[Głos Jane Donald] Przeprowadzimy króciutką medytację w celu przyswojenia mądrości tego drzewa. Oto co mi powiedziano. Zaczynamy od wzbudzenia poczucia wartości własnej, zestrajamy się ze słońcem, księżycem i gwiazdami. Przewodnicy mówią mi, że teraz przekażą nam świadomość tego drzewa, wszystko, co chce nam przekazać. Jest to rodzaj pojmowania i odczuwania. Można teraz poczuć wzdłuż kręgosłupa i na plecach dreszcz. Posiedźmy tutaj jeszcze chwilę. Przewodnicy mówią mi, że drzewo przekazuje rodzaj samoakceptacji i szacunku do samego siebie, ono uczy, jak zwracać się o pomoc i za pośrednictwem Natury otrzymywać potrzebne odpowiedzi. Och, ruch energii czuje się też poprzecznie. Tutaj czuje się podobną energię, do tej na wyspie Innisfallen, te dwa rodzaje energii współpracują ze sobą, żeby przekazać nam całą wiedzę. Zanim rozpocznie się przekaz Kryona, w imieniu drzew i przyrody pragnę podziękować za jego nowiny i wyrazić ogromną wdzięczność za przekaz o szacunku do samego siebie, o samoakceptacji o człowieczeństwie oraz o tym, jak poszerzyć swą świadomość.
[Głos Lee Carroll] Witam was kochani, Jam Jest Kryon ze Służby Magnetycznej. Jak więc będąc Człowiekiem poszerzyć własną świadomość? Zacznijmy od początku i zwracam się do tych, którzy nas słuchają i czytają w innym teraz: z całym szacunkiem nasza grupa siedzi na dziedzińcu klasztoru Muckross u stóp super-drzewa, [ogromnego, prastarego cisu] które nazwano tak ze względu na wiek i wspaniały system korzeni. Prawdę powiedziawszy, nikt dokładnie nie wie, ile to drzewo ma lat? Mówi się, że ma przynajmniej 700, ale ono ma ponad tysiąc! Drzewo to jest symbolem i nauczycielem zatem pozwólmy, żeby i nas podczas przekazu czegoś nauczyło.
Zwracam się o pozwolenie do Gai i korzeni cisu, z których wyrosło to drzewo, na ten króciutki przekaz i naukę. Cis nie tylko przyjmuje do wiadomości naszą obecność, ale także przypomina wam, jak jesteście młodzi. Cis także spostrzegł coś jeszcze. Przyglądając się jemu, widzimy w nim wiek i mądrość, drzewo to wzbudza w nas podziw i szacunek. Mówię „my”, gdyż nawet Kryon czuje zaawansowany wiek i rozumie, co tutaj zachodzi. Jak już wczoraj była o tym mowa, cis także was widzi. Nasz dzisiejszy przekaz jest trzecim z wycieczki po Irlandii, służy więc jako katalizator.
Jego katalityczna rola polega na tym, że zawarta w nim przesłanka będzie się poszerzać i tworzyć różnego rodzaju energie, dostosowane indywidualnie do każdego, kto tego słucha i to czyta. Cis postrzega was jako istoty wieczne, gdyż widzi duszę każdego z was. Jest przedstawicielem całej Gai, całej Ziemi, miłości Gai do każdego z was, cieszy się, że istnieje i może was nauczać. [Patrz także przypowieść „Wo i muzyka” w grupie, pod tagiem #przypowieści – przyp. tłum.]
Pragnę, żebyście się na moment zastanowili, jak to się dzieje, że natura potrafi tak się ułożyć, że można w pewnych miejscach się zbierać i jej słuchać? Że można sobie usiąść i posłuchać, co ma wam do powiedzenia drzewo? Choć co mówię, niektórym zabrzmi dziwnie, inni — ci, którzy rozumieją Naturę — zrozumieją, iż Natura rzeczywiście jest wspaniałą nauczycielką. Za chwilę przekażę wam, co to drzewo pragnie, abyście usłyszeli na temat poszerzania świadomości. Jednak na razie chcę, abyście sobie uświadomili dwustronny rodzaj takiej komunikacji. Drzewo was rozpoznaje, widzi wieczność waszej duszy, widzi ile razy tutaj żyliście, ono rozumie także, że jesteście o wiele starsi od niego! A przecież jako ubrani w ciało Ludzie sądzicie, że jest odwrotnie, że to drzewo jest o wiele starsze od was. Wasza relacja z drzewem jest więc oparta na symbiozie wieków, na wzajemnym szacunku, jest to więc komunikacja dwustronna, a nie jednostronna.
W dobie obecnej, w tym życiu, drzewo pragnie, żebyście się nauczyli, jak poszerzać własną świadomość, ma więc dla was jedną przesłankę: Przyjrzyjcie się przenośnemu znaczeniu, które obecnie przypisujecie drzewom. Skoro cis ten rzeczywiście ma w sobie przypisywaną mu wiedzę i mądrość, może także zna odwieczne tajemnice? Co wy na to, że jego wiedza jest bardziej obszerna niż się wam wydaje? Co wy na to, że pamięta szeptane z ust do ucha tajemnice, które od wieków przekazywano sobie u jego stóp? A może jego korzenie sięgają tak daleko i głęboko, że wypuszczają się daleko poza to miasteczko, klasztor, że w związku z tym może wam przekazać o wiele więcej wiedzy prócz tej, zebranej w tej okolicy?
Cis jest złączony ze wszystkimi drzewami, a przecież stoi sobie w pojedynkę i się nie rusza, nic z tą wiedzą nie robi. Czyż nie sądzicie, że zawierając taką wiedzę drzewo powinno być bardzo ożywione i wymachiwać konarami jakby was do siebie przywoływało, mówiąc: „Chodźcie, chodźcie, chodźcie tutaj; mam wam coś do powiedzenia, błagam, chodźcie!” Czulibyście się przez nie ponaglani, żeby się zbliżyć, czulibyście jego ożywienie i niecierpliwość. A przecież ono trwa w bezruchu, nie robi nic; ot, stoi sobie w pełni swego majestatu, z niezmąconą cierpliwością.
Na tym polega sedno dzisiejszej nauki. Ziemia może się teraz wydawać wzburzona i gniewna. Czy zauważyliście jak zmienna jest pogoda, nawet tutaj, w okolicy klasztoru? A przecież niezależnie od tego, co by się nie działo, chmury się następnie rozstępują, zaczyna świecić słońce i rozlega się ptasi śpiew. Cierpliwość więc to klucz. Cis stoi sobie cierpliwie, majestatycznie, choć ma wam do powiedzenia tak wiele! Zatem przede wszystkim, swą postawą przekazuje wam to: Jeśli się dostatecznie wyciszycie, jeśli staniecie się, jak to drzewo, to usłyszycie wszystko, co ma wam do powiedzenia. Więcej, posiądziecie jego świadomość. Więcej: Usłyszycie wszystko, co ma wam do przekazania. Drzewo pragnie, abyście przyjęli do wiadomości, że niezależnie od tego, co się teraz w waszym życiu dzieje, a co uważacie za nie do przyjęcia, czy za coś okropnego, gdyż napełnia to was niepokojem; może w ciele czy wokół was szaleje burza? - to cis pragnie, żebyście wiedzieli, że za jakiś czas i tak znów rozbłyśnie słońce i zabrzmi ptasi świergot. Stańcie się więc jak to drzewo.
Oto co ma wam do powiedzenia Gaja, wielka nauczycielka Ludzkości. Obecnie poszerzanie ludzkiej świadomości polega na zrównoważeniu oraz na cierpliwości i osiągnięciu pewnego rodzaju zrozumienia. Cis nie macha konarami, nie okazuje żadnego ożywienia, gdyż wcale nie musi tego robić. Wszystko, co ma wam do powiedzenia, tkwi w wewnętrznej ciszy i w majestacie jego własnego bytu. Cis zatem prosi wszystkich, żebyście go w tym naśladowali, żebyście stali się takimi samymi mistrzami. Na dzisiaj wystarczy.
I tak jest.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz