Święte słowa Mistrza

Święte słowa Mistrza
Tom I

Spis Treści
Przedmowa. 10
Do Dusz, Które Czekają. 11
Gdy Słońce Świeci 12
Droga Mistrza. 13
Bóg. 13
Mistrz. 13
Uczeń.. 13
Miłość Do Boga. 13
Trzy Zasady.. 13
Światłość. 13
Prawda. 13
Czystość. 13
Droga Ucznia. 13
Bóg. 13
Miłość Do Mistrza. 13
Ogień.. 13
Radość Mistrza. 13
Prawa Droga. 13
Rozumność. 13
Dobro.. 13
Przekonanie. 14
Dusza. 14
Wytrzymałość. 14
Wytrzymałość. 14
Mistyka. 14
Czujność. 14
Praca Z Mistrzem... 14
Rozumienie. 14
Świadomość Ucznia. 14
Modlitwa. 14
Wymagania. 14
Milczenie. 14
Duch.. 14
Z Bogiem... 14
Kontemplacja. 14
Odosobnienie. 14
Strzeż Wolność. 14
Czystość. 14
Miłość Boska. 14
Wzrastanie. 14
Charakter. 14
Wolność. 16
Dziewicza Dusza. 16
Ideał. 16
Sumienność. 16
Pierwszy Krok.. 16
Szczęście. 16
Myśl Ucznia. 16
Pamiętaj 16
Mistrz I Uczeń.. 16
Wznoszenie Się W Górę. 16
Życie Naturalne. 16
Cisza - Cichy Głos Boga. 16
Jedne Prawo.. 16
Królestwo Ucznia. 16
Prawdziwe Stosunki 16
Imię. 16
Radość. 16
Otwarcie. 16
Światło.. 17
Głos Mistrza. 17
Modlitwa. 17
Prawo.. 17
Wewnętrzny Sposób.. 17
Gotowość. 17
Współzależność. 17
Wzajemność. 17
Mistrz. 17
Zjednoczenie. 17
Boskie. 17
Inne Imię. 17
Czystość-Życie. 17
Życie Dla Boga. 17
Przewodnictwo Mistrza. 17
Droga. 18
Intensywne Życie. 18
Miłość Ucznia. 18
Święta Reguła. 18
Wiara. 18
Pokora. 18
Naturalne Zachowanie. 18
Rozumienie. 18
Świat. 18
Pojmowanie. 18
Mistrz. 18
Współzależność. 18
Święte Rzeczy.. 18
Wola. 18
Grzech.. 18
Dobro.. 18
Duchy.. 19
Pierwszy Promień.. 19
Strzeż. 19
Motto.. 19
Swoje Życie. 19
Cierpliwość. 19
Samozaparcie. 19
Umysł. 19
Łagodność. 19
Zawsze. 19
Mistrz I Uczeń.. 19
Stosunek.. 19
Doświadczenie. 19
Duch.. 19
Czystość. 19
Wierność. 19
Wewnętrzny Głos. 19
Praca Ucznia. 20
Czujna Myśl 20
Miara. 20
Ciała Duchowe. 20
Bliskość. 20
Mistyczna Rozmowa. 20
Modlitwa-Wiara. 20
Realne. 20
Modlitwa- Czystość. 20
Reguła. 20
Prawo.. 20
Życie. 20
Odwaga. 20
Radość. 20
Wiara, Nadzieja, Miłość. 20
Wiara, Nadzieja, Miłość. 20
Trzy Reguły.. 20
Trzy Reguły.. 22
Płacz. 22
Radość. 22
Wiara. 22
Czujność. 22
Dążenie Ucznia. 22
Długie Życie. 22
Miłość. 22
Miłość- Czystość. 22
Cierpliwość. 22
Patrzeć Dobrze. 22
Nowe Rodzenie Się. 22
Wolność. 22
Zostaje Albo Odchodzi 22
Egzamin.. 24
Przyroda. 24
Serce, Umysł, Dusza. 24
Aura. 24
Czystość I Miłość. 24
Miłość. 24
Modlitwa. 24
Światło.. 24
Nauka. 24
Spokój 24
Źródło.. 24
Ten, Kto Jest Spragniony.. 24
Dobro.. 24
Radość Oczekiwania. 24
Mądry.. 24
Miłość. 24
Ku Miłości, Światłu, Prawdzie. 26
Zaskoczenie. 26
Rozsądność. 26
Wrażliwość. 26
Białe Światło.. 26
Prawdziwy Dom... 26
Bóg. 26
Boska Miłość. 26
Miłość. 26
Miłość. 26
Skupienie. 26
Czujna Świadomość. 26
Droga. 26
Wolność. 26
Medytacja. 26
Droga. 26
Postawa Moralna. 26
Doświadczenie. 26
Sedno.. 27
Realność. 27
Urodzenie Się Z Ducha. 27
Wola Boska. 27
Pragnienie. 27
Wolność-Ograniczenie. 27
Objawienie. 27
Wiedza I Wiara. 27
Drogą Naturalną. 27
Wiara. 27
Hartowanie. 27
Nauka. 27
Święta Księga. 27
Egzamin Ucznia. 27
Miłość. 28
Wrażliwość. 28
Miłość I Mądrość. 28
Czułość. 28
Świat. 28
Wzniosłe. 28
Ku Wielkiemu.. 28
Czystość. 28
Obietnica. 28
Bóg. 28
To, Co Realne. 28
Światło.. 28
Harmonia. 28
Wpływy.. 28
Prawidłowe Rozumienie. 28
Określony Czas. 28
Odpłata. 28
Post. 30
Wątpliwości 30
Wątpliwości 30
Wątpliwości 30
Świat Miłości 30
Trudności 30
Pojednanie. 30
Metody Boga. 30
Bóg. 30
Poznanie Boga. 30
Boska Sprawiedliwość. 30
Miara. 30
Dusza. 30
Usprawiedliwianie Się. 30
Moralność. 30
Moralność. 30
Z Miłością. 30
Świat Miłości 30
Królestwo Pokoju.. 30
Dobra. 32
Płacz. 32
Niebo.. 32
Cierpliwość. 32
Miłość. 32
Posłuszeństwo I Nauka. 32
Ręce. 32
Paznokcie. 32
Dobro.. 32
Głowa. 32
Spojrzenie. 32
Spojrzenie. 32
Pozdrowienie. 32
Ruchy.. 32
Wyprostowana Postawa. 32
Reguła. 32
Pożywienie. 32
Pożywienie. 33
Sen.. 33
Spanie. 33
Choroby.. 33
Medycyna Okultystyczna. 33
Czysta Krew... 33
Ubranie. 33
Ubranie. 33
Ciepło.. 33
Pieniądze. 33
Pieniądze. 33
Dwie Reguły.. 33
Ulica. 33
Intuicja. 33
Intuicja. 33
Przyjaźń.. 34
Przyjaźń.. 34
Transformowanie. 34
Nowa Droga. 34
Środowisko Ucznia. 34
Z Bogiem... 34
Duchowa Opieka. 34
Cierpienia. 34
Niezależność. 34
Rozkosz (Stań Błogi). 34
Siła Duszy.. 34
Rozumne Moce. 34
Boski Plan.. 34
Siła. 34
Prawdziwa Pomoc. 34
Niebieskie Niebo.. 35
Gwiaździste Niebo.. 35
Mały Chrząszczyk.. 35
Stosowanie. 35
Wdzięczność. 35
Modlitwa. 35
Komentarz. 35
Światłe Myśli 35
Tamten Świat. 35
Białe Światło.. 35
Mistrz. 35
Ogień Ducha. 35
Twarz. 35
Czułość. 35
Przebaczenie. 35
To, Co Istotne W Życiu. 37
Stosowanie. 37
Wewnętrzny Impuls. 37
Odpowiedzialność. 37
Prawa Pisane. 37
Cierpienia. 37
Charakter. 37
Cierpienie Ucznia. 37
Cierpienia. 37
Boski Ogień.. 37
Bogu.. 37
Miłość Boga. 37
Milczenie I Mówienie. 37
Gotowość. 37
Miłość. 37
Pokój 38
Czystość I Światło.. 38
Inicjacja (Wtajemniczenie). 38
Woda I Ogień.. 38
Umysł. 38
Przed Egzaminem. 38
Trzy Stany.. 38
Uczeń.. 38
Pomoc. 38
Wiara. 38
Motto.. 38
Burza. 38
Światło.. 38
To, Co Boskie. 38
W Sobie. 38
Chrzest. 38
Z Bogiem... 38
Kościół. 38
Siła I Światło.. 38
Dusza. 38
Nauka. 38
Początek.. 40
Dorobek.. 40
Podstawa. 40
Dla Boga. 40
Dążenie. 40
Dusza I Umysł. 40
Korekcja. 40
Całe Niebo.. 40
Motto.. 40
Modlitwa. 40
Przyroda. 40
Świadomość. 40
Energie. 40
Myśli 40
To, Co Boskie. 40
Prawdy Dotyczące Pracy.. 40
Odpłata. 42
Bliskość. 42
„Pułapki”. 42
Ku Duchowemu.. 42
Bóg. 42
To, Co Materialne. 42
Święte Słowa. 42
Bóg. 42
Bóg. 42
Rozwój 42
Działanie. 42
Mistyczna Samotność. 42
Sam... 42
Pszczoła. 42
Światło.. 42
Oczyszczanie. 42
Światło.. 43
Dobra. 43
Motto.. 43
Pytanie. 43
Czystość – Niuks. 43
Cierpienie. 43
Miłość. 43
Stabilność. 43
Zastosowanie Praktyczne. 43
Miłość. 43
Miłość. 43
Miłość. 43
Miłość. 43
Boskim Sposobem... 43
Inicjacja (Wtajemniczenie). 45
Miłość. 45
Dwa Miejsca. 45
Spotkanie Z Mistrzem... 45
Niebieski Kolor. 45
Wielka Miłość. 45
Przed Bogiem... 45
Z Powodu Boga. 45
Nowa Nauka. 45
Mistrz. 45
Znać Boga. 45
Bóg. 45
Przekonanie. 45
Barwa Miłości 45
Wycieczka. 45
Program... 45
Dawanie. 45
Uczniom... 45
Uczucia. 46
Serce. 46
Modlitwa. 46
Nowa Moralność. 46
Domyślność. 46
Domyślność. 46
Przezorność. 46
Przezorność. 46
Sprzeczności 46
Bohaterstwo.. 46
Siebie. 46
Lekcja. 46
Ręka Opatrzności 46
Życie Duchowe. 46
Poznawanie Wzniosłego.. 46
Zrozumienie. 46
Do Ucznia. 46
Posłuszeństwo I Wymaganie. 46
Odpłata. 48
Serce. 48
Surowy.. 48
Język.. 48
Piękno.. 48
Udawanie. 48
Wzrastanie W Siłę. 48
Wola, Serce, Umysł. 48
Miłość I Czystość. 48
Dla Ucznia. 48
Miłość, Miłość, Mądrość I Prawda. 48
Nauka O Miłości 48
Przyszłość. 48
Najlepsi Uczniowie. 48
Esencja. 48
Wdzięczność. 48
Naturalne Zachowanie. 48
Nauka. 50
Polaryzowanie Się. 50
Podstawowe Cechy.. 50
Specyficzny Rozwój 50
Idąca Wzwyż Miłość. 50
Dobro.. 50
Wola Dla Dobra. 50
Ewolucja. 50
Umysł Obiektywny I Subiektywny.. 50
Bierność. 50
Niebieskie I Białe. 50
Dwa Obiekty.. 51
Duży Talerz. 51
Tak I Nie. 51
Miłość I Sens. 51
Miłość I Umysł. 51
Nienaturalne Pragnienia. 51
Wątpliwość. 51
Intuicja I Umysł. 51
Plan Stworzenia. 51
Zwycięstwo.. 51
Czystość Ucznia. 51
Dobro.. 51
Ofiara I Mądrość. 51
Prawda. 51
Dobro.. 51
Młodość. 51
Wytrzymać. 51
Miłość I Pokój 52
Prawda I Miłość. 52
Prawda. 52
Egzamin.. 52
Prawda. 52
Odpowiedź. 52
Siła I Szlachetność. 52
Wiedza I Miłość. 52
Pokój 52
Pokój 52
Święte Uczucia. 52
Grzech.. 52
Miłość. 52
Owoce. 52
Pole Mentalne. 52
Mistrz. 52
Cierpienie. 53
Obiekty.. 53
Cierpienia I Prawda. 53
To, Co Zbędne. 53
Cierpienia. 53
Poznać. 53
Cierpliwość. 53
Czystość. 53
Motto.. 53
Dwie Skrajności 53
Reguła. 53
Uniwersytet. 53
Miłość. 53
Czułość. 53
Wycieczka. 53
Bez Strachu.. 53
Z Miłości 53
Dziewiczość. 54
Harmonia. 54
Radość. 54
Wzrastanie. 54
Poznanie Pana. 54
Prawidłowy Stosunek.. 54
To, Co Ważne. 54
Szkoła Wschodnia. 54
Z Bogiem... 54
Milczenie. 54
Dobro.. 54
Filozofia. 54
Boska Szkoła. 54
Nie Od Razu.. 54
Wytrwałość. 54
Dyscyplina I Wolność. 54
To Małe. 54
Mocne Przeżycia. 55
Głębia. 55
Dobry Uczeń.. 55
Miłość Do Boga. 55
Błogi 55
Miłość Duszy.. 55
Do Pracy! 55


Tytuł oryginału „Свещени думи на Учителя, том I“
Copyright © by „Białe Bractwo” (Słowo i muzyka Mistrza Beinsa Duno są w posiadaniu Białego Bractwa).
Przełożył z bułgarskiego Kirił Kiriłow
Podziękowania dla Lidii Świerczek za redagowanie tłumaczenia, jak również wszystkim, którzy wspierali wydanie tej książki.

Przedmowa
Drogi Czytelniku, wkładamy w Twoje ręce ten szczególny tekst a raczej szczególny rodzaj wiedzy, niezwykłej i świętej, wyjawionej przez ukochanego Nauczyciela (Piotra Dynowa) Beinsa Duno.
W tym krótkim czasie, w jakim przebywał między nami, rzucił nowe światło wiedzy na wszystkie aspekty życia człowieka. W sposób prosty i przyjazny pouczał słowem i przykładem, a cząstką tego pouczenia jest ta książka.
Na wstępie chcemy przybliżyć Ci tą skromną postać świętego Mędrca.
Mistrz urodził się 11 lipca 1864 roku w Bułgarii, blisko Warny, w rodzinie duchownego prawosławnego. Po ukończeniu szkoły średniej i uzyskaniu egzaminu dojrzałości, krótko pracował w szkole jako nauczyciel muzyki, gdzie pozostawił jasne wspomnienia. Następnie wyjechał do Stanów Zjednoczonych, gdzie w latach 1888 – 1895 studiował teologię i medycynę. Po powrocie do kraju lata od 1895 do 1900 spędził w odosobnieniu, głównie na modlitwie i medytacji, w i intensywnej pracy duchowej.
Nauki Beinsa Duno można określić jako chrześcijaństwo ezoteryczne, które uwzględnia pozycje i wkład wszystkich duchowych szkół, sprzyjających ewolucji i rozwojowi świadomości ludzkiej. Mistrz nieraz zaznaczał, że nauki, które wykłada „są Boga, a nie jego”, że „głoszone są przez Ducha Świętego i zawierają w sobie Boską Miłość, Mądrość i Prawdę.” Według tych nauk Miłość, Mądrość i Prawda są to trzy Kosmiczne Zasady, będące podstawą całego Stworzenia i jako przejawy Boga funkcjonują we wszystkim.
Pracę rozbudzenia i oświecenia duchowego Mistrz rozpoczął stopniowo - na początku podróżując, wygłaszając lekcje i prowadząc korespondencję. Przez wiele lat także prowadził badania frenologiczne. odnawiając zapomnianą i niezrozumianą wartość tej przydatnej dziedziny wiedzy, we właściwie pojętej służbie człowiekowi, często mawiał „są ludzie ducha i ludzie materii”.
Tradycję corocznych spotkań, która trwa do dzisiaj, Mistrz wprowadził również stopniowo, poczynając od roku 1900, kiedy to zaprosił pierwszych trzech swoich uczniów. Podobnie zostały wprowadzone spotkania i praktyki w czasie wycieczek i obozów w górach. W roku 1922 Mistrz oznajmił otwarcie Szkół Duchowych – Młodzieżowej i Ogólnej, które prowadził do swojego odejścia ze świata fizycznego tj. do 27 grudnia 1944 roku.
W ciągu swojego pobytu między nami, Mistrz wygłosił ponad 4 000 wykładów; poprzez stenografię utrwalono wiele pouczeń, wskazówek, sposobów postępowania, porad zdrowotnych, metod leczenia itp. Każdy, kto go słuchał nie odszedł z niczym.
Ucząc ludzi żyć zgodnie z prawami Natury, zapisane zostały przez Jego uczniów, tysiące sentencji, część których zawiera ta książka. Mistrz wskazał wiele ćwiczeń, reguł, formuł („mantr”) i praktyk w celu prawidłowego odbierania i wykorzystania energii Przyrody, zdrowego odżywiania się, higieny umysłu, uczuć i ciała. Często podkreślał znaczącą rolę muzyki dla harmonijnego rozwoju człowieka i zachowania jego zdrowia. Sam był znakomitym wirtuozem w grze na skrzypcach, kompozytorem i wykonawcą, przekazał wiele melodii i pieśni, jak również ćwiczeń muzycznych.
Specjalne miejsce w Jego twórczości zajmuje Paneurytmia, - rodzaj dynamicznej medytacji. Słowami, muzyką, śpiewem i ruchami Paneurytmia łączy człowieka z Wyższymi Strefami Stworzenia, harmonizując i doskonaląc umysł, uczucia i ciało. Paneurytmię obecnie praktykuje się w wielu krajach Europy i Ameryki, znana jest także w Afryce i Australii.
Drogi czytelniku, jesteś nie tylko czytelnikiem, ale przyjacielem, którego na swej drodze spotyka Wielki Słowiański Mistyk, wskazując kierunek, w którym winieneś podążać, drogę wzwyż.
Tak, jak pojawił się wśród małej grupy uczniów, pouczył i przygotował do bezinteresownej pracy dla ogólnego dobra. Wlał w ich serca zapał i miłość braterską, wskazał na zbliżający się świt nowego i pięknego, które bezszelestnie nadchodzi, oraz szczególną misję narodów słowiańskich.
Tak dziś mówi do Ciebie słowami pełnymi niebiańskiej słodyczy. Wsłuchaj się w Jego słowa, które podarowało Ci same Niebo. Bądź jednym z tych, którzy znajdują i którzy wiedzą.

Do Dusz, które czekają
To, czego pragniecie, idzie!
To, co żywicie w duszach swoich jest Realność dnia jutrzejszego!
Przyjdźcie do krainy wiecznej wiosny!
Przyjdźcie do krainy wiecznego odmładzania się!
Przyjdźcie do krainy Radości!
Przyjdźcie do krainy Miłości!
Ona jest tak blisko was!
Tam nie ma chorób i śmierci.
Przyjdźcie i przyjmijcie skarby, które wam się należą.
Przyjdźcie do krainy, gdzie znajdziecie tych, którzy was znają i których wy znacie.

Gdy Słońce świeci
Gdy Słońce świeci ziemia budzi się, źródła tryskają i wartko płyną, wiatry dmą, kwiaty kwitną, drzewa dają swój owoc a człowiek budzi się i zaczyna myśleć.
Ta książka jest dla ucznia!
Ta książka jest dla wszystkich!
Bo każdy człowiek przyszedł na Ziemię, aby uczyć się.
Ta książka jest dla każdego!
Zwierzę nauczyło się odczuwać.
Człowiek zaś przyszedł na Ziemię żeby myśleć.
Wszechświat jest przedmiotową nauką* dla niego. On jest powołany uczyć się.
„Stworzył go nieco niżej od aniołów.” (Cytat z Biblii, początkowe Księgi)
Człowiek uczy się, a aniołowie służą.
Tego, czego oni uczyli się, teraz stosują w praktyce, służąc.
Ludzie są uczniami, aniołowie zaś-sługami.
Aby móc służyć, trzeba być najpierw uczniem.
Służenie jest czymś wyższym aniżeli zwyczajne uczenie się.
Niebiański sługa stoi wyżej od ziemskiego ucznia.
”Syn Człowieczy nie przyszedł, aby Mu służono, lecz aby Sam służył.” (Mat.20:28)
Uczeń uczy się, a Mistrz służy!
* przedmiotowa nauka – wyrażenie, często używane przez Mistrza. Tutaj: Wszechświat, Żywa rozumna Przyroda jako ”podręcznik” Obserwując, badając świat rozwiązując problemy człowiek nabiera doświadczenia, uczy się.


Droga Mistrza    Kochaj doskonałą Drogę Prawdy i Życia!
Miej Dobro za podstawę swojego domu, Sprawiedliwość za miarę, Miłość za ozdobę, Mądrość za ogrodzenie i Prawdę za źródło światła.
Tylko wtedy poznasz Mnie i Ja ci się objawię.  

1      Bóg    To, co powoduje wieczne pragnienie ludzkiej duszy i czego ona szuka w tysiącach kształtach, jest Miłość-Bóg. Najwspanialsze w życiu ucznia jest jego dążenie coraz wyżej - do tego wiecznego dobra.  
 2      Mistrz    Mistrz sam powołuje swoich uczniów. I uczniowie poznają Jego Głos.  
 3      Uczeń    Gdy uczeń znajdzie swojego Mistrza, jest blisko Boga.   
4      Miłość do Boga    Uczeń zaczyna od Miłości. ”Jeśli kto Mnie miłuje, Słowa Moje przestrzegać będzie.” (Jana, 14:23) Kochaj najpierw Tego, Kto zawsze był wierny i niezmienny w Swojej Miłości do ciebie. Kochaj Tego, Kto dał ci życie i wszelkie warunki do niego.   
5      Trzy zasady    Prawda wyklucza wszelką przyjemność.
Mądrość wyklucza wszelką łatwość.
Miłość wyklucza wszelką przemoc.   
6      Światłość    Uczeń żyje w światłości. To jest jedyny realny świat. Cień nie jest realny. Szukaj światłości, która nie ma cienia. Unikaj wszelkich myśli i uczuć, które wnoszą ciemność w twojej świadomości.   

7      Prawda    Głową Twojego Słowa jest Prawda.
Gdzie Prawda świeci, owoc kwitnie i dojrzewa.
Uczeń rozumie Prawdę tylko wtedy, gdy ją stosuje.   
8      Czystość    Uczeń musi być czystym w myślach, pragnieniach i działaniach swoich, aby Mistrz mógł powierzyć mu metody pracy.  
 9      Droga ucznia    Droga ucznia jest drogą świtu. Jest ona drogą wiecznej światłości, która przynosi Miłość.   
10      Bóg    Jedyna Istota, do której człowiek może najłatwiej przybliżyć się, to Bóg.   
11      Miłość do Mistrza    Uczeń miłuje swojego Mistrza. Wtedy on ma możliwości pojęcia tego, co Mistrz daje mu. Uczeń kocha Mistrza.   
12      Ogień    Uczeń musi przejść przez ogień, żeby oczyścić się.   
13      Radość Mistrza    Gdy uczeń raduje się Bogiem, wtedy i Mistrz raduje się uczniem. Dlatego że Mistrz nie szuka swojej chwały, lecz Chwały Ojca Swojego.   
14      Prawa Droga    Uczeń nie dopuszcza żadnej wątpliwości w Boską Opatrzność. On wie, że wyszedł na prostą drogę. To jest Droga do Boga.   
15      Rozumność    Uczeń zawsze obmyśla swoje postępki. Rozumność poprzedza Pokój.   
16      Dobro    Wiedz: Uczeń zawsze ma możliwość czynić dobro. Dobro jest celem w jego życiu.    17      Przekonanie    Uczeń wystawiony jest na pokusę, aby sprawdzić jego przekonania.  
18      Dusza    Pojmuj siebie tylko jako duszę!Uświadamiaj siebie jako żywą duszę, która dąży do Boga.   
19      Wytrzymałość    Uczeń zostaje wystawiony na mocne przeżycia, aby zahartować się i zdobyć wytrzymałość i czujną świadomość. Życie bez intensywnych przeżyć jest życiem śpiących dusz.    20      Wytrzymałość    Uczeń musi wytrzymać wszystko, co mu się zdarza. W tym co dzieje się w życiu widzi działalność Nieobjętej Miłości, która jednoczy rzeczy.   
21      Mistyka    Gdy uczeń znalazł swojego Mistrza i gdy Mistrz raz przemówił do ucznia, uczeń święcie strzeże swojej Czystości.   
22      Czujność    Świadomość ucznia powinna być zawszeczujna! Dlatego że w Stworzeniu istnieje sporo opóźnionych (tzn. ”opóźnionych w swojej ewolucji”) dusz, które zastawiają wszelkiego rodzaju pułapki, żeby zwabić i odwieść ucznia, jeżeli to możliwe.   
23      Praca z Mistrzem    Uczeń musi wszystko przeżywać jako dusza, żywa dusza, która kocha Boga. Wtedy on może pracować z Mistrzem.   
24      Rozumienie    Kształty są okładką. One nie peszą ucznia. On szuka wiecznej idei, która w nich nadaje im wartość. W ten sposób on łączy się ze strefą Ducha, z wewnętrznym Życiem Stworzenia.    25      Świadomość ucznia    Uczeń zawsze znajduje się w klasie. On wie i w każdej chwili ma świadomość, że jest uczniem.   
26      Modlitwa    Uczeń modli się, gdy przebywa sam, jest skoncentrowany w modlitwie i przeżywa jej słowa.   
27      Wymagania    Uczeń jest wymagający w stosunku do siebie przy przestrzeganiu Boskich praw.  
 28      Milczenie    Nie opowiadaj doświadczeń swoich byle komu dopóki nie zdobędziesz w sobie coś, na czym mógłbyś polegać.  
 29      Duch    Rób wszystko pod czujnym okiem Ducha!   
30      Z Bogiem    Bądź zawsze połączony z Bogiem Miłości. Z dala od Boga powstaje grzech.    31      
Kontemplacja    Kontemplacja - to te święte minuty, gdy doniosłe obrazy wypełniają świadomość ucznia. Uczniowi potrzebna jest kontemplacja, aby móc poradzić sobie ze sobą.   
32      Odosobnienie    Uczeń potrzebuje czasu na odosobnienie, żeby umocnić się. Tak umacnia się jego myśl.   
33      Strzeż Wolność    Strzeż duszy swojej zawsze swobodnej!   
34      Czystość    Czystość jest środowiskiem, w którym żyje uczeń. Nie istnieje nic lepszego od niej dla ucznia!   
35      Miłość Boska    Moralność ucznia to Miłość Boska!  
 36      Wzrastanie    W promieniach słońca kwiaty kwitną i owoce dojrzewają. Dusza ucznia rozwija się tylko w Miłości Boskiej.   
37      Charakter    Uczeń ma charakter gdy nie zmienia Miłości swojej. Jeżeli zmienia ją, on nie ma Miłości.   
38      Wolność    W duszy swojej uczeń zawsze słucha mowy Boga. Wtedy strach znika i w nim następuje głęboki pokój. On jest swobodny.   
39      Dziewicza Dusza    Uczeń musi wieść czyste dziewicze życie! Tylko wtedy on może czuć siebie jako żywą duszę-duszę dziewiczą.   
40      Ideał    Ciężkie doświadczenia nie są silniejsze od ideału ucznia. Dlatego ucznia można poznać tylko podczas ciężkich doświadczeń. Uczeń jest mocniejszy od okoliczności, dlatego że stoi ponad nimi. On ma w sobie coś Boskiego.   
41      Sumienność    Uczeń jest srogi w stosunku do siebie! On święciestrzeże słów Mistrza i w pełni spełnia Jego polecenia.  
 42      Pierwszy krok    Pierwszy krok ucznia: Powinieneś pojmować siebie jako żywą duszę, która ma dążenia w trzech kierunkach: odczuwanie, myślenie i działanie zgodnie z Bogiem. Druga rzecz: wszystkich pozostałych ludzi pojmować także jako dusze, które powinny kochać Boga. Uczniowie Wszechświatowego Bractwa są duszami, a nie mężczyznami i kobietami.   
43      Szczęście    Uczeń nie oczekuje szczęścia z zewnątrz. On się uczy i pracuje nad sobą także w świecie, ale nie jest oszołomiony światem. Złudne szczęście na świecie, to strażnik w więzieniu: on otwiera bramy, wyprowadza więźniów, a następnie z powrotem wprowadza ich do środka.   
44      Myśl ucznia    Dusza ucznia musi być wypełniona tylko jedną szlachetną myślą: Dzieło Boga!   
45      Pamiętaj    Pamiętaj tylko jedno: Ty jesteś żywą duszą, która kocha Boga!   
46      Mistrz i uczeń    Gdy Mistrz raz zszedł do ucznia, uczeń idzie do Niego. Posłuszeństwo i Miłość zbliżają ucznia do Mistrza. Miłość Mistrz przekazuje jeszcze przy zejściu, a posłuszeństwo należy do ucznia.  
 47      Wznoszenie się w górę    Najpierw Mistrz schodzi i niesie Miłość. Uczeń budzi się i zaczyna się nauka i wznoszenie się w górę.   
48      Życie naturalne    Uczeń prowadzi naturalne życie, bez żadnej ekscentryczności.   
49      Cisza - Cichy głos Boga    Uczeń rozwiązuje najtrudniejsze sprawy w absolutnej ciszy, gdy wszyscy śpią, a tylko Bóg czuwa. Cichy głos Bogamożna słyszeć tylko w ciszy.   
50      Jedne prawo    To samo prawo jednoczy Mistrza i ucznia: Żyć według Woli Boskiej!   
51      Królestwo ucznia    Wolnośćjest obszernym Królestwem, w którym żyje uczeń. Niech strzeże Wolności swojej.   
52      Prawdziwe    stosunki    Dusza żyje w absolutnej Czystości! Gdy uczeń przyjmuje Miłość od swojego Mistrza nie jako dusza, on demoralizuje się; gdy przyjmuje wiedzę nie jako dusza, on deformuje się.  
53      
Imię    Mistrz wzywa po imieniu swoich uczniów. Tylko Mistrz nadaje Imionaswoim uczniom. I gdy uczeń po raz pierwszy usłyszy Imię swoje od Mistrza, on doznaje Radości, która przewyższa wszelkie szczęściena ziemi.   
54      
Radość    To, co dusza może przeżyć gdy kocha Pana, słowa nie potrafią wyrazić. Uczeń zawsze jest radosny.   
55      
Otwarcie    Rano kwiaty otwierają się żeby przyjąć promienie słońca. Dusza ucznia otwiera się przed Mistrzem, gotowa pojąć Boskie Prawdy.   
56      
Światło    Dopóki uczeń szuka światła na zewnątrz, niczego nie można mówić mu o Bogu. Gdy z zewnątrz zjawi się ciemność, burza - wewnętrzne Światło rozjaśnia jego świadomość i w nim rodzi się Miłość do Majestatu! Niech on strzeże wewnętrznego Światła. Uczeń oczekuje tej chwili w swoim życiu.  
 57      
Głos Mistrza    Uczeń nie może przyjaźnić się i z tym, co jest przemijające, i z Bogiem. Jeżeli on kocha Boga, przemijające dla niego straci swój blask, schowa się, zniknie. I wtedy on znajdzie się w świecie Światła, Pokoju i Radości. Tam on usłyszy głos swojego Mistrza.   
58      
Modlitwa    Modlitwa jest procesem oczyszczania. Uczeń powinien zawsze modlić się. On musi odgradzać się od wpływu tego, co przemijające modlitwą, czystymi myślami i nieustającą Miłością do Boga.   
59      
Prawo    Uczeń cieszy się i współdziała w wyrastaniu każdej duszy. W świecie duchowym istnieje prawo: gdy jeden podnosi się, wszyscy podnoszą się.  
 60      
Wewnętrzny sposób    Uczeń pracuje nad swoimi duchowymi ciałami. Istnieją rzeczy, które będą przekazane jemu wewnętrzną drogą. Na zewnątrz nie zawsze istnieją warunki.   
61      
Gotowość    Gdy uczeń prawidłowo rozumie Mistrza, on jest gotów przyjąć i zawsze będzie mu dane.   
62      
Współzależność    Gdy dusza z Miłością przyjmuje wszystko, wszystko jej daje się z Miłości. Jest to prawo Boga.   
63      
Wzajemność    Pierwsze święte prawo:
Miłość króluje tylko w czystych strefach wolności.
Miłość może istnieć tylko przy absolutnej wewnętrznej wolności.
Mistrz daje tę wolność swojemu uczniowi.
Uczeń też powinien dać wolność Mistrzowi swojemu!
Ta wolność jest święta!   
64      
Mistrz    Gdy jesteś obarczony w pustyni życia, Mistrz słyszy twoje wołanie. Rozbudź swoją świadomość i usłyszysz Jego Głos. I zostaniesz pocieszony.   
65      
Zjednoczenie    Tylko u Boga istnieje zjednoczenie pełnej Miłości i Radości. Gdy posiadasz je, Bóg przebywa u ciebie.  
 66      
Boskie    Boskie życie wymaga od ucznia życia w Miłości i Radości.   
67      
Inne imię    Bądź czysty. Wielkie dusze żyją w absolutnej Czystości. Tam Mistrz nadaje im inne Imię.   
68      
Czystość-Życie    Gdy świadomość ucznia zostanie rozbudzona dla prawdziwych związków z Mistrzem, wtedy on osiąga Czystość, która staje się Życiem dla niego. W tym Życiu on uczy się, wyrasta i osiąga swoją doskonałość.  
 69      
Życie dla Boga    Mistrz zawsze jest gotów mówić uczniowi prawdy o Bogu, jeżeli widzi w nim gotowość i chęć życia dla tej Wielkiej Miłości, która obejmuje wszystko. Z niej on czerpie siłę swoją i roznosi Światło, które pochodzi z tej Miłości.   
70      
Przewodnictwo Mistrza    Uczeń, który zna Boga w sobie, odnajduje Mistrza.  
 71      
Droga    Stosowanie Boskich praw w życiu wskazuje na to, że uczeń znajduje się na Drodze Prawdy.  
 72      
Intensywne życie    Intensywne jest życie ucznia! Uczeń przeżywa radości i głębokie smutki, jakich świat nie zna. To jest smutek wszystkich nasion, zasadzonych w ciemnej ziemi i radość wszystkich wykiełkowanych kwiatów, które wyszły na światło.   
73      
Miłość ucznia    Gdy uczeń kocha swojego Mistrza, on postępuje w swoim życiu tak, jak postąpiłby Mistrz.    74      
Święta reguła    Każdego dnia otwieraj serce swojeprzed Ukochanym swojej duszy, żeby widział On najskrytsze twoje głębie. Każdego dnia otwieraj duszę swoją przed Panem!  
 75      
Wiara    Miej pełną wiarę w Boga! Tak wszelki strach wewnętrzny zniknie. Wierz, że nigdy nie możesz stracić tej Wartości, którą Bóg włożył w duszę twoją przed stworzeniem świata. Wiara ta wyzwala cię z każdego strachu, podejrzenia i wątpliwości. Ona robi cię swobodnym i stabilnym.    76      
Pokora    Pokora jest wyrazem Miłości do Pana Wszechmogącego. Niedostępne szczyty wysyłają swoje dobra dolinie.   
77      
Naturalne zachowanie    Uczeń zachowuje się całkiem naturalnie w swoim życiu. To wnosi piękno i szczerość w nim. Naturalne zachowanie stwarza warunki dla przejawienia Miłości.   
78      
Rozumienie    Gdy widzisz coś, co cię niepokoi, zobacz za woalem przemijających kształtów niestrudzoną pracę Ducha dla podniesienia dusz ku Wiecznemu, ku Bogu. W każdym kształcie zobacz oblicze Wiecznego.  
 79      
Świat    Najbardziej fatalną rzeczą jest starać się zadowolić świat. Człowiek zawsze zostaje oszukany. Harmonia z Cichym Głosem Boga nadaje sens życiu człowieka.   
80      
Pojmowanie    Mistrz mówi do ucznia jasno i otwarcie. Uczeń pojmuje Jego słowa i rozumie je. On chroni je święcie w swojej duszy.   
81      
Mistrz    Mistrz schodzi, żeby wyjawić Miłość. To nie jest proces zewnętrzny. Przez Niego przechodzą czyste strumienie Miłości do wszystkich żywych istot. W ten sposób On chce przybliżyć dusze do Światła i Radości, w których On żyje.  
 82      
Współzależność    Gdy drzewo daje obfity i dobry owoc, ogrodnik z radością podlewa je. Niebo też szczodrze obdarza go promieniami słonecznymi i błogosławionym deszczem. Gdy uczeń strzeże i ocenia to, co dostał od Mistrza, u Mistrza pojawia się chęć dać jemu i odkryć mu jeszcze więcej.    83      
Święte rzeczy    Rozumna przyroda postawiła święte rzeczyna wysokich, niedostępnych skałach, żeby cieszyły się ich pięknem tylko gotowe dusze, które potrafią je ocenić. Uczeń nie powinien wynosić świętych rzeczy przed świat.   
84      
Wola    Nikt z zewnątrz nie jest w stanie zdemoralizować cię, jeżeli ty tego nie zechcesz. To jest Wielka Swoboda, nadana człowiekowi przez Pierwotny Początek.   
85      
Grzech    Uczeń kocha kwiaty, które wyrosły w jego duszy. To są jego piękne myśli, uczucia i czyny. On bardzo dba o nie. I nie dopuszcza, żeby szron je uszkodził. Szron jest grzechem, który jest czymś obcym dla niego. Uczeń kocha kwiaty, które wyrosły w jego duszy!   

 86      
Dobro    Uczeń zajmuje się tylko Dobrem.   
87      
Duchy    Uczeń rozpoznaje duchy. Złe duchy zbliżają się do niego w postaci mężczyzny lub kobiety, a dobre - jako dusze.   
88      
Pierwszy promień    Dążenie ku Czystości jest dążeniem do Miłości. Ono wskazuje, że człowiek wyszedł ze zwykłego życia i idzie ku niezwykłemu. Gdy uczeń zdobędzie Czystość on zostaje oświecony Pierwszym Promieniem Miłości. Wtedy przed nim zarysowuje się światłość wiekuista Wielkich Dusz,która jest przeznaczona dla duszy ludzkiej. To sam Bóg sprawia. ”Bóg odkrył dla nich.”  
 89      
Strzeż    Strzeż Swobody,którą Bóg ci dał. Z jej pomocą ty kształtujesz i budujesz swój charakter.    90      
Motto    Wzniosłym i sławnym jest służenie Bogu i stałe przebywanie w Jego Miłości.   
91      
Swoje życie    Źródło, które wypływa ze szczytów nawadnia wszystko po swojej drodze. Jeżeli chcesz pomóc ludzkości, popraw swoje życie! Wtedy ty postąpisz według prawa źródła.   
92      
Cierpliwość    Uczeń może być cierpliwym, dlatego że umie czekać. Uczeń może być cierpliwym, dlatego że rozumie. Uczeń może być cierpliwym bo wie, że na wszystko jest czas.    ]
93      
Samozaparcie    Uczeń znosi z wielkim samozaparciem wszystkie zniewagi, których doznaje.  
 94      
Umysł    Światło umysłu daje jasność i czujność świadomości ucznia, żeby on był stałe w kontakcie z Duchem.  
 95      
Łagodność    Łagodność, to wielkie, czyste źródło w życiu. Bądź zawsze łagodny i święcie strzeż w swojej duszy wszystkiego, co wypływa z tego źródła!   
96      
Zawsze    Strzeż zawsze swojej wewnętrznej czystości.   ]
 97      
Mistrz i uczeń    Szczerość jest warunkiem harmonii między duszami Mistrza i ucznia. Ona jest warunkiem, aby Mistrz mógł dawać, a uczeń mógł przyjmować. Szczerość jest warunkiem dla prawidłowej wymiany między Mistrzem a uczniem.   
98      
Stosunek    Gdy uczeń jest szczery, Mistrz zachowuje się łaskawie w stosunku do niego. Gdy uczeń jest nieszczery, Mistrz zachowuje się surowo.  
 99      
Doświadczenie    Są doświadczenia, które tworzą epoki w życiu ucznia!
Doświadczenie, które uczeń ma, jest tylko jego. Ono jest świętym obszarem w jego duszy! Ono jest jego bogactwem!
On może przekazać je według prawa wewnętrznej swobody tylko jakiejś bliskiej jemu duszy, której serce płonie Miłością, ofiarnością i gotowością służyć Bogu. Jeżeli przekaże je komuś, kto nie jest gotowy zrozumieć i ocenić go, przeżyje wielki smutek w duszy swojej.    100      
Duch    Wszystko w życiu ucznia ma odbywać się poprzez silną zachętę Ducha, bez wpływu ludzkich motywów.   
101      
Czystość    Bądź czysty jak dziecko.   
102      
Wierność    Bądź wierny tak jak Bóg jest wierny.   
103      
Wewnętrzny głos    Zawsze słuchaj głosu swojej duszy i będziesz wiedział jak postępować.   
104      
Praca ucznia    Czyń wszystko, co jest zgodne z Wolą Boga. To jest dla ucznia probierzem wartości.    105      
Czujna myśl    Myśl o Bogu i cierpiących, gdy jesteś smutny i rozgoryczony. Myśl ta da ci ulgę i wsparcie.   
106      
Miara    Stosunek Mistrza do ucznia zależy od ucznia. Każdy uczeń, który uczy się dobrze zyskuje przychylność Mistrza. Promienie słońca dostają się do pokoju gdy okna jego są otwarte.    
107      
Ciała duchowe    Żeby mieć zawsze kontakt z Mistrzem uczeń musi rozwinąć swoje duchowe ciała. Związek między uczniem a Mistrzem jest duchowy.   
108      
Bliskość    Mistrz jest Mistrzem dla wszystkich. Ale uczeń może wywołać większą Miłość u Mistrza jednym swoim szczerym i świętym czynem, w którym przejawia się Bóg.   
109      
Mistyczna rozmowa    - Jestem Drogą!
-I Światłem, które prowadzi mnie tą Drogą!   
110      
Modlitwa-Wiara    Módl się zawsze i powierz wszystko Bogu. Gdy Bóg zechce coś uczynić, On stworzy warunki do tego.   
111      
Realne    Naprawdę Wielkiestoi poza materialnym. To, co Realne, Wielkie w życiu jest niewidzialne. Dlatego uczeń stopniowo rezygnuje ze wszystkiego, co jest materialne i przemijające. Wtedy uczeń wchodzi do świata, gdzie króluje Światło. Tam dobrze można zrozumieć Mistrza. Wówczas życie ucznia przechodzi do nowej, wyższej gamy. A to wszystko może zdarzyć się i natychmiast. Zależy od ucznia.   
112      
Modlitwa- Czystość    Im więcej wody płynie przez źródło, tym czystsze ono jest. Uczeń modli się często. To jest niezbędne dla jego Czystości.   
113      
Reguła    Uczeń nie powinien być kuszony słowami Mistrza. One zawsze powinny podnosić go i żywić.   
114      
Prawo    Uczeń musi znać i zawsze mieć w świadomości to prawo: Wszystko w życiu przekształca się w Dobro!   
115      
Życie    Gdy mała gałązka odchyla się w górę i w dół, ale trzyma się drzewa, nie ma żadnego niebezpieczeństwa. Ale gdy się oderwie, niebezpieczeństwo nadchodzi. Gdy uczeń żyje dla Boga on jest gałązką, trzymającą się drzewa.   
116      
Odwaga    Uczeń musi być odważnym i zdecydowanym. Wtedy on potrafi iść Wąską drogą. Wąska droga prowadzi do Boga!    117      
Radość    Bądź radosny zawsze. Połączenie z idealnym światem robi ucznia radosnym.   
118      
Wiara, Nadzieja, Miłość    W Miłości wytrzymuje ten, kto jest gotów poświęcić się. W Wierze wytrzymuje ten, kto ma ufność. W Nadziei wytrzymuje ten, u kogo jest radość.   
119      
Wiara, Nadzieja, Miłość    Jeżeli nie radujesz się, stracisz swoją nadzieję. Jeżeli nie ufasz, stracisz swoją wiarę. Jeżeli nie jesteś gotów poświęcać się, nie możesz zdobyć Miłości.   
120      
Trzy reguły    Gdy nie udało ci się, okaż swoją nadzieję.
Gdy Bóg poucza cię, okaż swoją wiarę.
Gdy twój bliźni upada, okaż swoją Miłość.   
121      
Trzy reguły    Gdy u ciebie nadchodzi świt, okaż swoją nadzieję. Gdy u ciebie wschodzi Słońce, okaż swoją wiarę. Gdy u ciebie Słońce dojdzie do zenitu – okaż swoją Miłość. Nadzieja jest w świecie fizycznym. Wiara jest w świecie duchowym. Miłość jest w świecie Boskim.   
122      
Płacz    Istnieje święty płacz. Płacz w życiu idzie niezwykłą drogą. Uczeń powinien otworzyć mu drogę. Łzy leczą. One zmywają i przeczyszczają ludzką świadomość. Z płaczem nadchodzi pociecha, bez płaczu - męczarnia. Istnieje płacz rozczulenia. Istnieje płacz ofiarności – dla ludzkości. To jest płacz Chrystusa. Istnieje idealny płacz, gdy człowiek jest przed Wszechmogącym.   
123      
Radość    Ogranicz swoje materialne chęci i skosztujesz Radości w Bogu!   
124      
Wiara    Wiara realizuje rzeczy. Uczeń zawsze wierzy. Wiara pochodzi znad świadomości.   
125      
Czujność    Uczeń zawsze jest energiczny, czujny i wesoły w swoim życiu.   
126      
Dążenie ucznia    Uczeń Wszechświatowego Bractwa dąży do zrealizowania w swoim życiu Boskiej Miłości, Boskiej Mądrości, Boskiej Prawdy.   
127      
Długie życie    Czystość przedłuża życie. Gdy uczeń zachowa swoje ciało czyste, on długo żyje; jeżeli splami je, wcześnie je zmienia.  
 128      
Miłość    Miłość przynosi obfitość. W obfitości wszelkie niezadowolenie znika. Uczeń przyjął Miłość tylko wtedy, gdy pogodził wszystkie sprzeczności w swoim życiu. W innym wypadku on Jej nie pojął.   
129      
Miłość- Czystość    Kto ma Miłość, kocha czystość. W imię Miłości całe życie ucznia musi być czyste.   
130      
Cierpliwość    Cierpliwość jest wielką nauką! Korzenie cierpliwości są w Boskim świecie. Cierpliwość z Miłością, cierpliwość z Pokojem, cierpliwość z Radością. Tylko kochający jest cierpliwy. Tylko posiadający Pokój jest cierpliwy. Tylko radosny jest cierpliwy. Tylko rozumny jest cierpliwy.   
131      
Patrzeć dobrze    Każda forma przejściowa jest niedokończonym obrazem*, nad którym pracuje Boski Duch. Uczeń spostrzega tylko dobro – wszędzie i u każdego.
* niedokończony obraz- często używane przez Mistrza porównanie. Każdy uczeń powinien pracować nad sobą, „jak malarz nad obrazem”, doskonaląc swój charakter. Każdy człowiek ma swoje wady, które w trakcie ewolucji zostają usunięte albo zmienione w zalety.   
132      
Nowe rodzenie się    Nieprzerwany jest proces rodzenia się. Każdego dnia uczeń powinien rodzić się w nowym świecie. Każdego dnia on zdobywa nowe poznanie Miłości, nowe poznanie służenia Bogu. Każdy dzień powinien przynosić nowe objawienie o niepoznawalnych drogach Boga. Każdego dnia Duch odwiedza ucznia i mówi do niego jedno nowe słowo. Ono niesie czystość w jego świadomości i w pełni przekształca ją. Ono unosi w górę myśl ucznia. Każdego dnia oczekuj odwiedzin Boga!    133      
Wolność    Gdy dusza ucznia obudzi się dla Boga, ona jest swobodna. I on nie powinien ograniczać ją zachciankami ciała. Według prawa karmy człowiek jest ograniczony; ale gdy raz zacznie żyć dla Boga, on wchodzi do Błogosławieństwa, do Miłości. Tutaj już jest wolny.   
134      
Zostaje albo odchodzi    Chrystus puka do drzwi i gdy Mu otworzą, On wchodzi, a gdy Mu nie otworzą, On odchodzi. Tak samo Mistrz mówido swoich uczniów. Z tymi, którzy słuchają Go i spełniają Jego Słowa, On pracuje – pomaga im. A jeżeli kuszą się Jego Słowami i nie rozumieją Go, On odchodzi.   
135      
Egzamin    Uczeń musi być czujny gdy znajduje się na świecie. Tam on zostanie przeprowadzony przez miejscowości z kwiatami. On powinien tylko przejść tędy, nie zatrzymując się. Jeżeli zatrzyma się, zostanie upojony ich aromatami – zaśnie i tam pozostanie. Dlatego właśnie jego świadomość zawsze musi być czujna, skupiona na celu i mieć połączenie z Mistrzem.   
136      
Przyroda    Wszystkie kształty w przyrodzie są symbolami wiecznego idealnego świata. One są księgą, z której uczeń czyta co napisał Bóg. Uczeń zaczyna swoją naukę od przyrody: od źródeł, traw, kwiatów, gór. Tam on szuka właściwych metod do życia i czystości.   
137      
Serce, umysł, dusza    Uczeń ma serce dziecka. Umysłem on jest dorosły. A w duszy swojej on zawsze pielęgnuje to, co najbardziej wzniosłe i szlachetne.   
138      
Aura    Uczeń zawsze ogradza się swoimi myślami. On musi chronić swoją aurę nieprzenikalną przed wpływami tego, co przemijające. Myśl o Bogu ogradza jego aurę swoim Światłem.   
139      
Czystość i Miłość    Uczeń musi być czysty, żeby rozumieć i przyjmować Miłość. Gdy on zdobędzie Czystość, pokocha cały świat. Czystość, to jego ogrodzenie.  
 140      
Miłość    Wzniosłą rzeczą jest Miłość! Ona jest Wielkim prawem, które zawsze wypełnia duszę ucznia.   
141      
Modlitwa    Uczeń powinien modlić się zawsze, żeby mieć kontakt z niewidzialnym światem i wystrzegać się przynęty niższych duchów.  
 142      
Światło    Uczeń musi chodzić zawsze ze światłem, żeby nie potykał się.   
143      
Nauka    Uczeń powinien myśleć tylko o jednym: że ma się uczyć. I nigdy nie myśleć, że jest nad innymi. On wie, że nauka, którą ma jeszcze zdobyć jest nieskończona. On zdaje sobie sprawę, że jest dopiero na początku Wielkiej Drogi. Nieskończone są szczyty wiedzy, na których on ma wznieść się. Dlatego on jest pokorny. Pokora wprowadza go do Świątyni Mądrości. Kto mówi o sobie nie jest uczniem.   
144      
Spokój    Uczeń zawsze powinien być spokojny; w każdej sytuacji on wie, że to jest dla jego Dobra. Strach jest czymś zwierzęcym.   
145      
Źródło    Uczeń powinien pić Wodę tylko ze Źródła. Powinien wybrać cierpienie pragnienia, aniżeli pić nieczystą wodę.   
146      
Ten, kto jest spragniony    Tylko spragniony odnajdzie źródło w górach. Tylko spragniony idzie do Źródła. Tylko uczeń w swoim życiu znajdzie Mistrza. Tylko uczeń pozostanie przy Mistrzu.   
147      
Dobro    To, o czym myślisz, przyjmujesz go do siebie. Myśl często o Prawdzie, Miłości, Mądrości, Sprawiedliwości i Cnocie. Wtedy one będą przebywać u ciebie zawsze. Woda, która wypływa z głębi jest czysta.   
148      
Radość    oczekiwania    Uczeń zawsze jest zadowolony z każdego momentu. On powinien zawsze mieć coś Boskiego, którego oczekuje. To jest jego radość i pociecha.   
149      
Mądry    Uczeń powinien być bardzo mądry. Wszystko mądrze rozumieć. Dobrze idzie się drogą, która jest oświecona Światłem.   
150      
Miłość    Gdy uczeń wejdzie do Miłości, tam już są inne prawa. Miłość jest czymś duchowym. W Miłości nie ma rozłąki. W Boskiej Miłości nie ma przerwy; ona wiecznie wzrasta.   
151      
Ku Miłości, Światłu, Prawdzie    Utrzymuj myśli swoje zawsze ponad ziemskimi sprawami. Podnoś myśli swoje wzwyż, ku Miłości, ku Światłu, ku Prawdzie.  
 152      
Zaskoczenie    Nic nie powinno być zaskoczeniem dla ucznia. On zawsze musi być spokojnym. On wie, że istnieje jeden Boski plan, który rządzi wszystkim. Dlatego nic nie zadziwia go.   
153      
Rozsądność    W życiu uczeń powinien być rozsądny. Uczeń unika każdego sporu. Rozsądek jest córką Miłości i wiedzy.  
 154      
Wrażliwość    Wody jeziora zaczynają drgać od najsubtelniejszego podmuchu. Uczeń powinien stać się bardziej wrażliwym, żeby mógł przyjmować subtelne fale, dochodzące z góry.   
155      
Białe Światło    Gdy uczeń pogrąży się w Białym Świetle, on poznaje swojego Mistrza.Mistrz przemawia do niego z pola Białego Światła  
 156      
Prawdziwy dom    Prawdziwy dom ucznia jest wewnątrz jego duszy. On nie ma domu na zewnątrz.    157      
Bóg    Wzniosłe jest służyć Bogu. U Boga zawsze jest dobrze.   
158      
Boska Miłość    Tak, jak grzejemy się na słońcu, tak powinniśmy żyć w Boskiej Miłości.   
159      
Miłość    Uczeń, kochając Boga, oczyszcza się. A może również oczyszczać się cierpiąc. Miłość, to żywa siła, to strumień, który stale płynie od Boga i powinien przepływać przez nasze dusze.   
160      
Miłość    Gdy uczeń żyje w Miłości, łatwo rozwiązuje wszystkie problemy, dla niego nie istnieją sprzeczności.   
161      
Skupienie    Uczeń musi panować nad swoimi myślami i swoją myślą służyć Prawdzie. W tym celu musi skupić się w sobie. On może myśleć o życiodajnym świetle, o jego pięknym siedmiobarwnym ubraniu, w które jest odziane i o jego melodyjnej mowie. To jest wielka harmonia świata. Może myśleć i o życiodajnym Bożym Słońcu, do którego wszystko dąży. W ten sposób nastraja się ludzka świadomość.   
162      
Czujna świadomość    Gdy uczeń skupia się, nie wolno mu zasypiać, musi być czujnym. Jeżeli zaśnie, on wpada do niższych nurtów natury, skąd jest trudno wydostać się.   
163      
Droga    W Drodze swojejuczeń zawsze powinien być czujny. To jest Droga, o Której Pan mówi: „Mało jest tych, co idą tą Drogą.”   
164      
Wolność    Uczeń jest swobodny, gdy nic go nie odciąga od jego Drogi. Nic nie jest mocniejsze od jego zadania!   
165      
Medytacja    Uczeń powinien medytować, ale nie marzyć. Gdy medytuje, on nie śpi, bo jest zajęty swoim umysłem; a gdy marzy, on zasypia, ponieważ daje się wciągnąć przez niższe uczucia.   
166      
Droga    Przyjemna jest droga ucznia, bo jest drogą wchodzenia w górę!  
 167      
Postawa moralna    Uczeń powinien stać tak wysoko pod względem moralnym, aby jego dążenia były ponad wszelkie pokusy. On nie może dać się skusić złem. Uczeń musi mieć nie tylko moralne dążenia, ale również moralną postawę.  
 168      
Doświadczenie    Uczeń powinien korzystać nie tylko ze swojego doświadczenia, ale również z doświadczenia innych. W ten sposób on wchodzi na drogę jednoczącej Miłości.  
 169      
Sedno    Człowiek jest istotą kolektywną. On musi mieć świadomość, że ma obraz i podobieństwo Boga („i Bóg stworzył człowieka na swój obraz i podobieństwo swoje”, I Księga Mojżeszowa 1:26,27). Powinien mieć charakter i znać sedno Wiecznego Dobra.   
170      
Realność    Nie zastanawiaj się nad niczym dookoła siebie dopóki nie poznasz Siebie. Gdy uczeń pozna Realność w sobie, on zrozumie Realność, która leży u podstaw całego Stworzenia. (często u Mistrza: „Realne”, ” Realność” - to, co niezmienne - Boskie)  
171      
Urodzenie się z Ducha    Uczeń powinien urodzić się z Ducha. Wtedy on wznosi się ponad rzeczy tymczasowe i dla niego już nie istnieją sprzeczności na Ziemi.   
172      
Wola Boska    Powinniśmy żyć według Woli Boskiej! Ona łączy w sobie dobro wszystkich żywych istot.   
173      
Pragnienie    Pragnij tego, co rozsądne! Pragnij tego, co jest dobre dla wszystkich! Pragnij tego, czego Bóg pragnie!   
174      
Wolność-ograniczenie    Uczeń jest swobodny, dlatego sam siebie ogranicza. Ten, który sam się nie ogranicza, przyroda go ogranicza.   
175      
Objawienie    W zburzonym jeziorze niczego nie widzisz. W cichym jeziorze odbijają się górskie szczyty, niebo, słońce i gwiazdy. Uczeń powinien mieć spokojną duszę i niezmienną myśl. Wtedy przychodzi objawienie, wtedy zostaje wyjaśnionych wiele sprzeczności.   
176      
Wiedza i Wiara    Wiedza jest dostępna dla mądrych ludzi. Ten, kto wierzy, musi uczyć się, A ten, kto wie, powinien stosować wiedzę. W wiedzy jest coś pięknego. Wiedza nie może rozwijać się bez wiary.   
177      
Drogą naturalną    Światło w duszy ucznia pojawia się jako świt. Uczeń nie powinien chcieć czegokolwiek przymusowo. W nim wszystko powinno odbywać się w sposób całkiem naturalnyi w odpowiednim czasie.   
178      
Wiara    Wierz temu, kto uczy cię. Wierz temu, którego kochasz. Uczeń musi mieć absolutną wiarę w swojego Mistrza!  
 179      
Hartowanie    Podrastające drzewko jest poddane burzom żeby się zahartować, wzmocnić i zostać potężnym dębem! Uczeń musi przeżyć udręki, żeby wzmocnić się, wznieść się ponad nimi i zacząć pojmować rzeczy w sposób właściwy.   
180      
Nauka    Dla ucznia świat fizyczny jest tylko miejscem do nauki, nie do zapomnienia. Nauka robi życie ucznia pełnym, pięknym i radosnym. Tylko nauka nadaje treść jego życiu. I tylko służenie nadaje sens jego życiu. Uczeń tylko przechodzi przez świat fizyczny; on tam nie zatrzymuje się.    181      
Święta Księga    Wszystko cię interesuje o Tym, Którego kochasz. Uczeń nieustannie czyta Świętą Księgęprzyrody żeby dowiedzieć się co Bóg miał na myśli. On jest jego Ukochanym!   
182      
Egzamin ucznia    Trzymasz w rękach pospolite naczynie i boisz się, aby się nie stłukło. Naczynie tłucze się, ty płaczesz i myślisz, że wszystko jest stracone. Ale Rozumna przyroda-Miłość przygotowała dla ciebie inne naczynie z drogocenną zawartością. Rozczarowanie przygotowuje cię do nowego podziwu, które cię oczekuje. W ten sposób zbliżasz się do nowej niespodzianki Realnego Świata.   
183      
Miłość    Przy wszystkich egzaminach zostań wierny Miłości! Uczeń powinien wytrwać w Miłości do końcai bez wątpliwości. Droga Miłości jest drogą wielu egzaminów, przez których uczeń przejdzie, żeby stwierdzić o ile on jest wytrwały w Miłości.   
184      
Wrażliwość    Uczeń nie powinien tracić swojej wrażliwości. W jego uczuciach nie powinno wystąpić przytępienie. Wzniosła myślwysubtelnia system nerwowy i robi go bardziej wrażliwym.    185      
Miłość i Mądrość    Niezwykłe jest życie ucznia. Miłość i Mądrość stale przejawiają się w każdym jego postępku. Miłość, to przejrzysta kryształowa woda, którą uczeń pije, a Mądrość to górski szczyt, na którym on wchodzi.   
186      
Czułość    Czułość, to nieodzowna cecha ucznia. On musi być czuły! Ona przygotowuje drogę Miłości. Czułość „trzciny nadłamanej nie do łamie, ani knota gasnącego nie dogasi” (Mat. 12:20, w/g Izajasza, 42:3). Ona wnosi blask anielskiego świata na Ziemi.   
187      
Świat    Uczeń będzie w świecie, ale świat nie powinien być w nim.   
188      
Wzniosłe    Wysoki ideał wypełnia świadomość ucznia! Jak to pięknie, gdy uczeń niesie coś wzniosłego w swojej duszy!   
189      
Ku Wielkiemu    Jak to pięknie gdy wiesz że idziesz ku Wielkiemu, bo tam życie w pełni nabiera sensu!    190      
Czystość    Czysty diament w doskonały sposób odbija Światło. Czystość, to warunek wszelkich osiągnięć. Tylko czysty przekroczy bramy Wyższej Wiedzy! Uczeń musi być czysty. Czysty zawsze! Nie ma nic bardziej wzniosłego dla ucznia aniżeli czystość w świecie!  
 191      
Obietnica    Uczeń zawsze powinien spełniać swoje obietnice, żeby rozwinąć podstawy swojego charakteru.  
 192      
Bóg    - Nie bój się! Bóg jest niezmienny! On wszystkiemu daje pociechę.   
193      
To, co realne    Najbardziej realnym dla ucznia powinno być jego dążenie do ideału.   
194      
Światło    Światło powinno istnieć w twoim życiu! Światło ujawnia piękno świata. Przy nim rzeczy rosną. Światło to pokarm dla umysłu.   
195      
Harmonia    Pierwszym zadaniem dla ucznia jest odzyskanie harmonii w sobie. To jest harmonia brzmienia pomiędzy myślami, uczuciami i postępkami. To wewnętrzna muzykalność, która wypełnia duszę ucznia. Chociaż mogą nastąpić sprzeczne okoliczności, uczeń nie traci swojego charakteru.    196      
Wpływy    Uczeń unika wpływów świata przemijających rzeczy dopóki nie umocni się.   
197      
Prawidłowe rozumienie    Uczeń powinien wszystko rozumieć prawidłowo. To da mu prawdziwe sposoby działania. On nie powinien sobie samemu zadawać cierpienia poprzez błędne pojmowanie rzeczy.   
198      
Określony czas    Gdy Mistrz uczy ucznia, ten nie powinien niczego wymagać od Mistrza, lecz tylko słuchać Go i pojmować prawidłowo. Istnieje dokładnie określony czas w którym Mistrz da coś uczniowi.   
199      
Odpłata    W tym jest radość źródła: Gdy rośliny, które ono nawadnia dadzą obfity owoc. Uczeń, który otrzymał wiele od Mistrza, może odpłacić się tylko swoją Miłością do Boga.   
200      
Post    Uczeń może zacząć swój post, gdy znajduje się we wznoszącym się stanie Ducha. Wtedy on łatwiej może wznieść się ponad materialne.   
201      
Wątpliwości    Uczeń musi przejść przez wątpliwości. To jest obszar, przez który on musi przejść do końca. W nim on znajdzie się w północnej, polarnej nocy – długiej nocy. On powinien rozumieć prawo: musi spędzić tę noc, żeby wyjść ponownie w jasny dzień. I trwać cały czas. Po przejściu tego okresu mroku przyjdzie objawienie - światły dzień Inicjacji!   
202      
Wątpliwości    Wątpliwości, to zadanie dla ucznia, które on musi rozwiązać prawidłowo.   
203      
Wątpliwości    Pierwszy egzamin, który uczeń sam sobie organizuje, to wątpliwości. Dlatego on musi samotniespędzić noc wątpliwości i powinien sam przezwyciężyć ją.  
 204      
Świat Miłości    Będąc w świecie Miłości ty wierzysz i wszystko dla ciebie jest światłe. Po tym poznasz, że jesteś w świecie Miłości. Tam nie ma wątpliwości; jeżeli wątpisz, to znaczy, że nie ma Miłości.   
205      
Trudności    Gdy uczeń podejmie decyzje pójścia Drogą, pojawią się wielkie trudności, które mogłyby zatrzymać go. On nie powinien przejmować się trudnościami; to są rzeczy uboczne. On musi ciągle iść do przodu!  
 206      
Pojednanie    Pojednać się z Bogiem,oznacza przyjęcie Jego Miłości.  
 207      
Metody Boga    Kochać Boga,oznacza zastosować wszystkie metody, które On stosuje.    208      
Bóg    Pojmować Boga,oznacza używać Boskiego Światła.   
209      
Poznanie Boga    Możesz poznać Boga tylko, gdy kochasz Go. Możesz poznać Boga tylko, gdy poczujesz Jego Miłość.  
 210      
Boska Sprawiedliwość    Żyć według Boga, oznacza posługiwać się Boską Sprawiedliwością. Sprawiedliwość ta odnosi się do wszystkich jednakowo.   
211      
Miara    Mistrz da wszystkim dokładnie tyle, ile jest wyznaczone dla nich według Boskiej Sprawiedliwości. Nikomu mniej. Ale Mistrz jest swobodny dać komuś więcej.   
212      
Dusza    Uczeń powinien kochać dusze ludzi z czego wynika, że on nie powinien nienawidzić nikogo. Pokrewna dusza tego, którego ty lubisz i dusza drugiego, którego ty nie lubisz, w niebiosach jednakowo lubią się. A ty z powodu ciała robisz różnicę między nimi. To grzech.   
213      
Usprawiedliwianie się    Uczeń nie musi usprawiedliwiać się przed ludźmi. Zanim postąpi w ten czy inny sposób, on powinien wziąć pod uwagę Boskie prawa i polecenia.   
214      
Moralność    Uczeń zaczyna pracę swoją od tego, jak wygląda jego praca w oczach Boga, nie w oczach ludzi i opinii społecznej. To są prawdziwe zasady moralne w życiu ucznia.  
 215      
Moralność    Moralność - to Miłość ucznia do Boga. Nie ma innej moralności.   
216      
Z Miłością    Uczeń powinien wszystko robić z Miłością; wtedy on będzie robił to z łatwością. Jeżeli nie ma Miłości, on spotka wiele sprzeczności na swojej drodze – najpierw zwątpienie.  
 217      
Świat Miłości    Świat Miłości jest światem wielkich osiągnięć. Każda praca, wykonana bez Miłości, jest niepłodna. Każda praca, wykonana bez Miłości, to przestępstwo.    218      
Królestwo pokoju    Wszystkiemu, co się zdarza, znajdź miejsce oraz sens wewnętrzny. W ten sposób zachowasz równowagęw życiowych burzach. To jest konieczne, żeby wejść do Królestwa Pokoju.    219      
Dobra    Gdy niektóre Boskie dobra zostają wstrzymane, przyczyną tego jest uczeń, a nie Bóg. Bóg ma dobra dla wszystkich.    220      
Płacz    Uczeń powinien płakać gdy nikt go nie widzi. Wtenczas płacz jest błogosławiony. Z powodu ludzkich rzeczy uczeń może płakać przed innymi, ale gdy płacze z powodu czegoś Boskiego, on płacze w samotności.    221      
Niebo    Uczeń żyje na ziemi, ale myśli o niebie. Na ziemi on chce zrealizować Boskie prawa.    222      
Cierpliwość    Wytrzymaj wszystko dla Miłości, dopóki zdobędziesz ją. Gdy ona przyjdzie, zdobędziesz cierpliwość.  
 223      
Miłość    Tylko Miłość uczy ludzi posłuszeństwa. Nowe posłuszeństwo to posłuszeństwo z Miłości! „Jeżeli ktoś Mnie miłuje, będzie strzegł Słów Moich.” (Jan 14:23) To jest możliwe tylko w Miłości. A po tym idzie dar: „A oto Ja jestem z wami po wszystkie dni aż do końca świata.” (Mat. 28:20)    224      
Posłuszeństwo i nauka    Gdy uczeń przyjmuje Miłość od Mistrza, on posiada posłuszeństwo, żeby mogła być posadzona Miłość w nim. I uczy się, żeby ona w nim rosła.   
225      
Ręce    Ręce stworzone są do pracy! Gdy uczeń spojrzy na nie, one mówią do niego: „My jesteśmy stworzone do pracy!” Uczeń nie powinien być leniwy.   
226      
Paznokcie    Uczeń nie powinien mieć białych plamek na paznokciach. One są przejawem silnego zażenowania i zmartwienia. Uczeń powinien zawsze być bardzo cichy i spokojny. Dla niego nie powinny istnieć niespodzianki.  
 227      
Dobro    Nogami swoimi uczeń pójdzie do Dobra; rękami swoimi wykona je, ustami wypowie je. Wszystkie trzy światy powinny brać udział w wykonaniu Dobra: fizyczny, anielski i Boski.   
228      
Głowa    Głowa ucznia powinna zawsze być wyprostowana, nie pochylona. Gdy ona jest pochylona, łatwo przyjąć negatywne myśli i nastroje. A gdy jest wyprostowana, uczeń łączy się z energiami słonecznymi i tym, co jest pozytywne w życiu.  
 229      
Spojrzenie    Spojrzenie powinno być miękkie i czyste, nigdy rozdwojone i zawsze powinno być związane z boską myślą.   
230      
Spojrzenie    Spojrzenie ucznia jest takie, że nigdy nie zakłóca harmonii innych.   
231      
Pozdrowienie    Najlepsze pozdrowienie to pozdrowienie oczu. Ono jest najczystsze. Jego Bóg przyjmuje. Miłość jest czymś duchowym, Boskim.W świecie fizycznym ona jest wyrażana oczyma.    232      
Ruchy    Wszystkie ruchy ucznia powinny być świadome i pod kontrolą woli. Uczeń nie powinien wykonywać żadnego nieświadomego ruchu, ponieważ one są pod wpływem spóźnionych w swoim rozwoju duchów.   
233      
Wyprostowana postawa    Uczeń powinien zawsze mieć wyprostowaną postawę. Ona utrzymuje jego świadomość czujną i usposabia jego Ducha do pracy.   
234      
Reguła    Po pobycie u swego Mistrza uczeń idzie prosto do domu, nie wstępując po drodze nigdzie.  
 235      
Pożywienie    Idealnym pożywieniem są owoce. Uczeń powinien przeważnie je spożywać ich. One oczyszczają zarówno ciało, jak i jego myśli i uczucia.  
 236      
Pożywienie    Gdy uczeń je, on powinien być wypełniony wdzięcznością i miłością.   
237      
Sen    Wskazane jest, żeby uczeń czuwał do godziny dziesiątej wieczorem, a potem kładł się spać.    238      
Spanie    Gdy idzie spać, uczeń odkłada na odpowiednie miejsca wszystkie sprzeczności minionego dnia, odzyskuje pełną ciszę i spokój wewnętrzny i jako nowo narodzone dziecko zasypia jak najszybciej.  
 239      
Choroby    Uczeń nie powinien chorować. On musi patrzeć na choroby jako środek wychowawczy, którym przyroda zrównoważa siły organizmu. Miłość wyklucza jakąkolwiek chorobę. Ona jest nosicielką obfitego Życia. Chory, zanurzony w Miłości Boskiej, może wyzdrowieć natychmiast!    240      
Medycyna okultystyczna    Uczeń powinien znać się na przyrodolecznictwie. Czynnikami leczniczymi są: pożywienie, woda, powietrze i światło. Promienie słoneczne, przyjęte z Miłością, są najbardziej leczniczym sokiem dla ciała. One działają uspokajająco na duszę, orzeźwiająco na Ducha. Uczeń leczy się też wzniosłymi myślami i uczuciami. On leczy się również modlitwą, a w niektórych przypadkach postem i modlitwą.  
 241      
Czysta krew    Uczeń powinien mieć czystą krew. Czyste myśli i chęci utrzymują jej czystość.    242      
Ubranie    Uczeń dba o swoje ubranie, ponieważ wprowadził część swojej aury w nie. Jeżeli ono wpadnie w nieodpowiednie ręce, on będzie cierpiał, nie wiedząc skąd pochodzi jego cierpienie.    243      
Ubranie    Ubranie ucznia powinno być szerokie i wygodne. Nie ubranie, ale twarz powinna wybijać się - nie twarz, a dusza.   
244      
Ciepło    Ręce ucznia powinny zawsze mieć umiarkowaną temperaturę-być ciepłe. Zimne ręce wskazują na to, że umysł jest skurczony. Potrzebuje więcej słońca. Ciepło da lepsze usposobienie Ducha.    245      
Pieniądze    W stosunkach między sobą uczniowie powinni przestrzegać zasady: usługa za usługę, nie za pieniądze. Pieniądze mogą zdemoralizować człowieka. One mają inne oblicze; Robiąc przysługę uczeń przekaże i przyjmie obraz Miłości. W przyszłości środkiem płatniczym będzie przyjaźń! Przyszłym środkiem płatniczym będzie Miłość!   
246      
Pieniądze    Uczeń nie powinien robić przysługi za pieniądze; to jest sprzeczne z zasadami okultystycznej szkoły. On powinien służyć tylko z Miłości.   
247      
Dwie reguły    I. (dla siebie). Uczeń nie powinien nigdy prosić o pomóc pieniężną. On powinien wykonać coś i wtedy będzie mu zapłacone, jeżeli będzie tego chciał.
II. (dla innych). Uczeń nigdy nie powinien udzielać pomocy pieniężnej. On powinien wymyślić jakąś pracędla potrzebującego i wtedy, zamiast 25, zapłacić mu 100. W ten sposób drugi człowiek też będzie wolny, bo pracą sobie pomógł.   
248      
Ulica    Gdy uczeń idzie ulicą, powinien być skoncentrowanym i modlić się, żeby uniknąć zbytecznych nieprzyjemności.  
 249      
Intuicja    Uczeń powinien słuchać swojej intuicji i zachować pierwszą myśl, która mu przychodzi. Ona zaprowadzi go na drogę, gdzie nie ma bandytów.  
 250      
Intuicja    Uczeń powinien dobrze rozpoznawać ludzi. Pierwsze wrażenie, jakie doznaje jest najprawdziwsze-niech polega na nim. Drugie i trzecie, to komentarze.   
251      
Przyjaźń    Uczeń powinien przyjaźnić się z dobrymi ludźmi i dobrymi duchami, w ogóle, zajmować się Dobrem. Złe duchy, to istoty, które kuszą ucznia. Z nimi on nie powinien mieć nic wspólnego. Gdy uczeń ma wewnętrzne światło, złe duchy nie mogą zbliżyć się do niego. Gdy myśli o Bogu, on jest ogrodzony (pod opieką).  
 252      
Przyjaźń    Uczeń powinien przyjaźnić się z tymi, którzy są bardziej zaawansowani od niego, żeby uczyć się od nich. Przyjaźnić się z równymi sobie, żeby miał bodźce do bardziej starannego uczenia się. I schodzić do mniej zaawansowanych, żeby im pomagać. Jeżeli on wspiera tych poniżej, ci powyżej będą jego wspierać.   
253      
Transformowanie    Uczeń powinien myśleć tylko o tym, co Dobre! Każda zła myśl, to cierń psychiczny. Uczeń musi znaleźć go i usunąć. W ten sposób on transformuje energię złej myśli, wykorzystując ją dla Dobra.  
 254      
Nowa droga    Ten, który ubiera nowe ubranie, nie ma chęci wrócić do starego. Uczeń, który pójdzie Boską drogą, powinien porzucić zwyczaje świata.   
255      
Środowisko ucznia    Żyj i poruszaj się zawsze w Miłości!  
 256      
Z Bogiem    Każda część ciała ma sens o ile jest związana z organizmem. Żyjesz prawidłowo, dopóki masz kontakt z Bogiem. 
  257      
Duchowa opieka    Człowiek nie może osiągnąć sukcesu w pracy bez wsparcia świata niewidzialnego. Uczeń trudno może żyć na Ziemi bez duchowej opieki. Dlatego on musi być związany z Bogiem.  
  258      
Cierpienia    Uczeń powinien z radością ponosić cierpienia i cieszyć się, bo dzięki nim nauczy się czegoś Dobrego. Jeżeli w ten sposób przyjmuje cierpienia, on odmładza się. Ludzkość tylko w jednej fazie swojego rozwoju przechodzi przez strefę cierpień. One hartują system nerwowy, aby mógł wytrzymać nowe Światło, które ma nadejść.   
259      
Niezależność    Nic materialnego nie powinno wiązać ucznia. Im trudniej uczeń oddziela się od rzeczy materialnych, tym większe cierpienia poniesie. On tylko uczy się na Ziemi, a żyje w innym miejscu.  
 260      
Rozkosz (Stań błogi)    Człowiek, który żyje dla siebie, zawsze jest ograniczony. Z chwilą, gdy w nim zaświta idea służenia Bogu, wszelkie kajdany ograniczeń opadają i on jest wolny. Gdy uczeń wyzwoli się z ograniczeń świata. Doznaje uczucia rozkoszy. 
  261      
Siła duszy    Dusza może przejawić swoją siłę, gdy nie jest związana z materią. Ona jest mocna, gdy przenika materię, nie wiążąc się z nią. Uczeń powinien tylko patrzeć przez materię, a nie żyć w niej.  
 262      
Rozumne Moce    Wszystko, co dzieje się, jest dozwolone przez Niebo. Cokolwiek zdarzy się tobie będzie przekształcone w Dobro przez Rozumne Moce, które kierują rozwojem. To wypełnia radością ucznia, nawet przy największych przeciwieństwach w życiu.   
263      
Boski Plan    Nie zapominaj, że według Wielkiego Boskiego Planu na samym końcu wszelkie sprzeczności zostaną rozwiązane.   
264      
Siła    Siła ucznia przychodzi z góry. Koncentrowanie umysłu nad Boską Prawdą, to akumulowanie siły. Człowiek staje się akumulatorem. Im bardziej koncentruje się uczeń, tym mocniejszy jest duchem.    265      
Prawdziwa pomoc    Uczeń powinien rozumieć sytuację każdej duszy, żeby zrozumieć ją i pomóc jej. Gdy zrozumiesz pewną duszę, ty ją pokochasz.  
 266      
Niebieskie niebo    Niebieski kolor oddziałuje na duszę i rodzi wzniosłe uczucia u ucznia. Gdy uczeń poczuje się zniechęcony, niech spojrzy na niebieskie niebo i uspokoi się, poczuje głęboki pokój, radość i lekkość w duszy swojej. Nastrój jego poprawi się i on znowu weźmie się do pracy.   
267      
Gwiaździste niebo    Gdy uczeń poczuje pustkę i bezsensowność swojego życia, niech wieczorem spojrzy na gwiaździste niebo i jego wspaniałość podniesie go na duchu.   
268      
Mały chrząszczyk    Gdy uczeń poczuje się bardzo osłabiony i zbędny na tej Ziemi, niech spojrzy pod swoimi nogami na te małe muszki, które zostają żywe nawet wtedy, gdy ktoś na nie nastąpił. Niech obejrzy je pod mikroskopem, jak się poruszają, jak się spieszą, podlatują i znów stają, a być może, też myślą! I wtedy uświadomi sobie, jak ich zachowanie świadczy o rozumie i konieczności ich istnienia w Stworzeniu. W obliczu tych małych muszek on zawstydzi się swoją bezwolnością i w nim powstanie mocne pragnienie nadania sensu życiu, które podarowano mu. Żeby on też ujawnił Wielkość Stworzenia!  
 269      
Stosowanie    To, co Boskie należy zawsze przeżywać i stosować. Gdy ktoś uratuje kogoś z wody, dla obu jest to mocne przeżycie. Ale jeden odczuwa jedno, zaś drugi - coś innego. Obaj powinni dziękować Bogu!   
270      
Wdzięczność    Uczeń powinien dziękować od rana do wieczora za wszystko, co widzi dookoła siebie. Wtedy strumienie Miłości przepłyną przez jego duszę.   
271      
Modlitwa    Uczeń powinien modlić się, żeby być mocnym i nie zostać skuszonym. ”i nie wódź nas na pokuszenie.” (Mat. 6:23)   
272      
Komentarz    „I nie wódź nas na pokuszenie.” (Mat. 6;23) To znaczy: Dawaj nam, Panie, wiedzę i Mądrość, żeby z racji naszej ignorancji nie wpadliśmy w pokusę.  
 273      
Światłe myśli    Gdy uczeń wyzwoli się z prymitywnych myśli życia materialnego, umysł jego wypełnia się światłymi myślami o tym, co Wielkie i Wzniosłe w życiu. Wtedy on jest w stanie pracować.   
274      
Tamten świat    Uczeń powinien przygotować się świadomie do opuszczenia tego świata. Tamten świat, to [również] szkoła, w której on będzie kontynuował swoje nauki. Ten świat i tamten, to jeden świat.   
275      
Białe światło    Gdy uczeń rozmyśla o Dobru, w jego umyśle pojawia się pewne miękkie, białe światło – żywa Istota, z którą on może rozmawiać i dowiedzieć się wiele rzeczy.  
 276      
Mistrz    Mistrz ma dla każdego ucznia specyficzną mowę. Źródło daje wodę każdemu osobno. Więc, Mistrz jest jeden dla wszystkich, źródło, z którego wielu będzie pić, nie przeszkadzając sobie nawzajem, też jest jedno. A gdy wielu pije z jednego dzbana, zjawiają się sprzeczności, zamęt i spory.   
277      
Ogień Ducha    Podtrzymuj zawsze w sobie ogień Ducha. Uczeń powinien zawsze mieć odbicie Dobra na swojej twarzy.  
 278      
Twarz    Gdy uczeń żyje zgodnie z Bogiem, twarz jego przyjmuje inny wyraz.  
 279      
Czułość    Gdy myślisz o cechach Boga, one przelewają się w ciebie. Żeby zostać czułym i miłosiernym, myśl jak wyrozumiały i błogi jest Bóg!   
280      
Przebaczenie    Wybaczaj zawsze ze względu na Boga! Przebaczenie nie pochodzi od człowieka. Ono idzie od Boga! Może pojawić się w tobie rozterka czy wybaczyć, ale ty musisz zwyciężyć w tej walce. Pierwszy krok, który uczeń robi, wchodząc w życie duchowe, to przebaczenie. Wybaczaj w imię Boga.   
281      
To, co istotne w życiu.    Służenie i nauka! Uczeń powinien wyzwolić się z rzeczy ubocznych, które tylko zaprzątają bez pożytku jego umysł. On zajmuje się tylko tym, co istotne w życiu. Dlatego że oczekuje go długa droga nauki i pracy.    282      
Stosowanie    Swoją wiedzę uczeń powinien stosować w życiu! Umiesz tylko to, co zastosowałeś i wypróbowałeś. I tylko ta wiedza będzie zawsze szła z tobą.   
283      
Wewnętrzny impuls    Uczeń powinien mieć wewnętrzny impuls, żeby pracował w sposób Boski.On żyje bardziej wewnętrznie. On bierze udział w zewnętrznej budowie, ale jego impuls idzie od wewnątrz.  
 284      
Odpowiedzialność    Uczeń nie może niczym usprawiedliwić się, jeżeli nie zrobi tego, co umie. Prawo głosi: Bez Miłości popełnisz błąd. Z Miłością poprawisz swój błąd.  
 285      
Prawa pisane    Prawa i reguły ucznia są zapisane w nim. Na zewnątrz on nie ma żadnych pisanych praw.   
286      
Cierpienia    Uczeń powinien zahartować się w cierpieniach, żeby mieć charakter, który będzie ostoją w obliczu śmierci. W myślach przeżyj cierpienia Chrystusa; wtedy zahartujesz się nimi. W cierpieniach uczeń głęboko w sobie żyje w radości. Dlatego że kocha i wie, że istnieje Jeden, Kto go kocha. Nikt nie potrafi znieść cierpień bez Miłości!   
287      
Charakter    Być niewinnym i zakończyć życie jako winny przed innymi, to jest charakter. Uczeń nie powinien usprawiedliwiać się, lecz pozostawić Mistrzowi, aby Go usprawiedliwił, jeżeli uważa że jest to konieczne.    288      
Cierpienie ucznia    Najsurowszy sędzia znajduje się wewnątrz człowieka. Największym cierpieniem ucznia jest świadomość, że nie zrobił tego, co Bóg kazał mu.   
289      
Cierpienia    Tylko wtedy, gdy wytrzymasz cierpienia w sposób prawidłowy, one wzniosą cię wysoko, żebyś mógł iść dalej Wieczną Drogą.   
290      
Boski Ogień    Uczeń nie może zrobić ani kroku w Szkole Boskiej, póki w nim istnieje chciwość. Wszystkie dusze przejdą przez Boski ogień, żeby całkowicie oczyścić się całkowicie z chciwości.    291      
Bogu    Modlitwą i wiarą uczeń powinien przekazać całe swoje życie Bogu. Ale to nie wyklucza inicjatywy i aktywności ucznia w życiu.  
 292      
Miłość Boga    Wszystko istnieje przez Miłość Boga!  
 293      
Milczenie i mówienie    Istnieją trzy rodzaje milczenia oraz trzy rodzaje mówienia: Głodny, jak się naje – milczy. Uczeń, gdy nie odrobił lekcji – milczy. Mistrz, który wiele wie – milczy. Gdy człowiek jest bardzo głodny – dużo mówi. Uczeń, który dużo wie - dużo mówi. Mistrz, który mało wie – dużo mówi. Uczeń powinien wiedzieć kiedy należy mówić a kiedy – milczeć.   
294      
Gotowość    Uczeń powinien umysłem swoim przejść przez najgorsze sytuacje, żeby stwierdzić czy potrafi je wytrzymać. One mogą nie zdarzyć się, ale on ma być przygotowany na wszystko. Dla niego nie powinny istnieć niespodzianki.   
295      
Miłość    Miłość twoja będzie poddana wielu egzaminom, żeby ją wypróbować. Miłość ucznia powinna być tak wielka, żeby on mógł wytrzymać wszystkie sytuacje, w których się znajdzie. Tylko Miłość może wytrzymać najbardziej sprzeczne sytuacje w życiu.   
296      
Pokój    Pokój idzie od Boga! Najbardziej wzniosła rzecz w duszy ucznia, to jego pokój. Pokój jest błogosławiony od Boga! „Pokój zostawiam wam.” (Jan, 14:27)    297      
Czystość i Światło    Czystość powinna wychodzić z ucznia jako Światło.   
298      
Inicjacja (wtajemniczenie)    Inicjacja rozpoczyna się od cierpień.Uczeń nie powinien ich unikać, a znosić je.   
299      
Woda i ogień    Uczeń musi przejść przez ogień i wodę! Przez wodę, żeby oczyścić się,a przez ogień żeby zaświecić!    300      
Umysł    Bądź mądry! Przy każdym swoim postępowaniu oceniaj sytuację i następstwa. 
  301      
Przed egzaminem.    Bądź spokojny i cichy. Wszystko pójdzie dobrze!   
302      
Trzy stany    Istnieją trzy stany w życiu człowieka: Jeden fizyczny – tam wszystko niepokoi się. Drugi, duchowy – tam jest dążenie ku ideałowi. I trzeci, Boski – tam jest absolutny Pokój! Uczeń powinien mieć pierwszy stan za sobą.  
 303      
Uczeń    Najlepszą rzeczą jest być uczniem!   
304      
Pomoc    Mistrz może pomóc uczniowi tylko gdy zobaczy u niego nieprzezwyciężone Dążenie ku Duchowemu.   
305      
Wiara    Będziesz ćwiczył wiarę. Bez wiary umysł waha się. Włóż w siebie mocną wiarę! Korzenie wiary znajdują się w minionym wiekowym doświadczeniu człowieka.  
 306      
Motto    „Z Panem, Który żyje we mnie, wszystko mogę!” Pomoc nie przychodzi z zewnątrz; ona przychodzi z wewnątrz.  
 307      
Burza    Gdy niebo zachmurzy się i zagrzmi, małe kwiatki cieszą się- potrzebują wilgoci. A ludzie boją się, bo nie mają wiary kwiatów. Uczeń nie powinien bać się burzy, ponieważ ona również jest potrzebna, a postarać się dobrze ją spożytkować.   
308      
Światło    Smutek przychodzi wieczorem, a radość – rano. Gdy uczeń smuci się, w nim jest wieczór; gdy cieszy się – ranek. Wpływy ciemności noszą smutek, wpływy Światła – radość. Gdy w nim jest wieczór, niech rozmyśla o Bogu, dlatego że u Boga zawsze jest dzień.   
309      
To, co Boskie    Najpierw uczeń powinien szukać i znaleźć to, co Boskie w sobie. Wtedy on potrafi zrozumieć i poznać to, co Boskie u wszystkich.  
 310      
W sobie    Życie społeczne uczeń może badać w samym sobie. Jeżeli znasz siebie samego, znasz również społeczeństwo.   
311      
Chrzest    Chrzest jest aktem Ducha. On jest czymś wewnętrznym.   
312      
Z Bogiem    W Miłości nie ma strachu. Uczeń nie powinien bać się ludzi, bo on żyje z Bogiem.    313      
Kościół    Kościół ucznia powinien być wewnątrz. „Czy nie wiecie, że Świątynią Boga jesteście i że Duch Boży w was mieszka.” (I Kor. 3:16)  
 314      
Siła i światło    Gdy uczeń przejdzie przez alchemiczne laboratorium przyrody stanie się silnym, a gdy przejdzie przez jej piec – zaświeci, zostanie Światłem.  
 315      
Dusza    Uczeń pojmuje siebie jako coś oddzielnego od ciała, żeby nie kusić się kształtami.  
 316      
Nauka    Uczeń uczy się dwoma sposobami: albo uczą go, albo on sam uczy się. Albo on stwarza warunki, żeby go uczono, albo inni stwarzają warunki, żeby on sam uczył się. Proces nauki jest trudny, ale przyjemny.  
 317      
Początek    Lepiej jest żeby uczeń zaczął od trudności, aniżeli od dóbr doczesnych. W ten sposób on wzmocni się jeszcze na samym początku.   
318      
Dorobek    W każdym życiu uczeń powinien mieć jakieś osiągnięcia. On powinien słuchać swojego Ducha. Nie ma niczego lepszego aniżeli doświadczenie, które rozumny Duch może dać człowiekowi.   
319      
Podstawa    Uczeń powinien stworzyć mocną podstawę w duszy swojej, żeby prawidłowo rozumieć życie. Uczeń powinien w życiu mieć pewność siebie, żeby mieć podstawę, na której będzie mógł budować. Pewność siebie ma tylko ten, którego fala Miłości dotknęła.   
320      
Dla Boga    Pierwszą i Wielką rzeczą ucznia jest wiedzieć, że Bóg jest wieczną harmonią. Gdy poczujesz ją w sobie, to oznacza, że Bóg cię odwiedził. Chwile te są epokami w twoim życiu!    321      
Dążenie    Dążyć do Boga i do Prawdy, to jest Wielkie zadanie ucznia.  
 322      
Dusza i umysł    Dusza twoja ma być lazurowa, a umysł – światłym.   
323      
Korekcja    Gdy uczeń chce komuś coś zrobić, powinien postawić się w tej samej sytuacji. Jeżeli uważa, że to dobre, niech to zrobi. W ten sposób on się koryguje.   
324      
Całe Niebo    Jeżeli uczeń w pełni stosuje Boskie zasady w swoim życiu, całe Niebo będzie współdziałać z nim. Gdy człowiek pracuje dla Boga, dla innych – Niebo jest z nim!   
325      
Motto    Temu, który spełnia Prawo Boskie, wszystko pomaga, aby uczynki były dobre.   
326      
Modlitwa    Tylko modlitwa wskaże ci rozumny sposób abyś łatwiej spłacił swoją karmę. W czasie modlitwy powinieneś przeżyć stan Boski. Modlitwa jest sposobem, za pomocą którego uczeń dowiaduje się jaka jest Wola Boska.   
327      
Przyroda    Uczeń powinien świadomie nie naruszać praw, działających w przyrodzie. One są wyrazem Wyższego Rozumu!  
 328      
Świadomość    Uczeń powinien świadomie spełniać zawsze to, co Boskie! On zawsze powinien otwierać drogę temu, co Boskie w nim.   
329      
Energie    Uczeń powinien zawsze kierować swoje energie wzwyż, dla wzniosłej myśli i pracy.Wtedy one rozwijają jego wyższe centra. Gdy energie pozostają na dole, powstaje zastój, energie stają się niszczące i powodują wybuch.   
330      
Myśli    Wznoś swoje myśli zawsze wzwyż, ku Boskiemu. W ten sposób kształtuje się duchowe ciało.  
 331      
To, co Boskie    W życiu ucznia powinno przejawiać się to, co Boskie. W tym tkwi sens życia.    332      
Prawdy dotyczące pracy    Największe dobro, dane człowiekowi przez Boga, to Życie.
A najwyższa wdzięczność człowieka za życie, to praca. Delikatność jest owocem szanowania pracy innych.
Ten, kto ma szacunek, myśli.
Im bardziej ktoś ma szacunek dla pracy drugiego, tym bardziej niewidzialny świat ma szacunek dla jego pracy.
Pracuje tylko ten, który pracuje z Miłości.
Ten, kto pracuje, kocha.
I ten, kto ma poważanie dla pracy drugiego, on sam pracuje.
Kto rozumie, żyje.
Śmiech czasem wskazuje na niezrozumienie. To tymczasowa rozrywka.
Kto rozumie, ten myśli!
Kto rozumie, ten pracuje.
„Ojciec Mój pracuje i Ja pracuję.” (według Jana,5:17)  
 333      
Odpłata    Gdy u ucznia powstanie dążenie do Boga, Mistrz już nie żałuje tego, co zrobił i dał uczniowi.  
 334      
Bliskość    Istnieje bliskość fizyczna, umysłowa, duchowa oraz Boska. Prawdziwa bliskość Dusz polega na Boskich powiązaniach. Jedynie one są trwałe, niezmienne i wiecznie wzmacniające się.    335      
„Pułapki”    Uczeń powinien być bardzo przezorny i uważny. Istnieją niższe duchy, które urządzają „przypadkowe pułapki” i mogą zaszkodzić uczniowi. Na przykład, przechodzisz przez most, widzisz poręcz, opierasz się o nią, ale ona okazuje się zgniła i ty padasz wraz z nią.  
 336      
Ku Duchowemu    Uczeń powinien zawsze uduchowiać to, co materialne. Jeżeli pozostanie na materialnym, spotka wielkie sprzeczności w życiu. Od fizycznego ku duchowemu!    337      
Bóg    Boga najłatwiej znajdziemy w sobie.Gdy uczeń znajdzie Go w sobie, będzie zdolny znaleźć Go wszędzie dookoła siebie.   
338      
To, co materialne    Na ziemi wszystko jest przejściowe. Uczeń nie powinien pragnąć niczego, co ziemskie. On będzie posługiwał się elementarzem tylko w pierwszej klasie, a potem pójdzie naprzód i zostawi go innym. Nie ma po co brać elementarza na uniwersytet.   
339      
Święte Słowa    Znasz Mnie? Nie bój się!  
 340      
Bóg    Póki znajdujemy Boga w sobie, życie nasze jest pełne, posiada sens i radość. Poza Bogiem istnieją tylko nieszczęścia i cierpienia.  
 341      
Bóg    Tylko w Bogu jest nasze życie!  
 342      
Rozwój    Staraj się, żeby twój rozwój odbywał się naturalnie. Myśl powinna rosnąć, ale nie przejrzewać. Myśli powinny rozwijać się i rosnąć, nie zmieniając się.   
343      
Działanie    Nie zawsze mistrz może mówić. Czasem on musi działaćnatychmiast: gdy uczeń ogląda i bada bombę, która wybuchnie za dwie minuty, Mistrz nie ma czasu mówić mu o niebezpieczeństwie, ale niezwłocznie weźmie ją z jego rąk i rzuci ją gdzieś daleko w przestrzeń! Uczeń dowie się o tym dopiero gdy usłyszy wybuch. I będzie dziękował Mistrzowi, że nic nie powiedział mu wtedy.  
 344      
Mistyczna  samotność    Istnieje w człowieku pewna mistyczna samotność, w której on łączy się z Bogiem. To jest dla tego, kto rozumie. Istnieje pewien święty obszar w duszy, który jest nietykalny! Nikt nie może wkroczyć do niego. To jest święte miejsce, przeznaczone tylko dla Boga.   
345      
Sam    Uczniowie mogą żyć sami w swoim życiu wewnętrznym tylko jeżeli żyją w czystości   
346      
Pszczoła    Pszczoła wydobędzie miód z kwiatu; człowiek zerwie kwiat, powącha go i wyrzuci. A bydle zdepcze go. Uczeń powinien stosować metodę pszczoły.   
347      
Światło    Uczeń powinien kochać Światło! Mistrz przekaże my to, co najbardziej Wzniosłe za pomocą Światła!   
348      
Oczyszczanie    Każdego wieczoru uczeń powinien oczyszczać się – oczyszczanie psychiczne – kierując umysł swój ku Wielkiej Miłościi przeprowadzając przez Nią wszystko, co robił w ciągu dnia.  
 349      
Światło    Uczeń powinien dążyć do tego światła, w którym będzie mógł rozpoznać prawdziwą Miłość. Miłość poznaje się w największym ubóstwie.  
 350      
Dobra    Bóg zsyła swoje dobra tak, że wygląda jakby one przyszły drogą naturalną! Ale uczeń powinien wiedzieć, że to jest dziełem Boga, tej Rozumnej Mocy we wszechświecie, która pomaga, a sama zawsze pozostaje skrytą. Uczeń powinien nieustannie dziękować Jemu w duszy swojej. Tak również postępuje Mistrz.   
351      
Motto    Niech będzie błogosławiony Pan Miłości w naszych duszach!   
352      
Pytanie    Co jest lepsze? To, co podarowano ci albo to, na co zasłużyłeś? Bogactwo, które jest podarowane albo to, które jest zdobyte pracą?   
353      
Czystość – Niuks    Uczeń powinien być tak czystym, żeby pachnąć niuksem – zapachem aniołów. I ten aromat nie zmienia się, lecz wzmacnia się przez całą wieczność, jak kwiat w Boskim ogrodzie.    354      
Cierpienie    Nie powinieneś być pasywnym wobec cierpienia. Gdy przyjdzie, przyjmij go cicho i spokojnie. W ten sposób sytuacja twoja wyjaśni się i będziesz miał pożytek z niego. Jednocześnie będziesz aktywnie pracował, żeby poradzić sobie z nim. Póki ono trwa, ty nie tracisz swojej równowagi i pokoju. Ty masz rozumny stosunek do niego, rozumiesz wewnętrzny jego sens i znaczenie. W ten sposób ty zmienisz swoje cierpienie w harmonię.  
 355      
Miłość    Gdy uczeń kocha Boga, łatwo znosi cierpienia.  
 356      
Stabilność    Na Ziemi wszystko zmienia się, wszystko jest przemijające. Uczeń powinien trzymać się czegoś stałego. On jest silny, gdy ma podstawową ideę, która jest niezmienna w nim we wszystkich warunkach życia.   
357      
Zastosowanie praktyczne    Jedyną rzeczą, którą uczeń powinien wiedzieć, to Boski cel swojego życia. Powinien wiedzieć, jakie środki dobrać i jak korzystać z nich. Gdy dusza wyszła od Boga, On pisał coś w niej napisał i gdy ona to przeczyta, dowie się jaki jest cel jej życia.   
358      
Miłość    Uczeń powinien rozróżniać Miłość.Ona może być fizyczną – mechaniczną, duchową, a może być również Boską. Wszystkie energie zostają transformowane przez te trzy stopnie Miłości. Uczeń powinien żyć w duchowej i Boskiej Miłości. Fizyczna miłość zmienia się i przemienia; duchowa zmienia się, nie przemieniając się, a Boskaani się nie zmienia, ani się nie przemienia, lecz tylko rośnie!   
359      
Miłość    Uczeń, który kocha, nigdy nie powinien być roztargnionym. W Miłości uwagi nie powinno się rozpraszać. Rozsądek w Miłości jest niezbędny.   
360      
Miłość    Miłość jest czymś Boskim! Uczeń powinien okazywać Miłość swobodnie. Istnieją dwie skrajności w Miłości: wstyd i bezwstydność. I jedno, i drugie pochodzą z niewłaściwego pojmowania Miłości. Ale z tych dwóch wstyd jest bardziej do przyjęcia, aniżeli bezwstydność.   
361      
Miłość    W Miłości powinien zniknąć każdy kształt, a pozostać tylko sens rzeczy. Jeżeli uczeń szuka kształtu w miłości, on upadnie. W Miłości każdy kształt powinien zniknąć!  
 362      
Boskim sposobem    Uczeń powinien modlić się o poparcie z Boskiego świata i powinien wszystko rozwiązywać Boskim sposobem. W świecie Boskim rzeczy zostają całkowicie rozwiązane; w duchowym świecie – do połowy, a w świecie fizycznym – w ogóle nie. Żeby móc rozwiązać coś w sposób Boski, uczeń powinien być absolutnie czystym.To oznacza nie mieć żadnych powiązań karmicznych – być całkowicie wolnym. 
 363      
Inicjacja (wtajemniczenie)    Żeby wypróbować Miłość ucznia, on będzie poddany szeregu próbom, pokusom, wątpliwościom, rozczarowaniom. Jeżeli wytrzyma do końca wszystkie i nie skusi się w Miłości, wtedy nadchodzi inicjacja(wtajemniczenie).   
364      
Miłość    Miłość, to jeden wewnętrzny świat, który nadaje sens życiu. Głęboko w duszy człowieka ona jest źródłem dążenia do Boga. To jest dla tego, który rozumie! Wtedy człowiek potrafi żyć sam, to znaczy z Miłością. A Bóg jest Miłością i tam, gdzie Bóg jest, tam jest wszystko!    365      
Dwa miejsca    Życie ucznia nie może być w dwóch miejscach: i w świecie, i w szkole. Na egzamin uczeń może pójść do świata, ale on zawsze jest w szkole. On pracuje w świecie; nie zrywa powiązań z nim, ale on wszędzie jest uczniem.   
366      
Spotkanie z Mistrzem    Gdy uczeń chce spotkać się z Mistrzem, powinien przygotować się do tego:on nie powinien mieć żadnych powiązań z tym, co przemijające; to jest proces w świadomości. On znajduje się w głębokim stanie modlitewnym.Modli się, żeby Bóg pomógł mu pojąć i zrozumieć prawidłowo myśli Mistrza, żeby dobrze zastosować i wykorzystać je.   
367      
Niebieski kolor    Uczeń powinien używać niebieskiego koloru, żeby jego wibracje były bardziej duchowe, szybsze i subtelniejsze. On powinien mieć subtelniejsze wibracje.   
368      
Wielka Miłość    Uczeń musi przeżyć wiersz „Bóg, to Miłość”, żeby móc częściowo przyjąć i poczuć Miłość. Wtedy on będzie gotów wytrzymać wszystkie cierpienia.    
369      
Przed Bogiem    Uczeń powinien wszystkorobić jak gdyby był przed Bogiem. Na tym polega jego Miłość!    370      
Z powodu Boga    Wszystko, co uczeń robi, robi go z powodu Boga  
 371      
Nowa nauka    Nowa nauka jest tylko dla człowieka z rozbudzoną świadomością. Ona nie jest dla człowieka, który żyje starymi ideami.  
 372      
Mistrz    Mistrz nie służy temu, co jest przemijające. On służy Miłości! Dlatego że służy Bogu.    373      
Znać Boga    Uczeń pozna Boga tylko żyjąc według prawa Miłości.   
374      
Bóg    Żeby poznać Boga, powinniśmy kochać Go!  
 375      
Przekonanie    Uczeń powinien wszystko robić z przekonania. On jest przekonany w Miłości do Boga! Dla niego przekonaniem jest, że Bóg króluje na świecie! Dla niego przekonaniem jest, że Miłość wspiera świat!   
376      
Barwa Miłości    Barwa Miłości jest różowa. Barwa wyższej Miłości jest jasno niebieska. Barwą Boskiej Miłości jest Białe Światło!   
377      
Wycieczka    Życie ucznia na Ziemi powinno być dobrą wycieczką.On zwiedzi wiele miejsc, obejrzy wszystko, co spotka na swojej drodze i pójdzie dalej.   
378      
Program    Uczeń powinien znać program swojego życia i spełnić go prawidłowo. To może mu ujawnić tylko jego nad świadomość.Każdego dnia on wsłuchuje się wewnątrz siebie, aby usłyszeć co Bóg każe mu zrobić. To jest jego program dnia.   
379      
Dawanie    Bądź jedną kochającą duszą!    380      
Uczniom    Niech Boski pokój będzie z wami.    381      
Uczucia    Wszystkie uczucia ucznia powinny iść do góry.   
382      
Serce    Powinieneś strzec swojego serca czystym. „Tylko czyści sercem Boga oglądać będą.” (Mat. 5:8)   
384      
Modlitwa    Uczeń powinien stale być w kontakcie z Bogiem Miłości.Myśleć o Tym, Który jedyny jest zawsze niezmienny i błogi (pełen dobroci)!   
384      
Nowa Moralność    Uczeń powinien działać zgodnie z Nową moralnością: kochać Boga i mówić Prawdę.   
385      
Domyślność    Najszlachetniejszą cechą ucznia jest być domyślnym i bardzo uprzejmym w stosunku do innych. Bądź domyślny w stosunku do innych tak, jak Bóg jest domyślny w stosunku do ciebie. Bądź domyślny tak, jak jest Rozumna Przyroda, która wsłuchuje się w wołanie najmniejszych chrząszczy i kwiatków i zaopatruje je w wilgoć. Bądź domyślny czego Duch Boski chce, żebyś zrobił. Domyślność znaczy wiedzieć jak dogodzić Bogu w sobie i w innych.   
386      
Domyślność    Miłość przynosi domyślność! Miłość liczy się ze wszystkimi!   
387      
Przezorność    Uczeń powinien być bardzo przezorny; powinien umieć harmonizować przeciwieństwa i natychmiast polaryzować się*.
* Mistrz zwykłe używa wyrazu „polaryzować się” w sensie: świadomie i niezwłocznie zmieniać swój stan wewnętrzny, nastrój, myśli – z negatywnych, pesymistycznych na pozytywne, budujące. Innymi słowy, „z jednego bieguna, na drugi”.  
 388      
Przezorność    Dusza ucznia powinna być przezorna. To świadczy o czujnej świadomości.   
389      
Sprzeczności    Gdy przyjdą sprzeczności, powiedz: „Bóg jest Miłością!” Pójdź do Boga!   
390      
Bohaterstwo    Uczeń powinien być silniejszy od nieszczęścia i wiedzieć, że ono przychodzi i odchodzi. Powinien wytrzymywać. To jest bohaterstwo! Bądź odważny i idź naprzód! Cechami ucznia są odwaga i stanowczość. Bez nich on nie potrafi wytrzymać.  
 391      
Siebie    Gdy uczeń zrozumie siebie, on rozumie wszystkich.   
392      
Lekcja    Gdy Mistrz udzieli lekcji uczniowi, ten powinien modlić się do Boga żeby prawidłowo zrozumiał lekcję, którą mu udzielono.  
 393      
Ręka Opatrzności    We wszystkim, co dzieje się dookoła uczeń widzi kochającą rękę Boga!   
394      
Życie duchowe    Uczeń powinien spędzić swoje życie tak, jak Bóg postanowił. W tym celu on potrzebuje wiedzy i życia duchowego.   
395      
Poznawanie Wzniosłego    Będziesz rozwijał swoje serce, żeby dawało surowiec dla umysłu. „ Nawet wół zna swojego gospodarza.” (Izajasza, 1:3). A teraz nadszedł czas, żeby człowiek poznał Boga.    396      
Zrozumienie    Można obejść się bez cierpień, gdy istnieje zrozumienie. A zrozumienie zawsze może istnieć, gdy jest Miłość.   
397      
Do ucznia    Abyście we Mnie pokój mieli. (wg Jana, 16:33)   
398      
Posłuszeństwo i wymaganie    Dla ucznia posłuszeństwo jest lepsze aniżeli wymaganie. Dlatego że w posłuszeństwie spełnia się wola Mistrza, a przy wymaganiu spełnia się wola ucznia.    399      
Odpłata    Uczeń poczuje w swojej duszy pełną moc Mistrza, gdy usłyszał najświętsze słowa Mistrza o Bogu. Jak uczeń może odpłacić się za to wszystko, co Mistrz mówił i zrobił dla jego duszy? Tylko służąc Bogucałą swoją istotą! Tylko wtedy i tylko w ten sposób odpłaci mu się.   
400      
Serce    Serce ucznia powinno zawsze drgać Świętym Ogniem Miłości, ale nigdy nie spalać się.    401      
Surowy    Uczeń nie powinien być peszyć się twarzą swojego Mistrza. Gdy Mistrz przenika przez przestrzeń, wygląda surowo. Uczeń powinien to pojmować i rozumieć.   
402      
Język    Język ucznia nie powinien łamać kości, ale leczyć rany.   
403      
Piękno    Piękno ucznia wyraża się w mówieniu Prawdy! Piękno jest strojem Prawdy.  
 404      
Udawanie    W zachowaniu ucznia nie powinno być żadnego udawania. Tym on odróżnia się. Wszystko w jego życiu jest naturalne.  
 405      
Wzrastanie w siłę    Uczeń powinien wzrastać w siłę! Gdy biją go, powinien wzrastać w siłę; gdy głaszczą go, powinien wzrastać w siłę. Uczeń powinien wzrastać!   
406      
Wola, serce, umysł    Zadanie ucznia jest potrójne: rozwinąć i wzmocnić swoją wolę; uszlachetnić i oczyścić swoje serce; oświecić i umocnić swój umysł.   
407      
Miłość i Czystość    Uczeń, kochając, zdobywa czystość. Miłość, to potęga, która rozwija się tylko w czystości.    408      
Dla ucznia    Uczeń, który wiele dostał, ale tego nie wykorzystuje, będzie bity.  
 409      
Miłość, Miłość, Mądrość i Prawda    Miłość, Mądrość i Prawda – one powinny być zawsze w duszy ucznia, który kocha, Mistrza. One są tym wzniosłym, które łączy ucznia z Mistrzem.   
410      
Nauka o Miłości    Wielka jest nauka o Miłości! Miłość należy studiować, tak jak studiuje się przyrodę. Przyrody nie można studiować i poznać na podstawie jednego tylko kwiatu. Miłość ma niezliczoną liczbę kształtów i wszystkie one składają się w jedną całość.  
 411      
Przyszłość    Życie ucznia powinno rozpościerać się w przyszłości. Świat żyje w teraźniejszości. Przyszłość zawsze sugeruje podnoszenie świadomości; przeszłość, to obniżanie świadomości; a teraźniejszość jest przejściowa. Wzniosła przyszłość powinna przenikać przez teraźniejszość ucznia.  
 412      
Najlepsi uczniowie    Najlepsi uczniowie są ci, którzy rozwijają się naturalnie; ani nie zwlekają, ani nie przeskakują; ani nie zatrzymują się, ani nie biegną. U nich wszystko idzie naturalnie. W ich życiu odbija się rytm kosmiczny.   
413      
Esencja    Uczeń nie powinien pragnąć rzeczy przedwcześnie. Nie powinien pragnąć powąchać mocną esencję. On nie jest w stanie wytrzymać. Esencja może okazać się tak mocną, że spowoduje przytępienie jego uczuć. Mistrz wie, czego potrzebuje uczeń. Uczeń wie, że wszystko przyjdzie we właściwym czasie.   
414      
Wdzięczność    Uczeń powinien być wdzięczny za to, co Mistrz daje mu, i iść naprzód. Mistrz nigdy nie pozwoli uczniowi, żeby zatrzymał się. Uczeń odczuwa wsparcie, jakie dostaje od Mistrza, od całego Nieba. W każdej chwili to wypełnia go wdzięcznością i głębokim szacunkiem.   
415      
Naturalne zachowanie    Cecha, którą przede wszystkim uczeń powinien rozwinąć w swoim charakterze, to harmonijne naturalne zachowanie.  
 416      
Nauka    Co jest najważniejsze dla głodnego? Najważniejszym dla ucznia jest mieć nieustające pragnienie uczenia się. Nauka jest najważniejsza dla ucznia! Wszystko pozostałe jest drugorzędne dla niego. Uczeń zaczyna od nasionka, a świat poszukuje sadów z owocami. Ale sadów takich nigdzie nie ma. Uczeń uczy się, żeby spełnić wolę Boską!  
 417      
Polaryzowanie się    Uczeń musi umieć polaryzować się*, a nie tracić swojego magnetyzmu**. On zawsze zwraca uwagę tylko na rzeczy pozytywne i pracuje z nimi.
*Mistrz zwykle używa wyrazu „polaryzować się” w sensie: świadomie i niezwłocznie zmieniać swój stan wewnętrzny, nastrój, myśli - z negatywnych, pesymistycznych na pozytywne, budujące. Innymi słowy, „z jednego bieguna, na drugi”. „Polarność” – jedna z siedmiu zasad okultyzmu. Wszystko w przyrodzie poddane jest prawu polarności. Kilka przykładów: północny i południowy magnetyzm; dodatnie i ujemne ładunki elektryczne.
Dwie przeciwstawne zasady współdziałają wszędzie: twórcza, męska – budująca, żeńska; umysł - uczucia, serce; elektryczne – magnetyczne; ostre, twarde - łagodne, miękkie; chłodne – ciepłe; suche - wilgotne itd.
**„magnetyzm” – w znaczeniu „energia, siła żywotna”   
418      
Podstawowe cechy    Uczeń może zmienić się, ale w nim nie powinny zmieniać się podstawowe cechy - to, co Bóg włożył w niego. To, co zostało włożone w niego przez Boga – to jest on.  
 419      
Specyficzny rozwój    Uczeń nie powinien wzorować się na innych! Każda rzecz ma swoją drogę rozwoju. Jeżeli jesteś rzeką, powinieneś płynąć. Jeżeli jesteś drzewem, powinieneś rosnąć. Jeżeli jesteś owocem, powinieneś dojrzewać. Każda rzecz potrzebuje rozwoju!   
420      
Idąca wzwyż Miłość    Gdy uczeń jest chory, powinien rozwijać swoją Miłość. Gdy Miłość jego będzie wzrastać, on wyzdrowieje.  
 421      
Dobro    Istotą człowieka jest Dobro! Uczeń powinien rozpracować Dobro w sobie. Po to jest wysłany na Ziemię.  
 422      
Wola dla Dobra    Do Dobra jest potrzebna wola! Żeby iść w górę, potrzebna jest wola. A tylko z Dobrem idzie się w górę. Do złego nie jest potrzebna wola; tylko wejdź do nurtu i on zaciągnie cię w dół. Wola jest potrzebna do Dobra!   
423      
Ewolucja    Dla ucznia ewolucja oznacza osiągnięcie warunków, w których dusza jego może rosnąć i rozwijać się prawidłowo. To jest nieustanny proces przebudzania i wyzwalania się. Uczeń, to ten, który świadomie działa w tym kierunku. On bierze udział w zbiorowym procesie ewolucji.  
 424      
Umysł Obiektywny i Subiektywny    Umysł obiektywny ucznia powinien być tak rozwinięty, żeby mógł prawidłowo stwierdzać rzeczy na zewnątrz. Nic więcej. Umysł subiektywny powinien być tak rozwinięty, żeby mógł prawidłowo przeżywać rzeczy wewnątrz. Umysł obiektywny zajmuje się faktami, umysł subiektywny – prawami. Ale jeden i drugi to jeszcze nie umysł zasad.   
425      
Bierność    Tylko w stosunku do Boga umysł ucznia powinien być biernym – powinien tylko przyjmować .Pokora czyni duszę zdolną do przyjmowania.   
426      
Niebieskie i białe.    Uczeń powinien wnosić w siebie Niebieskie i Białe Światło. One przyczynią się do jego duchowego wznoszenia się. Uczeń powinien korzystać z życiodajnego działania różnych rodzajów promieni do swojego wznoszenia się.  
 427      
Dwa obiekty    Koncentrować się, to jest czymś naturalnym dla ucznia. Gdy do jego świadomości dostaną się dwa lub kilka obiektów ze świata materialnego i duchowego i poplątają się, on rozprasza się. On nie powinien pozwalać na to. Uczeń powinien koncentrować się tylko w tym kierunku, gdzie stoi duchowy postęp wszystkichdusz, jego także – ponad wszelkie osobiste ambicje!   
428      
Duży talerz    Są uczniowie, którzy kopią małymi motykami, a następnie żądają dużych talerzy. Dlatego Mistrz czasem zaprowadza ucznia tam, gdzie stoją motyki, żeby sam sobie wybrał jedną, i według tej motyki dostanie talerz.   
429      
Tak i Nie    Uczeń powinien być silnym, żeby mógł powiedzieć Tak i Nie - z zasady. Gdy coś z zasady nie powinno się robić, powiedzieć Nie!A gdy należy zrobić, powiedzieć Tak!   
430      
Miłość i sens    Uczeń powinien wiedzieć, że życie bez Miłości jest niemożliwe. W Miłości wszystkie rzeczy nabierają sensu.   
431      
Miłość i umysł    Tylko Miłość jest tym, co jest w stanie złagodzić rzeczy, a umysł – określić ich wartość. Łagodność jest zewnętrznym wyrazem Miłości.  
 432      
Nienaturalne pragnienia    Uczeń powinien wystrzegać się nienaturalnych pragnień; one rujnują. Naturalne pragnienia duszy są zdrowe dla ucznia i służą jego wyrastaniu. Naturalnym pragnieniem jest tylko to, które jest zgodne z Wolą Boską – które idzie od Boga!   
 433      
Wątpliwość    Gdy uczeń wątpi, on traci swój magnetyzm* i wtedy traci ten naturalny wdzięk, który posiadał.
*„magnetyzm” – zobacz Nr. 418   
434      
Intuicja i umysł    Uczeń powinien iść za swoją naturą. Niektórzy uczniowie, idąc za swoją intuicją, rozwijają się dobrze, a inni rozwijają się dobrze myśląc.   
435      
Plan Stworzenia    Uczeń nie powinien myśleć w jaki sposób wyrośnie. On powinien tylko uczyć się. Problem ten nie należny do jego planu, lecz do Boskiego Planu Stworzenia.   
436      
Zwycięstwo    Gdy uczeń zwycięża, on się cieszy i tym cieszy również swojego Mistrza. Uczeń zwycięża, gdy przywołuje na pomoc siły Nieba!   
437      
Czystość ucznia    Czystość ucznia niczym nie powinna być splamiona. Gdy on jest czysty i strzeże swojej czystości, Mistrz również cieszy się.   
438      
Dobro    Uczeń, który wie i stosuje swoją wiedzę w życiu, jest dobry. Zewnętrzny przejaw Miłości – to Dobro!   
439      
Ofiara i Mądrość    Uczeń, który jest ofiarny, jest dobry. Uczeń, który jest mądry, jest dobry.  
 440      
Prawda    Uczeń, który kocha Prawdę, jest dobry. Tak określa go Mistrz.   
441      
Dobro    Uczeń powinien wiedzieć, że Mistrz zawsze życzy swojemu uczniowi wszystko, co najlepsze.Mistrz życzy uczniowi, żeby wytrzymał próby i przemógł pokusy.   
442      
Młodość    Kto żyje w Miłości, on zawsze jest młody. Dla ucznia nie ma starości – on żyje w Miłości; dlatego jest uczniem. Świat nie rozumie Miłości. Kto żyje w Miłości, on zawsze jest młody!   
443      
Wytrzymać    Po pobycie u Mistrza, uczeń przejdzie przez próby, żeby została wypróbowana jego Miłość. Jeżeli uczeń kocha, on wytrzymuje ich. Miłość wytrzymuje wszystko!   
444      
Miłość i Pokój    Uczeń będzie wiedział czy ma Miłość, jeżeli ma pokój. Jeżeli Miłość nie może dać Pokoju, to nie jest Miłość.  
 445      
Prawda i Miłość    Uczeń zawsze powinien działać zgodnie z Prawdą i Miłością. Miłość zawsze wszystko poprawia. Ona jest tym najbardziej wzniosłym i szlachetnym. Prawda zaś wyzwala człowieka. Ona jest siłą, która go prowadzi wieczną Drogą.   
 446      
Prawda    Gdy nadejdzie chwila, kiedy uczeń chce skłamać, niech przypomni sobie słowa Mistrza: Prawda należy do nas, ale kłamstwo – nie! I jeżeli on jest uczniem, nie skłamie!   
447      
Egzamin    Uczeń powinien wiedzieć, że nie będzie zdawał dwa razy tego samego egzaminu. Dlatego on powinien starać się dobrze go zdać. Jeżeli nie zda, przepada na tym egzaminie. On będzie zdawał inny, ale ten już się nie powtórzy.   
448      
Prawda    Mówienie Prawdy, to operacja bez znieczulenia. Uczeń musi być gotów wytrzymać Prawdę! Wtedy on jest silny. On wie, że w swojej wewnętrznej istocie Prawda zawsze jest błoga!    449      
Odpowiedź    Są pytania, na które uczeń musi odpowiedzieć wprost. Jeżeli na te pytania uczeń odpowiada okrężną drogą, on nie mówi Prawdy. Mistrz zna Prawdę. Tylko uczeń jest poddawany próbom.   
450      
Siła i szlachetność    Uczeń jest silny tylko gdy nie robi zła. Na tym polega jego szlachetność!    451      
Wiedza i Miłość    Uczeń powinien dążyć do wiedzy z Miłością. Wiedza, zdobyta bez miłości robi człowieka niedelikatnym; wiedza, zdobyta z Miłością uszlachetnia. To jest prawdziwa wiedza!    452      
Pokój    Uczeń powinien zawsze być cichy. Nie tylko pozornie, ale głęboko w duszy powinien mieć Pokój. Człowiek Pokoju promieniuje nieziemskim blaskiem, który wnosi harmonię w ludziach dookoła.   
453      
Pokój    Pokój świadczy o obecności Ducha!  
 454      
Święte uczucia    Uczeń nie powinien handlować swoimi świętymi uczuciami. Bezinteresowność, to cecha Miłości. W niej wszystko jest wartościowe.   
455      
Grzech    Gdy zgrzeszy, uczeń traci wszystko i to natychmiast. Uczeń jest silny nie tylko, gdy zdobędzie bogactwa, ale również gdy umie je zachować.   
456      
Miłość.    Żeby żyć w Miłości, uczeń nie powinien brudzić się. Jedna chwila, przeżyta przy źródle Miłości, jest więcej warta aniżeli sto koron królewskich.   
457      
Owoce    Uczeń powinien móc odżywiać się tylko owocami.One przekażą mu światłe myśli i czyste uczucia. Wraz z tym rozwinie się jego wola. Za 100 lat zmieni się sposób odżywiania się. Teraz większą część życia kobiety spędzają w kuchni. A mężczyźni pracują tylko na wyżywienie.   
458      
Pole mentalne    Gdy uczeń rozmyśla i koncentruje się, nie powinien rozpraszać się niczym, Powinien być w harmonii ze swoimi myślami i przebywać w polu umysłowym.  
 459      
Mistrz    Niemożliwa jest inicjacja (wtajemniczenie) bez Mistrza. Uczeń potrzebuje Mistrza. On jest Tym, który da mu właściwy kierunek w życiu tu na Ziemi i tam na górze, w świecie niewidzialnym. Tylko ten potrafi odkryć dla ciebie Drogę, który ją przebył i zna ją tam na górze szczegółowo.    460      
Cierpienie    Cierpienie na Ziemi jest najbardziej wzniosłą rzeczą dla ucznia. Dlatego że przez niego on odrabia najcenniejsze lekcje. W cierpieniu uczeń wznosi się duchowo. W cierpieniu budzi się świadomość.   
461      
Obiekty    Obiekt ucznia jest w nim – Bóg. Dlatego nie ma przeszkód, żeby dojść do Niego; uczeń zawsze jest zadowolony, bo wszystko jest w nim. Świat poszukuje swojego obiektu na zewnątrz; dlatego jego życie jest pełne niezadowolenia.   
462      
Cierpienia i Prawda    Gdy uczeń zrozumie prawidłowo cierpienia, on dowie się Prawdy.   
463      
To, co zbędne    Uczeń nie powinien w swoim życiu pragnąć ani więcej cierpień, ani więcej radości niż jest konieczne. One są zbędne. Cierpienia wnoszą więcej wilgoci, a radość więcej Światła i ciepła.   
464      
Cierpienia    Nie będą pytać ucznia ile cierpień przeszedł, ale czego nauczył się od nich.  
 465      
Poznać    Uczeń pozna swojego Mistrza, gdy wzniesie swoją świadomość ku Boskiemu światu.    466      
Cierpliwość    Cierpliwości, uczniu, ty, który uczysz się u mnie! Cierpliwość, to jedna z wielkich cech Boga. Cierpliwości, uczniu, cierpliwości!  
 467      
Czystość    W duszy swojej uczeń powinien zawsze być czysty. W Nowej Nauce uczeń przede wszystkim powinien strzec swojej czystości i czystości innych.  
 468      
Motto    „Dziękuję Ci, Panie Miłości, Ty, który stworzyłeś mnie, abym mógł!” Gdy uczeń ma pewne trudności, niech powie: „Bóg jest we mnie i On sprawia,że ja mogę. Dla Boskiej Miłości nie istnieje „nie mogę”! Bóg jest Miłością!”   
469      
Dwie skrajności    Uczeń powinien strzec się dwóch skrajności: serce jak ostygnie, staje się lodem; umysł, jak zagrzeje się, powstaje burza. Serce powinno być ciepłe, a umysł światły.   
 470      
Reguła    Uczeń święcie przestrzega reguły: to, co Boskie, nie można korygować. Ono Jest absolutne! Tam, gdzie Boskie, nie ma innych opinii! Uczeń nigdy nie narusza tej reguły!   
471      
Uniwersytet    Gdy uczeń jest u swojego Mistrza, on jest na uniwersytecie, a inaczej jest w szkole.    472      
Miłość    Miłość ucznia powinna stale przeczyszczać się, żeby być w jedności z Miłością Mistrza. Mały może podnieść się do Wielkiego tylko przez Miłość. Tylko Miłość robi rzeczy małe wielkimi. Tylko Miłość wysyła Wielkiego do małego! Tylko Miłość sprawia, że małe służy Wielkiemu!   
473      
Czułość    Uczeń powinien być bardzo czułym, tworzyć wokół siebie fale czułości, żeby mógł zrozumieć Wielką Miłość. Ona jest Boską i najświętszą rzeczą na Ziemi. Tylko Miłość Boska jest Miłością!  
 474      
Wycieczka    Gdy uczeń jest na wycieczce powinien, będąc na najwyższym miejscu, pomodlić się i wykonać ćwiczenia gimnastyczne.  
 475      
Bez strachu    Gdy przychodzi zło, ono wnosi strach. Uczeń musi powiedzieć sobie: Nie bój się! Mając na myśli: Bóg jest mocniejszy.   
476      
Z Miłości    Uczeń powinien wszystko robić z Miłości! Wszystko, co jest zrobione bez Miłości jest przestępstwem. Wszystko z Miłością!   
477      
Dziewiczość    Uczeń powinien być niewinny. Niewinność jest cechą duszy, ona nie jest czymś zewnętrznym.   
478      
Harmonia    Uczeń powinien być w harmonii z Absolutnym i zbliżać się do Niego z całkowitą Wiarą i bez strachu. Harmonia, to warunek wymiany między nim a Absolutnym.  
 479      
Radość    Uczeń, który rozwija się dobrze jest radosny. Radość ucznia idzie od wewnątrz,jakby ze źródła. Ludzie ze świata chcą uchylić kurtynę, zobaczyć skąd pochodzi ta radość, ale nie potrafią. Oni szukają jej na zewnątrz, ale tam nie ma nic. Radość ucznia idzie od wewnątrz  
480      
Wzrastanie    Niech wzrasta twoja Miłość! Każdego dnia uczeń powinien rosnąć w swojej Miłości!    481      
Poznanie Pana    Poznać Boga znaczy: Przyjąć i poznać Jego Miłość.   
482      
Prawidłowy stosunek    Gdy kochasz kogoś, lubisz wszystko, co on lubi. Uczeń, który kocha swojego Mistrza, lubi również wszystkie Jego polecenia.  
 483      
To, co ważne    Dla ucznia ważne jest przyjąć Boską Miłość. Ona powinna stać się niezbędną dla jego życia; mieć ją, oddychać nią, żeby życie jego miało sensu.   
484      
Szkoła Wschodnia    Ucznia szkoły Wschodniej poddawano sztucznym próbom i on przechodził przez nie; teraz ucznia nie poddaje się takim próbom, a tylko naturalnym, które on powinien bardzo dobrze przejść. Przyjdzie ktoś i zachowa się ordynarnie w stosunku do ciebie; bądź bohaterem i powiedz mu z Miłością: „Przyjdź znowu do mojego domu!”   
485      
Z Bogiem    Uczeń powinien doskonale uświadamiać sobie swoją łączność z Bogiem. Nie zastanawiać się nad konsekwencjami, a nad zasadami.   
486      
Milczenie    Gdy Mistrz mówi, uczeń powinien milczeć. Gdy Mistrz milczy, uczeń jest egzaminowany. Najprzyjemniejszą umiejętnością, którą uczeń najłatwiej może zastosować, to milczeć i słuchać.   
487      
Dobro    Uczeń powinien dążyć ku Dobru! Dobro jest owocem Miłości; Dobro jest owocem Ducha; a Duch, to przejaw Boga!   
488      
Filozofia    Filozofia jest wymagana niezbędna w życiu ucznia. On powinien umieć pogodzić wszystkie sprzeczności. Wielkie rzeczy są dla ludzi, a małe – dla ucznia.   
489      
Boska szkoła    W Boskiej szkole wszystkie postępki ucznia powinny być przemierzone. Najbardziej skryte rzeczy duszy nie przejawiają się na zewnątrz.   
490      
Nie od razu    Mistrz nie daje od razu uczniowi tego, czego on chce, a zostawia go na pewien okres czasu z tą myślą, żeby uczeń mógł przeżyć swoje pragnienie. Jeżeli ono jest duchowe, to wytrzyma; jeżeli jest materialne, zniknie.  
 491      
Wytrwałość    Najpierw uczeń powinien być poddany sprawdzianowi z wytrwałości i wtedy zostaną mu powierzone niektóre lekcje.   
492      
Dyscyplina i Wolność    Uczeń powinien sam sobie narzucać dyscyplinę! Inaczej będzie to przemoc. Nic w jego życiu nie powinno się narzucać siłą. Uczeń wszystko robi według swojej wewnętrznej wolności!   
493      
To małe    Uczeń zostaje poddany próbom w drobnych sprawach;jeżeli ich nie zlekceważy, zostaną mu powierzone rzeczy poważne.   
494      
Mocne przeżycia    Mocne przeżycia ucznia powinny być wewnętrznymi, ledwo widocznymi na zewnątrz. Wtedy on ma pożytek z nich.   
495      
Głębia    Uczeń musi przejść przez wielkie cierpienia, żeby uzyskać głębię charakteru. Bez niej on nie potrafi wytrwać. Ona jest potrzebna jego charakterowi; ona nadaje świeżość. Głębia – to treść, a wielkość - kształt. Uczucia mogą być głębokimi, a mogą być też intensywnymi. Intensywność – to już czwarty wymiar.   
496      
Dobry uczeń    Uczeń nie powinien nigdy krytykować postępowanie swojego Mistrza, jeżeli chce być dobrym uczniem. Dlatego że Mistrz jest mądrzejszy ucznia. Uczeń powinien zawsze cieszyć się poleceniami swojego Mistrza i mówić: „To jest dla dobra.Tego chce mój Mistrz. Ja to spełnię z radością i Miłością!”   
497      
Miłość do Boga    Kochać Boga, to oznacza zaścielić swoją drogę nitkami czystości. Gdy pokocha Boga, uczeń zacznie prawidłowe życie i zawsze będzie się czuł ponad warunkami.   
498      
Błogi    Dzisiaj Przyroda jest bardziej błoga, aniżeli surowa; jedno i drugie pociąga, ale Błogość bardziej. Błogi jest tylko Bóg. Litość uspokaja, a Miłość ożywia.   
499      
Miłość Duszy    Ukochany ludzkiej duszy – oto Wielkie na tym świecie – Bóg! Odnalezienie Ukochanego – to twoje przebudzenie się! Jaka zmiana zachodzi w tobie! Ty już jesteś Synem Światłości! Odczuwasz aromat tysięcy kwiatów dookoła siebie. Światło zaczyna głaskać to wszystko, co Bóg stworzył. Śniegi i lód zaczynają topnieć. Ty już jesteś w krainie, gdzie Słońce grzeje i nigdy nie przestaje grzać. Dlatego że nie ma już nocy! Wytarte są już łzy z twoich oczu. Stajesz się zdolnym słyszeć nieziemską muzykę, która wypełnia wszystko. Ona wychodzi jak gdyby ze wszystkich skał, szczytów górskich, źródeł, traw, kwiatów, drzew i gwiazd! One mówią do ciebie i ty rozumiesz ich mowę! Ona jest ich modlitewną pieśnią ku Wielkiemu! Wokół ciebie płyną kryształowe wody, które dają nieśmiertelność; dookoła ciebie drzewa kwitną i dojrzewają co miesiąc, a liście ich są lekiem dla narodów. W imię swojego Ukochanego ty kochasz wszystkich, bo w nich widzisz odbicie Jego Piękna!I ich Miłość do ciebie, to Miłość twojego Ukochanego! Ty już nie kochasz, lecz sam ty jesteś Miłością, ty sam jesteś Czystością, ty sam jesteś Niewinnością, ty sam jesteś Światłem! Ty wszystko robisz dla swojego Ukochanego! Oglądasz się i widzisz, że wszystko jest piękne! I mówisz: „Zrozumiałem, że plan Stworzenia jest planem Miłości! Wszystko jest Miłością! Wszystko jest Prawdą!” To jest Miłość duszy!   
500   

Do Pracy!
Rozbudzona dusza mówi:
- Długa noc minęła!
Podniesiony został woal z moich oczu i ja już pojmuję:
Wszystko jest Pięknem! Wszystko jest Radością!
Wszystko jest Czystością! Wszystko jest Miłością!
Ja kocham wszystkich, ponieważ Piękno, Radość, Czystość i Miłość są w nich.
Pójdę do tych, którzy utracili wiarę, żeby dać im ze Światła, w którym żyję.
Pójdę do płaczących, żeby dać im moją Radość.
Pójdę do zrozpaczonych, żeby pocieszyć ich.
Pójdę do obciążonych, żeby dać im z mojej Miłości!
Pójdę do wszystkich, żeby dać im mój Pokój!
I w tym jest moja Radość!
Dlatego że wszyscy oni są we mnie i ja w nich.
Ja idę służyć.

(Koniec)