1.
Wszystkie
obiekty natury są zjednoczonymi bytami (formami) energii i materii.
2.
Wolna
przestrzeń jest zjednoczonym polem energii i materii oraz źródłem wszelkich
form, jakie widzimy w materialnym świecie.
3. Istnieją dwa rodzaje OM: OM światło i OM dźwięk – pierwszy z nich jest źródłem wszystkich widzialnych obiektów, a drugi źródłem wszystkich słyszalnych form.
4.
Wszystkie
materialne formy wszechświata są formami muzycznymi, czyli że przybrały kształt
w oparciu o rytm czy też muzyczną gamę.
5.
Czas
tworzy, podtrzymuje i niszczy wszystko w ten sposób stworzone.
6.
Pierwotną
przejawioną formą nieprzejawionego jest kwadrat (pierwotny wzór falowy, ang.
primal wave pattern).
7.
Pierwotny
wzór falowy ma za zadanie ukazać schemat ucieleśnionej energii – Waastu Purusza
Mandala[3].
8.
Wolna
przestrzeń jest spakowana w sześcienne atomy energii. Są one budulcem, klockami,
z jakich uformowana jest struktura wszechświata.
9.
Sześcian
jest mikro-mieszkaniem, nazwanym Sittrawai/Czitrambalam[4]
(w Tamil Nadu, czyli Kraju Tamilów, oznacza mały przedpokój, hol)
10.
W
holu znajduje się pionowy trzon światła nazywany Brahma Sutra (Oli nool)[5].
11.
Ten
Olinool/Brahma Sutra jest trzonem świadomości zwanym także
Moolathoon/Moolasthambham[6].
12.
Trzon
ten wibruje w określonym porządku zwanym rytmem. Jest to porządek przyrody.
13.
Ta
rytmiczna wibracja trzonu świadomości jest tańcem Sziwy, Przestrzeni.
14.
Mikroprzestrzeń
w kształcie sześcianu jest zarodkiem, Garba albo Bindu. Znanym w języku
tamilskim jako Winkaru.
15.
To
mikro-miejsce pobytu jest zbiornikiem światła i dźwięku.
16.
Wolna
przestrzeń jest światłem, a światło jest Moolam (źródło) – czyli źródłem wszechświata
i uniwersalnych form. Światło jest Brahmanem, Atmanem (Bóg wrodzony w
stworzeniu) – Nun porul w języku tamilskim.
17.
Ucieleśniona
energia to Waastu Brahman/Waastu Puruszan. Przestrzeń zamknięta w budowli to
Prasada Puruszan – energetyczna budowla – budowla ta jest żyjącym organizmem,
zbudowanym z muzycznych jednostek miary.
18.
Architektura
jest najwyższym osiągnięciem matematyki.
19.
Matematyka
ma swoje korzenie w dynamice Czasu Absolutnego.
20.
Czas
jest wibracją przestrzeni.
21.
Czas
i przestrzeń są tym samym.
22.
Czas
jest jednym z subtelnych elementów przestrzeni (akasza).
23.
Czas
jest elementem przyczynowym wszystkich obiektów we wszechświecie.
24.
Struktura
mikrokosmosu jest w całości identyczna z makrokosmiczną strukturą.
25.
Najwyższa
przestrzeń dąży w każdej chwili do wyrażenia siebie.
26.
Mocą
wewnętrznej świadomości znawca wastu[7]
powinien wiedzieć o aspektach światła i aspektach dźwięku sylaby OM
przenikających tak wewnętrzną, jak i zewnętrzną przestrzeń.
27.
Ci,
którzy nie uświadamiają sobie twórczej dynamiki wewnętrznej przestrzeni, nie
mogą wiedzieć o dynamice zewnętrznej przestrzeni (195.831)
Kim był Mamuni Majan?
Mamuni (sanskr. maha muni=wielki
asceta, tytuł honorowy)
Majan, twórca pojęcia i
działań objętych terminem waastu, był
uczonym w czasach, które uważa się za najbardziej rozwiniętą cywilizację, jaka
istniała na planecie Ziemia i została zapisana w ludzkiej pamięci lub też na
kartach pism. Była to wielka cywilizacja Kontynentu Kumeriańskiego istniejącego
około 13 000 lat przed naszą erą, a być może jeszcze wcześniej. Zapisy
prac Majana, jego nauczania i teksty można datować na 25 000 lat p.n.e. a
nawet wcześniejszy okres. Na Zachodzie nazywa się ten kontynent Kumerią lub
Lemurią.
Kontynent Kumeriański
nazywany jest także Ojczyną lub Królestwem Słońca. Wszystkie kolejne
cywilizacje, łącznie z Atlantydą, były pierwotnie koloniami Kontynentu
Kumeriańskiego.
Kumeria była ostatnią wielką
cywilizacją opartą na kulturze serca.
Wedle wszelkich danych był to także pierwotny dom ludzkiej rasy. Jej rozpad
wskutek potężnych ruchów tektonicznych wiązał się z nieopisaną utratą wiedzy i
kosmicznej mądrości. W następstwie tego ludzkość popadła w stan ignorancji i
przesądów, zapominając o swoim niebiańskim i boskim rodowodzie.
Wczesne zapisy powiadamiają
nas, że Majan urodził się na wyspie Dżambu Dwipa (Wyspa Drzew Czapetkowych albo Wyspa Różanych
Jabłoni[8]).
Dżambu Dwipa stanowiła kiedyś część Kontynentu Kumeriańskiego, znanego dzisiaj
jako Lemuria albo Mu, ojczyzna bądź też pierwotny dom ludzkiej rasy na ziemi.
Było to miejsce urodzenia Majana, największego uczonego i architekta swoich
czasów.
Około miliona wersów
oryginalnych tekstów Majana odkryto w południowych Indiach w ostatnich latach. Te obszerne zapiski tworzą podstawową bazę
dla rozwoju wszystkich późniejszych nauk duchowych.
Pozostałości tej nauki są
teraz badane poprzez studiowanie starożytnych zabudowań i duchowych nauk Feng
Szui i indyjskiej sztuki konstruowania, waastu.
Pełna chwała tej starożytnej nauki o kosmicznej manifestacji jest obecnie na
nowo odzyskiwana dzięki oryginalnym tekstom Majana i ich duchowemu wglądowi,
ułatwiającemu duchowe przebudzenie. To dr Ganapati Stapati z Czennai,
mieszkający na południu Indii przyczynił się w pierwszej kolejności do
autentycznego przywrócenia oryginalnej mocy i piękna tej uniwersalnej nauki.
Poprzez tysiąclecia wiele z
wiedzy waastu zaginęło. Co więcej,
nawet ci, którzy ją praktykowali, nie potrafili już w pełni pojąć znaczenia i
celów swojej własnej pracy. Wiele z oryginalnej jej mocy w dzisiejszej praktyce
zniknęło. W ostatnich latach pełna chwała tej holistycznej nauki została
przywrócona do życia i jest teraz nauczana po raz pierwszy w świecie zachodnim.
Tajemnice uniwersalnej fizyki geometrii (w oryginale: the universal physics of geometry), która została
zapomniana na dziesięć tysięcy lat, są teraz odkrywane. To przywrócenie do
życia owej nauki zawdzięczać należy pracy całego życia i oddaniu dr.
Ganapatiego Stapati z Czennai w Indiach.
Powrót Utraconej Wiedzy.
Wehikuł Czasu lub ruchoma świątynia bierze swoje początki w bardzo wczesnych
czasach. Ruchoma świątynia symbolizuje kosmiczne ruchy czasu, zarówno
ziemskiego jak i niebiańskiego.
Te tajniki pociągają za sobą
pierwotną esencję najwyższego źródła (które niektórzy nazywają bogiem i/lub
boginią, uniwersalnym umysłem, boską miłością, kosmicznym stwórcą, centralnym
słońcem, źródłem całej energii itd.) Podobnie jak kwiat rozchyla swoje płatki,
odsłaniając tajniki swojego wnętrza, tak waastu
odsłania twórczy taniec z wnętrza wielkiej próżni poprzez wszystkie procesy
wielowymiarowej i uniwersalnej manifestacji. Chociaż wysoce ezoteryczna i
metafizyczna - wiedza ta jest także całkowicie praktyczna, jako że obejmuje
wszystkie wymiary i zlewa w jedno subtelne i materialne światy. Jest to
rzeczywiście najbardziej praktyczna ze wszystkich nauk, gdyż poprzez jej
rozumienie zdobywamy moc tworzenia wielowymiarowych struktur na fizycznym
poziomie, które wibrują duchową (bezczasową) energią i świadomością Źródła.
Stosując te zasady holistycznie, możemy w swej istocie budować niebo na ziemi.
Jasne rozumienie tej wysoko
rozwiniętej nauki uniwersalnej manifestacji jest rozumieniem „fizyki miłości”. Jej zastosowanie w
realnym życiu jako podstawowej jest absolutną koniecznością na naszej ścieżce
ku staniu się mistrzami-współtwórcami. Rozumienie i praktykowanie w sposób
twórczy matematyki i geometrii obejmuje integrację całości istnienia: umysł,
serce, ciało, duszę i ducha. Podstawowe nauczanie, uczenie się i stosowanie tej
nauki włącza wszelką sztukę, taką
jak rysunek, malarstwo, taniec, matematykę, muzykę, język, poezję,
projektowanie krajobrazu, ogrodnictwo, rzeźbę i architekturę. Waastu jest także wysoce rozwiniętą
praktyką duchową i medytacją.
Ścieżka wastu/waastu otwiera się przez
wrota serca i jednocześnie przyzywa to, co najlepsze z naszych mentalnych,
intuicyjnych oraz duchowych zdolności.
Przekład: Marta Figura
[1]
O Majanie – patrz: artykuł Kim był Mamuni
Majan? W załączeniu.
[2]
Pranawa Weda - tekst, który objaśnia
proces przekształcania się energii (Brahman) w materię (świat materialny). W
tekście mowa jest o tym, jak czysta energia czy też świadomość przechodzi przez
proces zastosowania matematycznego porządku do tańca, muzyki, poezji,
architektury i rzeźby, tworząc w ten sposób sztukę, która wibruje na sposób,
powodujący, że widz, słuchacz lub mieszkaniec budowli wibruje w harmonii z
boskimi cechami, które forma artystyczna wyraża. Pranawa (pranawa = OM) Weda
została spisana przez Brahmarisziego (boskiego mędrca) Majana (…)
[3]
Graficzny obraz kosmicznego człowieka, ucieleśnionego ducha
[4] Czitra = jasny, świecący
[5]
Brahma Sutra (księga boskiej wiedzy)
być może oznacza tutaj “Nić światła wiedzy”. Oli w języku tamilskim znaczy światło, a nool znaczy nić.
[6]
Moolathoon czy Moolasthambham -
dosłownie oznacza główny filar nośny budynku, a zatem tutaj może się odnosić do
trzonu świadomości.
[7]
waastu - (długo wymawiane “a”) wskazuje na subtelną energię
manifestującą się na fizycznym, materialnym planie. Waastu Sastra to sztuka konstruowania, w tym architektura;
wastu - (krótko
wymawiane “a”) oznacza wszystko, co jest, czyli czystą świadomość manifestującą
się na subtelnym poziomie. To jest energia subtelna świadomości. Jest to
nieskończony, wszystko przenikający subtelny wszechświat.
[8] Botaniczna nazwa polska rose apple = czapetka
Odważna i klarownie przedstawiona teza Sheldrake'a brawurowo podważa wiele najistotniejszych obowiązujących podstaw nauki. Przedstawia nowe dowody i wyniki badań naukowych przemawiających za jego kontrowersyjną teorią rezonansu morficznego i bada dalekosiężne implikacje tej teorii dla biologii, chemii, fizyki, psychologii i socjologii.
Zgodnie z teorią Sheldrake'a wszystkie samoorganizujące się systemy - od kryształów po ludzkie społeczności - dziedziczą kolektywną pamięć określającą ich formy i zachowania. Ta pamięć zbiorowa oddziałuje za pomocą pól morficznych, które organizują ciała roślin i zwierząt, koordynują aktywność mózgu i są podstawą świadomej aktywności umysłowej.
Zdaniem Sheldrake'a wszyscy ludzie korzystają z tej kolektywnej pamięci, wnosząc do niej zarazem swój wkład, i nawet indywidualne wspomnienia człowieka pochodzą raczej z rezonansu morficznego niż z fizycznego magazynu pamięci w mózgu. Sheldrake bada też rolę, jaką odgrywa rezonans morficzny nie tylko w instynktach zwierzęcych i takich przejawach dziedzictwa kulturowego jak religie i rytuały, ale też najogólniej w procesie ewolucji, który - jak wykazuje - polega w większym stopniu na wzajemnym oddziaływaniu nawyków i twórczości niż na „przetrwaniu najlepiej przystosowanych osobników".
Autor proponuje zastąpienie zdezaktualizowanego mechanistycznego światopoglądu obowiązującego w biologii od XVII wieku nowym podejściem do życia, materii i umysłu, wychodzącym z założenia, że natura bardziej ma w istocie charakter nawykowy, niż rządzi się niezmiennymi prawami. Sheldrake tłumaczy, że ponieważ pamięć jest naturze wrodzona, ludzkość zostanie zmuszona do porzucenia starych nawyków myślowych i przyjęcia nowych, żeby móc z sukcesem przetrwać.
RUPERT SHELDRAKE był adiunktem (research fellow) brytyjskiego Towarzystwa Królewskiego i dyrektorem do spraw dydaktycznych wydziału biochemii i biologii komórkowej w Clare College przy Uniwersytecie w Cambridge w Wielkiej Brytanii. Jest autorem ponad 80 prac badawczych i przeglądowych publikowanych w recenzowanych czasopismach naukowych. Napisał dziesięć książek, w tym Niezwykle zdolności naszych zwierząt, Morphic Resonance (Rezonans morficzny) i The Rebirth of Nature (Odrodzenie natury). Mieszka w Londynie
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz