funkcję. Wszyscy ludzie są otoczeni tymi Rozumnymi Istotami, które się o nich troszczą i kierują ich życiem".
Wtajemniczenie jest wejściem w łączność z tymi Postępowymi Istotami.
"Dzisiejsi ludzie utracili prawą i rozumną Myśl - która istnieje w żywej naturze. Wszystko w naturze jest żywe. Do wszystkiego musicie mieć głęboką cześć i szacunek. Boża Myśl przejawia się wszędzie zmieniając i współdziałając w ewolucji wszystkich rzeczy. Przez zewnętrzną naturę Bóg uczynił swoją Myśl dostępną dla nas. Byście osiągnęli Boską Myśl, musicie zużyć cały rok. Warta jest ona tego czasu, gdyż jest wielką zdobyczą dla was. Bóg myślał długi czas od wewnątrz, a potem przejawił się na zewnątrz. Cała natura jest stworzona według praw Mądrości. Cały Wszechświat jest rezultatem Bożej Myśli".

Mądrość Jako Prawa Myśl i Rozum
Warunki Prawej Myśli
"Stańcie się przewodnikami moich myśli. Prawa mysi idzie od Boga. Myślmy tak, jak myśli Bóg. Myśl jak Bóg, a będziesz miał wszystko otwarte przed sobą, wszystko zrozumiesz. Jakie jest zadanie człowieka w życiu? By był przewodnikiem Boskich Myśli i Uczuć. O ile jest ich przewodnikiem, korzysta on z pomocy Bożej. Jakiejkolwiek by pracy dokonywał, człowiek musi sobie uświadomić, że jest przewodnikiem Boskiego Początku w świecie. Czy pracuje, czy pisze, czyta, gra, kąpie, smuci się, cieszy się, człowiek musi wiedzieć, że jest przewodnikiem Boskiego Początku w świecie. Nawet gdy dziesięć nieszczęść go spotka, łatwo może sobie z nimi poradzić.
Chrystus mówi: "Wasz smutek w radość się obróci". Kiedy? Gdy człowiek utoruje drogę Boskiemu Początkowi w sobie".
Bóg jest Miłością. Miłość jest przejawem Boga. Bóg jest Mądrością. Wszelka Prawa Myśl, wszelki Rozum jest przejawem Boga.
O ile Człowiek postępuje w swoim rozwoju, o tyle doskonalej, czyściej i pełniej przyjmuje i przejawia Bożą Myśl, tym jego myśl jest bardziej sprawiedliwa.
"Jeżeli chcecie być nowymi ludźmi i chcecie by was kochano, musicie myśleć sprawiedliwie, mieć wielką myśl. Człowiek musi mieć dążenie do myślenia, tak, jak myśli Bóg. Tysiące lat będzie się uczył człowiek tej wielkiej nauki myślenia. Myśleć sprawiedliwie - to jest najpiękniejsze. Prawa myśl może urządzić życie. I jeżeli życie ludzkie nie jest urządzone, jaka jest ta myśl? Świat poprawi się przez myśl".
Myśl ludzka jest odbiciem Boskiej. Wszelka prawa mysi jest obrazem Boskiej idei. Myśl jest Jednością i Pierwotną Przyczyną.
"Bóg myśli i my musimy zacząć myśleć. Jak? - tak, jak myśli On.
Ktoś mówi: Myślę - Wtedy zapytam: Czy ty myślisz jak Bóg? On odpowie: Nie wiem. To wskazuje, że nie masz jednostki miary, którą określasz. By nasza myśl była sprawiedliwa, musimy być w łączności z Bogiem i ze wszystkimi rozumnymi istotami, które zakończyły swoją ewolucję i zaczęły myśleć sprawiedliwie".
Jeżeli człowiek nie myśli tak, jak Bóg, myśl jego nie jest sprawiedliwa. Wtedy i jego stosunek do innych będzie nienaturalny.
"Zapamiętajcie: Wasz stosunek do innych musi być taki, jak stosunek Boga do nich. To znaczy byście myśleli tak, jak Bóg myśli. Jeżeli myślę tak jak Bóg myśli, będę tak usposobiony, jak gdyby Bóg we mnie działał. We mnie przejawi się wielkie i piękne uczucie Boga. W ten sposób Bóg będzie we mnie pracował, a ja będę się uczył od Niego".
Doszliśmy do fazy studiowania Myśli Bożej, wejście z Nim w kontakt.
"Kto chce się uczyć, musi być stale w zetknięciu z Bogiem Mądrości. Każdy człowiek, który może wejść w łączność z Bożą Myślą, może być panem warunków w których żyje. Jedynym czymś najistotniejszym i najrealniejszym do czego musimy dążyć w życiu obecnym, jest poznanie form Bożej Myśli. Każdy człowiek, który poznaje formy Bożej Myśli, może mieć pomoc Boską. Ewangelia mówi: "Duch Boży jest ze mną". To znaczy: "Formy Bożej Myśli są ze mną". Znam Prawa Bożej Myśli".
Wszelki rozumny przejaw w człowieku jest przejawem Boga. Tylko Boża Myśl jest realna. Gdzie ona istnieje tam jest rezultat.
Mistrz przeprowadza analogię:
"Życie człowieka, jest to życie w łonie matki. A to życie, o którym mówię jest to zjednoczenie się w Bożą Myślą, czyli narodzenie się na nowo. I po nowonarodzeniu się matka wasza będzie się o was troszczyła, lecz w inny sposób. Dziś Boża Myśl otacza was ze wszystkich stron, jak nie urodzone dziecko zewsząd otoczone Jest l< nem matki. Lecz przyjdzie czas, gdy Boża Myśl wejdzie w was nowym sposobem. Po urodzeniu matka daje wam warunki i pokarm, lecz będziecie się żywili samodzielnie. Myśleć i czuć - to znaczy tylko żywić się. Im bardziej właściwie myślicie i czujecie, tym lepiej odżywiacie swój rozum i swoje serce".
Te słowa Mistrza oznaczają niższe Istoty, w których sprawiedliwa Myśl jeszcze nie działa, są nie urodzone. Znajdują się one w łonie swej matki, tzn. Boża Myśl kieruje nimi i są one w nieświadomej sytuacji. Lecz gdy jedna istota zacznie myśleć sprawiedliwie, jest ona już na nowo urodzona i przyjmuje Bożą Myśl w swoją świadomość. Zaczyna z nią świadomie pracować.
"Życzę, byście mieli prawdziwą łączność z Bogiem. Niech będzie łączność między Bożą Myślą i waszą duszą. Pracujcie nad swym umysłem, sercem i wolą, organizujcie ich siły, byście się stali przewodnikami Bożej Myśli, Boskich Idei. Im lepiej człowiek czuje, tym lepiej wyraża Boską Myśl. Dlatego musi zacząć z Miłością.
Tylko Miłość może wyprostować uczucia ludzkie, a w ten sposób człowiek staje się wrażliwy na Bożą Myśl".
Miłość i Czystość są warunkami byśmy mieli właściwą łączność z Bogiem. A ta łączność jest niezbędna, byśmy odczuli Bożą Myśl.
"Nie ma nic piękniejszego ponad to, że człowiek żyje w Bogu, a Bóg żyje w nim. Tylko wtedy może on zrozumieć, czym jest Miłość, Mądrość, Prawda, Sprawiedliwość, Cnota, Miłosierdzie, Dobroć i Wstrzemięźliwość. Każdy, kto spotka takiego człowieka, uśmiechnie się do niego. I on gdy spotka innych, uśmiechnie się do nich. Wszystkie istoty, które żyją w Bogu i, z Nim uśmiechają się".

Zalety Prawej Myśli
"Moja nauka jest nauką prawej myśli. Człowiekiem jest tylko ten, kto myśli sprawiedliwie. Boska Myśl robi człowieka wielkim".
Tylko prawa, Boska Myśl, jest myślą.
Każda myśl, która nie jest prawą, nie jest jeszcze myślą. I tylko ten człowiek myśli, który ma prawą myśl. A ten kto nie ma prawej myśli, nie myśli jeszcze w głębokim sensie tego słowa, nie nauczył się on jeszcze wielkiej nauki myślenia. Przygotowuje się on do Myślenia. Jaki jest miernik, z którego człowiek może poznać, czy dana myśl jest Boską, prawą Myślą?
"Myśl, która ma za podstawę Miłość, jest prawa. W niej jest rozmach. Jeżeli w myśli nie ma Miłości, nie może się ona rozwijać. Miłość jest pierwszym impulsem myśli ludzkiej".
Jedną z wyróżniających zalet prawej myśli jest szczerość. Zawiera ona w sobie prawdę.
Jest ona w harmonii z rzeczywistością, rzuca światło na życie, na prawa natury. W prawej myśli nie ma rozdwojenia.
"Rozdwojenie wskazuje, że człowiek nie ma prawej myśli".
Gdy do myśli człowieka przenikną dwie skrajne idee czy zasady, stwarzają one w nim rozdwojenie, wszelkie rozdwojenie pozbawia człowieka jego siły i swobody. Prawa myśl jest wolna od sugestii, zamieszania, trwóg i niepokojów. Wnosi ona radość w człowieka. Przy niej widzi on jasne strony życia.
"Ludzie są dobrzy, gdy w nich żyje Bóg. Miejcie tę myśl, że człowiek pochodzi od Boga. Jeżeli myślisz, ze życie nie jest dobre, że ludzie są źli, jesteś na niewłaściwej drodze, żyjesz w myśli przeszłością. Przeszłość musi się naprawić. Prawa myśl osiąga zawsze dobre rezultaty. Rozpatrzymy to w rozdziale następnym.

Osiągnięcia Prawej Myśli
"Prawa myśl włada wszystkim. Jest ona najsilniejszym orężem". Gdy człowiek jest przeniknięty Bożą Myślą, jest on ustrzeżony od wszystkich wypadków, od wszystkich nieszczęść w życiu.
"Przy prawej myśli człowiek posiada immunitet. W dniu, w którym uchyli się od prawej Bożej myśli, traci immunitet. Od wszystkich ludzi wymaga się, by przede wszystkim mieli Wielką Bożą Myśl. Jest ona panią wszystkich przejawów naszego życia, wszystkich zdolności. Talenty, genialność, świętość - wszystkim rządzi prawa myśl. Jest ona absolutnie potężna. Tworzy ona wszystko". Człowiek, który ma prawą myśl, nie błądzi nigdy.
"Gdy mamy prawą myśl, będziemy mieli dobro. Czym jest dobro? Jest to powrót do pierwszego naturalnego stanu prawej myśli. Mieć prawą Myśl znaczy mieć dobro od Boga, być pod Jego skrzydłami. Jeżeli masz Jego łaskę, będziesz miał przychylność wszystkich rozumnych ludzi, którzy myślą. Kto myśli sprawiedliwie, wyzwoli się ze wszystkich ograniczeń i cierpień.".
Wolność jest łącznością z Bożą Myślą.
"Wolny jest tylko ten człowiek, którego myśl jest połączona z Bożą Myślą".
Wystarczy by człowiek zaczął myśleć sprawiedliwie, by jego prace zaczęły się stopniowo układać".
Przez prawą myśl zreformuje się całkowicie całe życie. Według wzrostu Bożej Myśli w człowieku stopniowo się zwiększa miłość, światło, pokój i radość.
Gdy człowiek nie ma prawej myśli, nic nie może z niego być. Prawa myśl wnosi życie i odnawia człowieka. Wszystkie przeszkody zaczynają się od umysłu. Przy jasnym umyśle człowiek się nie zatrzymuje w rozwoju.
Wszystkie przestępstwa na świecie zaczynają się od nieprawidłowych myśli.
"Gdy się wypaczy umysł człowieka, wypacza się i jego serce. A gdy się wypaczy jego serce, wypaczają się jego charakter i jego czyny. Gdy dopuścimy niewłaściwą myśl, na pewno przyjdzie odpowiednie życzenie, a potem odpowiedni czyn. Wszystkie przestępstwa, wszystkie nierozsądne sprawy, których dokonują ludzie, dokonują się w stanie śpiącym. Ten śpiący stan człowieka pochodzi od gęstej materii, w którą jest wpleciony i który mu przeszkadza prawidłowo myśleć. Kto nie ma prawej myśli, ten jest w śpiącym stanie".
Prawa myśl jest to siła, która leczy. Choroby pochodzą od odchylenia się od prawej myśli.
"Choroby są rezultatem wewnętrznej dysharmonii w życiu. Wskazują one drogi naszego odchylenia od Wielkiego Boskiego Życia, od Prawej Myśli. Kto myśli nie może być chory. Kto myśli nie może być nieszczęśliwy. Jeżeli jesteście chorzy, jeżeli jesteście nieszczęśliwi, to wskazuje, że nie myślicie. Co macie zrobić, byście się wyzwolili z dzisiejszego stanu? Zacznijcie myśleć dobrze. Wtedy wszystkie te rzeczy się stopią, jak się topi śnieg".
Kto nie myśli, jest narażony na cierpienie i śmierć.
"Szczęście jest prawem Bożej Myśli, która jest włożona w was. Wschód człowieka określa się jego myślą.
Jeżeli wasza myśl jest prawa, zakosztujecie całego jej błogosławieństwa. Jeżeli jest zła, spróbujcie jej uderzeń na swych plecach. Prawa myśl jest czymś potężnym. Czyni ona cuda. Tworzy ona i niszczy jeśli to jest zło. Gdy o tym wiecie zachowajcie w sobie tylko jasne, wzniosłe myśli, które was podnoszą i jednoczą ludzkość. Pamiętajcie następującą regułę: Od siły waszej prawej myśli zależy realizacja rzeczy. Prawa myśl jest różdżką czarodziejską w życiu. Gdy przyjdzie ona i zmieni wszystkie stany negatywne w pozytywne, to jest człowiek. Odgrodźcie się pozytywnymi myślami i uczuciami. Są one pancerzem przed złem".
Prawa myśl czyni człowieka niewrażliwym na wszystkie niszczące energie. Prawa, Boska Myśl organizuje duchowe ciało człowieka.
"Zorganizować duchowe ciało, to znaczy narodzić się na nowo. Bóg zaprojektował swoją siłę w duchowym ciele człowieka. Myśl jest realna, gdy przechodzi przez wszystkie światy: Przyczynowy, umysłowy, astralny i fizyczny. Każdy kto myśli, jak ma się przejawić, żeby mieć dobrą opinię u innych - nie ma prawej myśli.

Rozum
"Kto żyje rozumnie, zrozumie wewnętrzny stan rzeczy. Rozumne życie jest początkiem nowel epoki. To nazywa się zmartwychwstanie. Wszelki rozumny postępek wchodzi w człowieka jak mała cegiełka w jego budynek. W ten sposób jest ona jakby budującym elementem i w życiu ogólnoludzkim. Jeżeli się nieco zawahacie, wtedy nadejdą odwrotne siły w naturze. Wiecie, jakie są następstwa tych sił".
"Zycie jest pierwszym warunkiem dla przejawienia się Rozumu. Rozum jest wewnętrznym światłem, które kieruje życiem człowieka i przydaje mu sens.
Przez rozum rozumie on siebie i innych ludzi:
"Człowiek rozumie innych ludzi o tyle, o ile może rzucić światło na pole, w którym oni mieszkają. Jeżeli może rzucić światło, to ich rozumie: nie może rzucić światła, życie ich pozostanie dla niego niezrozumiałe".
Rozum jest to głos Boskości w nas.
"Jeżeli macie w sobie ten Rozumny Boski Początek, możecie osiągnąć wszystko. Jeżeli nie macie rozumnego w sobie, będziecie cierpieli, aż je zdobędziecie. Gdy je zdobędziecie, droga wasza natychmiast się otworzy. Chrystus wyraził tę ideę w sposób następujący: "To jest żywot wieczny, poznać Cię Jedynego, Prawdziwego Boga". Należy to zrozumieć: Gdy osiągniesz rozum, to jest wieczne życie, ponieważ Bóg jest Wielką Mądrością, Wielkim Rozumem".
"Nie rzucajcie świętej drogi, którą wam nakreślił Bóg. Jest to droga rozumu w was".
"Pierwszym wielkim prawem, na którym się buduje rozumne życie, jest miłość do Boga". Gdy przyjdzie rozumne życie, jest miłość do Boga, będziecie umieli zastosować to wielkie przykazanie Miłości. Tylko rozumny człowiek może zastosować to wielkie przykazanie: "Będziesz miłował Pana Boga swego z całego umysłu, serca i duszy i siły".
Drugie wielkie prawo, na którym się buduje rozumne życie, głosi: Zachowanie wielkich praw Boskich. Są one zapisane w Rozumnej naturze.
Rozumny rozumie prawa życia i stosuje je w stosunkach swych z ludźmi. Gdy spotka jakiegoś człowieka, rozumny widzi najpierw dobro w nim. Rozumny rozpatruje rzeczy rozumnie i właściwie. Co się tyczy jego przejawów negatywnych, patrzy na nie, jak na rzeczy przejściowe. Dzięki swemu rozumowi korzysta on właściwie z dóbr życia.
"O ile człowiek znajduje się we właściwych stosunkach z Wielkimi Prawami Boga, o tyle może korzystać z dóbr, które Bóg wysyła.
Jeżeli jesteście rozumni, jeżeli żyjecie zgodnie z prawami Boga, możecie zmienić wasz los. Rozumny, doskonały jest współpracownikiem Boga, tj. pracuje w zgodzie z wielkimi Prawami Natury Życia".
Stosuje on jej prawa, reguły i metody.
"Jeżeli jesteście rozumni, dostąpicie zaszczytu, połączenia się z Postępowymi istotami, a one będą wam pomocne".
Jeżeli macie jasny umysł, którym je przyciągniecie, każdego dnia przy każdej przykrości odwiedzi was Jasna Istota".
Gdy chcecie być uczniami, zwróćcie się do natury, idźcie tą jej prawami i metodami, ponieważ ma ona długie życie - jako wieczność, robiła wiele milionów doświadczeń, wskutek czego dysponuje realną prawdziwą wiedzą. Miliony lat pracowała ona, aż stworzyła to, co widzimy dziś.
W naturze istnieje ład i porządek i harmonia. Od nas wymagane jest jedynie zachowanie tej harmonii.
Rozumny czy mądry może zrobić wszystko!

Modrość Przynosi Światło i Wiedze
"Myśl zaczyna się wewnętrznym światłem. Światło jest rezultatem Mądrości. Tylko przy świetle może być wiedza. Postępowe Istoty żyją w nieprzerwanym świetle. Wielki Rozumny Początek jest światłem bez żadnych cieni. Gdzie jest światło, jest wiedza, a znów gdzie jest wiedza, jest inny impuls - impuls do przestrzeni i wolności".

Studiowanie Natury Według Kształtu, Treści i Sensu
"Należy utorować drogę do wyższej wiedzy, która nam przyniesie bezpośrednią łączność z zasadami żywej natury. Da ona nowe metody i możliwości nauki, otworzy nowe drogi do badan".
Mistrz daje nowe metody badania natury. Tak formułuje On nową drogę, którą ma pójść nauka w swoich zadaniach:
"Naturę należy studiować z kształtu, treści i sensu".
Mistrz posługuje się następującym porównaniem, by dowieść niezbędności badania natury z tego potrójnego punktu widzenia:
"Każda litera jest cenna, o tyle o ile wiąże się z innymi literami. Litery nie należy uczyć się osobno, lecz trzeba badać stosunek jednej do drugiej. Fizyczny świat jest o tyle cenny, o ile ma łączność z innymi światami".
Badanie natury z kształtu znaczy badanie zewnętrznej strony zjawisk - faktów.
Badanie natury według treści znaczy badanie rozumu, który daje kierunek siłom, tworzącym kształty i przygotowującym ogólny rozwój w naturze. Badania natury według formy, treści i sensu prowadzi do Wielkiej Boskiej Mądrości, która rzuca światło na wszystkie dziedziny życia i daje nam twórcze metody pracy i jej zachowania. Badanie natury z tego potrójnego punktu widzenia daje nam pełny obraz rzeczywistości.
Treść tłumaczy formę.
Sens tłumaczy formę.
Treść daje klucz do zrozumienia procesów w formie. Tak więc pomiędzy procesami w tych trzech działach natury jest łączność, korelacja i jedność!
Co rozumiemy pod słowami: "Żywa Mądra Natura?" - to znaczy, że natura nie wyczerpuje się jedynie w formach zewnętrznych, lecz że za nimi jest wewnętrzna, rozumna strona. Badanie natury z tego potrójnego punktu widzenia doprowadza nas do jej świadomego stosunku do niej. Badanie form natury - jest to przestudiowanie pierwszego tomu wielkiej księgi natury.
Studiowanie jej według treści - jest to drugi tom.
Studiowanie jej według sensu - trzeci tom.

Nowy Kierunek w Nauce
Dziś nauka sięga granic nieznanego świata. Stopniowo i niepostrzeżenie weszła ona w kontakt z niewidzialnym, lecz realnym światem. Przede wszystkim matematycy znaleźli dla niego matematyczny wyraz, wszystkie zjawiska w widzialnym, materialnym świecie mają swój matematyczny wyraz i mogą się wyrażać matematycznymi formułami i równaniami. Badając te równania, matematycy ze zdziwieniem skonstatowali, że idą one w naturalnym porządku do nieskończoności, nie zatrzymują się one na granicach świata materialnego, lecz wychodzą poza nie. Z tego wynika, że poza tymi granicami istnieje niewidzialny, lecz jednak realny świat, którego człowiek nie zna, nie jest jeszcze zbadany. Irracjonalne wielkości pierwsze przypominają o tym świecie. Następnie matematycy zaczęli mówić o geometrii, o czwartym wymiarze i większym. Otworzyły się niwy dziedziny i nieograniczone perspektywy.
Prawie we wszystkich dziedzinach nauka dotknęła tego świata niewidzialnego: w psychologii, biologii, fizyce, chemii. Te wszystkie osiągnięcia się dopełniają. Wszystkie one dosiągnęły widzialnego świata i zaczęły poszukiwać metod dla jego zbadania. Również zaczęła o nim mówić sztuka. Dziś człowiek znajduje się na granicy tajemniczego, niewidzialnego, nieznanego, niepomiernie obszerniejszego świata niż widzialny. Ruch w kierunku tego świata nie rozumie ruchu w jakimś kierunku w trójwymiarowym sensie słowa. To jest ruch nowy.
Pierwszą, najbliższą dziedziną świata niewidzialnego jest świat cztero-wymiarowy. Ruch w jego kierunku nazywamy - ruchem czterowymiarowym, o nim nie można powiedzieć, że idzie naprzód, w tył, w górę czy w dół. Pojęcie o ruchu w świecie czterowymiarowym może w przybliżeniu dać następujący przykład: gdy zasiejemy nasionko, wyrasta z niego drzewo, rozwija się i daje owoc. W tym owocu znajduje się znów nasionko. Ten proces od nasiona do drzewa i od drzewa do nasiona - jest ruchem w czwartym wymiarze. Wszystkie zalety, siły, możliwości nasienia wyjawiają się na zewnątrz.
Przedtem one były w niewidzialnym świecie.
Gdy zetkną się z warunkami świata zewnętrznego, stają się widzialne, przejawiają się. Następnie wszystkie zalety i siły, możliwości drzewa zbierają się znów w małym nasionku, tj. drzewo znów powraca do niewidzialnego, czterowymiarowego świata.
Od najdawniejszych czasów wiadomo, że człowiek ma pewne zdolności, dzięki którym może przeniknąć w świat niewidzialny, czyli być w nim w świadomej łączności. Człowiek żyje w podświadomym świecie, lecz raczej podświadomie niż świadomie. Dlatego nie mógł go zbadać. Dziś jednak człowiek doszukuje się pewnych metod zbadania tego świata. Nazywa go on niewidzialnym, lecz gdy obudzi się jego świadomość, staje się on dla niego widzialny. Niegdyś i ten widzialny świat był niewidzialny dla człowieka, jak jest niewidzialny obecnie świat człowieka dla zwierząt. Są one razem z człowiekiem, lecz co rozumieją z jego duchowego życia, sztuki, nauki, religii, całej kultury? Tak jest i z człowiekiem dla wielkiego niewidzialnego świata, który go otacza, tylko małe przebłyski ma on od czasu do czasu, tylko małe wskazówki tu i ówdzie o jego istnieniu. Są one jednak zwiastunem tego, że pewnego dnia dla jego świadomości otworzy się ten świat. Zbliżył się czas, by człowiek wszedł w nową dziedzinę niewidzialnego, duchowego świata i by ten świat stał się dla niego "widzialnym".
Do tego wielkiego kroku człowiek był przygotowywany przez długi okres, przez szereg kultur, aż jego rozum, serce i wola rozwiną się i umocnią, aż się obudzą siły i zdolności jego duszy, aż przygotują się zewnętrznie warunki, cała natura, by się otworzyły "Oczy człowieka", gdyż to nie jest zjawisko częściowe. Jest to akt całkowitego życia. Uczestniczą w nim podstawowe inteligentne istoty, które troszczą się o rozwój ludzki i kierują nim.
Ludzkość znajduje się u świtu nowej nauki. Idzie ona do głębszego i pełniejszego zrozumienia natury. Ta nowa nauka podobna jest do małego, słabego jeszcze dziecka, lecz przyszłość należy do niej.

Żywa Nauka
"Głęboka filozofia tkwi w tym, co wypracowała natura. W jednym kwiatku jest o wiele większa treść niż w naukowym traktacie Pitagorasa lub w "Czystym Rozumie" Kanta lub w dziesięciu przykazaniach Trismegista (Hermes Trismegistus), napisanych na złotej tablicy.
Przechodzisz polanką i depczesz kwiat, który wart jest więcej niż książki tych ludzi i filozofujesz w dalszym ciągu: "Tak powiedział Kant". Tak przyjacielu, zdeptałeś kwiat i nie przeczytałeś, co jest napisane w nim. W jego książce.
Ktoś mówi: "Nie wierzę w naukę". Rozumie on zewnętrzną stronę nauki. Mówimy o wewnętrznej stronie nauki, o pozytywnej Boskiej Nauce, która jest żywa i wskrzesza człowieka.
Prawdziwa wiedza jest ta, która ma zastosowanie w całkowitym życiu -zewnętrznym i wewnętrznym. Przeobraża ona człowieka".
Forma - jest to tylko odzież wewnętrzna życia natury. Dziś stosunek pomiędzy naturą i człowiekiem stał się mechaniczny.
Lecz ponieważ obecnie jesteśmy na początku nowego okresu w historii ludzkości, człowiek bardziej będzie się łączył z wewnętrznym życiem natury.
"Współczesna nauka jest przedmową Boskiej Nauki".
Wy jeszcze nie jesteście w naturze. Mówię alegorycznie. Natura jest jeszcze zamknięta w was. Krążycie tylko dokoła niej. Jest ona wielkim, lecz jeszcze zamkniętym światem.
To co jest istotne w świecie, co musicie znać, jest jeszcze dla was nieznane. Wszystko wiecie, lecz istotnego nie wiecie: mogę matematycznie wam dowieść, że nie znacie Istotnego.
Nie tylko wy, lecz i cały kulturalny świat nie zna Istotnego".
Przez głębsze badanie natury idziemy do żywej nauki.
Tak ją nazywa Mistrz.
Żywa natura bada formy natury, treść i sens.
Ziarno pszeniczne zasiane w ziemi, z początku puszcza korzenie, dąży do centrum ziemi. Gdy dosięgnie pewnego miejsca, zaczyna róść w górę do słońca.
Tak również i ludzkość bada formy natury. To właśnie jest korzeń ziarna pszenicznego. Rośnie on do centrum ziemi.
Jednak świadomość ludzka już się przygotowuje do głębszej nauki - żywej nauki. Jest to dążenie ziarna pszenicznego do światła, do słońca. To jest ta łodyga, która wypuszcza ziarno pszeniczne nad ziemią. Wpleciona dotychczas w materię dusza ludzka rosła do światła słonecznego.
Opracowanie żywej nauki jest wyrazem nowego okresu, w który wchodzi i świadomości w swoim rozwoju.
Nauka, która bada tylko formy, a nie przenika w treść i sens rzeczy nie daje nam bezpośredniego zetknięcia z życiem, które jest koło nas i nie rozszerza życia w nas.
To, czego można się dowiedzieć przy badaniu nowej formy natury, jest ograniczone.
Jest granica, której ta nauka nie może przekroczyć, gdyż zajmuje się tylko formami zewnętrznymi. I dlatego zatrzymuje się ona tam, gdzie zaczyna się życie.
Żywa nauka zaczyna się tam, gdzie zatrzymuje się nauka mechaniczna.
Jest ona żywa, ponieważ łączy ona nas z samym życiem i w ten sposób rozszerza w nas życie.
Nauka, która bada tylko formy, studiuje tylko okładkę książki. Żywa nauka bada treść książki, myśli w niej zawarte. Przez żywą naukę wchodzimy do wewnętrznego laboratorium natury.
Wiedza zdobyta jedynie przez badanie form natury, nie ma mocy przeobrażenia człowieka: głębsze siły duszy pozostają nietknięte. Czekają one jednak na swój rozwój.
Żywa nauka porusza je. Przez nią człowiek zaczyna żyć intensywnym życiem. A intensywne życie jest piękne.
Jeżeli człowiek nie zajmuje się żywą nauką, pozostanie jak ziarno pszenicy w spichlerzu. A jeżeli się nią zajmuje, będzie ziarnem pszenicy złożonym w ziemi.
Co jest piękniejsze? Dla niektórych może lepiej żyć w spichlerzu, lecz wtedy pozostaną jałowymi. A gdy są zasiane w ziemi, wydadzą obfity owoc.
Ten kto ma do czynienia z nauką żywą, musi też zbadać kształt natury.
W istocie wszystko, co jest wydobyte przy badaniu natury według kształtu, posłuży tylko jako surowy materiał dla żywej nauki. Żywa nauka ma wszechstronne zastosowanie. Zastosowanie tak w zewnętrznym, fizycznym życiu, jak i w wewnętrznym życiu duchowym.
Żywa nauka jest pozytywna. Daje ona metody, jak poradzić sobie z trudnościami, które spotykamy na swej drodze.
Istnieją dwa rodzaje zastosowania w świecie:
"Jest jedno trudne zastosowanie: gdy nie wiem, jak tego zastosowania dokonać. Wtedy męczysz się, robisz jedną próbę, drugą, trzecią itd. A znów jeśli wiesz, nie będziesz się męczył. I w jednym i w drugim wypadku uda ci się.
Tylko w pierwszym wypadku potrzeba będzie całego twego życia by otrzymać niewiele. Będziesz pukał do miliarda drzwi, a otworzą przed tobą ostatnie.
Jeżeli zaś idziesz drogą żywej nauki otworzą ci prędzej. Obie metody są potrzebne. Lecz jedna skraca drogę i nasze wysiłki".
Ma ona zastosowanie tak w najmniejszych na oko sferach życia materialnego, jak i w najwznioślejszych dziedzinach Ducha.
We wszystkich dziedzinach życia wskaże ona nam najprostszą metodę pracy. I metoda ta nie jest znaleziona przez przypadek, lecz wychodzi z głębokiej znajomości rzeczywistości.
Żywa nauka wskazuje nam metody zachowania zdrowia, jak ulepszyć nasz system nerwowy, jak wyrobić sobie charakter.
Wszystkie te rzeczy są możliwe przez żywą naukę, ponieważ bada ona naturę wszechstronnie. Trzeba wiedzieć, że jej metody są najdokładniejsze. Są one owocem doświadczenia i mogą być sprawdzone.
Żywa nauka może nam dać metody, jak mamy transformować nasze negatywne siły i stany.
"Podlej drzewo, a ono wyda owoc.
Orz pole i zasiej je, a ono ci coś da.
Tylko człowiek, który ma nieprzezwyciężone pragnienie wiedzy może dostać się do świątyni żywej nauki. Tylko, gdy przystąpimy do natury ze zrozumieniem, otwiera się ona. Inaczej nie będzie traciła ona czasu z tobą i pozwoli byś się zajmował formami zewnętrznymi".
Mistrz daje nam znajomość tej żywej nauki. Ta znajomość jest wyczerpująca. Wiedza, którą daje Mistrz, jest jak światło, oświetla wszystkie jego dziedziny. W tej wiedzy czuje się obecność świętą, która sięga głęboko do duszy, budzi w niej pietyzm i pragnienie spróbowania jej jak dobrego chleba. Ta wiedza nosi w sobie siłę i życie.
Ta wiedza przejawia zalety samej duszy. To jak łączy z Wielką Całością, wraca ją do Jedynego, Wiecznego Życia, z którego wyszła.
Ta wiedza odkrywa prawa żywej natury. Odkrywa reguły i metody Rozumnej natury, które możemy zastosować i wyciągnąć z nich coś realnego, przez co polepszymy swoją sytuację.
Ta wiedza daje sposób, jak człowiek może zachować swoje szczęście i zdrowie, jak rozwinąć dary swej duszy - siły swego ducha i jak wszystko wzniosłe i szlachetne w sobie.

Metody Studiowania Mądrości
"Nie ma człowieka, który by nie dążył do nauki, do wiedzy. Wiele sił kryje w sobie natura, lecz nie odkrywa ich ludziom, dopóki nie osiągną tego rozwoju, który ich oczekuje jako prawdziwych ludzi. Nadejdzie czas, gdy natura odkryje swe ukryte siły najmądrzejszym. Rozumna natura daje wyższą wiedzę tylko duszom wzniosłym".
Do studiowania Mądrości potrzebne jest przygotowanie.
"Ten, kto poszukuje Boskiej Wiedzy, musi mieć nieprzezwyciężone jej pragnienie". Dla studiowania Mądrości wymagane są warunki następujące:

Miłość Wiedzy
Tylko kochający ma warunki do studiowania.
Miłość prowadzi do Mądrości, do światła, do wiedzy.
W miłości rodzi się myśl.
Jedną z głównych zalet kochającego jest, że ma on pragnienie wiedzy.
"Ten, kto kocha, pragnie zdobyć Mądrość. Jeżeli tego nie pragnie, nie ma on Miłości, Pierwszą zaletą miłości jest jedno wielkie pragnienie nauki".
By pokazać, że kochasz, musisz się uczyć.
Kamieniem probierczym w miłości jest nauka.
Dlatego mówi się: "Początek Mądrości jest to Miłość do Boga".
"Przyjście Miłości do kultury ludzkiej da warunki zbadania i zastosowania praw Mądrości w życiu indywidualnym i społecznym. Musimy pokochać Boga i Wzniosłe Istoty, by spłynęła z Nich Boska Mądrość na nas. Regułą jest, byście rozpoczęli od Miłości, a wtedy doszli do drugiej fazy, trudnej drogi - drogi Mądrości. Jeżeli nie przejdziecie tej naturalnej drogi możecie objechać cały świat, możecie przejść wszystkie szkoły Wielkich Mistrzów w świecie, którzy niosą Słowo Boże, lecz wszyscy oni mają tylko określoną Boską ideę. Nie mogą oni zdradzić tej Boskiej drogi. Wszędzie wam powiedzą: "Pierwszym krokiem w życiu - jest droga Miłości".
Gdy pójdziesz do Miłości wyśle ona ciebie do Mądrości, a Mądrość wyśle do Prawdy. Przez Boską Miłość dojdziecie do Wielkich praw, które regulują życie".
Dopóki człowiek nie żywi się owocem Ducha - Miłością, nie może dojść tajemnicy Królestwa Bożego.
"Wiedza jest stworzona dawno. Powstała ona jako dziedzictwo wyższych od nas Istot. Niektórzy pragną wiedzy. Czy jesteś gotów poświęcić swoje życie dla Całości, Wielkiego Mądrego Początku, Miłości?
Jeżeli jesteś gotów, odkryję ci Wielką Prawdę. Jeżeli nie jesteś gotów, będę mówiła z tobą o jabłkach, gruszkach, etc., lecz nie odkryję przed tobą ani jednej Wielkiej Prawdy.
Byś się stał uczniem, byś był zdolny do pochwycenia tajemnic natury, musisz stać się bratem i siostrą Chrystusa.
Wtedy będziesz przy drzwiach świątyni i Chrystus cię spotka i zacznie ci odkrywać wielkie prawa natury.
Człowiek nie może mieć światła w swym umyśle, ciepła w swym sercu i siły w swym ciele, jeżeli nie jest otwarty do Boga".

Czystość Jest Również Warunkiem Przyjmowania Mądrości
"Życie zepsute przerywa wewnętrzną łączność z Bogiem i przeszkadza przyjęciu Mądrości. Nowymi Boskimi metodami mogą się posłużyć ci, którzy są absolutnie czyści i bezinteresowni".
Człowiek nie może otrzymać światła, Boskiej wiedzy, jeżeli nie ma absolutnej moralności w sobie.
"Wystarczy, by człowiek czystą miał i jasną świadomość, by stał się przewodnikiem jasnych i wzniosłych myśli Mądrych Istot".
Cierpienie Jest Droga Do Mądrości
"Cierpienie jest to język natury. Przez cierpienie natura uczy człowieka Mądrości. Przez cierpienie natura chce nas uczynić rozumnymi" Przez cierpienie człowiek uczy się myśleć.
Wszelkie naruszenie Wielkich Mądrych Praw jest jak dotknięcie palcem płomienia świecy. Wszelkie takie naruszenie prowadzi do cierpienia. I przez nie dojrzewa w świadomości ludzkiej rozum, przebłyskuje światło, że trzeba żyć w zgodzie z Wielkimi Prawami natury.
"Przeciwieństwa w życiu, są to zadania dane wam, by was zmusić do myślenia".
Cierpienie rodzi w człowieku bodziec do myślenia o pozbyciu się jego. Oto dlaczego przez cierpienie organizuje się i kształtuje życie.
"Człowiek staje się wielkim, gdy przechodzi przez wielkie cierpienie, trudności i doświadczenia i kształtuje swoje życie. Przy cierpieniach człowiek łączy się ze wszystkimi istotami, które cierpią, zaczyna je rozumieć, wchodzi w ich położenie. Wszyscy cierpiący stają się dla niego bliskimi.
"Gdy przyjdzie na was cierpienie, pomyślcie o wszystkich istotach, małych i dużych, które cierpią. Nie ma istoty na ziemi, która by nie cierpiała. Nazywam mądrym tego człowieka, który nie widzi tylko swoich cierpień, lecz i cierpienia otaczającego go środowiska. Gdy przyjdzie do niego cierpienie, wie on dlaczego przyszło i może się go pozbyć".
Przy cierpieniach człowiek wyzwala się od wielu nieprawidłowych pojęć, niewłaściwych myśli. Spalają się one. I przygotowuje się do przyjęcia nowego światła.
Przy wszelkim cierpieniu zaszczepia się nowa zaleta w człowieku. To jest filozoficzna strona cierpienia.
Będziesz bardzo mądry, jeżeli nie będziesz robił wielkiego hałasu, by szczepienie się przyjęło.

W Modlitwie, Rozmyślaniu i Koncentracji Bóg Uczy Człowieka
W myśleniu, rozmyślaniu i koncentracji światło Wzniosłego świata opromienia świadomość ludzką. Człowiek staje się podatny na myśl Boską. W człowieku przebłyskują Boskie idee. W modlitwie Bóg uczy człowieka Boskiej Mądrości.
"By człowiek rozwinął nadświadomość, czyli świadomość kosmiczną, a jednocześnie z tym Boską Miłość i Mądrość musi spędzać czas na modlitwie, rozmyślaniu i koncentracji. Rozmyślanie o jednej myśli jest podobne do jedzenia. Gdy człowiek rozmyśla nad wzniosłą myślą i przeżuwa ją długi czas, przyjmuje przez swoją nadświadomość wiele Boskich Idei i sił duchowych. Przyjmuje również i moc wypełniania Woli Bożej.
Przy zwykłej myśli prześwietlenie przychodzi z wielkim trudem.".

Próby
"Trzeba rozumieć język wewnętrzny natury, Boski język rzeczy.
Miłość uczy człowieka tego języka.
Mądrość uczy człowieka tego języka.
Prawda uczy człowieka tego Boskiego Języka."
Mędrzec studiuje Wielką Księgę Natury. Czerpie on z niej Wiedzę. Natura jest jedną Wielką Księgą, otwartą przed oczami Mędrca. Zasadnicze Boskie idee są zapisane w tej księdze. Każdy może z niej czytać, wystarczy by chciał.
"Czerpię swoje zasady z bardzo dużej księgi, w której każdy kamyczek i listek, gałązka, kwiat, tworzą alfabet. Stale tłumaczę tę Wielką Księgę. Gdy wezmę liść z jakiegoś drzewa zaczynam go rozpatrywać i czytać z niego, gdzie i przy jakich warunkach utworzył się ten liść, gdzie rosło to drzewo i dlaczego zestarzało się, jacy wtedy byli ludzie, w jakich czasach żyło, jaki był stan Układu Słonecznego, etc. Sprawdzam to wszystko z odcisków każdego listka i gałązki".
W trawie, kwiecie, kamieniu są zapisane wielkie Prawa Boskiej Mądrości. Wielka Wiedza, Wielka Mądrość istnieją. Zachowały je postępowe istoty.
Przy otrzymywaniu tej wiedzy człowiek nie jest bierny, lecz czynny. Każda wiedza, aby była żywa w człowieku, musi być przyswojona przy udziale samego człowieka. Musi on sam czynić wysiłki, by ją zdobyć. Niech się to stanie jego doświadczeniem. Tylko wtedy wiedza ta będzie dla niego żywa, będzie jego wiecznym kapitałem i będzie mogła być zastosowana z powodzeniem.
Człowiek, który jest głodny Mądrości, będzie robił szereg doświadczeń, by mógł się dobrać do pewnych zasad, praw i metod rozumnej natury. To znaczy, że wymagane są wysiłki, pewien trud z jego strony. Głęboko w duszy ludzkiej kryją się źródła Mądrości.
Zewnętrzne warunki, doświadczenia, które robi człowiek, pomagają do wskrzeszenia tej wyższej Wiedzy, która przebywa w głębi ludzkiej duszy, w jej nadświadomości.
Żywą naukę studiuje się przez szereg doświadczeń i obserwacji natury. Należy zacząć od najmniejszych, mikroskopijnych doświadczeń. Ważne jest, że każdy może spróbować tych praw i metod, które wskazuje Mistrz i sądzić z rezultatów.
"Wszystko co wam mówię, sprawdziłem i doświadczyłem wiele razy". Mistrz w swoich wykładach dał wiele doświadczeń dla przestudiowania natury, dla sprawdzenia pewnych praw natury. Mistrz dawał te ćwiczenia i doświadczenia, by były robione w określonym czasie. Wybierał odpowiedni czas dla każdego doświadczenia.
Z mnóstwa doświadczeń, które dał nam Mistrz podajemy kilka dla przykładu.

Jeżeli źle się czujecie, zacznijcie kreślić prawidłowe, geometryczne figury, lub równoległe linie, zobaczycie, jaki wpływ wywrze to na wasz stan.

Jeżeli źle się czujecie duchowo, przygnębieni, idźcie do jakiegoś źródła, spędźcie tam czas na rozmyślaniu, wsłuchajcie się w pieśń źródła i obserwujcie jakie działanie okaże ono na wasz stan duchowy. Złe samopoczucie minie.

Mistrz często zalecał następujące ćwiczenie: Noszenie wody z jakiegoś pięknego źródła, a czasami nawet z gór. Wywiera to podwójne działanie na człowieka:
Człowiek przyjmuje magnetyzm, którym promieniuje woda. Oprócz tego woda udziela człowiekowi miękkości charakteru.

Latem dawał Mistrz następujące zadanie:
Uczniowie, dobrze ubrani mają nosić dwa wiadra z wodą, by wywołać pocenie się. Następnie ciało zlewa się ogrzaną na słońcu wodą i wypija się jedną, dwie szklanki gorącej wody. To ćwiczenie powtarza się w ciągu 10 dni. Przy tym ćwiczeniu człowiek się odświeża, ponieważ ciało wyzwala się od zebranych trucizn.

Mistrz zalecał przy wycieńczeniu lub zmęczeniu spacery nad rzeką lub obfitym potokiem przeciw prądowi. Przy takim ćwiczeniu człowiek czuje przypływ energii, odpowiednie odświeżenie. Zdrowie człowieka stopniowo się polepsza. Przy tym ćwiczeniu przechodzą w człowieka elektromagnetyczne promienie bieżącej wody, promieniowanie, które rozciąga się na dość długą odległość po obu stronach rzeki.
Mistrz zaleca chorym lub słabym robić to doświadczenie przez czterdzieści dni, by się wzmocnić fizycznie.

Mistrz dał wiele doświadczeń dla połączenia się z siłami żywej natury i czerpania z jej niewyczerpalnego źródła: Wycięczeni, zmęczeni, zrozpaczeni, przygnębieni mogą znaleźć siły, spokój i pociechę w lasach pomiędzy drzewami. Gdy człowiek jest i przygnębiony i zmęczony niech idzie do sosnowego czy dębowego lasu, niech sobie wybiera mocne, piękne drzewo, oprze się o nie plecami i spędzi tak na rozmyślaniu 5-10 minut. Jego przygnębienie zniknie. Przejął on od drzewa coś, co zmieniło jego stan.
"Drzewa kochają was. Powiecie, że są to nierozumne istoty. Zewnętrznie są to drzewa, lecz nad nimi pracują rozumne Istoty, z którymi możecie wejść w obcowanie. Z drugiej strony przejęliście od drzew i życiowy magnetyzm".

Odwiedzajcie źródła w górach i obserwujcie, jakie psychiczne działanie okazuje to na was.

Niektóre ćwiczenia oddechowe są skorelowane z treścią rozmyślań nad jakąś ideą, z wymawianiem jakiegoś zdania czy modlitwy. Wtedy działanie jest głębokie i wszechstronne.

Muzykę i modlitwę wykorzystał Mistrz jako metody pracy. Dawał on wiele ćwiczeń związanych z nimi dla polepszenia stanu zdrowia, dla połączenia się z wyższym światem, dla harmonii i leczenia. Pod tym względem Mistrz stworzył całą naukę.

Mistrz opracował cały system dla wykorzystania słonecznej energii. Wielkie znaczenie maja, godziny, podczas których wykorzystuje się słonce, tak jak i pory roku, oraz sposób, w jaki się odbywa to wykorzystywanie.
Kąpiele słoneczne należy brać przed południem, ponieważ wtedy energia słoneczna jest szczególnie dodatnia.
Głowa musi być odwrócona na północ, by świadomość była żywa.

Mistrz dawał rozmaite doświadczenia z barwami, żeby można było widzieć ich fizjologiczny i psychiczny wpływ na nas. Polecał on również szereg doświadczeń leczniczych z kolorowymi promieniami.

Mistrz dał szereg prawideł dla snu. Przy spaniu najbardziej zdrową pozycją jest, gdy głowa jest obrócona na północ, gdyż wtedy prądy elektromagnetyczne ziemi i ciało są w harmonii.

Mistrz uczył nas, jak korzystać z elektrycznych i magnetycznych miejsc w górach. Koło miejsc elektrycznych człowiek czuje w sobie aktywność, dążenie do biegania, do głośnego mówienia, a koło miejsc magnetycznych człowiek jest cichy i spokojny, oddający się rozmyślaniom.
Zwykle równe zielone polanki górskie są magnetyczne, a ostre miejsca skaliste - elektryczne.

Prawa i Metody Rozumnej Natury
"Niewłaściwym jest, gdy niektórzy mówią, że chcą podbić naturę, mieć nad nią władzę. Muszą oni wiedzieć, że Wyższe Postępowe Istoty rządzą tą naturą".
Dlaczego niezbędnym jest badanie form natury, treści i sensu?
Tylko w ten sposób możemy dojść do prawdziwego i pełnego poznania jej zasad, praw i metod.
Mistrz w swoich pogadankach i wykładach wprowadza nas stopniowo w to głębsze badanie natury. Łączy on badanie formy tj. zewnętrznej strony natury, z rozumem, który za nią stoi.
Tak więc wchodzimy w realne, żywe stosunki z naturą - dla człowieka otwiera się nowy świat.
Z licznych praw i metod, które dał nam Mistrz w swych pogadankach i wykładach, przytoczymy tylko kilka, by zobaczyć ich charakter i znaczenie. Prawa i metody, które podajemy niżej, są tylko nieznaczną częścią tego, co dał nam Mistrz.

Nowy Stosunek Do Natury
Mistrz formułuje następujące prawo:
"Nowy stosunek do natury jest niezbędny dla podniesienia ludzkości.
Mechaniczny stosunek do natury przyczynia sic do regresu charakteru ludzkiego".
Gdy wejdziemy w łączność z rozumnymi siłami natury z jej wewnętrznym życiem, rozwijają się śpiące siły, założone w duszy. Czy uda się nam wejść w kontakt z rozumnymi siłami natury, zależy od kilku przyczyn, które wyrazimy następującymi prawami:
Mistrz formułuje pierwsze prawo tak:
"By się skontaktować z rozumnymi siłami w naturze, człowiek musi uświadamiać sobie ich obecność w niej".
Przy czysto mechanicznym poglądzie na naturę, jest ona zamknięta dla człowieka.
Jeżeli myślimy; że jest ona tylko zbiorem mechanicznych zjawisk i praw, już z góry zamykamy swą świadomość dla rozumnych jej sił. I stają się one niedostępne dla nas.
Drugie prawo Mistrz formułuje tak:
"By człowiek się połączył z rozumnymi siłami w naturze, musi podnieść swoją świadomość do pola, na którym one pracują".
Jedna natura, którą widzimy, jest tylko zasłoną, na której znajduje się laboratorium, w którym pracują rozumne siły. Postępowe Istoty, które pracują w naturze, posiadają Miłość i Czystość.
Oto, dlaczego Miłość i Czystość są niezbędnym warunkiem dla człowieka, by się połączyć z rozumnymi siłami w naturze.
"Dobry czerpie z natury, a zły - nie może. Dobry łączy się z żywymi siłami natury, przyjmuje je w siebie. Wnoszą one wen życie. Oto, dlaczego ma warunki do prawidłowego rozwoju. Z tego powodu dobry jest rozumny i silny.

Kierownictwo Wewnętrzne
"Słuchajcie głosu Wzniosłego, który mówi do was od wewnątrz. Róbcie to co wam powie. Jeżeli chcecie być szczęśliwymi, słuchajcie głosu Bożego.
W głębiach duszy ludzkiej jest Boskie światło, jest to obecność Boga. Jest ona wewnętrznym przewodnikiem człowieka. O nim Mistrz mówi:
"Oto, w czym tkwi największy realizm, czym może się osłonić i na czym polegać. Człowiek ma w sobie światło, które nigdy się nie zmienia. Jest ono bardzo małe, mikroskopijne, lecz nigdy nie gaśnie. Przy wszystkich warunkach naszego życia i przy pogorszeniu się i przy podnoszeniu się jest jednakowe. Czy wiecie, że jest ono widoczne nie wtedy, gdy jesteście szczęśliwi, lecz gdy się znajdziecie w największej rozpaczy, porzuceni przez wszystkich, gdy wszystko zgasło na waszym niebie. Wtedy gdzieś daleko w waszej świadomości to światełko błyska na waszym horyzoncie, wskazuje drogę, którą musicie dążyć.
Tam jest Bóg !
Jeżeli widzicie to małe światełko, wskazuje to, że poruszacie się w kierunku Boskości. To małe światełko jest to Boskość, która czuwa nad wami w każdej chwili. Nikt nie może Jej zgasić: ani burza, ani rozpacz, ani niewiara, ani piekło. Jest to jedyne realne światełko, które daje życie. Każdy je ma. Czasami mówicie; "Zgasło moje światełko". Nie, ono nie zgasło, lecz wy jesteście don obróceni plecami. Odwróćcie się, a zobaczycie, że jest ono tam. Gdy chcecie rozwijać się prawidłowo, musicie być otwartymi do Boga. Wtedy będziecie mieli to, co w Boskiej Nauce nazywa się "influx", tj. wlewanie Ducha w człowieka, wpłynięcie Boga w człowieka". To wyjaśnia to, co się nazywa wewnętrznym kierownictwem".
"O wszystko co stanie na waszej drodze, zapytajcie siebie w duchu, jak macie postąpić, a wtedy będziecie śmiałymi i zdecydowanymi. Jeżeli postępujecie zgodnie z prawem, cała rozumna natura jest w was, wszystkie Rozumne Istoty są w was. Naprawią one waszą drogę.
Kosmiczna Mądrość kieruje i poprawia ludzi.
I wszystkie nieszczęścia pochodzą z tego, że nie wierzą i nie słuchają tego wewnętrznego kierownictwa. Człowiek musi słuchać tego głosu Mądrości w sobie, by uniknąć sugestii niższych sił. Gdy nauczycie się słuchać głosu Mądrości w sobie, jesteście blisko Prawdy i drzwi, które prowadzą do poznania Realizmu. Nie wątpcie nigdy w kierownictwo Mądrości".
By człowiek szedł drogą Mądrości, musi mieć zaufanie do jej głosu, który mówi w nim samym, oraz ruszyć śmiało i zdecydowanie, by nie dać drogi siłom negatywnym, które wywołują w nim proces rozkładu i fermentacji.
Wielki Rozumny Początek mówi człowiekowi to samo najwyżej trzy razy i to według trzech rozmaitych powodów: pierwszy raz powie jego umysłowi, drugi raz - jego sensu, a trzeci raz - jego woli.
Nie ma piękniejszej mowy niż cichy głos Boga.
Z nim łatwo rozwiązuje się wszystkie kwestie.
Jak Bóg mówi do ciebie, zapominasz o sobie i wyzwolisz swe serce od wszystkiego negatywnego. Będziesz podobny do przeźroczystego obfitego źródła. Każdy, kto z niego pije, będzie się cieszył z tego, co płynie.
Gdy człowiek nie idzie za myślą Bożą, która go nawiedziła, nadchodzi cierpienie. Traci on dobre warunki.
"Odmową wykonania jakiejkolwiek dobrej myśli zawsze się poniżacie, środowisko staje się coraz ordynarniejsze, aż wreszcie wola wasza się paraliżuje i stajecie się igraszką losu, czyli warunków zewnętrznych. I te warunki przychodzą z jedynego powodu, nie posłuchania rozumnego serca".
Światło nie idzie nieprzerwanie od słońca. Idzie ono falami. W ten sam sposób pracuje Duch Boży nad człowiekiem.
Od Ducha periodycznie idą bodźce do duszy ludzkiej - Boskie Bodźce. Popychają one człowieka naprzód.
Każdy Boski bodziec budzi w człowieku nowe siły, daje możność nowych osiągnięć, przynosi nowe idee.
To jest wielka praca Ducha nad człowiekiem!
"Zwracajcie uwagą na małe bodźce w was i idźcie za nimi. Każdy myśl wielka wymaga małych bodźców. Rodzą one w was wielką ideę".
W swoich pogadankach i wykładach Mistrz dowodzi ważności małych bodźców w życiu. Mówi On:
"Przechodzimy koło jakiegoś strumyczka i widzimy, że się topi mrówka, lecz ponieważ jesteśmy zajęci myślą filozoficzną, nie zwracamy na nią uwagi. Musimy się zatrzymać i pomóc jej. Musimy się zatrzymać przed najmniejszymi istotami, by im pomagać. Jeżeli nie dopomożemy tej małej mrówce, utracimy dobre warunki, które przynosi przyszłość.
Stosownie do postępowania waszego w tej chwili, będzie określone wasze przyszłe życie".

Metody Pracy
Przez świadomość ludzką przechodzą różne myśli. W jaki sposób człowiek ma znać ich pochodzenie, wartość i znaczenie?
Te myśli mogą iść od wyższych Boskich światów, czy od niższych niezorganizowanych światów.
W jaki sposób człowiek pozna, z jakiego świata one idą?
"Jeżeli jedna myśl, pewna idea nawiedzi was, i wniesie w was radość, światło, pokój, lekkość, idzie ona z Boskiego świata, z góry. Jeżeli wniesie w was zamęt, smutek, ciemność, strach, niepokój, trwogę, idzie ona z niższych sfer, z niższych światów.
By wam pomagały Wyższe Postępowe Istoty, musicie posiadać ich cnoty. By wam nie szkodziły niższe istoty musicie nie posiadać ich słabości. Jest to metoda pracy.
Nowe - to są Mądre Postępowe (Istoty) Dusze, które idą teraz pomagać swym braciom.
Stare - to są dusze zacofane, które chcą zrobić zamieszkanie w człowieku, by wykorzystać jego życie".

Prawo Rodzenia Sie Boskich Idei w Człowieku
Rodzenie się boskiej idei w człowieku poprzedzone jest mękami porodowymi cierpienia. Człowiek cierpi z trzech powodów: ponieważ nie myśli przeto, nie czuje w sposób prawy i nie postępuje w sposób prawy. Przy cierpieniu zapalają się wszystkie błędne myśli, pojęcia i pragnienia. Dusza ludzka oczyszcza się i staje się podatna na przyjęcie Boskich idei.
Cierpienie nie jest wiecznym prawem rodzenia się nowych idei w człowieku. To prawo odnosi się tylko do dzisiejszej fazy ludzkiego rozwoju. W przyszłości, gdy się stanie doskonałym, w człowieku zrodzą się nowe idee, bez przejścia przedtem przez cierpienie.
Tak jest z Postępowymi Istotami, które stoją ponad ludzkim stopniem rozwoju.

Związek Pomiędzy Czterema Rodzajami Świadomości
Każda Boska idea wysyłana jest do człowieka przez nadświadomość i wchodzi w podświadomość ludzką.
Stamtąd przenika do świadomości i od świadomości do samoświadomości. I jeżeli człowiek nie przyjmuje tej Boskiej idei, wraca ona znów do nadświadomości. Ta ostatnia zaczyna pracować, rozpatruje przyczyny niepowodzenia i oddala je. Następnie ta idea, to pragnienie, wysyła się na nowo do podświadomości, która stwarza sprzyjające warunki dla zrealizowania tego pragnienia. Stamtąd na nowo się wysyła przez świadomość do samoświadomości. Dzieje się to periodycznie, w pewnych odstępach czasu.
Powtarza się to do tej chwili, aż Boska idea przyjmie przez świadomość ludzką i zrealizuje się - da swoje owoce.

Wprowadzenie Do Boskiego Życia
"Największym w świecie jest modlitwa. Łączy ona nas z Wiecznością. Jest ona wprowadzeniem do Boskiego życia. Przez nią zbadamy sens wewnętrznego, ponadświadomego życia".
Modlić się, to znaczy samookreślić się w swoich ideach. W tym sensie modlitwa jest samookreśleniem. Jest ona najsilniejszym aktem w życiu ludzkim. Koncentruje ona myśl ludzką, ludzkie uczucia i ludzką wolę w jedno. Taka modlitwa jest potężna. Dokonuje ona cudów.
Modlitwę należy rozumieć jako wielką metodę organizowania ludzkich myśli i uczuć dla obudzenia założeń i talentów w człowieku, dla rozkwitu duszy ludzkiej. Modlitwę i kontemplację należy brać, jako prawo wzrostu duszy ludzkiej.
"Życie geniusza, Mistrza czy świętego od początku do końca przedstawia tylko modlitwę. Modlić się, to znaczy zwrócić swój umysł, serce, duszę i ducha swego do Wielkiego Mądrego Początku. Jeżeli człowiek ordynarnieje, dzieje się to z powodu faktu, że rzadko wspomina Pierwotną Przyczynę. Jeżeli chcemy być szlachetnymi, musimy wspominać Boga jako substancję przeciekającą przez nas.
Nie ma czegoś większego w życiu człowieka niż modlitwa. Musi ona łączyć w sobie zalety Miłości, Mądrości, Prawdy, Sprawiedliwości, Cnoty miłosierdzia i jeszcze szeregu cnót. Modlitwa nie jest niczym innym, jak prawidłową wymowę języka Miłości. Gdy pójdziecie do Boga z taką modlitwą, upodobnicie się do drzewa o dojrzałych owocach. Życie zawiera się właśnie w modlitwie. Gdy człowiek przestanie się modlić i życie znika. Są ludzie, których modlitwa płynie swobodnie. Po takiej modlitwie, twarze tych ludzi jaśnieją, uświęcają się. Jednocześnie i w ich duszach staje się pewna zmiana.
Gdy człowiek postawi dobro jako podstawę swego życia, zauważy on, jak jego zdolności do modlitwy zjawią się jako naturalny rezultat życia. Wtedy dusza człowieka zakwitnie jak drzewo tysiącem wonnych kwiatów. Gdy człowiek wpadnie w trans modlitwy, zło dla niego nie istnieje. Jest on dobrze usposobiony do wszystkich. Ze wszystkiego się cieszy, za wszystko dziękuje. Gdy patrzy, jak pełza robak, zatrzymuje się przed nim, chce mu w czymś pomóc. Gdy spojrzy na jakieś drzewo, na którym wiatr kołysze liście, czuje on sympatię do niego, pragnie mu pomóc. Przed tym człowiekiem wszystko żyje. Widzi on wszędzie Ducha Bożego, który pracuje i pomaga. To budzi w nim bodziec, by i on sam pracował".
Przy modlitwie człowiek uczy się języka niebieskiego.
Przy modlitwie człowiek obcuje z Bogiem, przyjmuje Boskie życie i Boskie idee. Przy modlitwie prawdziwej człowiek przynajmniej na chwilę musi przeżyć Boski Stan.
Bez rozmyślania o wielkich i pięknych rzeczach nie może się podźwignąć. Modlitwa jest wezwaniem do Boga, by nas uczył prawej myśli. Gdy przyjdzie Bóg, jasność błyśnie w naszych umysłach. Wtedy i najtrudniejsze zadania rozwiązują się łatwo.

Prawo Budzenia i Odnowy
Obudzenie duszy ludzkiej określa się przez wdzięczność człowieka. Tylko ten może się obudzić, kto jest wdzięczny za wszystko Rozumowi, który pracuje w świecie.
Gdy człowiek dziękuje Bogu dobro pozostanie dobrem, a zło obróci się w dobro. Jest to prawo wyzwolenia człowieka od wszystkich trudności i cierpień. Jest to prawo obracania negatywnego w pozytywne.
Gdy dziękuje, człowiek każdego dnia otrzyma coś nowego. Odnowi się. Dla stosunku człowieka do dóbr materialnych ważne jest następujące prawo: jeżeli je oceni, pozostaną one i zwiększą się.
Jeżeli ich nie doceni, pójdą sobie.
A miarą, czy je ocenił jest wdzięczność.
Jedno prawu głosi:
Jeżeli przy przykrości człowiek zachowa spokój, przeminie ona. Jeżeli przejawi zajadłość zwiększy się ona.
Blisko tego prawa jest następne:
Gdy człowiek jest zadowolony postępuje ku dobru, ponieważ przyciąga dodatnie siły natury ku sobie. Jeżeli jest niezadowolony, łączy się z ujemnymi siłami natury. Wtedy on jest w ludzkim porządku. Gdy jest zadowolony jest on w Boskim porządku.

Organizacja Ciała Duchowego
Ciało duchowe człowieka nie jest jeszcze zorganizowane. Z tego powodu człowiek jeszcze nie jest panem swego wewnętrznego, duchowego życia. Przy jednej przeszkodzie przy jednej nieprzyjemności traci swoją równowagę, swój spokój wewnętrzny. Gdy duchowe ciało się organizuje, zachowuje on swą równowagę, spokój przy wszystkich warunkach życia. Na zewnątrz może się denerwować, lecz jego wewnętrzna równowaga nie jest naruszona. Wraz z organizacją duchowego ciała człowiek budzi się w duchowym świecie. Wychodzi z ograniczeń środowiska, w którym żyje.
Mistrz wskazuje następujące metody dla zorganizowania ciała duchowego: Miłość, służenie Bogu i medytacja.

Boski Uśmiech
Gdy postępujesz dobrze, jesteś w harmonii z Rozumną naturą. Jest ona życzliwa dla ciebie i objawi się ona tobie.
"Gdy zrobicie coś dobrego, człowiek, którego spotkacie nie wiedząc o tym, coście zrobili uśmiechnie się do was.
Bóg się do was uśmiecha przez niego. W dniu, w którym wypełnicie Boską myśl wszyscy się do was uśmiechną i drzewa i ludzie i powiedzą wam: To jest coś bardzo pięknego".

Prawo Wchodzenia
W duchowym życiu, kto nie wchodzi - schodzi.
Jeżeli codziennie nie robisz wysiłku by wejść, zaczniesz schodzić.
Jest jeden prąd w naturze, który schodzi w dół. Powlecze on ciebie. Tu ważna jest następująca reguła:
Codziennie musisz zdobywać Królestwo Boże.
Jeżeli posiadasz miłość, pokój i radość, codziennie musisz je wywalczać na nowo z wysiłkiem. W przeciwnym wypadku stopniowo i niepostrzeżenie oddalą się od ciebie.

Prawo o Myślach i Postępowaniu
"Wszystko, co wychodzi od ciebie, wróci do ciebie".
Gdy człowiek przemówi przed wysokimi skałami, głos wraca jak echo do niego. I każda myśl, uczucie, czy postępek - dobry czy zły - który wychodzi od człowieka, zatacza koło w świecie i wraca do niego z naddatkiem. Dobra myśl wysłana przez człowieka, gdy do niego wróci, podniesie go. Zła myśl, wysłana przez niego, gdy wróci, zatrzyma go swym niszczącym działaniem.

Prawo o Wzajemnej Pomocy
Żyjemy w świecie rozumnym. Gdy się nachylisz i podasz komuś rękę, kto jest niżej od ciebie by go podnieść, stwarza się możliwość, by Istoty wyższe od ciebie nachyliły się do ciebie i poszły ci na rękę, by cię podnieść.

Tonowanie
"Miłość jest najpiękniejszym transformatorem sił. Kto nie może przerobić ujemnych sił w sobie na dodatnie, nie rozumie praw natury".
Tonowanie jest to wejście w pulę Boskiego życia, wejście w rytm życia natury.
Mistrz daje wiele metod tonowania oraz transformacji stanów.
"Czasami, gdy jest wam smutno, zróbcie komuś przysługę, a złe samopoczucie przejdzie wam".
Jeżeli macie powód do płaczu, idźcie do tych, którzy płaczą, a gdy otrzecie ich łzy, otrą się i wasze. Gdy człowiek jest przygnębiony, wątpiący, niech znajdzie kogoś jeszcze bardzie przygnębionego od niego, by mu zrobili przysługę, a stanie się radosny.
Gdy czynisz dobro, Wielki Rozumny Początek objawia się przez ciebie i pozostawi ci swój pokój, radość i harmonię.
Mistrz daje również wiele innych metod tonowania i transformacji stanów.
Gdy człowiek jest gniewny, posiada on zbędne, niszczące energie. Wtedy niech idzie kopać ziemię, w ten sposób wyśle je do ziemi i uspokoi się. Lub może rąbać drzewo. W ten sposób zużyje energię i dojdzie do wewnętrznej harmonii.
Inne metody tonowania, które daje Mistrz, są to muzyka modlitwa, wycieczki górskie i inne.

Życie Zewnętrzne i Wewnętrzne
Mistrz formułuje następujące prawo:
"Gdy człowiek dokona czegoś w naturze, analogiczny proces staje się i w jego świecie wewnętrznym - w świecie jego myśli, uczuć i woli. Oto przykład:
Gdy chodziliśmy w góry Mistrz zachęcał nas do pracy, naprawy, oczyszczania źródeł, ozdabiania ich. W ten sposób wnosimy w nie ład, harmonię, czystość, piękno.
Analogiczny proces dokonuje się w naszych myślach i uczuciach. Metoda ta ma szerokie zastosowanie.

Łączność z Całkowitym Życiem
"Czasami doświadczacie smutku, ponieważ gdzieś w świecie jakiś człowiek naruszył wielkie prawo dobra. Innym razem doświadczacie radości, ponieważ w jakiejś części świata pewien człowiek wypełnił małe prawo dobra".
Gdy człowiek przejawi dobro, tysiące innych ludzi w świecie, którzy są mu pokrewni, otrzymują bodźce do czynienia dobra. Gdy człowiek popełnił przestępstwo, znów mnóstwo ludzi mu pokrewnych otrzyma bodźce zrobienia czegoś złego. Oto dlaczego człowiek ze swoimi myślami, uczuciami i postępowaniem jest odpowiedzialny, ponieważ to się udziela innym.
"Idziesz do biednej wdowy, by jej pomóc. W ten sposób dodajesz bodźca tysiącom ludzi do czynienia dobra. Jest to prawo. W danej chwili nie jesteś wysłany do wszystkich ubogich, lecz tylko do jednego. Jesteś jednym ogniwem w naturze. I jeżeli nie zechcesz iść naprzód, większość ludzi się nie ruszy".
Jeżeli popełnisz przestępstwo zawsze odczujesz smutek w swej duszy, to samo odczujesz, gdy popełnią przestępstwo inni ludzie, którzy są na tym samym brzegu. Znaczy smutek istniejący w świecie, w wielu wypadkach jest oznaką pewnego przestępstwa, które zostało popełnione. Ktoś mówi: "Bardzo ciężko, smutno mi jest dziś".
Jeżeli wam jest smutno, wiedzcie, że albo wyście popełnili przestępstwo lub gdzieś na kuli ziemskiej ktoś je popełnił.

Przestrzeganie Metod Rozumnej Natury
"Wszyscy musimy korzystać z metod Rozumnej natury. Przestrzeganie metod natury, jest to jedna z podstawowych zasad nauki. Wszędzie natura uczy nas, jak mamy pracować. Badajcie metody natury, sposoby, którymi się posługuje".
Natura jest wielkim źródłem wiedzy. Każde zjawisko w niej zmusza człowieka do myślenia z zachwytem o jej wzniosłości. Jest ona wiecznie młoda, o niewyczerpanym, tryskającym życiu. Każde najmniejsze uchylenie od jej praw prowadzi do cierpienia. Każde koordynowanie z nimi prowadzi do siły, radości i twórczości.
Musimy z pietyzmem uczyć się lekcji, które ona nam daje. Jest ona największą nauczycielką, największą wychowawczynią.
"Studiujcie język natury, gdyż w tym języku znajdziecie ukryte te wielkie prawa, które musicie zastosować i w swoim życiu".
Doświadczała ona i wypróbowała swoje metody w ciągu milionów lat. Są one pewne, ponieważ są one przepojone wielką Mądrością. Oto, dlaczego musimy uważnie badać jej metody i zastosować je w naszym życiu.
Podamy tu kilka przykładów dla wyjaśnienia:
Rytm w naturze jest prawem powszechnym. Widzimy go w zmianie dni i nocy, w zmianie pór roku, w przypływach i odpływach, w rytmie serca, w oddechu, etc.
Jabłoń puszcza w ziemię swoje korzenie, w górę pień, liście, kwiaty i owoce. Korzeń wypuszcza rozwidlenia we wszystkich kierunkach, wyciąga z ziemi materiały odżywcze i wysyła je w górę do liści, gdzie się preparują przy pomocy światła słonecznego.
Otrzymane, opracowane materiały wysyłają się wszędzie dla żywienia wszystkich części roślinnych. Wszyscy korzystają z dojrzałych owoców jabłoni.
Metodę jabłoni zastosujemy w życiu ludzkim. Korzenie rośliny możemy porównać do materialnego życiu człowieka, a pień do jego życia duchowego. Człowiek będzie w łączności ze światem materialnym, z materialnymi siłami i prawami, będzie je badał, lecz wszystko to zapłodni Jasność, która idzie w imię Ducha. I jak jabłoń ofiarowuje swoje owoce wszystkim, którzy przechodzą obok niej, tak i człowiek użyje swoich zdolności i cnót dla dobra wszystkich.

Prawo Wzrostu
Boskość zawsze zaczyna się od małego i stopniowo je opracowuje jest to metoda, której człowiek musi przestrzegać. Ludzka metodą jest rozpocząć od wielkiego i na końcu otrzymać rozczarowanie i ruinę.
Wszelkie poczynania Mistrz podejmował w rozmiarze mikroskopijnym, a potem sposobem naturalnym, według prawa rozwoju dzieło rozrastało się.

Pozdrowienie
Gdy spotkasz człowieka i pozdrowisz go niech to nie będzie mechanicznie. Gdy pozdrowisz zewnętrznie, wewnętrznie nie bądź bierny, lecz czynny.
"Wyślij ku niemu światło, wychodzące z twej duszy. To światło niech opromieni jego duszę. W tym świetle ujrzyj piękno jego duszy. Odczuj pietyzm dla świętości, żyjącej w nim. Wyślij mu wtedy Miłość!".

Świat Fizyczny i Duchowy
"Fizyczny świat, jest to świat przejawiony, a duchowy nieprzejawiony. Gdy mówię "nieprzejawiony", to nie znaczy, że nie istnieje on, lecz jeszcze się nie ukształtował dla naszych umysłów. Jest on za naszymi zmysłami.
Lecz ten duchowy świat jest przyczyną wszystkiego, co się dzieje na ziemi".

Makrokosmos i Mikrokosmos
Ponieważ człowiek jest stworzony przez siły całego Kosmosu, dlatego nazywa się makrokosmosem.
"Mały świat czyli mikrokosmos jest podobny do wielkiego świata".

Ewolucja i Przemiany
"Gdy przerwiecie łączność z Myślą Bożą, wchodzicie w ludzką, w prawo ewolucji. Jeżeli jesteście związani z Boskim, wchodzicie w świat Boskich przejawów. Jeżeli jesteście silni, wchodzicie w przejawy Boskiego świata, w prawo zamieszkania. Jeżeli jesteście słabi, wchodzicie w prawo wcielenia się, zejście do materii.
Niektórzy mówią, że tylko przez ewolucję mogą być osiągnięte ludzkie idee. Tak jest, lecz ewolucja jest dla słabych ludzi, a nie dla silnych. Boskość musi mieć przewagę nad ludzkim elementem.

Prawo o Okresach w Życiu Ludzkim
Pewne prawo określ fi łączność pomiędzy pierwszymi i ostatnimi okresami w ludzkim ziemskim życiu. To prawo tłumaczy, dlaczego niektórzy ludzie w głębokiej starości stają się mądrymi, są opromienieni światłom wewnętrznym, a inni na starość dziecinnieją.
Prawo głosi:
Gdy w pierwszym okresie życia ludzkiego są zasiane piękne, Boskie nasiona w człowieku, w ostatnich okresach dają one swój owoc - mądrość, prześwietlenie, promienność.
Jeżeli w pierwszych dniach swego życia człowiek jest bezideowy nie są w nim zasiane wzniosłe idee.
Taki człowiek na starość ubożeje w swym życiu.

Muzyka Ruch i Słowo
Mistrz formułuje następujące prawo:
"Jedno święte słowo, jedno święte zdanie ma głębokie działanie. Jeżeli tym słowom towarzyszy melodia i odpowiednie ruchy, działają one potężniej - wiecej sił natury bierze w tym udział.".

Belka
"Wyrzućcie tę belkę, tj. własność prywatną, ze swojego oka.
Chrystus mówi: wyrzućcie z waszego oka tę własność, by świat się poprawił. Wtedy małe przeszkody, małe słomki znikną.
Co jest tym nowym, na co czekamy? Co przynosi nowe życie? Jakie dobro ono nam przynosi? Z gąsienicy robi motyle, wyzwala człowieka od własności prywatnej. W Boskim prawie nie ma żadnej własności. Kto rozumie miłość, ład i sens rzeczy, dochodzi do takiego rozszerzenia, że wszystko w świecie uważa za swoje - za własność Boską".
12 maja 1919 r. Mistrz wygłosił ważną pogadankę: "Belka". W niej rozpatruje On następujący wiersz: "wyrzuć najpierw belkę z własnego oka, a wtedy przejrzysz, byś wyciągnął słomkę z oka swego brata". (Ewangelia św. mateusza 7: 57)
"Jeżeli jest coś, co przeszkadza w naszym życiu, jest to nauka o własności. Belkę w swym oku ma ten człowiek, którego oko jest skoncentrowane na świecie fizycznym i zupełnie utonął w materii. Chrystus mówi: "Wyciągnij belkę ze swojego oka", a belka jest zazdrość, podejrzenie, nienawiść, chciwość, zawiść etc. Podstawa wszystkich tych uczuć jest pragnienie prywatnej własności. Belka - jest to prywatna własność. Jeżeli mnie zapytają: "Kiedy się poprawi świat?", odpowiadam: Gdy się wyciągnie tę belkę z własnego oka. A kiedy się wyciągnie tę belkę? Gdy zapanuje Miłość.
Człowiek ma prawo uprawiać ziemię, lecz nie władać nią. Tego wymaga od nas Bóg. Tego wymaga Miłość".
Własność prywatna jest złem.
Jeżeli kochamy swoich braci i siostry, możemy rozporządzać tym co oni mają. Jeżeli ich nie kochamy zjawia się prawo prywatnej własności. Własność prywatna przyszła, gdy przestała działać miłość.
Chrystus mówi: "Kto znajdzie własność prywatną, zgubi siebie, a kto traci własność prywatną, odzyska życie".
Kto porzucił naukę o własności prywatnej, ten zbliża się do wiecznego Początku do przyszłej kultury, a kto wierzy we własność prywatną, ten się oddala od Wiecznego Początku.
"Niczego nie uważaj za swoje".
Realnym jest tylko to, czego nie można odebrać. Coś, co każdy może odebrać, nie jest realne. Jedyna własność dla człowieka jest to jego duch, dusza, rozum, serce i ciało. Człowiek ma ciało, które pozostanie po śmierci. Obecne ciało jest czasowe, obce.
Gdy przejawiasz pewne zalety, gdy masz pewne osiągnięcia nie uważaj, żeś je osiągnął ponieważ tysiące istot ci pomagały, byś je mógł osiągnąć. Jesteś dłużny nieskończenie wiele całej rozumnej naturze za wszystko, co masz, i co przejawiasz, wszystko zawdzięczasz wielkiemu Mądremu Początkowi. Jest to mistyczna strona pokory.
"Kto poszukuje swej sławy, będzie niewolnikiem warunków. Kto poszukuje Bożej Sławy, będzie wolny".

Oddychanie
Ludzie obecnie oddychają mechanicznie, w ten sposób nie mogą się łączyć z żywymi i rozumnymi siłami, które przenikają powietrze i przyjmować je.
"Przy ćwiczeniach oddechowych musi uczestniczyć świadomość". Wtedy oddychanie może stać się metodą nie tylko wzmocnienia zdrowia, lecz i dla spotęgowania rozumu, woli, uszlachetniania serca, wzmożenia pamięci, rozwoju talentów i cnót, polepszenia głosu, obudzenia wyższej natury ludzkiej. Oddychanie jest jednocześnie procesem fizjologicznym i psychicznym. Gdy Miłość nie uczestniczy przy oddychaniu, człowiek nie może nic osiągnąć.
To samo odnosi się do przyjmowania światła, wody, pokarmu.
"Odżywienie może stać się całą nauką o wychowaniu.
I Mistrz podaje mnóstwo praw i metod dla przyjmowania powietrza, światła, wody i pokarmu.

Ciało Jest Wyrazem Sil Psychicznych
"Prawdziwa wiedza tkwi w tym, zrozumiejmy, że wszystkie nasze nauki, jak i całe nasze ciało, jest wyrazem sił psychicznych".
Mistrz w wielu wykładach i pogadankach rozpatrywał kształt czaszki, rysy twarzy i ich łączność z życiem duchowym. Pod tym względem dał On obfity materiał. Podamy niektóre ważne korelacje:
Jeżeli szerokość głowy jest większa niż długość, wskazuje to, że w tym człowieku przeważa miłość zwierzęca. Pod szerokością głowy rozumie się przestrzeń w prostej linii od jednego ucha do drugiego.

Jeżeli od otworu usznego przeprowadzimy linie proste do przedniej i górnej części głowy, to z długości tych linii możemy sądzić, jaka natura jest silniejsza w człowieku (patrz rysunek 1). Jeżeli linia OA jest dłuższa od innych, w człowieku przeważa strona fizyczna. Jeżeli linia OB jest dłuższa od innych, człowiek jest rozsądny, więcej myśli. Jeżeli OC jest dłuższa od innych, przeważa wyższa, moralna natura.


Rysunek 1.

Długość linii określa również i stopnie w intensywnej Miłości. Jeżeli od otworu usznego przeprowadzimy linię do górnego punktu głowy i drugą linię do ciemienia, to pierwsza linia (OD) jest linią uczuć moralnych, a druga (OC) - linią uczuć osobistych. Jeżeli OD jest większa niż OC, przeważają w człowieku uczucia moralne. Jeżeli OC jest większe przeważają uczucia osobiste.
"Centrum, które się znajduje na górnej części głowy, wskazuje, że w świecie istnieje Miłość - Miłość do Wielkiego Mądrego Początku".
Jeżeli w myśli połączymy oba otwory uszne poziomą AB i w myśli opuścimy prostopadłą MN w górnej części głowy do tej linii poziomej, to długość tej prostopadłej określa siłę i jakość uczuć moralnych.


Rysunek 2.

U tego, kto ma Miłość do Boga, głowa rośnie w górę. Jeżeli Miłość do Boga jest rozwinięta, lecz umysłowo nie jest on rozwinięty, wtedy rodzi się fanatyzm: jego miłość jest ślepa, ponieważ nie jest połączona z rozumem ludzkim. Gdy uczucie jest połączone z rozumem, przejawia się ono prawidłowo. Taki człowiek jest delikatny, uważny, grzeczny.
Jeżeli od naszego otworu przeprowadzimy dwie linie - jedną do nasady nosa (CA), a drugą do dolnej części (OB), utworzy się kąt. Od górnej części nosa kreślimy prostopadłą AB do linii OB. Im dłuższa jest ta prostopadła, tym większa jest inteligencja. Jeżeli podzielicie twarz typu moralnego na trzy części: czoło, nos i broda (Od dolnej części nosa do końca brody), muszą one mieć jednakowe wymiary.
Ponieważ gdy czoło jest większe, na przykład 7 cm, nos 6 cm, a broda 4 cm, to będziecie mieli nieodporny charakter. Myśli on pięknie, czuje pięknie, lecz nie zastosowuje tego. Czasami możecie mieć odwrotnie: czoło 4 cm, nos 6 cm, a brodę 7 cm. Znaczy to, że przeważa wpływ woli. Ten człowiek mało myśli, lecz dużo robi. Jeżeli dojdzie do jakiejś idei, słusznej, czy nie słusznej - zastosuje ją w życiu.
"Spotykacie człowieka, który ma nos długości 3 cm, a szerokości 2 cm. Inny ma nos długości 4 cm i szerokości 2 1/2 cm. Trzeci ma nos długości 5-6 cm, a szerokości 3 cm. Ci ludzie mają rozmaite charaktery. Charakter ich określić można według długości i szerokości nosa.
Długość nosa wskazuje rozwój umysłu, a szerokość nosa - rozwój serca.
Mistrz mówi: Mądry może zachować energię, człowiek musi pracować nad swoją twarzą jak artysta. Jeden może pracować nad swym czołem, drugi nad swym nosem, a trzeci - nad swoją brodą.
Jeżeli w ciągu dwóch lat człowiek może przedłużyć linię swej brody o 1 mm, to wskazuje, że posiada wolę.
Ktoś ma wąski nos. To wskazuje na słaby oddech. Gdy wzmoże swój oddech rozszerzy swój nos o 1-2 mm. Długość nosa zmienia się trudniej, niż szerokość.

Kultura Mądrości

Znaczenie Mądrości Przy Budowaniu Nowej Kultury
"Tylko Mądrość może, kierować życiem. Z nią możemy być silnymi.
Tylko Boska wiedza żywej nauki daje siłę. Jest jedna wielka nauka, za pomocą której możemy naprawić swoje życie.
Mądrość jest celem i sensem ludzkiego życia. Boska Mądrość jest warunkiem osiągnięcia Wiecznego Życia".
Ludzie muszą wejść w harmonię z naturą.
"Wszyscy muszą się uczyć języka natury i widzieć, co ona pisze. Jedni mówią, że ziemia jest piekłem. Tak, lecz ona może być miejscem radości, jeżeli życie się ułoży w harmonii z prawami natury. Każda istota, która nie idzie w harmonii z prawami natury, wyrodnieje. Kto myśli, że może zmienić prawa natury, znajdzie się w sytuacji oderwanego liścia, który zwiędnie, a na jego miejsce zjawi się inny, godniejszy. Ta dysharmonia wskazuje, że nasze życie nie jest w zgodzie z tymi wielkimi prawami, które regulują życie rozsądne.
Tylko wtedy, gdy badamy Boską Mądrość, będziemy mogli rozumieć Prawdę, staniemy się panami sytuacji i tylko wtedy będziemy mogli przeobrazić swoje życie.
Mądry może zachować energię swego organizmu i jego rozwagę, zachować to, co zdobył i dążyć do czegoś nowego.
Świat przechodzi już do nowej kultury, wszystko dawne stopnieje.
"Nie wierzcie, że obecna kultura może nas zbawić. Jest ona więzieniem. Mówię wam: Wyjdźcie z tego więzienia. Ani w jedzeniu nie ma dziś kultury, ani w mieszkaniach, ani w filozofii".
Że tak jest, wskazują na to cierpienia, choroby, które istnieją. Ludzie, którzy nie torują drogi Mądrości, by kierowała nimi w życiu, zaczynają stwarzać ludzkie prawa dla życia społecznego i indywidualnego. To jest ich etyka, czy moralność dla społeczeństwa i prywatnego życia.
Lecz z naszego punktu widzenia prawa, które obsługują czy regulują życie ludzkie, istnieją tylko w naturze.
Obecne reguły ludzkie są pozbawione Mądrości i są obce życiu. Nie są one przeniknięte duchem Miłości, która jednoczy ludzi w jedną organiczną całość. Jedynie przez Mądrość może się wszystko naprawić. By się naprawiło wymagany jest rozum. A rozum ma łączność z Mądrością.
"Prawdziwa wiedza ma stosunek do Boskiego życia - do Podświadomego i Nadświadomego życia.
Wiedza zawsze nosi w sobie szczęście. Odgradza ona szczęście, odgradza zdrowie, odgradza małe zdobycze człowieka.
Jeżeli wiedza nie może odgrodzić tych rzeczy, nie daje ona żadnego sensu. Wiedza przedstawia możliwości duszy ludzkiej. Ludzie muszą dążyć do tej wiedzy, która nosi wolność ducha i rozszerzenie duszy. Wie o tym ten człowiek, który stosuje w swym życiu reguły i metody Rozumnej natury i może z nich wyciągnąć coś realnego, za pomocą czego polepszy swoje położenie. Wie ten człowiek, który może zachować swoje szczęście, zdrowie, dary swojej duszy, swoje siły, jak i wszystko szlachetne i wzniosłe siły swego ducha.
Teorie nowych uczonych są zapożyczone z tej wielkiej księgi życia, napisanej jeszcze przed stworzeniem świata".
Prawdziwa wiedza jest ta, która ma zastosowanie w całkowitym życiu -zewnętrznym i wewnętrznym i może przekształcić człowieka.
Wiedza, którą daje Mistrz, ma zastosowanie. Posiada ona moc przekształcania świata.
Gdy się zjawia w świecie wielki Mistrz, przynosi on coś najistotniejszego, co jest włożone w żywą naturę.
Istnieje nauka inwolucji i ewolucji. Pierwsza jest osiągnięta przez okres inwolucyjny, tj. przy schodzeniu ludzkości. Druga jest zdobyta przez okres ewolucyjny.
Idzie ona według prawa Miłości. Wchodzi ona teraz w świat. Nowa myśl idzie teraz w świat - myśl przeniknięta Miłością.
Metody nauki inwolucyjnej były dobre dla okresu inwolucyjnego, lecz dla okresu ewolucyjnego potrzebne są inne metody. U podstawy ewolucyjnych metod kładzie się Miłość, jako punkt wyjścia.
"Gdy badamy rozum w naturze, widzimy, co myślał Bóg.
Przez badanie mądrości znajdziemy Boga i poznamy Go.

Miłość i Mądrość
"Człowiek musi pracować jednocześnie z Miłością i Mądrością, by się wyzwolić od niewoli wewnętrznej, w której się znajdzie. Jest to wielkie zadanie życia".
Dziś wszyscy ludzie żyją w epoce wyjątkowej, która się odznacza przebudowaniem ludzkiej duszy. Przyszłość jest w rękach nowego człowieka. Obecne Objawienie Boga, będzie braterstwem wszystkich ludzi.
"Nasze życie współczesne sięga innej kultury, wyższej niż dzisiejsza. Zetknęliśmy się z nią. I ta wyższa kultura działa już na naszą świadomość. Pierwsze, co wskazuje, że jesteśmy pod wpływem tej wyższej kultury jest zwiększenie cierpienia. Wskazuje to, że staje się rdzenna przebudowa życia".
Mądrość przedstawia głęboką znajomość praw w żywej naturze. Zawiera ona i metody do zastosowania Miłości w życiu.
"Miłość nie może być bez Mądrości. I Mądrość bez Miłości nie może być. Są one związane nierozdzielnie.
Miłość bez Mądrości nic nie znaczy. I Mądrość bez Miłości również. Rozum jest harmonijnym zestawieniem Miłości z Mądrością. Niektórzy powiedzą, że człowiek potrzebuje Miłości, a nie wiedzy. Niektórzy filozofowie powiedzą, że kobiecie potrzebna jest miłość, a mężczyźnie wiedza. Są to twierdzenia, które nie mogą polepszyć życia ludzkiego. Człowiek potrzebuje wiedzy i Miłości".
Widzimy następstwa, gdy używana jest wiedza i mądrość bez rozwoju Miłości. Dziś naukowe odkrycia są wykorzystywane dla utworzenia narzędzi zniszczenia, dla wyniszczenia podczas wojny.
"Każdy kto zdobędzie mądrość użyje jej do złego, popełnia cudzołóstwo. Wiedza, Mądrość przez Miłość będzie wykorzystywana w dodatnim, a nie w ujemnym kierunku.
"Powodem starć między ludźmi jest wewnętrzna ciemność, która istnieje w ich umysłach. Tylko Miłość i światło, które niesie nowa kultura, mogą rozjaśnić rzeczy.
Gdy wchodzą one do społeczeństwa, uczą ludzi jak żyć po bratersku".

Pragnienie Światła Mądrości
Przypowieści o Mądrości
Czym jest Mądrość? Oto weź tę księgę z formułami i studiuj. Oto spójrz na jezioro, na tę rzekę, na to morze! W trzech słowach można odpowiedzieć na to pytanie: Obserwuj! Badaj! Ucz się!
Każdy stary pogląd jest korzeniem lub kwiatem całego drzewa i jest dokładnie na swoim miejscu. Bez niego drzewo nie może żyć. Jednak jedno jest ważne:
Drzewo nie może żyć tylko tym korzonkiem, ani tym listkiem, ani tym kwiatkiem. Nowe korzonki, nowe listki są potrzebne temu drzewu, by dalej ciągnęło nowe życie. Są to nowe poglądy na życie. Pomiędzy jednymi i drugimi nie ma żadnego przeciwieństwa. Każda rzecz jest cenna w swoim czasie i miejscu. Dziękujcie Bogu za stare poglądy. Dziękujcie Bogu i za swoje nowe poglądy.
Nie wnoś ignorancji do wiedzy.
Nie wątp o swojej wierze.
Nie uprawiaj niewoli w wolności.
W Boskiej szkole niezdolni uczniowie zajmują pierwsze miejsce, a zdolni, utalentowani zajmują miejsce ostatnie. Chrystus powiedział: "Pierwsi będą ostatni, a ostatni pierwszymi".
Prawdziwa wiedza zawiera się tylko w tym, co człowiek może w danej chwili zrobić i zastosować. Każda wiedza jest korzystna i dająca się zastosować dla nas tylko wtedy, gdy przechodzi ona przez trzy światy -- fizyczny, duchowy i Boski.
Tak więc wszystko się zawiera w zastosowaniu rzeczy.
Kto stosuje? Pilny, zdolny uczeń stosuje. Pilny uczeń uczy się mało, stosuje dużo. Pilny uczeń jest ten, który uczy się od Miłości do wiedzy.
Zewnętrzny świat jest zbiorem symboli, przez który należy studiować świat wewnętrzny. Zewnętrzne procesy mają inne pochodzenie niż wewnętrzne.
Gdy człowiek zerwie gruszkę, przede wszystkim musi ją obejrzeć, nacieszyć się nią, podziękować za nią Bogu, a następnie zjeść.
Raz żyjesz na ziemi, potrzebujesz powietrza, wody, światła, wiatru, wszystkich roślin, zwierząt, ludzi. Dziękujcie Bogu za wszystko, co wam dał.
Siła i wzniosłość człowieka tkwi w zastosowaniu Boskiego prawa. Według Boskiego prawa człowiek musi postępować w stosunku do innych ludzi tak, jak postępuje w stosunku do siebie. Najdoskonalszy postępek jest ten, gdy człowiek postępuje z innymi ludźmi tak, jak Bóg postępuje z nimi tj. jak mądra matka bardzo kochająca swoje dzieci. Bóg ich ma w swoim umyśle.
W umyśle Boskim każdy człowiek zajmuje określone miejsce. Nie ma czegoś większego dla człowieka niż świadomość, że zajmuje w umyśle Boga poczesne miejsce. Jeżeli to sobie uświadamia, gdy się z prośbą zwróci do Boga, modlitwa jego będzie wysłuchana.
Jesteś małym nasionkiem, które Bóg sadzi w ziemię. Po jakimś czasie sam zobaczysz, co z ciebie wyjdzie. Trzymajcie się małych dzieci, małych głębokich, skrytych myśli i uczuć w was. Małych dóbr, które się rodzą w waszej duszy. Trzymajcie się ich i nie pogardzajcie nimi, jeżeli chcecie mieć błogosławieństwo Boskie. Bóg was pobłogosławi nie za to, co ludzie o was pomyślą, lecz za wasze myśli, uczucia i postępowanie. Bóg was pobłogosławi za te małe, głęboko ukryte, zatajone w waszej duszy myśli, uczucia, postępowanie, których nikt nie zna i nie podejrzewa. Bóg was pobłogosławi za małe, utajone, nieprzejawione w was nasionka. Za przejawione rzeczy już otrzymaliście swoją zapłatę.
W rezultacie nie dzieje się wszystko tak, jak człowiek oczekuje, jak pragnie, lecz właśnie tak, jak chce Bóg.
Chcesz wykonać jakąś pracę. Zbierz się w sobie i zobacz najpierw czy Bóg się zgadza, byś ją dokonał. Człowiek może rozgraniczyć, kiedy Bóg czegoś pragnie i kiedy nie pragnie.
Gdy masz rozdwojenie w sobie, powiedz: "Ta praca jest ludzka, wy rzeknę się jej".
Kto się stał uczniem, musi znaleźć drogę, by iść naprzód, by rość. W procesie rośnięcia człowiek się styka ze światłem i ciepłem. Światło przedstawia wiedza, Mądrość. Ciepło przedstawia życie, Miłość. Gdy odczujecie światło, wiedzcie, że Boża Mądrość i wiedza zaczęły działać. Jak tylko odczujecie ciepło, wiedzcie, że Miłość Boża zaczęła działać.
Ojciec wasz wysyła wam świeży, ciepły chleb, upieczony z czystej pszenicy, lecz wy ponieważ nie rozumiecie jego wartości, zostawiacie ten chleb i rzucacie się na twardy, spleśniały chleb, gryząc go godzinami, aż się najecie. Pod tym względem grzech jest niczym innym, jak spleśniałym chlebem, który jecie.
Dobro przedstawia świeży, ciepły chleb.
Człowiek musi sadzić czyste, wzniosłe myśli i uczucia w swym umyśle i sercu.
Ignorant męczy się. Uczeń trudzi się. Dobry, wtajemniczony pracuje.
Bóg jest w najmniejszym dobrze, które może wam pomóc w danym wypadku wyjść z wielkiej opresji.
Gdzie jest Bóg? W najmniejszym dobrze w was.
Posiadasz serce. Do niego Bóg dał ci klucz, byś je sam otworzył i zamykał. Tylko jednemu możesz powierzyć klucz od twego serca, a mianowicie najmniejszemu dobru, Bogu w sobie. Tylko Bóg ma prawo posiadać klucze od ludzkich serc.
Nie pytajcie, dlaczego Bóg stworzył świat w ten sposób. Uczcie się, pracujcie. Dla was jest, znaleźć najmniejsze dobro. Gdy wpadniecie w trudną sytuację, poszukajcie najmniejszego dobra - Boga w sobie. Poszukaj najmniejszego dobra w sobie i zapragnij, by ci pomogło.
Najważniejszą kwestią w życiu jest kwestia najmniejszego dobra. Najmniejsze dobro jest to, co w każdej danej chwili może wam pomóc.
Kochacie danego człowieka za to, co wam daje. Kochacie Boga za życie, za dobro, które wam daje codziennie, by ludzie was kochali, koniecznie musicie im coś dać z siebie. Patrzcie, co robi źródło i postępujcie jak ono.
Kto ma życzenie służyć ludziom, ten ma najmniejsze dobro w sobie, które może mu pomóc Najmniejszym dobrem jest to, co człowiek może codziennie zastosować w życiu.
Gdzie nie ma prawa, tam jest wolność. Gdzie jest wolność, tam się przejawia najmniejsze dobro, z którym człowiek może otworzyć swój umysł i serce. Myślcie, jak Bóg. Czyńcie to, czego On pragnie, a zrealizujecie tęsknotę swej duszy.
Ktoś mówi: "Nie jestem dobrym człowiekiem", to znaczy, że nie jesteś na tym miejscu, na którym postawił cię Bóg. "Co więc muszę robić?" Znajdź swoje miejsce, na którym postawił cię Bóg.
Zasadźcie pole, które dał wam Bóg - wasze serce, wasz umysł i liczcie na nie. W tym polu jest Boskość. Opracowujcie je i pokładajcie w nim nadzieję. Jest ono najmniejszym dobrem, włożonym w duszę każdego człowieka.
Wszystko co na początku jest słabe, w końcu staje się silne. Wszystko co na początku jest silne, w końcu staje się słabe. Wiedz, że drogi wschodzącego słońca i drogi słońca zachodzącego się różnią. Drogi młodego i starego, dobrego i złego, kochającego i nienawidzącego, mądrego i głupiego, kochającego i gwałciciela również różnią się.
Każda forma Ducha jest zapisaną kartą wielkiej księgi życia. Błogosławiony jest ten, kto może odczytać tę kartę. Są dwie ważne księgi: Księga życia i księga śmierci. Karty księgi życia ani się starzeją, ani schną, ani się odrywają, ani gubią. Są one zawsze mocne, soczyste, jak soczyste owoce.
Karty księgi śmierci są suche i rozrzucone po całej ziemi. Nie płacz nad jej rozrzuconymi kartami.
Błogosławiony jest dum, który jest czyszczony z wyschniętych liści śmierci.
Umysł, w którym zamieszkują jasne myśli, serce, nawiedzany przez jasne uczucia i wolę, wyrazicielkę szlachetnych postępków są wiecznymi bodźcami Ducha dobra. Nieustannie idźcie tą drogą.
Kto jest rozumnym człowiekiem?
Rozumny jest ten, kto może płacz zamienić w radość.
Rozumny jest ten, kto może zmienić smutek w pociechę.
Rozumny jest ten, kto może zmienić rozpacz w nadzieję.
Rozumny jest ten, kto może zmienić nienawiść w miłość.
Rozumny jest ten, kto może zmienić niesprawiedliwość w sprawiedliwość.
Rozumny jest ten, kto może zmienić niewolę w wolność.
Rozumny jest ten, kto może zmienić śmierć w życie.
Rozumny jest ten, kto w największych ciemnościach może znaleźć drogę do Boga.
Rozumny człowiek zaczyna od trudności w życiu. Trudności przedstawiają najlepsze warunki dla ukształtowania charakteru ludzkiego. Trudności nie są czymś przypadkowym. Są one stworzone umyślnie przez wzniosłe i Rozumne Istoty, jak uczeni ludzie zadają trudne zadania uczniom w szkole.
Pozostawcie na boku niezadowolenie, zwróćcie się do Boga i podziękujcie mu za życie, za dobra, które wam dał. Zostawcie waszą niesłuszną filozofię. Starajcie się dobrze służyć Bogu. Zadowolenie wymagane jest od ludzi.
Mówię: Jeżeli człowiek poszukuje Boga wszędzie, w naturze, dla niego i niedźwiedź nie będzie straszny. Bo jest nowa filozofia życia, według której człowiek może znaleźć prawdziwą drogę i Boga tylko w czasie trudności.
Człowiek kocha się tylko za piękno, które ma w sobie. Jednocześnie on musi kochać ludzi za piękno w nich. Kochać człowieka tzn. odkryć w nim cnotę, mówiąc językiem religijnym, widzieć w nim Boga. Gdy widzisz w nim Boga, znaczy poznajesz rzeczy, czyli widzisz jasno, nie błądząc. Gdy widzisz słonce, natychmiast je poznajesz.
Sens życia jest poznać Boga w sobie. Znaczy że Bóg jest substancją do której każdy dąży.
Wszystko na świecie Jest objawieniem Boga w różnych formach. Jak odczuwacie światło swego umysłu i ciepło swego serca, tak musicie odczuć obecność Boga w sobie. Zapamiętajcie następujące zdanie: "Nie zamykaj okna twego serca, gdy twój przyjaciel się uśmiecha".
Szukaj pochodzenia wszystkich rzeczy, byś znalazł Boga w swej duszy. Nazywa się On Silnym wśród silnych i Silnym wśród słabych. Nieśmiertelny wśród Nieśmiertelnych i śmiertelny wśród śmiertelnych.
Kochający wśród kochających i kochający wśród niekochających. Wnika On we wszystko. Gdzie On tam jest życie, tam jest wiedza, tam jest wolność. Jest On wielkim bezpieczeństwem we wszystkim.
Nie ma czegoś wyższego dla człowieka, niż dążenie osiągnięcia najwyższego szczytu. Dla tego, kto jest na polu, nie ma żadnego niebezpieczeństwa. Dla tego, kto wchodzi na wysokie górskie szczyty i nie wie jak wejść, istnieje niebezpieczeństwo, że spadnie, że sobie połamie nogi.
Droga chleba i droga wody są to dwie drogi, którymi chodzą wszystkie żywe istoty na ziemi. Pierwsza droga nazywa się - głód, druga nazywa się - pragnienie.
Chleb odwiedza tylko głodnych, a woda odwiedza tylko spragnionych. Co przedstawia chleb? Chleb jest to słowo Boże. Wejście chleba do ust jest to jak przyjęcie Boskiej nauki do duszy. Bez chleba i wody życie nie jest dostępne dla żywych istot.
Żyje tylko ten, przy którym są obecne chleb i woda. Rośnie i rozwija się ten tylko, przy którym są obecne chleb i woda.
Chrystus powiedział: "Jestem żywym Chlebem, zeszłym z Nieba i żywą Wodą, która wypływa z serc ludzkich".
Dobre myśli i dobre uczucia są wodą życia - żywą wodą.
Dobre uczynki są chlebem życia - żywym chlebem.
Rosa, która spada w nocy i deszcz, który pada w dzień przynoszą Boskie dobra - dobra życia.
Każda dobra myśl, każde dobre uczucie i życzenie są rosą, która spada w nocy. Każdy dobry uczynek jest deszczem, który pada w dzień. Jeżeli przyjmujesz rosę i deszcz będziesz radosny i wesoły, jak małe trawki. Dobre myśli, dobre uczucia i życzenia są promieniami światła, które daje pożywienie życiu. Dobre uczynki są promieniami, kwiatami światła, które przynoszą chleb duszy, by poznała Tego, kto ją zrodził.
Dobro jest siłą, za pomocą której człowiek może cos osiągnąć. Dobro jest prawdziwym bogactwem, którym człowiek może rozporządzać.
Mądrość jest prawdziwym bogactwem umysłu, którym człowiek może rozporządzać. Każde bogactwo, które posiadacie, musi być zastosowane w swoim czasie. Jeżeli w danym wypadku nie możesz rozporządzać Dobrem, Mądrością, Miłością, którą posiadasz, nie są one żadnym dobrem, żadną Mądrością, żadną Miłością. Od człowieka wymagana jest nauka, by zastosował w swoim czasie dane mu bogactwa. Musicie wiedzieć, że żyjecie w rozumnym świecie, między rozumnymi istotami, które pomagają o tyle, o ile jesteście gotowi się uczyć. Te Postępowe Istoty zatrzymają się tylko na chwilę przy was, powiedzą wam jedno słowo i odejdą. Powiedzą tylko: "wstań i idź" i odejdą. Jeżeli ich posłuchacie, zobaczycie, że w ich słowach jest siła i moc.
Dlaczego człowiek idzie do źródła? By się napić wody czystej i zaspokoić swoje pragnienie. Jeżeli się napijesz tej wody, dziękuj Bogu, żeś ją znalazł.
Poznać Boga znaczy odczuć Jego Miłość.
Jeżeli odczujesz Boską Miłość, spłynie w ciebie życie.
Jeżeli życie spłynie - znajdziesz i Drogę.
Jeżeli znajdziesz drogę, dobierzesz się do Prawdy, wreszcie gdy zdobędziesz Prawdę wejdziesz w prawdziwe życie.
Poznać Boga, to znaczy odczuć Jego Miłość. Odczucie Boskiej Miłości, tzn. przyjście życia. Życie to znów znaczy rośniecie. Rośniecie znaczy droga. Gdzie jest droga, tam jest ruch.
Jeżeli się grzejecie przy świetle nie przyjmując je w siebie, nie da ono wam korzyści. Jednak przy każdym wschodzie słońca, gdy myślicie o Bogu, chcecie Go znaleźć, poznać Go bardziej, niż znaliście Go wczoraj, wschód ten dla was nabierze sensu. Nie wystarczy by człowiek widział rzeczy, musi je jeszcze rozumieć. W ten sposób człowiek musi nie tylko odczuwać światło, lecz i rozumieć je.
Za światłem jest skryty Bóg. Bez światła nie możemy widzieć Boga.
Słowo "światło" oznacza wiedzę.
Słowo "jasność" oznacza objawionego Boga.
Bóg objawia się w tym, że człowiek wie, co może zrobić, co może przejawić. Bóg jest substancją rzeczy.
Drogą Sprawiedliwego jest droga świtu.
Drogą życia jest droga, na której panuje Dobro.
Drogą życia jest droga, na której panuje Miłość.
Drogą życia jest drogą, na które panuje Sprawiedliwość.
Drogą życia jest droga, na której panuje Prawda.
Drogą życia jest droga, na której panuje Mądrość.
Gdy gubisz swą drogę i chcesz ją znaleźć, przypomnij sobie Dobro, Miłość, Sprawiedliwość, Prawdę, Mądrość.
Gdy przypomnisz sobie dobro jesteś przy drzwiach tej drogi.
Gdy przypomnisz sobie o Miłości, jesteś na samej drodze.
Gdy przypomnisz sobie o sprawiedliwości, idziesz już tą drogą z nabożeństwem, by ją przemierzyć.
Gdy przypomnisz sobie o Prawdzie, jesteś wolny na tej drodze.
Gdy przypomnisz sobie o Mądrości, będziesz miał wiedzę, którą zawiera w sobie droga.
Prawdziwą wiedzą jest to, co może być ozdobą, pomocą, światłem człowieka. Wszystko inne jest brzemieniem. Wiedza jest największym dobrem, którą Bóg może dać człowiekowi. Człowiek musi jednakowo oceniać i wielkie i małe myśli, uczucia i uczynki. Przy wielkiej wiedzy Mędrzec jednakowo i wielkie i małe rzeczy ocenia. Bóg jednakowo ceni i słonce i człowieka.
Młodość jest szatą życia.
Światło jest szatą wiedzy.
Wolność jest szatą zdrowia.
Przyjaźń się z tym co się nie starzeje - z Miłością.
Przyjaźń się z tym, co nie ciemnieje - z Mądrością.
Przyjaźń się z tym, co nie ogranicza - z Prawdą.
Początkiem wszystkich rzeczy jest Duch.
Początkiem Ducha jest Miłość.
Zenitem Ducha jest Mądrość.

Końcem wszystkich rzeczy jest Prawda, która przynosi wolność.
Myślcie o źródłach życia, wiedzy i wolności.
To, co się nie starzeje jest szatą Miłości.
To, co się nie zmienia, jest szatą Mądrości.
To, co się nie gubi, jest szatą Prawdy.
To, co zaspokaja duszę, jest Miłość.
To, co zaspokaja Ducha, jest Mądrość.
To, co nadaje sens wszystkiemu jest Prawda.
Uważaj na pierwszy dzień, dzień twego Ducha - dzień, w którym objawiło się światło.
Uważaj na drugi dzień, dzień twojej duszy - dzień, w którym Miłość się objawiła.
Uważaj na trzeci dzień, dzień twego umysłu - dzień, w którym wiedza się objawiła.
Uważaj na czwarty dzień, dzień twego serca - dzień, w którym świadome życie się objawiło.
Uważaj na piąty dzień, dzień twojej woli - dzień twoich sił, które przyszły, by ci pomóc.
Uważaj na szósty dzień, dzień Wiecznego Słowa, które cię opromieniło i uczyniło panem twego losu.
Uważaj na siódmy dzień, dzień Boga - Wiecznego Początku wszystkiego, dzień twego odpoczynku, gdy służysz wszystkim cnotom.
Pamiętaj, że urodziłeś się, byś był rozumnym.
Pamiętaj, kto idzie drogą Prawdy, ten jest zawsze wolnym.
Kto idzie drogą dobra, ten jest zawsze dobry.
Kto idzie drogą Mądrości - ten jest zawsze rozumny.
Zachowaj niesplamioną świętą łączność z tym, Kto cię zrodził. Tylko wtedy znajdziesz to, za czym tęsknisz: siłę, dobroć i rozum.

[1] Wiele wyrażeń, których się używa, gdy mówi się o Miłości, nie jest zupełnie prawidłowych, lecz posługujemy się nimi z powodu braku odpowiednich wyrażeń językowych. Np. wyrażenie: "przyjmowanie przez człowieka Miłości? Przy tym wyrażeniu można zrozumieć, że Miłość jest czymś obcym dla człowieka i że przyjmuje on ją z zewnątrz. Gdy w istocie Miłość jest wewnątrz człowieka, tworzy głębię jego natury i musi się przejawić. Tak więc gdy się używa słowa "przyjmowanie" w tej książce należy je rozumieć w ten umówiony sposób. To samo odnosi się do innych podobnych wyrażeń, np. "przyjmowanie Miłości", wchodzenie w świat Miłości", idzie fala Miłości" i inne.