Obecny wymiar piąty kuli świadomej Ziemi, pająki okno-gwiazda

Obecny wymiar piąty kuli świadomej Ziemi

Stan częstotliwości piątego wymiaru kuli świadomej Ziemi pozostawia wiele do życzenia.
Poszczególne sfery pierścieniowe będące kreacjami holograficznymi, bliźniaczymi tej trójwymiarowej, znanej, jako "świat fizyczny", są wypełnione konstrukcjami kryształowo-ziarnistomglistymi oraz łunowymi, służącymi istotom ludzkim po opuszczeniu przez nie trzeciego wymiaru, za centra edukacyjno-uzdrawiające. Organizacja i wzajemna koordynacja tych struktur Konfederacji w częstotliwościach pięciu pierwszych pierścieni piątego wymiaru funkcjonuje w oparciu o obszary zogniskowania mocy animacyjnej hologramu kreacji stwarzanej przez rdzeń bladej zieleni kuli świadomej.
Rdzeń ten zmienia wygląd w zależności od danej percepcji w określonej częstotliwości. W rzeczywistości jest on/ona/ono istotą zawierającą wewnątrz fragmentaryczny objaw "eksplozji", jakim jest jaźń istoty z jedenastego wymiaru. (Istota z dwunastego wymiaru jest nieuchwytna oraz nie może ona oddziaływać esencjonalnie bezpośrednio poprzez zbyt szybko zmieniające się "wzory" kombinacji złudnego chaosu cząsteczkowego na rdzeń kuli świadomej, jako że taki kontakt mógłby zdestabilizować poszczególne ciała kuli. Istoty z pola kuli mogłyby być wówczas narażone na ciągłość poważnych modyfikacji plastycznej "materii" w sposób szybki nawet w niższych częstotliwościach wymiarowych. W wymiarze trzecim mógłby panować iluzoryczny "chaos" widzialny chociażby w postaci zmieniających swą gęstość obiektów, począwszy od istot żywiołowych po inne, powiększające się, kurczące w sposób nagły i niespodziewany. Warunki środowiska tego typu nie byłyby odpowiednie dla stabilizacji progresu istot aktywnych w pierwszej połowie spektrum kontinuum wymiarów. Jaźń istoty dwunastowymiarowej jest zbyt potężna, by otwarcie wnikać w pole pierwszej połowy spektrum kontinuum do wnętrza rdzenia kuli świadomej).
Stożki piramidalne kamienne i kryształowe o podstawach wielokątnych, w przypadku kuli świadomej Ziemi, czterokątnych, ustawione w odpowiednich lokacjach ciała żółtego kuli, kumulują moc animacyjną kreacji o danym porządku częstotliwości jej ciał przez rdzeń bladej zieleni. Sześć głównych punktów zbiorczych tworzy w częstotliwości wymiaru piątego sześć krystalicznych struktur, utrzymujących ekran ochronny. Dokonując lokalizacji tych struktur w częstotliwości wymiaru trzeciego, utrzymują się one powyżej ciała istoty mglistej - atmosfery kuli. Dostrzec je można tylko przy pomocy odpowiednio dostosowanych urządzeń wychwytujących cząsteczki poruszające się z prędkością charakterystyczną dla pola wymiaru piątego lub w stanach zmiany percepcji podczas praktykowania metod śniących oraz w przypadkach, kiedy istoty opuszczają ciała żółtych pęków, wnikając do owego wymiaru (śmierć). Istota doświadczająca śmierci wprawdzie dostrzega swoje ciało pęku indygo w postaci światła, jednak w sytuacji braku symbiozy, jaźń istoty trafia do pola jednej ze struktur o charakterze edukacyjno uzdrawiającym. Wówczas jej ciało pęku indygo powraca do pierścienia szóstego wymiaru piątego celem dalszego oczekiwania na odzyskanie przytomności przez swą niższą manifestację, umożliwiającej jej opuszczenie systemu kul świadomych przy wykorzystaniu okna - gwiazdy Słońca i doświadczanie nieskończoności.
Typowe hologramy środowiskowe, jakie wytwarzają struktury krystaliczne, będące projekcjami wspólnot świadomościowych istot z Konfederacji, obfitują w krainy, które istoty ludzkie tam trafiające często określają mianem bajkowych, czy rajskich w zależności od typu intensyfikacji stymulacji programowych ich umysłów podczas przebytych inkarnacji. Po wniknięciu w wymiar piąty istoty ludzkie aktywują swe ciała zielonych pęków lub też niebieskich pęków. W większości są to aktywacje ciał zielonych pęków. Z uwagi na silne blokady pęków niebieskich u istot ludzkich, ich ciała odpowiadające tym pękom są niezdolne do prawidłowego funkcjonowania, a to sprawia, iż opuszczenie przez większość istot pola kuli Ziemi jest mało prawdopodobne. Natomiast ich ciała zielonych pęków są zazwyczaj zbyt zubożone w kwestii dyspozycyjności świadomej zdolnościami tworzywa ektoplazmatycznego. Takie ciała zielonych pęków istot ludzkich w większości nie są w stanie wytworzyć bariery ochronnej w przypadku zbliżających się istot o biegunie negatyw w celu dokonania asymilacji tych istot w obszarze do pęku niebieskiego. Kwarantanna najbardziej aktywna w częstotliwości wymiaru piątego chroni takie ciała przed otwartą ingerencją ognisk bieguna negatyw, krążących w poszukiwaniu szczelin na styku kontinuum pól czwartego i piątego wymiaru kuli.
Wymiar piąty
Przebieg procesu przejścia jaźni istoty z częstotliwości wymiaru trzeciego do piątego w wyniku doświadczania śmierci w obrębie pola kontinuum wymiarów kuli Ziemi, wygląda różnie w zależności od indywidualnego stanu jej modelu energetycznego synchronizacji pęków czakr. W przytłaczającej większości przypadków istota zostawia swe pozbawione funkcjonowania, (co jest zbędnym rozszczepieniem), ciało żółtego pęku w polu wymiaru trzeciego i odzyskuje przytomność śladową w ciele zielonego pęku, często będąc zaskoczoną z uwagi na olbrzymią zmianę percepcji, jednak nie będąc świadomą pełnego zasobu zdolności tego ciała. Istota taka nie wie także, że od momentu opuszczenia ciała żółtego pęku ma wpływ na "dalszy" przebieg wydarzeń w miejscu, które jest często określane mianem "tunel". Już, bowiem w tym momencie doświadczania śmierci, istota może udać się w konfiguracje zakresu częstotliwości, dostępnych jej ciału pęku zielonego.
Najczęściej jednak jest ona na tyle podekscytowana i wypełniona poczuciem "błogostanu", iż zdolność jej ciała zielonego pęku, polegająca na prawidłowej interpretacji odczuć, czy też obrazów symboliki barwno-wzorcowej, bez symbiozy z ciałem pęku indygo, jest znacznie przytłumiona, analogicznie do przypadku, kiedy to wsiada ona do pojazdu, którego nie potrafi obsługiwać. Taka sytuacja sprawia, że ta istota jest postrzegana przez inne napotkane, jako "zagubiona", "zdezorientowana", przez co z miejsca pojazd, który prowadzi, jej ciało zielonego pęku, "jest holowane" często przez istoty piątego wymiaru doświadczania świadomości z Konfederacji, ku konfiguracji stacjonowania jednej z krystalicznych struktur edukacyjno-uzdrawiających. Podczas tej podróży pojawia się ciało pęku indygo istoty w postaci kuli światła w momencie wnikania w światło - bramę do pola danego pierścienia wymiaru piątego. Ciało pęku indygo dokonuje szybkiego zestawienia stanu synchronizacji wszystkich pęków czakr i na tej podstawie stopnia ich harmonii, podejmuje odpowiednie działania. Najczęściej ciało pęku indygo po oszacowaniu stanu harmonii pęków czakr powraca do konfiguracji szóstego pierścienia wymiaru piątego kuli, a jego niższa manifestacja - jaźń istoty w ciele pęku zielonego lub rzadziej niebieskiego, podąża wraz z istotą z Konfederacji do jednej z placówek edukacyjno-uzdrawiających, rozlokowanych w polach pierwszych pięciu pierścieni piątego wymiaru kuli. Obecna populacja istot ludzkich w polu trzeciego wymiaru kuli Ziemi jest jak na warunki tego typu kuli, ogromna. Istoty wciąż powracają w ciała niemowląt celem kontynuowania pracy nad otwieraniem poszczególnych pęków czakr, co umożliwia w dalszej perspektywie osiągnięcie stanu symbiozy z ciałem pęku indygo.
W wielu przypadkach istota po opuszczeniu ciała żółtego pęku podczas doświadczania śmierci, z uwagi na swe silne przywiązanie do przebytej inkarnacji i danych jej fragmentów hologramu, pozostaje w kontinuum czasoprzestrzennym wymiaru trzeciego (zwanym często światem astralnym) i usiłuje kontynuować przebytą inkarnację, będąc aktywną w ciele zielonego pęku tam, gdzie manifestuje się wciąż w wymiarze trzecim hologram jej "byłego" miejsca zamieszkiwania.
Istota taka często odczuwa rozmaite, skrajne stany związane z relacjami z innymi istotami, będąc niespełnioną lub też niezaspokojoną. W takiej sytuacji pomóc jej mogą istoty medium z pozycji trzeciego wymiaru lub też niekiedy przyjacielska energia z pola kontinuum czasoprzestrzennego tegoż wymiaru, co jest jednak rzadkością z uwagi na obecnie panujące zamieszanie w związku z częstym, siłowym wytwarzaniem szczelin w kontinuum przez różne odłamy kolektywu Orion.
Istoty z Konfederacji systematycznie patrolują pole kontinuum czasoprzestrzennego kuli Ziemi w poszukiwaniu szczelin, przez które mogą przenikać pojazdy energetyczne kolektywu Orion w celu mamienia zdezorientowanych istot ludzkich, które w wyniku nagłych zdarzeń opuściły swe ciała żółtych pęków.
To, co spopularyzowane jest tu, jako "przegląd życia", nie występowało w polu kuli Ziemi po śmierci istoty w epoce poprzedzającej przekształcenia cząsteczkowe pól wymiarów trzeciego, czwartego i piątego z uwagi na fakt, iż istoty nie uczestniczyły w programach schematycznych, inicjowanych przez placówki edukacyjno-uzdrawiające Konfederacji, "ułatwiających" im otwarcie pęków czakr. W epoce tej pęki czakr istot ludzkich wykazywały większą żywotność i przepustowość dla strumieni mowy wiecznego dziecka świadomości nieskończoności. Trójoka istota ludzka już w warunkach odpowiadających wymiarowi trzeciemu, przekładając ówczesne środowisko na obecne tu terminologie "porządkowe", potrafiła w wyniku scalenia ciała żółtego pęku z ciałem zielonego pęku, zmieniać to pierwsze ciało w ektoenergię, wnikać przy pomocy jej struktury plastycznej w ciała innych istot składających się na otaczające ją środowisko, wytwarzając konfigurację symbiozy zgodności i harmonii opartej na wzajemnym poznawaniu się.
Proces śmierci wyglądał inaczej, jako że istoty potrafiły poza dowolnym opuszczaniem ciał, wnikać w inne obecnie pozbawione funkcyjności i ożywiać je ponownie. To zagadnienie jest rozległe i wymaga oddzielnej części. Epoka ta dobiegła końca z chwilą, gdy w polu tego systemu kul świadomych dostrzeżono zbliżające się niespotykane tu określone systemy wiązek świetlnych kłębowisk myślowych bieguna negatyw o naturze wciągającej. Ciała pęków indygo istot ludzkich utraciły pełną łączność ze swymi niższymi manifestacjami z uwagi na dokonanie przekształceń przez przybyłe tu kreacje ekstremum kłębowiska myślowego bieguna negatyw w ich pękach żółtym, zielonym, niebieskim i indygo. Pierwotne wzory ustawień o charakterze elastycznym form zwanych teraz "fraktalnymi" w częstotliwościach wymiarowych zmieniono w sposób odpowiedni do założeń planu asymilacyjnego jaźni istot, które utraciły swobodę wraz z poczuciem
nieskończoności oraz zapoznane zostały po raz pierwszy z kryterium odpowiadającemu określeniu "bóg", czy "stwórca" - wszechsiły utrzymującej wszystko w aktywności. Spektrum tej operacji o charakterze przekształcająco-asymilacyjnym oscyluje do częstotliwości wibracyjnej, odpowiadającej wymiarowi szóstemu. Nie mogę potwierdzić oznak tej operacji w częstotliwości odpowiadającej wymiarowi siódmemu.
W obecnych warunkach istota ludzka o typowym modelu energetycznym po opuszczeniu swego ciała żółtego pęku i spotkaniu istot krewnych zmarłych przed nią oraz istoty z Konfederacji dołącza do wspólnoty istot w określonym obszarze danego pierścienia piątego wymiaru i w stanie spokoju przeplatanego z radością, pracuje tam nad synchronizacją swych pęków czakr w spektrum do pęku niebieskiego. Struktury krystaliczne z elementami ziarnistymi czy łunowymi oraz otaczające je "ogrody", "parki", czy kryształowe pustynie, są chronione przez potężny ekran zabezpieczający przed wnikaniem różnorakich manifestacji bieguna negatyw kolektywu Orion i innych pomniejszych. Istoty ludzkie tam rezydujące w ciałach zielonych lub niebieskich pęków pomiędzy inkarnacjami, są całkowicie odcięte od tego, co dzieje się w przestrzeni między-wymiarowej systemu kul świadomych okna Słońca. Przeciętna taka istota nie potrafi przeniknąć przez ekran, gdyż najzwyczajniej nie zna możliwości swych poszczególnych ciał. Istoty będące doradcami i "opiekunami" z Konfederacji starają się dawkować wiedzę w odpowiednich porcjach. Zbyt obszerny jej zakres nie jest wskazany, ponieważ większość istot ludzkich wykazuje niedobory w przepustowości poszczególnych pęków czakr, przez co nie są one gotowe na jej przyjęcie, zanim nie osiągną odpowiedniej równowagi. Nadmieniam, iż obecna sytuacja związana z kwarantanną w wymiarze piątym, nie jest świadectwem "przetrzymywania" w nim istot wbrew ich woli.
Konfederacja przestrzega podstawowego kryterium, jakim jest wolna wola każdej z istot. Aktywność struktur edukacyjno-uzdrawiających ma na celu tylko i wyłącznie ochronę istot ludzkich przez otwartą agresją kłębowisk myślowych bieguna negatyw oraz pomoc tym istotom w zapoznawaniu się z ich naturą w sposób umiarkowany, jako że przytłaczająca większość trafiających do piątego wymiaru istot ludzkich wykazuje rażące zubożenia w zasobach energii witalnych i bałagan.
W przypadku istoty ludzkiej lub innej doświadczającej śmierci, która podczas inkarnacji staje się świadoma realnej sytuacji i wykazuje oznaki świadczące o pojęciu nieskończoności poprzez symbiozę z ciałem pęku indygo, podejmuje ona samodzielnie po spotkaniu z tym ciałem decyzje, udając się gdzie chce. Istota może ominąć ekran w wymiarze piątym, wniknąć w pole dowolnej kuli tego systemu, czy skorzystać z okna - gwiazdy Słońca w celu podróży ku innym rejonom odczuwalnym bąbla. Może ona także, jeśli chce, przyłączyć się do wspólnoty Konfederacji i pracować w jej szeregach nad zapewnianiem bezpieczeństwa, jako członek jednej z jej flot. W zależności od swych planów, istota taka korzysta z pełnego asortymentu możliwości swych poszczególnych ciał.

Okno - gwiazda
Okno - gwiazda - iskra wiecznego dziecka świadomości nieskończoności. Nieskończoność kreacji wiecznego dziecka świadomości nieskończoności zawiera nieskończoność okien o zróżnicowanych gabarytach swych ciał zwanych tu gwiazdami wśród mieszkańców tej kuli. Okno jest istotą doświadczającą całego spektrum znanych wymiarów częstotliwość , dysponującą zdolnościami wiecznego dziecka, odpowiednimi do każdej częstotliwości wedle potrzeb rozwijającego się życia w danym wymiarze enklaw oraz kłębowisk skrajności biegunowych pierwszej połowy spektrum kontinuum. Występują rozmaite typy istot okien. To zwane "Słońcem", które istoty ludzkie, przebywające w trzecim wymiarze kuli Ziemi, widzą w postaci kuli blasku gazowo-plazmatycznej o temperaturze stopni termicznego odczuwania kilka tysięcy, jest istotą żywą, złożoną z ogromnej, zmieniającej się liczby innych istot plazmatycznych, mglistych, zmiennokształtnych totemicznych konglomeratów mocy świadomościowych - istot totemów częstotliwości wymiarowych od szóstego w górę, istot olbrzymów sferoidalnych i rozciągniętych, niebędących formacjami - pojazdami żadnych cywilizacji, poruszających się w przestrzeni międzywymiarowej i szeregu innych. Okno Słońce jest istotą matką wszystkich kul świadomych tego układu, które zostały utworzone za sprawą aktywności istot zamieszkujących wnętrze okna. Od częstotliwości czwartego wymiaru okno to wygląda zupełnie inaczej niż w percepcji jaźni trójwymiaru istot ludzkich.
Istoty jedenastowymiarowe dokonują skupiania świadomości w miejscach, w których znajdują się teraz okna - gwiazdy wewnątrz wszystkich bąbli nieskończonej kreacji wiecznego dziecka. Ciało istoty jedenastowymiarowej jest widoczne w percepcji trójwymiaru jako eksplozja, trwająca w sposób ciągły. W przypadku ciał istot okien - gwiazd, mamy do czynienia z ich jądrami, które są jaźniami istot z jedenastego wymiaru, przemieszczającymi się w nieskończoności kreacji z uwagi na nieprzerwaną łączność pomiędzy poszczególnymi oknami - gwiazdami. Istoty - okna składają się na ramiona istot spiralnych, wędrujących wewnątrz bąbli. Istoty spiralne są gigantycznymi "miastami", zawierającymi wewnątrz swych sfer ramiennych mniejsze to, co określilibyście "dzielnicami", jako istoty będące oknami - gwiazdami wraz ze swymi systemami kul świadomych.
Każdy bąbel rozciąga się na całe, znane, dwunastowymiarowe spektrum kreacji, poprzez którą wieczne dziecko poznaje siebie.
Występują rozmaite typy istot okien - gwiazd. Istoty ludzkie w polu trzeciego wymiaru, badające te okna przy pomocy swych urządzeń, odkryły tylko pewną część rodzajów tych istot. Dokonano podziału istot okien na te zwane "karłami" po te zwane "nadolbrzymami". Gabaryty ciał okien - gwiazd odbierane w wymiarze trzecim, nie mają wpływu na strukturę wewnętrzną tych istot, ani na potencjał mocy łącznościowej z innymi takimi istotami oknami. W przypadku okna - gwiazdy Słońce, znajdującej się w tym systemie kul świadomych, mamy do czynienia z typową "aglomeracją" energetyczną, zapewniającą stan ciągłości aktywności form żywych we wszystkich wymiarach spektrum kontinuum, aczkolwiek w częstotliwościach drugiej połowy spektrum, ciała istot nie wymagają poboru energii okna w sposób bezpośredni poprzez jego emanację.
Okno - gwiazda Słońce, jak wszystkie inne takie istoty, reaguje na każdy sygnał, będący mową wiecznego dziecka świadomości nieskończoności. Gdy wszystkie sfery ramienne istoty spiralnej odbierają pieśń dochodzącą z wnętrza jej rdzenia, będącą zwiastunem przejścia o jeden wymiar dalej każdy system kul świadomych, gdzie każda kula świadoma wraz z rozmaitymi istotami dokona wyraźnego progresu ku realnej nieskończoności, następuje akceleracja istot okien i wszystkich innych istot składających się na nie. Akceleracja ta powoduje przejście każdej kuli świadomej do kolejnego etapu doświadczania nieskończoności.
Okno - gwiazdę Słońce, jak każde tego typu inna istotę, istota ludzka, lub inna, znajdująca się w odpowiednim stadium progresu swej jaźni, może odwiedzić w ciele pęku indygo oraz w ciałach morficznych, odpowiadających drugiej połowie spektrum kontinuum. W trakcie praktyk doświadczeń pozacielesnych w warunkach tego wymiaru trzeciego, istota ludzka także może odwiedzić okno - gwiazdę, lecz będzie to dość krótkie zważywszy na utrudnienia przez wzgląd na kwarantannę tej i innych kul świadomych. Utrudnienia te polegające na ściąganiu jaźni istoty przez jej ciało pęku indygo do trzeciego wymiaru nie dotyczą tylko istot ludzkich odpowiadających kryteriom szaman, wojownik i innych typów istot praktykujących doświadczanie kreacji wiecznego dziecka, polegające jej modyfikacji siłą własnej woli, które to istoty rozprzestrzenione we wszystkich zakątkach kuli Ziemi, badają stan absorbcji energii wieczności przez potężne twory, wykreowane przez ekstremum kłębowisko myślowe negatywu o naturze wciągającej całe gromady galaktyk. Trójoka istota ludzka po pokonaniu ekranu w wymiarze szóstym i przebiciu się przez blokadę tworów kłębowiska myślowego negatywu, wydostanie się ze strefy jego wpływów z uwagi na osiągnięcie stanu, w którym będzie ona całkowicie niezależna energetycznie, (również grawitacyjnie) od tego kłębowiska poprzez zharmonizowanie obydwu polaryzacji biegunowych.
Okno - gwiazda Słońce w wymiarach od szóstego po jedenasty jest widziane, jako istota żywa, zmiennokształtna, zmiennobarwna, gigantyczne "miasto - stacja podróży", skupiające mnogość gatunków istot wielowymiarowych. Takie miasto - stacja służy różnym cywilizacjom za to, co określane jest, jako przystań - port w podróży po nieskończoności kreacji wiecznego dziecka.
Spotkać można we wnętrzu Słońca rozmaite kreacje różnych istot, które tworzą tam całe centra organizacyjne, doglądające stanu świadomości zbiorowej systemu kul. Centra te są w stałym połączeniu ze ślicznymi, aczkolwiek tajemniczymi kreacjami wewnątrz kul "gazowych", wśród których kula Jowisz pełni rolę, jaką można określić obserwatorium czułym na wszelkie oznaki ingerencji sił skrajnego negatywu z poza tego układu. W przypadku istot gadzich i ich formacji energetycznych pojazdowych, szybko opuszczają one okno po przedostaniu się za jego pomocą w częstotliwościach wymiarów czwartego i piątego, gdyż ich pola ochronne oparte na grawitacji spajającej je w jeden klaster pozbawiony indywidualności świadomościowych, nie pozwalają im na dłuższe tam przebywanie, narażające je na przepchnięcie w kierunku otwarcia pęków zielonych czakr serca, co postrzegane jest przez nie, jako unicestwienie. Ponadto przebywające wewnątrz Słońca istoty o jaźniach odpowiadających drugiej połowie spektrum kontinuum lubują się w tym, co zwane jest dowcip, a to sprawia, że istoty gadzie lub inne o biegunie negatyw, są skupione na jak najszybszym opuszczeniu okna.
Okno - gwiazda Słońce jest pełne pięknych i zarazem osobliwych kreacji wewnątrz swego ciała, które to ciało tworzą rozmaite istoty. Istotom ludzkim o jaźni trójwymiaru skojarzyłyby się one z kolorowymi aglomeracjami, wśród których widać nieprzerwany ruch energii - istot. Wewnątrz okna gwiazdy Słońca można "odpocząć" po perypetiach związanych nie tylko z inkarnacjami w wymiarach pierwszej połowy spektrum kontinuum, ale i z tym, co określone może być walką w polu wymiaru szóstego z tworami ekstremum kłębowiska myślowego negatywu o naturze wciągającej. Okno - gwiazda Słońce bez przerwy wypluwa coraz to rozmaitsze istoty podróżujące po nieskończoności kreacji bąbli, a inne istoty w to okno wnikają celem przedostania się ku sąsiadującym systemom, jak i "dalszym" konfiguracjom tego bąbla oraz innych. Widoczne są w częstotliwości szóstego wymiaru już gigantyczne istoty plazmatyczne, które wraz istotami oczami i innymi totemicznymi oraz monolitowymi kreacjami opuszczają pole okna Słońca, udając się do wnętrz kul "gazowych" lub poza system kul. W ciele pęku niebieskiego jest możliwe przebywanie wewnątrz okna - gwiazdy, jednak najbardziej kompatybilnym wibracyjnie ciałem w kwestii takiej potrzeby, jest ciało pęku indygo, zawierające w sobie wszystkie niższe ciała w postaci energetyzacyjnej plastyczności morficznej. Ciało żółtego pęku takiej istoty zostaje wchłonięte w jeden byt, którego centralną częścią jest ciało pęku indygo, będące pojazdem o możliwościach gwarantujących przeniknięcie ekranu w wymiarze szóstym.
W dalszej części postaram się opisać wpływ okna - gwiazdy Słońca na istoty ludzkie, będące zbiorami wielu ciał w warunkach tego wymiaru trzeciego.
 

Pająki
Pająki - światła martwic o barwie brudnej bieli. Zapewne wiele z Was na myśl o tych stworzeniach wypełnia się uczuciem paraliżującego strachu, choć jest także pokaźna liczba istot ludzkich wchodzących z zgodność energetyczną z istotami światłami martwic, manifestującymi się jako świadomości drugiego wymiaru o niezwykle elastycznych możliwościach szybkiego progresu.
Istoty pająki występują najliczniej w polu wymiaru trzeciego tej kuli świadomej o miniaturowych gabarytach ciał w percepcji istot ludzkich. Znacznie mniejsza ich ilość, lecz zajmująca ciała o dużo większych rozmiarach, znajduje się wewnątrz skorupy kuli świadomej Ziemi (oraz kuli świadomej Mars i Io), umieszczona tam przez istoty gadzie. Światła martwic odgrywają ważne role przy podbojach rozmaitych kul świadomych w wyniku ekspansji istot gadzich w pola wymiarów od pierwszego do piątego wielu systemów okien. Są one umieszczane wewnątrz labiryntów korytarzy, łączących podziemne placówki istot gadzich z grotami na powierzchniach kul.
Potężne uczucie paraliżującego strachu u istoty ludzkiej, często pojawiające się na widok nawet niewielkiego ciała światła martwicy stanowi pamiątkę po bliskich relacjach z tymi stworzeniami w minionych epokach liniowości czasowej, kiedy to istoty ludzkie, uchodzące za kogoś, kogo moglibyście nazwać wojownikami, podczas licznych prób dotarcia do siedzib gadów, napotykały światła martwic manifestujące się w wymiarach trzecim i czwartym. Zazwyczaj te kontakty kończyły się katastrofą w szeregach zespołów istot ludzkich, których to, co nazywane jest tu psychiką, było atakowane z użyciem elastyczności kontinuum czasoprzestrzennego. Słabości, tak zwane tu czułe punkty każdej z istot ludzkich były wykorzystywane do zawładnięcia jej ciałem pęku żółtego i niekiedy także zielonego, jeśli most łączący istotę z jej ciałem pęku indygo wykazywał niedostateczną trwałość. Te gatunki istot świateł martwic o ciałach rozmiarów mamutów mogą skakać, lewitować, hipnotyzować i używać innych rozmaitych technik, głównie paraliżujących inne istoty. Unieruchomione istoty owijane były w kokony z lepkiej substancji, która jest wykorzystywana przez wiele cywilizacji innych systemów kul świadomych. Następnie ciała żółtego pęku istot ludzkich były konsumowane, a cały kompleks dwunastu ciał istoty doznawał uszczerbku energetycznego przez wzgląd na słabą wolę wykazaną podczas kontaktu ze światłem martwicy. Istoty gadzie zyskują w ten sposób na redukcji bieguna pozytyw, z którym trwa tarcie energii. W rezultacie kończy się to blokadą pęków czerwonego, pomarańczowego, żółtego, zielonego, niebieskiego i indygo u ofiary.
Istota ludzka ze świadomością trójwymiaru, zaatakowana przez światło martwicy - istotę pająk trzeciego i czwartego wymiaru doświadczania świadomości doznaje wizji kontinuum czasoprzestrzennego, wykreowanych przez światło martwicy, przybierające szereg podobizn w celu zdominowania jej umysłu. Słaba istota ludzka o dysharmonii pęków czakr wpada w konfigurację zwaną tu paranoja, obłęd, traci poczucie swego tak zwanego jestestwa, szaleje. Stanie się sparaliżowana, wręcz uchodząca za "martwą". Wówczas światło martwicy owija istotę w kokon, po czym bada jej stan energetyczny, przesyłając jego wzory auryczne istotom gadzim.
Przygotowana istota ludzka wchodząca do podziemi, która przeszła odpowiednie treningi panowania nad wiązkami pęków czakr, ma szansę utrzymać się w ciele pęku żółtego lub zielonego - w zależności od stopnia zaawansowania świadomości i oprzeć się emanacji światła martwicy, próbującego ją unieruchomić. Wówczas następuje starcie energetyczne, polegające na demonstracji siły woli każdej z istot. Jeśli istota ludzka przejawia na tyle silną wolę w skutek symbiozy z ciałem pęku indygo, by odeprzeć wiązki światła martwicy atakującego jej pęki czakr od czerwonego do niebieskiego, istocie pająk pozostanie próba pozbawienia funkcjonowania ciała istoty ludzkiej w sposób bezpośredni, co nie jest zazwyczaj skuteczne, gdy ta posługuje się energią pęku indygo czakry szyszynki, a to równoznaczne jest z wytworzeniem formacji zwanej merkaba nawet w warunkach wymiaru trzeciego. W tym wypadku istota ludzka wyśle wiązki paraliżujące światło martwicy i natychmiast zniknie, przemieszczając się w dowolną konfigurację wymiaru trzeciego, zachowując należytą ostrożność tak, by jej ciało żółtego pęku nie znalazło się przykładowo w stanie wrośniętym w materię stałą.
Światła martwic manifestujące się w wymiarach od drugiego po piąty nie tworzą tego, co nazywane jest cywilizacjami. Istoty te są tak zwanymi tu samotnikami. W potencjalnych kontaktach ze swymi pokrewnymi gatunkami zazwyczaj zwalczają się wzajemnie lub wymieniają zdobycze w postaci ciał różnych typów istot. Światła martwic o nośnikach miniaturowych bądź gigantycznych, rezydują najczęściej w polach suchych kul piaszczystych wewnątrz głębokich pieczar oraz w polach kul pokrytych zgrupowaniami monolitów roślinnych, odpowiadającymi określeniu "lasy tropikalne". Zaawansowane światła martwic w polu wymiaru piątego wyglądają dosyć osobliwie.
Ich barwa mętnej, matowej bieli i energia, jaką emitują w kierunku innych istot o predyspozycjach wskazujących na pewne słabości, podatność na wpływy, jest omijana przez istoty świadome prawdopodobieństwa wstrzymania progresu w wyniku ewentualnego kontaktu. Światła martwic podlegają istotom gadzim, które przy pomocy przekształceń genotypowych udoskonalają ciała istot pająków, czyniąc z nich to, co określane byłoby "przetwórniami materii" ciał pochwyconych ofiar.
W polu piątego wymiaru doświadczania światła martwic w wyniku naturalnego progresu świadomości przeobrażają się w skondensowane ogniska energii, które wnikają w istoty o biegunie negatyw, gotowe na ich przyjęcie. Wewnątrz tego bąbla nie występują światła martwic o biegunie pozytyw, natomiast wewnątrz sąsiednich bąbli pojawiają się ich odpowiedniki o tym biegunie, lecz nie można ich sklasyfikować jako światła martwic, a innego typu istoty pajęcze. Nieliczne przypadki skrzyżowań genotypowych istot pająków z innymi istotami, także ludzkimi, gdzie w przypadku ciała żółtego pęku występuje po kilka kończyn, stanowią rezultaty nieudanych eksperymentów.